Τα παιδιά του πολέμου 1940-41

Γονική Κατηγορία: Ιστορία Ιστορικά θέματα Εμφανίσεις: 87224

previewΤο πρωινό της 28ης Οκτωβρίου οι σειρήνες του πολέμου δεν ακούγονταν, δεν έφταναν οι ήχοι στα χωριά μας. Η πρώτη είδηση ήλθε από ένα ραδιόφωνο που υπήρχε στο ψηλό σπίτι του Νικολετόπουλου και στην συνέχεια από την καμπάνα που χτυπούσε χαρμόσυνα. Παράτησαν όλοι οι χωριανοί τις δουλειές τους και έτρεξαν με ενθουσιασμό να ετοιμαστούν για την επιστράτευση.
Τα παιδιά με το χαμόγελο στα χείλη, με ενθουσιασμό, περηφάνια και λεβεντιά βιάζονταν να φτάσουν στο μέτωπο. Από το χωριό μας έφυγαν για τα βουνά της Ηπείρου και τα οχηρά Ρούπελ, εκατό περίπου νοματαίοι.
Στα μετόπισθεν έμειναν οι γυναίκες που συνέβαλαν καθοριστικά στην εποποιία του μετώπου και στην επιβίωση των παιδιών τους. Στα χωριά μας δεν υπήρχε ο φόβος του βομβαρδισμού ή της συσκότισης όπως ήταν στις πόλεις. Η Πάτρα που βομβαρδίστηκε το πρωί της 28ης Οκτωβρίου, θρήνησε πενήντα αμάχους. Ακολούθησαν οι βομβαρδισμοί με εκατοντάδες νεκρούς και μεγάλες καταστροφές και σε άλλες μεγάλες πόλεις.
Στα οχυρά, έμειναν και πολέμησαν με ανδρεία έξι Αντρωναίοι: Ο Γιώργης Κατσαντώνης, ο Διονύσης Παπαντώνης, ο Αργύρης Αβραμόπουλος, ο Θοδωρής Μπαντούνας και δύο αδέλφια Ζηραίοι (του Σον) που ο ένας έπεσε ως ήρωας στον τετραήμερο αγώνα της ένδοξης μάχης.
Οι Ιταλοί με το που έφτασαν στο χωριό μας χτύπησαν την καμπάνα και μάζεψαν όλο τον κόσμο στην πλατεία. Κρατούσαν μια κατάσταση (λίστα) την οποία είχε συντάξει κάποιος δικός μας ρουφιάνος. Αυτή η κατάρα δεν λείπει και από τις μικρές κοινωνίες, τον οποίο δεν γνωρίζουμε για να τον «στολίσουμε» δεόντως.
Ήθελαν τότε οι Ιταλοί να μαζέψουν όλα τα όπλα που υπήρχαν στο χωριό. Φώναζαν το όνομα από την κατάσταση που κρατούσε ο διερμηνέας και έλεγαν στον κάθε έναν «φέρε το όπλο» αφού παράλληλα τον χτυπούσαν με το κοντομπάστουνο όπου τον έβρισκαν.
Ανατριχιαστική είναι η ιστορία από τα δύο παιδιά του Καλιγάρη. Τα αδέλφια Νικόλαος (Τσαπής) και ο Θύμιος Καννελακόπουλος εκτός από το πολύ ξύλο που τους έριξαν, έμειναν κρεμασμένοι από το πάτερο για 24 ώρες (απέναντι από το καφενείο του Τρικόκη, στο Ζαχαρέικο σπίτι που αργότερα έγινε μονοπώλιο), προκειμένου να παραδώσουν ένα πολυβόλο το οποίο όμως δεν είχαν. Έμειναν κρατούμενοι και στο υπόγειο του Νικολετόπουλου.
Πολύ ξύλο δέχτηκαν επίσης, οι Μπαντούνας Αντρέας (Λιέπουρας) και ο Παπαντώνης Παναής (Τζέλιος 1907).
Αφηγούνται οι συγχωριανοί μας, ότι εκτός από το ξύλο που έριχναν, τους έπαιρναν ότι ζωντανό είχαν, φαγητά ακόμα και τα άρβυλα που φορούσαν.
Ο παππούς μου ο γερο-Πλίεγκας όταν είδε αυτό που γινόταν στην πλατεία, ρίσκαρε και έφυγε πίσω-πίσω από τον κήπο του Δρούβα, εξαφανίστηκε στο ρέμα αλλά δεν τόλμησε κανένας να τον προδώσει. Ο ίδιος, μετά την λήξει του πολέμου, κράτησε στο χωριό έναν νεαρό Ιταλό για να τον σώσει, έναν χρόνο.
Οι Γερμανοί δεν εγκαταστάθηκαν στο χωριό μας. Πέρασαν 2-3 φορές για να σπείρουν τον φόβο και τον τρόμο. Συγκέντρωναν τους ανθρώπους στην πλατεία για να τους κατατρομοκρατήσουν και στη συνέχεια έφευγαν.
Γύρισαν όμως (μετά το 2010) και μας μετέτρεψαν σε γερμανική οικονομική επαρχία όπου εφτά χρόνια τώρα, ζούμε ξανά την γερμανική Κατοχή και την μπότα τους να πιέζει το λαιμό μας. Η μπότα του γερμανικού ευρώ επιβάλει την έναρξη του αντικατοχικού αγώνα που θα μπορούσε να εκφραστεί μέσα από μια μετωπική σύγκρουση του λαού που θα ζητάει τη λύτρωση από την οικονομική κατοχή με ένα νέο «ΟΧΙ».

ΠΕΣΟΝΤΕΣ ΕΛΛΗΝΟ – ΙΤΑΛΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ 1940 – 41
Ζήρος Ιωάννης του Δημήτριου, στρατιώτης που γεννήθηκε το 1915 σκοτώθηκε στο ύψωμα 800 στο Τοπόγιανιτ της Κλεισούρας της Βορείου Ηπείρου στις 10-2-1941 σε ηλικία 26 ετών.
Κότσαλης Κων/νος του Ιωάννη, στρατιώτης 5ου Σ.Π. που γεννήθηκε το 1911, σκοτώθηκε στο ύψωμα 717 Μοναστάρο- Μπέκου Ραπίτ ΝΔ Μπούμπεσι της Βορείου Ηπείρου στις 11.03.1941 σε ηλικία 30 ετών.
Κότσαλης Κων/νος του Χρυσάνθου, στρατιώτης που γεννήθηκε το 1914, σκοτώθηκε στο ύψωμα Περδικάρι της Βορείου Ηπείρου στις 20.11.1940 σε ηλικία 26 ετών.
Πανούτσος Γεώργιος του Νικολάου, στρατιώτης 52ου Σ.Π. που γεννήθηκε το 1910, σκοτώθηκε στο ύψωμα 1220 (Μάλι Σερβάνι) Βόρ. Φράταρι, ανατολικά της Κλεισούρας της Βορείου Ηπείρου στις 23.12.1940 σε ηλικία 30 ετών.

Παιδιά (αγόρια) που γεννήθηκαν στο Αντρώνι το 1940-41

1940

AΑ

ΕΠΩΝΥΜΟ

ΟΝΟΜΑ

ΠΑΤΕΡΑΣ

ΜΗΤΕΡΑ

1

Αβράμης

Ιωάννης

Κων/νος

Αθανασία

2

Κότσαλης

Κων/νος

Κων/νος

Πολίτα

3

Κατσαντώνης

Ιωάννης

Αθανάσιος

Ανδριάνα

4

Μπίκος

Χαράλαμπος

Κων/νος

Πούλια

5

Μπακάλης

Νικόλαος

Διονύσιος

Λάμπρω

6

Μπαντούνας

Ανδρέας

Χρήστος

Κων/να

7

Μπαντούνας

Πάνος

Χρύσανθος

Παναγιώτα

8

Μπαντούνας

Κων/νος

Νικόλαος

Βασίλω

9

Μπακάλης

Νικόλαος

Γεώργιος

Μαριγώ

10

Παπαδόπουλος

Κων/νος

Γεώργιος

Αφροδίτη

11

Πανούτσος

Ιωάννης

Νικόλαος

Μαρία

12

Παπαντώνης

Αλέξιος

Αντώνιος

Βασίλω

13

Πανόπουλος

Δημήτριος

Κων/νος

Καλή

14

Παπαγιάννης

Αριστείδης

Αλέξιος

Νικολίτσα

15

Παπαντώνης

Κων/νος

Ιωάννης

Μαρία

16

Συλάϊδος

Αργύριος

Δημήτριος

Παναγιώτα

17

Σίνος

Πάνος

Χαράλαμπος

Μαρία

 

1941

AΑ

ΕΠΩΝΥΜΟ

ΟΝΟΜΑ

ΠΑΤΕΡΑΣ

ΜΗΤΗΡΑ

1

Αβράμης

Ιωάννης

Κων/νος

Αθανασία

2

Ζήρος

Βασίλειος

Νικόλαος

Πούλια

3

Ζήρος

Ιωάννης

Νικόλαος

Τασία

4

Κουμανιώτης

Γεώργιος

Κων/νος

Μαρία

5

Κανελλόπουλος

Κων/νος

Δημοσθένης

Ασήμω

6

Κατσαντώνης

Νικόλαος

Αθάνασιος

Νικολίτσα

7

Κατσαντώνης

Νικόλαος

Αργύριος

Χρυσούλα

8

Λιάπης

Νικόλαος

Κων/νος

Γεωργία

9

Μήτσης

Νικόλαος

Κων/νος

Γεωργία

10

Πανόπουλος

Δημήτριος

Κων/νος

Καλή

11

Πανόπουλος

Ευστάθιος

Αθανάσιος

Ελένη

12

Παπαδόπουλος

Θεόδωρος

Διονύσιος

Όλγα

33

Παπαδημητρόπουλος

Θεόδωρος

Κων/νος

Αικατερίνη

14

Συλάϊδος

Κων/νος

Θεοδόσης

Πανώρια

15

Συλάϊδος

Αργύριος

Ιωάννης

Αναστασία

16

Στεριόπουλος

Ιωάννης

Ιωάννης

Πηνελόπη

Εκτύπωση