Αθλητικά

Γονική Κατηγορία: Διάφορα Αθλητικά Εμφανίσεις: 4472

SUMMER CUP  ΣΤΟ ΠΑΝΟΠΟΥΛΟ

 

{google}7361195092787802470&hl{/google}

Θεσμός τείνει να γίνει το καλοκαιρινό πρωτάθλημα σε γήπεδο mini 5x5 στο Πανόπουλο, την έδρα του Δήμου μας. Δέκα ομάδες και συνολικά εννιά χωριά πήραν μέρος στη διοργάνωση. Είναι εύκολο βέβαια να καταλάβουμε ποιο χωριό κατέκτησε τον τίτλο του πρωταθλητή, κι αυτό δεν είναι άλλο από το Αντρωνι.

 

Η έναρξη έγινε στις 27 Ιουλίου και ολοκληρώθηκε στις 14 Αυγούστου. Οι ομάδες(με τα ομώνυμα χωριά) που πήραν μέρος ήταν: το Πανόπουλο, που είχε δύο ομάδες, το Σταυροδρόμι, το Σκιαδά, τα Τσίπιανα, το Αντρώνι, η Δίβρη, το Σιμόπουλο, το Κακοτάρι και το Γούμερο. Αρχικά οι ομάδες αναμετρήθηκαν μεταξύ τους συμπληρώνοντας δέκα αγώνες η κάθε μια ενώ ακολούθησε το πιο ενδιαφέρον κομμάτι του πρωταθλήματος τα play off. Αυτό σημαίνει ότι οι τέσσερις καλύτερες ομάδες ήρθαν αντιμέτωπες, μέσω κλήρωσης, σε δύο νοκ άουτ  αγώνες και οι νικητές πήραν το εισιτήριο στον μεγάλο τελικό. Ο τελικός ήταν πολύ δυνατός  και αντάξιος των προσδοκιών. Οι δύο ομάδες, το Πανόπουλο και το Αντρώνι, στην παραδοσιακή κόντρα μεταξύ τους, κάτω από το βλέμμα διαιτητή Γ΄ εθνικής!! τα έδωσαν όλα για τη νίκη με τους τελευταίους να επικρατούν με σκορ 6-1... Βέβαια δε θα παραλείψω να αναφέρω ορισμένα «παρατράγουδα», που συνέβησαν στο τελευταίο αλλά και σε άλλα παιχνίδια, που καλό θα ήταν να εκλείπουν. Η διοργάνωση αυτή είναι μια γιορτή που προσφέρει ευκαιρίες να γνωριστούμε καλύτερα μεταξύ μας, να χαρούμε τον αθλητισμό και δη το ποδόσφαιρο.

 

Πέρα όμως από το αθλητικό πνεύμα που κρύβει το γεγονός αυτό, στην καρδιά του καλοκαιριού, φαίνεται ότι γίνεται πολιτιστικό ακόμα και κοινωνικό, αφού έξω από το γήπεδο, σε αρκετούς αγώνες, πολλοί ήταν αυτοί που παρακολουθούσαν, φώναζαν αλλά και παρότρυναν τις ομάδες τους. Τα αστεία βέβαια δεν έλειπαν και το γέλιο έρεε άφθονο...

 

Η οργάνωση του πρωταθλήματος ήταν ικανοποιητική αφού υπήρχε διαιτητής σε κάθε αγώνα, ο απαραίτητος ιατρικός εξοπλισμός και τέλος στους πρωταθλητές δόθηκε το έπαθλο που οι διοργανωτές είχαν υποσχεθεί: μια γνήσια φανέλα της Εθνικής Ελλάδος μοιράστηκε σε κάθε ποδοσφαιριστή των πρωταθλητών αν και όπως δηλώνουν αυτοί, η κατάκτηση της κορυφής είναι η καλύτερη και πιο γλυκιά ανταμοιβή.

 

Δίκαια λοιπόν το Αντρώνι κατέκτησε την πρώτη θέση στο φετινό πρωτάθλημα και καθίσταται σαφές ότι πρέπει να γίνονται τέτοιες προσπάθειες κάθε καλοκαίρι. Ελπίζουμε βέβαια και στην πολύτιμη αρωγή του Δήμου πάνω στο θέμα αυτό, καθώς θεωρείται ότι οι κινήσεις των φορέων βρίσκονται στη σωστή κατεύθυνση για τα επόμενα χρόνια.

 
 

ΥΓ. Με την ομάδα των πρωταθλητών αγωνίστηκαν οι: Παναγόπουλος Γιώργος, Παναγόπουλος Λύσανδρος, Καννελακόπουλος Παναγιώτης, Σίνος Παναγιώτης, Πανούτσος Άγγελος, Καπετάνιος Γιώργος, Θωμάς Νίκος, και βεβαίως οι... μουσάδες: Συλάιδος Κώστας και Θωμάς Θανάσης.

ΛύσανδροςΠαναγόπουλος Νοέμβρης 2008

Αθλητικά

Όπως πολύ σωστά διατύπωσαν και επεσήμαναν οι αρχαίοι μας πρόγονοι με τη ρήση «νούς υγιής εν σώματι υγιεί» ο αθλητισμός αποτελεί το εφαλτήριο για την σωματική και ψυχική ανάταση του ανθρώπου.

 

AΓΩΝΑΣ ΣΤΟ ΓΗΠΕΔΟ ΑΝΤΡΩΝΙΟΥ ΤΗΝ Μ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 2006

 

Οι Αντρωναίοι πάντα επικροτούσαν και επικροτούν αυτήν την άποψη και σε κάθε τους ευκαιρία διοργανώνουν κυρίως αγώνες ποδοσφαίρου,μεταξύ τους, αλλά και με χωριά της γύρω περιοχής. Κάθε ομάδα έχει μόνο στόχο τη νίκη, ωστόσο ένας τέτοιος αγώνας είναι κάτι σαν κοινωνική εκδήλωση αφού αρκετοί είναι οι θεατές που συγκεντρώνονται για να τον παρακολουθήσουν. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα όπου το καλοκαίρι του 2003, έναν χρόνο πρίν τους Ολυμπιακούς αγώνες , συνέβησαν ανεπανάληπτες στιγμές στην έδρα του δήμου Λασιώνος Πανόπουλο.

Εκεί διοργανώθηκε πρωτάθλημα σε γήπεδο 5x5 και πήραν μέρος 12 ομάδες του ίδιου αλλά και γειτονικών δήμων. Μεταξύ αυτών το Αντρώνι είχε και τη δική του ομάδα με όνομα Αντρωνιακός και στη σύνθεσή της είχε τους Παναγιώτη Μπαντούνα , Θωμά Νίκο,Πανο Διονύση , Λεωνίδα Σίνο, Παναγόπουλο Γιώργο και Παναγόπουλο Λύσανδρο.

Οι κάτοικοι του χωριού , καθώς ένθερμοι οπαδοί της ομάδας, σε κάθε αγώνα του Αντρωνιακού , κατέβαιναν σύσσωμοι στο διπλανό χωριό με αποτέλεσμα να συναθροίζονται 250 περίπου άτομα σαν κερκίδα. Κάτοικοι των διπλανών χωριών συγκεντρώνονταν πλέον όχι για να παρακολουθήσουν το παιχνίδι αλλά... για να παρακολουθήσουν το χιούμορ και το κλίμα που προσέφεραν οι φίλαθλοι του Αντρωνίου. Αυτό είχε σαν συνέπεια σε κάθε αγωνιστική να διαμορφώνεται πανυγηρικό κλίμα που κανένας δε θα ήθελε να χάσει.

 

 

 

 

 

 

 

 

AΓΩΝΑΣ ΣΤΟ ΓΗΠΕΔΟ ΑΝΤΡΩΝΙΟΥ ΤΗΝ Μ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 2006

 

Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι στον τελευταίο αγώνα της ομάδας του Αντρωνίου,(όχι όμως και του πρωταθλήματος )οι οπαδοί του είχαν φτιάξει πανό με το όνομα του χωριού να «αναβλύζει» φλόγες , είχαν τύμπανο ακόμα και... τρομπέτα. Ομάδες της Γ΄ και της Β΄ εθνικής σίγουρα δεν διαθέτουν τέτοιους οπαδούς.

Περιττό είναι να περιγράψω τι επικρατούσε στα γκόλ... Σε κάθε νίκη της ομάδας δεκάδες αυτοκίνητα έφταναν στο Αντρώνι «κορναρίζοντας» και έπειτα ακολουθούσε το παραδοσιακό κέρασμα στους πρωταγωνιστές, δηλαδή τους παίκτες.

Δυστυχώς, λόγω κάποιων συγκυριών και ανθρώπων που δεν διέπονται από το πνεύμα της ευγενούς άμιλλας, η ομάδα αυτή αναγκάστηκε να διακόψει την πορεία της, αν και είχε τη βαθμολογική διαφορά και τα φόντα να κατακτήσει το πρωτάθλημα.

AΓΩΝΑΣ ΣΤΟ ΓΗΠΕΔΟ ΑΝΤΡΩΝΙΟΥ ΤΗΝ Μ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 2006

Σήμερα τα νέα παιδιά του Αντρωνίου που ζούν στην Αθήνα συνεχίζουν την αθλητική αυτή δραστηριότητα και δίνουν ραντεβού σχεδόν κάθε εβδομάδα στο Ίλιον, ξεφεύγοντας με μοναδικό τρόπο από τη ρουτίνα της καθημερινότητας ,παίζοντας ποδόσφαιρο. Κάποιοι μάλιστα από αυτούς παίρνουν μέρος και σε πρωτάθλημα που διοργανώνουν οι κάτοχοι του συγκροτήματος των γηπέδων ή σε άλλα παρόμοια συγκροτήματα. Πολλές φορές αυτοί χωρίζονται και παίζουν με άγνωστες ομάδες. Όμως πάντα το ενδιαφέρον μονοπωλεί η μάχη μεταξύ Αντρωναίων καθώς και το σχετικό «πικάρισμα» μετά τη λήξη του αγώνα στους χαμένους.

Αξίζει να σημειωθεί πως κάποια από τα παιδιά που έφυγαν από το χωριό προπονούνται και σε διάφορες ομάδες της Αθήνας, όπως είναι οι ταλαντούχοι Λεωνίδας Σίνος, ο οποίος ανήκει στο ερασιτεχνικό της ομάδας του Ακράτητου, ο Παναγιώτης Σίνος, ο οποίος προπονείται στον ΠΑΟ Ρούφ αλλά και ο Άγγελος Πανούτσος που παίζει στην ομάδα της Χρυσούπολης. Επίσης ο Βασίλης ο Ρετσινάς που κατοικεί στη Θεσσαλονίκη προπονείται με την ομάδα του Άρη.

Απ’ την άλλη πλευρά αναγκαίο και πολύτιμο θα είναι για τα παιδιά όχι μόνο του χωριού αλλά και της ευρύτερης περιοχής να διοργανώνονται ανάλογα πρωταθλήματα, όπως αυτό του 2003, με τη συμμετοχή περισσότερων παιδιών. Αυτό όμως απαιτεί και τις κατάλληλες αθλητικές εγκαταστάσεις.

 

 

ΤΟ ΓΗΠΕΔΟ ΜΠΑΣΚΕΤ ΣΤΗΝ ΑΓ.ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

 

Το γήπεδο που υπάρχει στο Αντρώνι προσφέρεται για τέτοιου είδους εκδηλώσεις όχι όμως στην κατάσταση που βρίσκεται σήμερα. Είναι επικίνδυνο για τη σωματική ακεραιότητα των νέων.

Όλοι οι γειτονικοί δήμοι, τουλάχιστον σε ένα από τα δημοτικά διαμερίσματά τους, διαθέτουν γήπεδο με χλοοτάπητα σύμφωνα με προδιαγραφές που έχουν οριστεί από την πολιτεία. Δεν είναι δυνατόν ένας ολόκληρος δήμος να μην διαθέτει τέτοιες εγκαταστάσεις εφόσον μάλιστα έχει και τον απαραίτητο χώρο αλλά και την οικονομική δυνατότητα να το πράξει. Για το λόγω αυτό απαραίτητη είναι η αφύπνιση των αρμόδιων φορέων όσον αφορά το ευαίσθητο αυτό θέμα.

Όλα τα παραπάνω γράφηκαν με σκοπό να γίνουν γνωστές οι αθλητικές δραστηριότητες των νέων παιδιών, τον μη εφησυχασμό των μεγαλυτέρων με αγάπη προς τον αθλητισμό και φυσικά με αγάπη για το Αντρώνι.

 

 

Απρίλιος 2006

 

 

 

 
Παναγόπουλος Λύσανδρος

 

 

To βιολί του Γ. Παναγόπουλου

 

 

 

 

panoutsos agelos.jpg panoutsos agelos stockolmi marathon.jpg
Παράδειγμα προς μίμηση παρά τα πενήντα χρόνια του είναι ο πατριώτης μας Άγγελος Βασιλείου Πανούτσος από το Αντρώνι.
 

Αντίγραφο από podosf.omada shma.jpg
podosf. omada panopoulou.jpg

 

Εκτύπωση