Καλώς ορίσατε στην αρχαιότερη ιστοσελίδα της Ηλείας, στο Αντρώνι και στην Ορεινή Ηλεία.

Είναι οι κατάφυτες διαδρομές μέσα στις βελανιδιές και στα πλατάνια στο κέντρο της Κάπελης με τις απόκρημνες πλαγιές, τα σκιερά φαράγγια με τις πολλές σπηλιές, τους καταρράκτες, τους νερόμυλους και τις νεροτριβές, με τις δροσερές πηγές και τα καθαρά ποτάμια... Με τα πετρόχτιστα σπίτια, τα νόστιμα φαγητά και το καλό κρασί, τα αρχοντικά γλέντια και τους φιλόξενους κατοίκους.

Frontpage

ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΣΕ ΨΗΦΙΣΩ ΡΕ ΛΟΥΣΤΡΟ;

Καταγραφή Κώστας Παπαντωνόπουλος

Λούστρος  ονομάζεται ο πλανόδιος που το επάγγελμά του είναι να βερνικώνει και να γυαλίζει παπούτσια περαστικών. Στη δουλειά του ο λούστρος χρησιμοποιεί ένα κασελάκι που μέσα έχει τα βερνίκια και τις βούρτσες για το γυάλισμα των παπουτσιών. Συνήθως την εργασία του λούστρου την έκαναν μικρά παιδιά ή έφηβοι και κάποιοι που επέλεγαν αυτό το επάγγελμα ως ευκαιριακή εργασία. Η αμοιβή τους ήταν ελάχιστη καθώς ο εκάστοτε πελάτης τους έδινε ότι ήθελε που ξεκίναγε από μία - δύο δεκάρες.

Στην ορεινή Ηλεία, Αχαΐα, Γορτυνία, λούστρος σαν επάγγελμα δεν υπήρχε αλλά την λέξη την χρησιμοποιούσαν για να χαρακτηρίσουν τον αλήτη, τον ανήθικο, και γενικότερα τον παλιάνθρωπο.

Εδώ όμως δεν θέλουμε να θίξουμε αυτό το λιτό και ωραίο επάγγελμα που έκαναν πάρα πολλοί για να ζήσουν τις οικογένειές του αλλά και των νεαρών που πάλευαν μέσα στην φτώχεια τους να επιβιώσουν. Ασχέτως αν οι πλούσιοι τους υποτιμούσαν, πολλές φορές με την φράση: «Α ρε λούστρο!»

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΣΜΟΠΟΥΛΟΣ ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ, (ΕΝΔΥΜΙΩΝ) Ο ΟΛΥΜΠΙΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ

Ανεπάντεχο το θλιβερό νέο του θανάτου του φίλου και συνδημότη Γιώργου Κοσμόπουλου από τα Ολύμπια. 

Ξεκίνησε την ζωή του με μια φωτογραφική μηχανή στο χέρι, να εργάζεται ως φωτορεπόρτερ σε μεγάλα πρακτορεία και εφημερίδες και αυτή του την αγάπη την κράτησε ως το τέλος. Όλα άλλαξαν τεχνολογικά στην φωτογραφία αλλά ο Γιώργος εκεί, εξακολουθούσε να «παίζει» και να δημιουργεί με το παραδοσιακό φιλμ στον σκοτεινό θάλαμο με τα χημικά. 

Δεν θα ξεχάσω τις εξαίσιες φωτογραφίες με θέμα την νεροτριβή της Ορεινής (Μοστενίτσας) που προορίζονταν για το περιοδικό «Δίβρη» αλλά και του Σκυλοκέφαλου και Κυνοβιάρχη από το εκκλησάκι των Αγίων Αναργύρων στο Αντρώνι όπου από εκεί άρχισε και η γνωριμία μας. 

Τον συναντούσα όμως και σε εκδηλώσεις της Ηλείας και τα καλοκαίρια στο κέντρο στα Ολυμπία, απέναντι από τον πλάτανο, στο εστιατόριό του με το όνομα «Σώκρατες».  

Μού έλεγε χαριτολογώντας: «Εγώ με την φωτογραφική και εσύ με την κάμερα θα πάρουμε την Πόλη...». 

Περισσότερο όμως μας ένωσε η κοινή μας αγάπη για τον Αρχαίο Ελληνικό Πολιτισμό. 

Στις συζητήσεις μας ήταν «ποταμός» γνώσεων και η κουβέντα περιστρέφονταν κυρίως στην ιστορία, την λαογραφία αλλά και γενικότερα στα της Ηλείας. Ατέλειωτες όμως ήταν τους χειμώνες και οι τηλεφωνικές συνομιλίες μας. 

Ήμουν κοντά στην εκδοτική του προσπάθεια το 2011, με την πολυτελή έκδοση του περιοδικού «ΚΟΤΙΝΟΣ» που κυκλοφόρησε στα Ηλιοστάσια και στις Ισημερίες. Θυμάμαι μάλιστα και το πρώτο τεύχος που επέμεινε να είναι αφιερωμένο στους επτά Καλλικρατικούς δήμους.  

Όμως, όπως σε όλο τον ελλαδικό χώρο έτσι και στην Ηλεία, δημοκρατικές και ασυμβίβαστες φωνές σαν του Γιώργου δεν προωθούνται, αντίθετα διώκονται. 

ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΛΑΜΠΕΙΑΣ 1969-1970 ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ 60 ΑΤΟΜΩΝ, 15 ΜΑΘΗΤΡΙΕΣ, 45 ΜΑΘΗΤΕΣ.

«Εδώ σε θέλω κάβουρα…», εξήντα (60) κοντό-συμμαθητές, 43 αγόρια και 15 κορίτσια. Η φωτογραφία είναι στο οικοτροφείο αλλά εδώ είναι όλο το γυμνάσιο Λαμπείας.

Διακρίνουμε τον ιδρυτής του οικοτροφείου μητροπολίτη Αθανάσιο, τον υπεύθυνο π. Αντώνιο και τους τότε επιτηρητές ένας εκ των οποίων ήταν ο σημερινός μητροπολίτης Ωλένης κκ. Αθανάσιος Μπαχός
1969-1970 ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ 60 ΑΤΟΜΩΝ, 15 ΜΑΘΗΤΡΙΕΣ, 45 ΜΑΘΗΤΕΣ.
ΦΩΤΟ: ΣΤΟ ΟΙΚΟΤΡΟΦΕΙΟ ΔΙΒΡΗΣ
ΜΑΘΗΤΡΙΕΣ
ΑΑ ΕΠΩΝΥΜΟ ΟΝΟΜΑ ΟΝ. ΠΑΤΡΟΣ ΧΩΡΙΟ ΕΤΟΣ
1 Βερροίου Ξανθή Δίβρη
2
3 Παπαδοπούλου Ρούλα Νικόλαος Αντρώνι
4
5
6
7
8 Τύρου Αντωνία Δίβρη
9
10
11
12 Αννα Σκουρλέτη Πολύβιου
13
14 Μπαντούνα Περσεφόνη Λύσανδρος Αντρώνι (Κατασαρού)
15
ΜΑΘΗΤΕΣ
1
2
3 Θεοδωρόπουλος Παναγιώτης Κερτίζα
4 Κορμπάκης Ντίνος Αγία Τριάδα
5 Παπαθεοδώρου Ανδρέας Κερτίζα
6
7
8 Παπαγιάννης Γρηγόριος Αλέξιος Αντρώνι
9 Ηλιοπουλος Γιώργος Δίβρη
10 Ζαφειρόπουλος Θανάσης Δίβρη
11 Αβράμης Δημήτρης Μπαρμπότα
12 Ψυχογιός Νικόλαος Αγ. Τριάδα
13
14
15
16 Παπαχρονόπουλος Γεώργιος Δίβρη
17 Αχείμαστος Γιώργος Δίβρη
18 Πατσής Αποστόλης Δίβρη
19
20 Λυκοτόμαρος Νίκος Μπαρμπότα
21 Τσάμης Διονύσης Δίβρη
22 Ντινόπουλος Διονύσιος Βασίλειος Κακοτάρι
23 Αρβανίτης Αντώνιος Δίβρη
24
25
26 Παπαχρυσανθάκης Βασίλειος Αγία Τριάδα
27 Μπίκινης Διονύσης Δίβρη
28
29
30
31
32 Ντινόπουλος Ιωάννης Βασίλειος Κακοτάρι
33 Αναστόπουλος Φώτης Δίβρη
34 Πανούτσος Νίκος Στέφανος Αντρώνι
35 Παναγόπουλος Ιωάννης Νικόλαος Αντρώνι
36
37
38 Ζαχαρόπουλος Θεόδωρος Πάνος Αντρώνι (Ζαχαραίικα)
39
40
41
42 Πανούτσος Άγγελος Βασίλειος Αντρώνι
43 Καψής Θεόδωρος Αγία Τριάδα
 
Σχόλια στο φβ:

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ

Γεια σου Κώστα. Είναι η πρώτη χρονιά λειτουργίας του οικοτροφείου. Δεν ξεκίνησε με την έναρξη της σχολικής χρονιάς 1969-1970, αλλά μετά από δύο τρεις μήνες. Τους πρώτους αυτούς μήνες έμενα στη Θοδωρούλα, εκεί τη βγάζαμε με ψωμοτύρι άντε και κανένα τραχανά. Όταν ξεκίνησε το οικοτροφείο πήρα μια μαντανία που είχα στον ώμο και πήγα στο οικοτροφείο. Μπορώ να πω καλά ήτανε, είχαμε ένα πιάτο φαΐ και το κρεβάτι μας, που θα βρίσκαμε καλύτερα. Περιμέναμε το Σάββατο να φύγουμε για το χωριό, πάντα εμείς από την Κερτίζα με τα πόδια και επιστροφή Δευτέρα πρωί με το τράστο στον ώμο με ένα καρβέλι ψωμί και μία φέτα τυρί με βροχές και χιόνια. Μία Δευτέρα είχα φτάσει στο Γυμνάσιο βρεγμένος μέχρι το σώβρακο, όταν με είδε η καθηγήτρια με έβαλε δίπλα στη σόμπα να ζεσταθώ και να στεγνώσω. Όλες οι φατσούλες στη φωτογραφία γνωστές, αλλά βλέπεις πολλά τα χρόνια και μεις μεγαλώσαμε. Εγώ είμαι το 3 με το χέρι του π. Αντώνιου στο κεφάλι μου, από τότε με ακολουθεί η ευλογία του. Ονόματα 4 Κορμπάκης Ντίνος από Αγία Τριάδα, 5 Παπαθεοδώρου Ανδρέας από Αγία Κυρριακή, 11 Αβράμης Δημήτρης από Μπαρμπότα, 20 Λυκοτόμαρος Νίκος από μπαρμπότα, 43 Καψής Θεόδωρος από Αγία Τριάδα, 26 Παπαχρυσανθάκης Βασίλειος από Αγία Τριάδα, 34 Πανούτσος....... από Αντρώνι 23 Αρβανίτης Αντώνιος από Δίβρη.

Απάντηση3 χρ.Τροποποιήθηκε

Kostas Papantonopoulos

Καλησπέρα Παναγιώτη

Εξαιρετική και συγκινητική η αφήγησή σου.

Κάπως έτσι ήταν η κατάσταση τότε για όλους μας.

Πήρες την θέση μου στην Θοδωρούλα που μόλις είχα φύγει και σίγουρα θα είχες ακούσει και για την αφεντιά μου εκεί.

Να είσαι καλά!

Απάντηση3 χρ.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ

Είχα ακούσει Κώστα, από εκεί περάσανε πολλά παιδιά απ΄όλα τα χωριά. Μια φορά με είχε φωνάξει η παπαδιά δίπλα του Παπαστόλη είχε φτιάξει στρωτό γλυκό (μπακλαβά) και μου είχε δώσει ένα πιάτο τρήματα από το ταψί, το θυμάμαι ακόμη.

Απάντηση3 χρ.

Kostas Papantonopoulos

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ Η οικογένεια του αείμνηστου Παπά Αποστόλη είχε δώσει πάρα πολλά στα φτωχά παιδιά του Γυμνασίου αλλά κωλύομαι να μιλήσω γι’ αυτό τώρα.

Απάντηση3 χρ.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ

Έτσι είναι Κώστα, πάντως εμείς τότε παιδάκια φοβόμαστε μη μας δει να παίζουμε.

Απάντηση3 χρ.

Kostas Papantonopoulos

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ έδειχνε σκληρός αλλά μέσα του μάτωνε με την κατάστασή μας - φτώχεια μας.

Απάντηση3 χρ.

Sakis Nikoletopoulos

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ Παναγιώτη το ένα δεν είναι ο Κώστας ο μπαντουνας που πέθανε από το Πανόπουλου

Απάντηση14 εβδ.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ

Ευκαιρία να αναφερθώ και στον Μητροπολίτη Αθανάσιο για τον οποίο πολλά έχουν γραφεί και ειπωθεί. Χειροτονήθηκε μητροπολίτης Ηλείας το 1968 , τον έφερε η χούντα από την Αγγλία. Στα πρώτα 2, 3 χρόνια έφτιαξε και λειτούργησε οικοτροφεία, γηροκομεία πνευματικά κέντρα και βιβλιοθήκες. Από τα χωριά μας δεν υπήρχε η οικονομική δυνατότητα να συνεχίσουν τα παιδιά τις σπουδές μετά το Δημοτικό. Με την ολοκλήρωση των οικοτροφείων Δίβρης, Αμαλιάδας Πύργου δόθηκε η ευκαιρία σε πολλά παιδιά από τα χωριά μας να τελειώσουν το Γυμνάσιο και πολλοί να συνεχίσουν στα Πανεπιστήμια. Θυμάμαι όταν έφτιαχνε το οικοτροφείο Φραγκαβίλας είχε βάλει στη λοταρία το προσωπικό του αυτικίνητο έναν σκαραβέο. Εγώ του οφείλω πολλά , πέρασα από οικοτροφείο Δίβρης και Φραγκαβίλας και έτσι μου δόθηκε η ευκαιρία να τελειώσω και ένα πανεπιστήμιο.

Απάντηση3 χρ.

Basilis Lazarakis

Παναγιωτη το θυμαμαι αυτο το σκαραβαιο. Και αν δεν κανω λαθος ητανε κιτρινου χρωματος...

Απάντηση3 χρ.

Σωτήρης Σωτηρόπουλος

Basilis Lazarakis λευκό γκρι ήταν...

Απάντηση3 χρ.

Basilis Lazarakis

Σωτήρης Σωτηρόπουλος Το θυμαμαι που ειχε ερθει στο οικοτροφειο. Για το χρωμα δεν ημουνα σιγουρος. Προφανως το μπερδευω με καποιο κιτρινο σκαραβαιο που υπηρχε στα σκοτεινα υπογεια της θυμησης μου Να εισαι καλα Σωτηρη

Απάντηση3 χρ.Τροποποιήθηκε

Sakis Nikoletopoulos

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ Παναγιώτη το 30 είμαι εγώ.

Απάντηση14 εβδ.

Σωτήρης Σωτηρόπουλος

Εξαιρετικής δουλειάς συνεχεια....

Προφανώς στη φωτογραφια εξω απο το Κατω Μοναςτήρι, αυτη δεν ειναι μονο τα παιδιά του Οικοτροφειου Λαμπειας. Ειναι μαλλον ολα τα παιδια του Γυμνασιου Λαμπειας , γιατί τα κοριτσια δεν έμεναν ποτέ σε αυτο το Οκοτροφειο....

Ισως να εμεναν στην πρωην ΑΓΡΟΤΟΛΕΣΧΗ για ενα μικρο διαστημα (δεν ειμαι βεβαιος πότε)

Πραγματι, οπως λεει ο Π.Θ. ο Μητροπολιτης Αθανασιος Βασιλοπουλος δημιουργησε πολλα κοινωφελή ιδρύματα στην Ηλεια, ηταν δραστηριος, ειχε ενα μικρο Φολκσβάγκεν σκαραβαίο (ανεξαρτητα με τον βίον του και την Πολιτεια του) και αφησε μεγαλη κληρονομια στον επομενο σημερινο Μητροπολιτη Γερμανό....

Στη φωτ. Δεν υπαρχει ο σημερινός Επισκοπος Ωλενης Αθανασιος Μπαχος. Ο ιερομόναχος Αντωνιος Γυφτακης μπροστα και στο πισω μερος δυο παπαδες ηλικιωμένοι δεν ξερω ποιοι, οπως και ο λαικός που ειναι διπλα απο τον Μητροπολιτη Αθανάσιο....

Τις φωτογραφιες ποιος αραγε να τις έβγαζε; Ο φωτογράφος της Διβρης Γιωργος Παπαιωανου ή καποιος αλλος απο τον Πύργο;

Υ. Γ. Ενδεχομενως το 16 και το 10 να ειναι ο Γεωργ. Παπαχρονοπουλος και Θαν. Ζαφειροπουλος αντιστοιχα απο Διβρη.

Απάντηση3 χρ.Τροποποιήθηκε

Fotis Anastopoulos

Στο 33 ειμαι εγω να εισαι καλα και μενουμαι ολοι σπιτι καλημερα

Απάντηση3 χρ.

Ιωάννης Αλμπάνης

Εύγε ΚΏΣΤΑ και καααααληηηηηημεεεεεραααα! στο έργο που κανείς και ξυπνάς σιγκινησει και συνεσθηματα!!!

Απάντηση3 χρ.

Αγγελος Ηλιόπουλος

Μπράβο Κώστα! Ωραία φωτο. έχουμε και λέμε: 1 Ξανθη Βερροιου 8.Μαρία Τυρου, 9.Γιωργος Ηλιοπουλος, 10.Θανάσης Ζαφειρόπουλος, 12. Αννα Σκουρλέτη(Πολύβιου), 17.Γιωργος Αχείμαστος, 19.Αποστόλης Πατσής 21. Διονύσης Τσάμης και 27 Διονύσης Μπίκινης.

Απάντηση3 χρ.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ

Γεια σου Άγγελε, η Τύρου είναι Αντωνία και όχι Μαρία.

Απάντηση3 χρ.

Αγγελος Ηλιόπουλος

Καλημέρα Παναγιώτη, έχεις δίκιο η Αντωνία είναι.

Απάντηση3 χρ.

Kostas Papantonopoulos

Ευχαριστούμε όλους για τα καλά σας λόγια και για την βοήθειά σας να βρούμε τα εικονιζόμενα πρόσωπα της φωτογραφίας αλλά και για τις πληροφορίες σας που είναι εξ ίσου σημαντικές ώστε να στηθεί σιγά σιγά το ιστορικό του οικοτροφείου της Δίβρης.

Θυμάμαι και εγώ την πρώτη επίσκεψη στην Δίβρη του νεοδιορισμένου τότε δεσπότη Αθανάσιου.

Νομίζω ότι είχαμε συγκεντρωθεί στο δημοτικό σχολείο που είχε περισσότερη άπλα. Χούντα ήταν, μαζί με τους μαθητές είχε και αρκετό κόσμο.

Ήταν αυταρχικός τύπος ο Αθανάσιος και καλοθρεμμένος με κόκκινα μάγουλα.

Παρόλα αυτά όταν είδε έναν κακομοίρη παπά που είχε παραπάνω κιλά (για ευνόητους λόγους δεν θα πω το όνομά του), τον ξεφτίλισε με απαράδεκτες εκφράσεις.

Θυμάμαι ακόμη ότι είπε (δεν ξέρω αν το εννοούσε), ότι, «δεν πρέπει να πάρουν τα μυαλά μου αέρα και σηκωθεί η μύτη μου».

Είπε πολλά «θα» και δεν φανταζόμουν τότε, ότι θα τα πραγματοποιήσει και με το παραπάνω, ότι δηλαδή θα όφειλαν σήμερα την μόρφωσή τους εκατοντάδες παιδιά στα ιδρύματα του.

Αυτό τόνισα και στον τωρινό δεσπότη κκ. Γερμανό, προκειμένου να βοηθήσει στην έρευνα διότι αρχείο γιοκ, δεν υπάρχει σχεδόν τίποτα από τα ιδρύματα της εκκλησίας.

Απάντηση3 χρ.

Σωτήρης Σωτηρόπουλος

Αγαπητέ συμπατριώτη Κώστα

Γράφεις ότι δεν υπάρχει Αρχείο για το Οικοτροφείο Λαμπείας "Ο ΚΑΛΟΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΗΣ"...

ΕΥΤΥΧΩΣ υπήρξε ένας Διβριωτης (του οποίου η προτομή κοσμεί την είσοδο του ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΎ ΚΈΝΤΡΟΥ ΔΊΒΡΗΣ) ο αείμνηστος πρόεδρος του "Συνδέσμου των εν Αθήναις Λαμπειεων" Νίκος Γ. Σωτηρόπουλος που μου άφησε κληρονομιά το Αρχειο-αδαμαντορυχειο του, στο οποίο βρήκα πριν λίγο -αναδιφωντας το- και Φάκελο Οικοτροφείου !!!!...

Βρήκα μέσα ένα θησαυρό, που θα προσπαθήσω να κωδικοποιησω όσο μπορώ.

Βεβαίως δεν αναφέρεται στην εσωτερική του λειτουργία των μαθητών κλπ

Όμως έχει το ιστορικό πως ξεκίνησε, ποιος είχε την ιδέα (που υλοποίησε ο Μητροπολίτης Αθανάσιος), ποιοι ήταν οι δωρητές (εδώ θα χαρεί ο Παν. Θεοδωρόπουλος αν μάθει ότι ο Κερτιζαιος Κων. Παπακυριακοπουλος ήταν ο πρώτος δωρητής καθότι ήταν φίλος με τον Νίκο Σωτηρόπουλο που κινούσε τα νήματα των χορηγών...

Έχω δημοσιεύματα εφημερίδων με τα ονόματα των δωρητών...

Η αρχική σκέψη ήταν να στεγαστεί στην πρώην Αγροτολεσχη (σπίτι που γεννήθηκε ο Παύλος Μάτεσις) στην Αγορά με δωρεάν παραχώρηση από τον Σύνδεσμο, αλλά σκαλωσε γιατί το είχε νοικιάσει ο δάσκαλος Αντωνόπουλος και ο Δεσπότης αποφάσισε να στεγαστεί στο Κάτω Μοναστήρι περί τα τέλη του 1969....

Αλλά στηριζόταν οικονομικά και από αυτά τα ενοίκια της Αγρουολεσχης ...

Τα υπολοιπα εν καιρώ, καλά να είμαστε...

Χαίρε

Απάντηση3 χρ.Τροποποιήθηκε

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ

κ. Σωτηρόπουλε καλησπέρα. Πράγματι ο Κων/νος Παπακυριακόπουλος, αδελφός του Παπαπαναγή, ήταν φίλοι με τον Ν. Σωτηρόπουλο. Τον Ν. Σωτηρόπουλο τον γνώρισα περίπου το 1978 στο μπακάλικο που είχε τότε ο Κ. Παπακυρικόπουλος στη Μαυροματαίων. Ο Παπακυριακόπουλος μαζί με τον Γεράσιμο Βασιλόπουλο και πιο παλιά ο Αθανάσιος Θεοδωρόπουλος είχαν κάνει και πολλές δωρεές στο χωριό μου.

Απάντηση3 χρ.

Σωτήρης Σωτηρόπουλος

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ Χαιρομαι.... Σε δικη μου σελιδα θα δημοσιευσω και την συγκινητική επιστολη του Κων. Παπακυρισκοπουλου (δημοσιευμένη σε εφημεριδα) προς τον Μητρ. Αθανασιο με την χρηματική συνεισφορα του για το Οικοτροφείο....

Απάντηση3 χρ.Τροποποιήθηκε

Ageliki Maniadaki

Eσείς πού είστε; Γιατί μερικά είναι συνοφρυωμένα;???

Απάντηση3 χρ.

Αγγελος Ηλιόπουλος

Απ' την καλοπέραση Αγγελική μου....

Απάντηση3 χρ.

Ageliki Maniadaki

Αγγελος Ηλιόπουλος Μπα,,,μάλλον από φυσική προδιάθεση...κάποια...?Αστειεύομαι! Συγκινητικές οι παλιές σχολικές φωτογραφίες ούτως ή άλλως!!!

Απάντηση3 χρ.

Kostas Papantonopoulos

Έλειπα από την φωτογραφία κυρία Μανιαδάκη, έφυγα λίγους μήνες πριν, τον Ιούνιο του 1969.

Αν θα ήμουν εκεί ίσως να θυμόμουν αλλά πάλι κάποιος θα μιλήσει για να μάθουμε.

Από όσα θυμάμαι, με το ζόρι μας υποχρέωναν να παραστούμε σε τέτοιες εκδηλώσεις ακόμη και με την συνοδεία της αστυνομίας.

Ατέλειωτες ώρες, νηστικά και διψασμένα θα τα είχαν τα δόλια εδώ, στημένα να περιμένουν τον Δέσποτα από τον Πύργο και ο Αθανάσιος όταν άρχιζε να «κελαηδάει», τελειωμό δεν είχε.

Φανφάρες της χούντας ήταν με θύματα τα παιδιά.

Ανατριχιαστικές ιστορίες στέλνουν τώρα συμμαθητές γύρω από την καλογερική ζωή του οικοτροφείου.

Για το αρχείο που αναφέρεις αγαπητέ συμπατριώτη, καλώς να μας έλθει αλλά που ήταν όλοι αυτοί πριν τον Αθανάσιο; όταν τα παιδιά των χωριών μας ήταν κίτρινα σαν το κερί και λιποθυμούσαν από την πείνα στο γυμνάσιο.

Ίσως να έχετε ιδεί αγαπητοί φίλοι, ότι σε κάθε αναφορά μου σε σχολεία της Ορεινής Ηλείας, έχω ιερή υποχρέωση να μνημονεύω έναν «φωτισμένο» συμπατριώτη σας που είχε αναλάβει (πριν την λειτουργία του οικοτροφείου της Δίβρης) να ταΐζει δύο τρεις ντουζίνες φτωχόπαιδα μαζί και την αφεντιά μου.

Να με συμπαθάει…, γνωρίζω ότι δεν επιθυμεί καμία αναφορά για το παραπάνω ζήτημα αλλά είναι το ελάχιστο που δύναμαι να του ανταποδώσω μαζί βέβαια με την αγάπη και την εκτίμησή μου.

Απάντηση3 χρ.

Σωτήρης Σωτηρόπουλος

Τελικά, αρχιζω να μετανιώνω που μπηκα απρόσκλητος στη συζητηση...

Θεωρησα χρεος μου να αναφερθώ στην προϊστορία του Οικοτροφείου Λαμπειας, απλα και μονον γιατι ειδα τις φωτογραφίες των οικότροφων και γιατι εμεις οι παλιότεροι ζησαμε ακομη πιο δυσκολες στιγμες (οχι εγω προσωπικα, αλλα κυριως τα παιδια των γυρω χωριων Ηλειας, Αχαιας, Αρκαδιας)

Κατανοώ τον πονο και τα βάσανα των παιδιων της εποχης 1968-1969-1970 και μετα, αλλα αν γινει συγκριση με εκεινα των παιδιων της δεκαετίας του 1950 -60 δεν υπαρχει συγκριση και μιλάω για παιδια απο το Βελημαχι, το Καρδαριτσι, τους Παραλογγούς, το Μοναστηράκι, την Καλολετςί κλπ σε συγκριση με Κουμανι, Αντρωνι, Κερτιζα, Τσιπιανα, Δερβινή, Μοστενιτσα, Νουσά κλπ που υπέφεραν λιγοτερο. Εκει να δεις ιστορίες που σου κοβουν την ανασα.....

Εκει να δεις δυσκολιες και ταλαιπωρίες. Το Οικοτροφειο , ηταν μια λυση ανάγκης ετςι οπως λεει ο Π.Θ. βρηκαν "ενα πιάτο φαγητο και ενα κρεβατι"...

Τωρα, καλο θα ηταν να μαθουν οι σημερινοι (αλλωστε γιαυτο τα γράφουμε) πως εγινε αυτο το Ημιγυμνασιο που ξεκινησε το 1948 και λειτουργησε το 1954 και αν δεν γίνονταν οι θυσίες (κυριως του "Συνδεσμου") που ακομη και το μισθο των 2 πρωτων Καθηγητων πλήρωναν απο την τσεπη τους οι απανταχου Διβριωτες και οι ντοπιοι, ακομη και τον εξοπλισμό και τις σόμπες κλπ και τα Βραβεία, και καθε ειδους βοηθεια.... (Υπαρχουν στοιχεια προσφορών)

Και εκεινα τα παιδιά, οπως και εσεις οι επόμενοι, αν δεν υπηρχε αυτο το Ημιγυμνασιο (οπως και το Δουκα που προηγήθηκε) θα εμεναν αγράμματα στα χωρια τους (ακομη κι εγω, που ο πατερας μου ηταν απο τους "ευκατάστατους" της Διβρης, εκει θα εμενα)....

Τα περι "....πριν του Αθανασίου και που ηταν εκεινοι που δεν έβλεπαν τα λιποθυμισμενα, πεινασμένα και διψασμένα παιδια κλπ" μπορει να ειναι συναισθηματικά βιωματα δικαιολογημενα, αλλα αν δημοσιευσω το Αρχειο με ολα τα ντοκουμεντα (που τωρα γινεται έμμεση μεν, πλην σαφής απαξίωση του Αρχείου σημερα) θα εκπλαγεί ο καθε αναγνωστης απο τους αγωνες και τις προσφορες των συμπατριωτων της Διβρης και περιχώρων.... Και ακομη, ποιοι ζητησαν απο τον Μητροπολιτη Αθανασιο να ξεκινησει το Οικοτροφειο,,, ειναι ακριβως οι ίδιοι που ζητησαν να γινει το Γυμνασιο, το Νηπιαγωγειο, η ΑΓΡΟΤΟΛΕΣΧΗ, ο Υγειονομικός Σταθμος κλπ, συμφωνα με τις δυνατότητες που ειχαν και τα καταφεραν...

Εδω τελειώνω την πολυλογια μου....

Ευχομαι συνέχιση της καλης δουλειάς που κάνετε για την αναμνηση εκεινων των δύσκολων χρονων μεταξύ των συμμαθητών σας του Οικοτροφειου, που δυστυχως το σταματημα της λειτουργίας του (και από την κάποια άσχημη συμπεριφορά στους μαθητες των υπευθυνων ) ηταν και η απαρχή αποδυνάμωσης του Γυμνασιου Λαμπειας που εκτοτε φυτοζωεί μεχρι σημερα ...

Παντως, εγω απο υπερτατο χρεος -αν προκάμω- θα βρω τον τροπο -σε αλλες σελιδες- να αναδείξω τις μεγαλες θυσίες εκεινων (σε υλικές και ηθικές προσφορες και δρασεις) που συνετέλεσαν στη εκπαίδευση και μόρφωση των παιδιων όλης της περιοχης μας, που ηταν πάντα στη πρωτοπορία -οπως αλλωςτε διαχρονικά- σε συγκριση με αλλες ορεινές περιοχες τοτε,

Γιατι για το τι συμβαινει σημερα, ας μη το συζηταμε.....

 

ΓΟΥΡΝΟΤΣΑΡΟΥΧΑ ....ΤΑ ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ ΜΙΑΣ ΑΛΛΗΣ ΕΠΟΧΗΣ...!

Καταγραφή Ηλίας Τουτούνης

Τα παλιά χρόνια, που η βιομηχανία υποδημάτων ήταν ανύπαρκτη, οι άνθρωποι είχαν μεγάλη ανάγκη για την ποδεμή (υπόδηση). Η καθημερινή εργασία στην ύπαιθρο, όπου ακόμη και οι δρόμοι ήσαν κακοτράχαλοι και λασπωμένοι, οποιαδήποτε παπούτσια ή σανδάλια κι αν φορούσαν φθείρονταν πολύ γρήγορα και αχρηστεύονταν. Αρκετοί τύλιγαν τα πόδια τους με πανιά και τα έδεναν (φάσκιωναν), αλλά επάνω στα πανιά το καλοκαίρι προσκολλούσαν διάφορα χορτάρια όπως κολιτσίδες, μουχρίτσα αγκάθια κ.ά. Ακόμη ίδρωναν τα πόδια διότι δεν αερίζονταν και μόλις ερχόταν σε επαφή με το νερό, τότε μούσκευαν και χαλούσαν γρήγορα.

Έτσι ο άνθρωπος έβρισκε διαφόρους τρόπους, για να κατασκευάζει παπούτσια, ώστε να προφυλάξει τα πόδια του. Μεταξύ αυτών ήταν και το τσαρούχι με τις θηλιές που προέρχεται από το τουρκικό Garik) που ήταν ένα είδος παπουτσιού των χωρικών και των βοσκών, χαμηλό και ελαφρύ. Έπαιρναν το δέρμα των γουρουνιών (γουρνοτόμαρο) μετά το γδάρσιμο το αλατίζανε και το βάζανε στον ήλιο για να ψηθεί (αποξηρανθεί). Πριν το αποξεράνουν το έκοβαν σε φασκιές (στενές λωρίδες) πλάτους μιας ανοικτής παλάμης. Πιο γερά ήταν αυτά που γίνονταν από επεξεργασμένα χοντρά γουρνοτόμαρα και ειδικά από τα μεσάδια δηλαδή τις ράχες, επειδή οι άκρες δεν βάσταγαν πολύ. Κόβανε και ένα κομμάτι μεγαλύτερο από το πόδι τους και βάζανε τις φασκιές στο νερό, για να φουσκώσουν (μαλακώσουν). Ακόμη κόβανε και λουρίδες σαν ράμματα χοντρά από την μέση και μετά, τα πλάγια της φασκιάς. Μετά ξουράφιζαν τις τρίχες καλά για να πάρουν γυαλιστεράδα. Στην μια άκρη τη φασκιά την δένανε σαν φιόγκο. Της δίνανε το σχήμα του ποδιού. Σε ανάλογη απόσταση και όταν έσφιγγαν και δένανε τα λουροτσάρουχα με τις θηλιές, το τσαρούχι έσφιγγε και γινότανε σούρα και έπαιρνε το σχήμα του ποδιού. Αυτή την πλεξίδα με τα λουριά την λέγανε «σούρτα». Τα τσαρούχια τα φορήγανε οι τσοπάνηδες, οι κυνηγοί, οι οδοιπόροι και οι αγρότες γιατί ήσαντε ανάλαφρα στα πόδια τους για να μην κολλάνε απάνω οι λάσπες, τα νερά και το χιόνι. Αντί για κάλτσες έβαζαν πλεχτά τσουράπια.

Γυναικείο Κίνημα και παιδικός κινηματογράφος.

Επιρροές και ανάπτυξη του φαινομένου στην Αμαλιάδα του Μεσοπολέμου. Η περίπτωση της Μαρίκας Μπότση – Τσαπαλίρα και του Νίκου Μπελογιάννη

Γράφει: η Πουλχερία Γεωργιοπούλου

Για να φτάσουμε στα εορταστικά 25χρονα του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για παιδιά και νέους είχε προηγηθεί σχεδόν ένας ολόκληρος αιώνας περιπετειών και αντιδράσεων ώστε να υπάρξει καταρχήν κινηματογράφος για παιδιά, που μέσω μιας δύσκολης εξελικτικής πορείας και με τον επίμονο αγώνα φωτισμένων ανθρώπων να μετατραπεί στη συνέχεια σε ένα ζωντανό εκπαιδευτικό εργαλείο, δηλαδή, μέσα από ένα σχολείο ανοιχτό στην κοινότητα οι μαθητές όλων των βαθμίδων γίνονται οι ίδιοι δημιουργοί  παιδικού και νεανικού κινηματογράφου.

Πολύτιμος αρωγός στην παρούσα έρευνα στάθηκε  η έκδοση από το  Διεθνές  Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας  της ιστορικής μελέτης με τίτλο  « Όταν ο κινηματογράφος πήγε στο ελληνικό σχολείο και γύρισε με κλάματα» - Το χρονικό της “ταραγμένης” σχέσης του κινηματογράφου με τη δημόσια εκπαίδευση στην Ελλάδα από το 1900 ως το 1997.

  Συγγραφέας είναι ο Νίκος Θεοδοσίου, σκηνοθέτης, ιστορικός του κινηματογράφου,  υπεύθυνος για την Ευρωπαϊκή Συνάντηση Νεανικής Οπτικοακουστικής Δημιουργίας “Camera Zizanio” , και μέλος του «Σκασιαρχείου».

  Χωρίς αυτή τη μελέτη θα ήταν αδύνατον να προαχθούν δημιουργικοί συσχετισμοί του εν λόγω θέματος με τη δράση δύο προσωπικοτήτων  της Αμαλιάδας της Μαρίκας Μπότση Τσαπαλίρα και του Νίκου Μπελογιάννη.

Συσχετισμοί που συνεπικουρούν και ιστορικά στο αίτημα να ολοκληρωθεί στην Ηλεία ο χώρος που θα φιλοξενήσει μόνιμα τη μαθητική κινηματογραφική παραγωγή.

Από το συγγραφέα της μελέτης πληροφορούμαστε πως το πιο ριζοσπαστικό κομμάτι του φεμινιστικού κινήματος της εποχής του μεσοπολέμου πρωτοπόρησε ακολουθώντας τα διεθνή κινήματα, οργάνωσε και  υποστήριξε τη θεσμοθέτηση του παιδικού κινηματογράφου.

Κεντρική Σελίδα

Ο Τόπος μας

Παράδοση

Πολυμέσα

Ιστορία

Αναδημοσιεύσεις

Free Joomla! templates by Engine Templates