Κυριακή 23 Ιουνίου 2019

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ Υ/ ΚΑΤΣΩΝΗΣ



Αρχείο Ι.Χρονάκη

Συλλογή Α.Κάρμη
Συλλογή Η.Λάμτσια
Συλλογή Τσουτσάνη
 
ΚΑΤΣΩΝΗΣ 29 ΟΚΤ. 1973 Ναυτική Βάση του Charleston της πολιτείας South Carolina των ΗΠΑ.
29 ΟΚΤ. 1973 Ναυτική Βάση του Charleston της πολιτείας South Carolina των ΗΠΑ.


Δευτέρα 11 Δεκεμβρίου 2017

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΠΛΗΡΩΜΑΤΟΣ ΣΤΟ ΚΑΜΑΤΕΡΟ (10.12.2017)

Συνάντηση του παλαιού πληρώματος του Υ/Β ΚΑΤΣΩΝΗΣ σε ταβέρνα στο Καματερό Αττικής στις 10.12.2017 και ώρα 16.30.
Την οργάνωση επιμελήθηκε ο Γιαννάκης Βασιλειάδης. Ήταν πολλά αγαπημένα μας πρόσωπα όπως ο Μάρκος Παστουρσέας, Κώστας Γεωργόπουλος, Σπύρος Παρούσης, Αποστόλης Μπάστας, Γιώργος Προκόπης, Γιώργος Καρχιλάκης, Μ. Τσάπελης, Μ. Κάιλας, Β. Χελιώτης, Θ. Λαϊβεράς, Ακρέπης, Γαλάτης, Παπαϊωάννου και πολλοί άλλοι που θα τους δείτε στις φωτογραφίες. 
Να είμαστε καλά να ξανανταμώσουμε!  
Φωτογραφίες: ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΛΑΡΡΥΤΗΣ @ Mike Katswnhs
Κώστας Παπαντωνόπουλος




Τετάρτη 1 Ιουνίου 2011

Ιστορικό υποβρυχίων με το όνομα Κατσώνης


ΙΣΤΟΡΙΚΟ Υ/Β ΚΑΤΣΩΝΗΣ Υ1
    Ναυπηγήθηκε κατά τα έτη 1925-1927 στη Γαλλία μαζί με το Υ/Β ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ στο Ναυπηγείο GIRONDE. Παρελήφθη στις 8 Ιουνίου 1928. Κατά τον Β' Π.Π. πραγματοποίησε 4 πολεμικές περιπολίες. Στις 31 Δεκεμβρίου 1940 βύθισε με το πυροβόλο του το Ιταλικό φορτηγό ''QUINDO'' (530 τ.) πλησίον των Γιουγκοσλαβικών ακτών. Μετα την κατάληψη της Ελλάδας διέφυγε στη Μέση Ανατολή. Στις 2 Ιουλίου 1942 ενώ έβγαινε από την δεξαμενή, έπαθε βλάβη και βυθίστηκε άτυχα στο λιμάνι του PORT SAID. Μετά την ανέλκυσή του και την μακροχρόνια επισκευή του άρχισε πάλι περιπολίες (Μάρτιος 1943) και πραγματοποίησε 4 πολεμικές περιπολίες. Στις 2 Απριλίου 1943 βύθισε μια Ιταλική Ναρκοθέτιδα στο Γύθειο. Στις 5 Απριλίου 1943 βύθισε εμπορικό 1.500 τ. έξω από την Κύθνο. Στις 25 Μαίου 1943 βύθισε φορτηγό 1.000 τ. κοντά στη Σκιάθο. Το Υ/Β ΚΑΤΣΩΝΗΣ Υ-1 στις 14 Σεπτεμβρίου 1943 βυθίστηκε στην περιοχή ΒΔ Σκιάθου μετά από ηρωικό αγώνα με Γερμανική Κορβέτα.

Πέμπτη 28 Οκτωβρίου 2010

Μίλτωνας Ιατρίδης

[IATRIDIS2.jpg] 
ΑΡΑΓΕ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΗΜΕΡΕΣ ΑΝ ΡΩΤΗΣΟΥΜΕ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ ΤΟΥ ΠΥΡΓΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ ΜΑΣ ΠΟΣΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΗΡΩΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΙΚΟΥ ΜΑΣ ΝΑΥΤΙΚΟΥ ΜΙΛΤΩΝΑ ΙΑΤΡΙΔΗ ΤΙ ΘΑ ΜΑΣ ΑΠΑΝΤΗΣΟΥΝ; 
ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΕ Ο ΔΗΜΟΣ, Η ΝΟΜΑΡΧΙΑ Η' ΚΑΠΟΙΟΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΜΑΣ ΜΙΑ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΙΜΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΗΡΩΑ ΜΑΣ; 
ΦΤΙΑΞΑΜΕ ΜΙΑ ΟΜΟΡΦΗ ΠΛΑΤΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΙΜΗΝ ΤΟΥ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΚΑΡΟΥΝ ΠΑΝΩ ΤΗΣ ΤΑ ΠΟΛΥΤΕΛΗ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ ΤΩΝ ΠΕΡΙΟΙΚΩΝ;
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΟΥΜΕ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΚΩΝΣΤΑ ΣΕ ΚΟΡΙΝΘΙΑΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟ ΜΑΣ ΕΘΝΙΚΟ ΗΡΩΑ. 
ΣΤΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΔΙΑΚΡΙΝΕΤΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ Ο ΚΥΒΕΡΝΗΤΗΣ ΤΟΥ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ Μ.ΙΑΤΡΙΔΗΣ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΩΣ ΠΥΡΓΙΩΤΕΣ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΟΜΩΝΥΜΗ ΠΛΑΤΕΙΑ
 Πηγή:ΠΥΡΓΟΣ-NEWS
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΠΕΡΣΙΝΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΤΟΥ ΠΥΡΓΟΣ-NEWS ΕΔΩ
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ ΤΟ ΠΕΡΣΙΝΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟ ANTΡΩΝΙ: "Μ. Ιατρίδης"

Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2009

"Μ. Ιατρίδης" Ηλειώτικη μορφή του1940-41

Ιστορία
Συντάχθηκε απο τον/την Κώστας Παπαντωνόπουλος
Τετάρτη, 28 Οκτώβριος 2009 03:30

Ηλειώτικη μορφή του απελευθερωτικού αγώνα κατά τη διάρκεια του Ελληνοϊταλικού πολέμου του 1940-1941 είναι ο Μιλτιάδης Ιατρίδης, κυβερνήτης του θρυλικού υποβρυχίου Παπανικολής.

Ο Μίλτιάδης Ιατρίδης ήταν γιός του Βασιλείου Ιατρίδη, εκπαιδευτικού, που καταγόταν από τον Πύργο Ηλείας. Γεννήθηκε το 1906 στο Σοφικό Κορινθίας, τόπο καταγωγής της μητέρας του. Ο Μιλτιάδης Ιατρίδης εισήχθη στη Σχολή των Ναυτικών Δοκίμων το 1921 και αποφοίτησε ως μάχιμος Σημαιοφόρος στις 26 Ιανουαρίου του 1926, που υπηρέτησε κυρίως στα υποβρύχια.
Στις 10 Φεβρουαρίου 1939, προβιβάστηκε στο βαθμό του Πλωτάρχη και στη συνέχεια ανέλαβε κυβερνήτης του (υποβρυχίου) «Υ/Β Παπανικολής» (Υ-2) που παρουσίασε την μεγαλύτερη δράση στον αγώνα εναντίον του Άξονα .
Ήταν το πρώτο Υ/Β που απέπλευσε την 28 Οκτω6ρίου 1940 στις 16:00 με Κυβερνήτη τον Πλωτάρχη Μίλτο Ιατρίδη.

Το Δεκέμβριο του 1940, το «Υ/Β Παπανικολής» του πολεμικού μας ναυτικού με κυβερνήτη τον Ιατρίδη έγραψε μια από τις πιο λαμπρότερες σελίδες της ιστορίας, στη διάρκεια του Ελληνοϊταλικού πολέμου. Με τις πρώτες επιτυχίες του ενθουσίασε τον Ελληνικό λαό, γιατί έδειξε ότι μπορούσαμε να αμφισβητήσουμε την κυριαρχία του πανίσχυρου Ιταλικού στόλου, στις κύριες γραμμές του ανεφοδιασμού του στην Αδριατική θάλασσα.

Στην δεύτερη περιπολία του, τον Δεκέμβριο του 1940 επιτέθηκε εναντίον μεγάλης ιταλικής νηοπομπής στην Αδριατική και κατόρθωσε να βυθίσει στα Στενά του Οτράντο τα Ιταλικά οπλιταγωγά MS ANTOINETTA (22-12-40) και MV FIRENZE (3952 BRT) 3.950 τόνων (24-12-40)κοντά στο νησί Saseno, τα οποία προστατεύοντα από συνοδεία πολεμικών, τα οποία καταδιώξαν το ελληνικό Υ/Β χωρίς αποτέλεσμα. Τα εχθρικά πολεμικά πλοία συνολικού βάρους 25.000 τόνων, μετέφεραν πολεμοφόδια στα παράλια της Αλβανίας, για να ενισχύσουν τις ιταλικές δυνάμεις που αγωνίζονταν στο μέτωπο κατά τις Ελλάδος.

Στην τρίτη περιπολία του, τα μεσάνυχτα της 29 Ιανουαρίου του 1941 πλέοντας «εν επιφανεία» εντόπισε ένα φορτηγό που το βύθισε με μία τορπίλη, όπου αμέσως καταδιώχθηκε από τρία αντιτορπιλικά (Α/Τ) και «εν καταδύσει» επί αρκετές ώρες, τους διέφυγε.

Στις 30 Δεκεμβρίου 1940 ο κυβερνήτης Ιατρίδης προβιβάστηκε σε Αντιπλοίαρχο επ' ανδραγαθία και παρασημοφορήθηκε με το "Χρυσούν Αριστείον Ανδρείας".

Εκτέλεσε πολλές ακόμη πολεμικές περιπολίες και αντιμετώπισε αρκετούς κινδύνους.

Στη δεύτερη φάση του πολέμου,τον αντικατέστησε ο Υποπλοίαρχο Ν. Ρουσσέν, ο οποίος έχασε τη ζωή του κατά το κίνημα του Απριλίου του 1944.

Στα τέλη Δεκεμβρίου 1941, ο Ιατρίδης στάλθηκε στην Αγγλία ως κυβερνήτης για να παραλάβει το αντιτορπιλικό «Α/Τ Μιαούλης». Υπηρέτησε στη Βάση Υποβρυχίων και σε άλλες υπηρεσίες της ξηράς. Μετά το τέλος του πολέμου, επιστάτησε στις επισκευές του ιταλικού καταδρομικού «Ευγένιος της Σαβοΐας», που είχε δοθεί τότε στην Ελλάδα, ως πολεμική αποζημίωση και μετονομάστηκε «Έλλη».

Ο Μ. Ιατρίδης αποστρατεύτηκε στις 29 Δεκεμβρίου 1952, με το βαθμό του Πλοιάρχου. Οκτώ χρόνια αργότερα, το 1960, σκοτώθηκε σε τροχαίο δυστύχημα, σε ηλικία 54 ετών. Ήταν παντρεμένος με τη Λέλα Ιατρίδη και έχει μια κόρη, την Αδριατική, η οποία πήρε το όνομα της θάλασσας όπου ο πατέρας της έγραψε μια από τις ιρωικές σελίδες της ιστορίας του πολεμικού μας ναυτικού.

Στον τόπο καταγωγής του τον Πύργο Ηλείας, υπάρχει το άγαλμά του στην ομώνυμη πλατεία Ιατρίδη και στη γενέτειρά του το Σοφικό, έχει τοποθετηθεί η προτομή του στο προαύλιο του Ναού της Αγίας Τριάδος. Παρόμοια προτομή υπάρχει επίσης στο Κατάκολο και στην πόλη της Κορίνθου.

Το Y/B Πσπσνικολής παραγγέλθηκε από την Ελληνική Κυβέρνηση το 1925. Nαυπηγήθηκε τον Νοέμβριο του 1926 στα Ναυπηγεία At. & Ch. de la Loire στην Nante Γαλλίας μαζί με το Υ/Β Κατσώνης . Παρελήφθηκε στις 21 Δεκεμβρίου 1927 από τον Αντιπλοίαρχο Π. Βανδώρο. Κατά τον πόλεμο του 1940-41 πραγματοποίησε 4 πολεμικές περιπολίες με Κυβερνήτη τον Πλωτάρχη Ιατρίδη. Μετά την κατάληψη της Ελλάδος κατέφυγε στη Μ. Ανατολή. Στις 30 Νοεμβρίου 1942 με κυβερνήτη τον Υποπλοίαρχο Ρουσσέν, βύθισε έξω από το λιμάνι της νησίδος Αλίμνια της Δωδεκανήσου φορτηγό 8.000 τόνων. Εβύθισε ακόμη έναν αριθμό ιταλικών και γερμανικών ιστιοφόρων ενώ αιχμαλώτισε ένα εξ αυτών 220 τόνων. Συνολικά πραγματοποίησε από την Μ. Ανατολή 10 ακόμη πολεμικές περιπολίες Μετά την απελευθέρωση επέστρεψε στην Ελλάδα και παροπλίστηκε το 1945. Ο πυργίσκος του διατηρήθηκε αρχικά στην βάση Υποβρυχίων και ακολούθως τοποθετήθηκε έξω από το Ναυτικό Μουσείο στον Πειραιά. Το Υ/Β Παπανικολής είναι το 1o κατά σειρά από τα 3 Υ/Β που έχουν μέχρι σήμερα το ίδιο όνομα.


Κ. Παπαντωνόπουλος (Υπηρέτησε 13 χρόνια στα Υ/Β και για μικρό διάστημα στο Υ/Β Παπανικολής -2)

28 του Οκτώβρη 2009

Από τα αποκαλυπτήρια του ανδριάντα του κυβερνήτη του «Παπανικολή» Μίλτου Ιατρίδη στον Πύργο।

Πηγή:

http://www.antroni.gr

Σάββατο 4 Απριλίου 2009

Ελληνικά Υποβρύχια: 110 Χρόνια Ιστορίας


Η ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΤΟΥ ΠΟΣΕΙΔΩΝΑ
Ελληνικά Υποβρύχια: 110 Χρόνια Ιστορίας του Ηλία Νταλούμη


Το Υποβρύχιο είναι ένα είδος πλοίου που έδωσε στον πόλεμο στη θάλασσα την τρίτη του διάσταση. Πολύ λίγοι γνωρίζουν ότι το Πολεμικό Ναυτικό της Ελλάδας ήταν ένα από τα πρώτα που απόκτησαν υποβρύχιο. Ακόμη λιγότεροι έχουν υπόψη τους ότι το πρώτο υποβρύχιο εντάχθηκε στον ελληνικό Στόλο πριν από ΕΚΑΤΟΝ ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ! Τα όσα πέτυχαν την περίοδο αυτή τα ελληνικά υποβρύχια και φυσικά οι άνθρωποι που υπηρέτησαν ή υπηρετούν σε αυτά είναι πολλά και θαυμαστά. Λίγα, όσα μας επιτρέπει ο χώρος, από αυτά θα προσπαθήσουμε να σας πούμε στις σελίδες που ακολουθούν.
Στις 7 Απριλίου του 1885 έγιναν στην Ελλάδα εκλογές. Νικητής ήταν, με μεγάλη πλειοψηφία εδρών, το λεγόμενο «Εθνικόν Κόμμα». Λίγες μέρες αργότερα, στις 19 του ίδιου μήνα, ορκίστηκε Πρωθυπουργός ο επικεφαλής αυτού του κόμματος. Δεν ήταν άλλος από τον Θεόδωρο Δηλιγιάννη που αναλάμβανε αυτή τη θέση για πρώτη φορά. Η κυβέρνηση εκείνη δεν μακροημέρευσε. Κράτησε ένα μόλις χρόνο. Κατέρρευσε λόγω της ανικανότητάς της να λύσει τα προβλήματα που η ίδια είχε οξύνει. Όμως το θέμα μας δεν είναι τα λάθη του Δηλιγιάννη αλλά μια συγκεκριμένη πράξη της κυβέρνησής του. Τον Σεπτέμβριο του 1885 η Βουλγαρία, είχε γίνει ανεξάρτητη το 1878, προσάρτησε την Ανατολική Ρωμυλία (ΣΗΜ. 1). Η ελληνική αντίδραση είχε δύο κυρίως σκέλη. Το ένα ήταν η κήρυξη επιστράτευσης. Το άλλο η απεγνωσμένη προσπάθεια εξοπλισμού της επειδή ήταν σε τραγική κατάσταση και από αυτήν την άποψη. Τότε αγοράστηκαν τα πρώτα πολυβόλα για τον Ελληνικό Στρατό και το Ναυτικό. Ήσαν κατασκευασμένα στη Σουηδία από την εταιρεία "Nordenfelt Gun & Ammunition Co" (ΣΗΜ. 2). Αν και δεν υπάρχει η ανάλογη μαρτυρία εντούτοις φαίνεται πολύ πιθανόν ότι η Nordenfelt μαζί με τα πολυβόλα της βρήκε την ευκαιρία και πούλησε στην Ελλάδα ένα ακόμα προϊόν. Ήταν μια εφεύρεση που είχε γίνει από τον Βρετανό ιερέα(!) George Garrett, που την είχε πουλήσει στον T.W.Nordnefelt (ΣΗΜ. 3). Αυτός με τη σειρά του την τελειοποίησε και προχώρησε στην υλοποίησή της. Ήταν αρκετά πρωτότυπη αν και όχι πρωτόγνωρη. Επρόκειτο για ένα πλοίο που είχε τη δυνατότητα να ταξιδεύει και κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. Το νέο αυτό τύπο πλοίου που αγγλικά το έλεγαν «submarine», στη γλώσσα μας αποδόθηκε, με επιτυχία, ως «Υποβρύχιον».

Δευτέρα 30 Μαρτίου 2009

Το πρώτο Υ/Β Κατσώνης

ΚατσώνηςΜετά την εκστρατεία στην Μ.Ασία το 1922 παραγγέλθηκαν έξι υποβρύχια στη Γαλλία, ένα από αυτά ήταν ο «ΚΑΤΣΩΝΗΣ»। Η εκπαίδευση των αξιωματικών ενισχυόταν περιοδικά με αγγλικές αποστολές. Η θητεία των κληρωτών ναυτών ορίστηκε σε 18μήνη και η δύναμη του ναυτικού συμπληρωνόταν από εθελοντές.

Στις 14/9/1943το Υ/Β με Κυβερνήτη τον Αντιπλοίαρχο Β।ΛΑΣΚΟ, κατά τη διάρκεια αναζητήσεως εχθρικής νηοπομπής ενεπλάκη με γερμανικό καταδιωκτικό υποβρυχίων ( UJ -2101) και μετά δίωρο καταδίωξη εξαναγκάσ θηκε σε ανάδυση και εξόρμηση δια πυροβόλου। Μετά σφοδρή ανταλλαγή πυρών εμβολίσθηκε από το διώκτη του, με αποτέλεσμα να βυθιστεί σε στίγμα Φ 39 0 20,5Β και Λ 023 0 23Α βόρεια της νήσου Σκιάθου.