Καλώς ορίσατε στην αρχαιότερη ιστοσελίδα της Ηλείας, στο Αντρώνι και στην Ορεινή Ηλεία.

Είναι οι κατάφυτες διαδρομές μέσα στις βελανιδιές και στα πλατάνια στο κέντρο της Κάπελης με τις απόκρημνες πλαγιές, τα σκιερά φαράγγια με τις πολλές σπηλιές, τους καταρράκτες, τους νερόμυλους και τις νεροτριβές, με τις δροσερές πηγές και τα καθαρά ποτάμια... Με τα πετρόχτιστα σπίτια, τα νόστιμα φαγητά και το καλό κρασί, τα αρχοντικά γλέντια και τους φιλόξενους κατοίκους.

Frontpage

«ΣΠΑΡΤΟΥΛΙΑ – ΚΑΤΣΑΡΟΥ – ΖΑΧΑΡΑΙΙΚΑ» ΑΠΟ ΨΗΛΑ

ΑΠΟΓΕΙΩΣΗ ΑΠΟ ΣΠΑΡΤΟΥΛΙΑ, ΜΝΗΜΕΙΟ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΓΙΑΝΝΙΑ, ΚΑΤΣΑΡΟΥ, ΖΑΧΑΡΑΙΙΚΑ στις 24 ‎Αυγούστου ‎2022

ΣΠΑΡΤΟΥΛΙΑ

Η Σπαρτουλιά είναι ο μεγαλύτερος από τους συνοικισμούς του Αντρωνίου (ύστερα από το Πανόπουλο) με 50 περίπου κατοίκους. Βρίσκεται πάνω στην Ε.Ο. 111 Πάτρας - Τρίπολης.

Στην διασταύρωση προς τα βουνά ξεκινάει ο δρόμος προς τα ορεινά χωριά της Περιφερειακής Ενότητας Λασιώνος με κατάληξη την Βερβινή και ακόμη παραπέρα.

Νότια από την άλλη πλευρά του δρόμου, ξεκινάει ο δρόμος προς τις Χαραγές και καταλήγει στο Κλινδιά και στη Γιάρμενα.

Εκεί στην αρχή του δρόμου πίσω από το εικονοστάσι, συναντάμε το Ανάθεμα, που το έστησαν οι Αντρωναίοι για τον φοροεισπράκτορα Μπέργιο λίγο πριν την επανάσταση του 21.

Ακόμη επί της «Ε.Ο. 111» βλέπουμε το μνημείο του Γιώργη Γιαννιά που το έστησε  ο Σύλλογος Τριταιϊτών Αχαΐας για να μας θυμίζει μια σπουδαία, αλλά άγνωστη, σελίδα της πρόσφατης ιστορίας μας. Εκεί έχει δημιουργηθεί και μία μεγάλη πλατεία «η πλατεία Γιαννιά». Υπάρχει ακόμη μια μικρότερη πλατεία ΒΑ του οικισμού.

ΑΝΤΡΩΝΙ: ΜΑΛΟΤΕΝΑ ΠΑΛΙΟΒΡΥΣΗ ΑΠΟ ΨΗΛΑ

ΑΠΟ ΨΗΛΑ ΜΕ DRONE ΑΝΤΡΩΝΙ: ΜΑΛΟΤΕΝΑ, ΑΛΩΝΙ ΤΟΥ ΠΛΙΕΓΚΑ, ΣΕΛΛΗΕΙΣ ΠΟΤΑΜΟΣ (ΚΟΚΑΛΑΚΙ) Ή ΠΗΝΕΙΑΚΟΣ ΛΑΔΩΝΑΣ, ΤΟΥ ΓΚΟΥΡΙ (Η ΠΕΤΡΑ GURI), ΖΗΡΑΙΙΚΑ, ΠΑΛΙΟΒΡΥΣΗ, ΠΑΛΙΟΠΟΤΑΜΟ, Ο ΜΥΛΟΣ ΤΟΥ ΡΕΤΣΙΝΑ, ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΟ, ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ - ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Παρασκευή, ‎26 ‎Αυγούστου ‎2022, ‏‎11:01:18 πμ

Κώστας Παπαντωνόπουλος

ΜΑΛΟΤΕΝΑ, τοποθεσία στα Γιανακαίικα στην παλιά δίοδο προς το Κούμανι. Εκεί θα δείτε και τα ερείπια από τις εγκαταλειμμένες παραποτάμιες «βίλες» του Λάμπη Μ. του Βασίλη Π. και του Γληγόρη Κ.

ΑΛΩΝΙ ΤΟΥ ΠΛΙΕΓΚΑ, το μοναδικό πέτρινο Αλώνι που φτιάχτηκε το 1925

ΣΕΛΛΗΕΙΣ ΠΟΤΑΜΟΣ (ΚΟΚΑΛΑΚΙ) Ή ΠΗΝΕΙΑΚΟΣ ΛΑΔΩΝΑΣ, το δικός μας ποτάμι που μαζί με το Παλιοπόταμο σχηματίζει το Φαράγγι του Αντρωνίου

ΤΟΥ ΓΚΟΥΡΙ (Η ΠΕΤΡΑ GURI), η πέτρα που παίζαμε. Η ονομασία προέρχεται από την πέτρα στα Αλβανικά ή Σλάβικα.

ΖΗΡΑΙΙΚΑ, η συνοικία – γειτονιά των Ζηραίων Αντρωναίων.

ΠΑΛΙΟΒΡΥΣΗ, η κύρια βρύση του χωριού μας που οι γνωστοί ιθύνοντες φρόντισαν να εξαφανίσουν. Δεν έχουμε φωτογραφία από αυτή την εξαίρετη κρήνη παρά μόνον τον έναν από τους δύο κούτουλες.

ΠΑΛΙΟΠΟΤΑΜΟ, Το ποτάμι με τους 5-6 μύλους, νεροτριβή και πριονοκορδέλα.

Ο ΜΥΛΟΣ ΤΟΥ ΡΕΤΣΙΝΑ, ο μύλος της γνωστής οικογένειας που σταμάτησε την λειτουργία στα χέρια της Τασίας του Λουβίκη.

ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΟ, το δάσος που απαγόρευσε πριν 70 περίπου χρόνια την κοπή ξύλων το δασαρχείο για να κρατηθεί το χωριό ΒΑ.

ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ, φαίνεται το κοιμητήριο, η ανόητη επέκταση αλλά και ο αυθαίρετα γκρεμισμένος μαντρότοιχος.

ΕΚΚΛΗΣΙΑ και πέριξ με τις αυθαίρετες κατασκευές του αχόρταγου.

 

ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΣ ΓΑΜΟΣ "ΤΑ ΙΔΩΜΑΤΑ"

Λαογραφική συλλογή Ηλίας Τουτούνης

«Προξενητάδες ήρθανε από τη Βαβυλώνα, να πάρουνε την Αρετή πολύ μακριά στα ξένα».
Έτσι αναφέρεται για το προξενιό, μια ωραιότατη παραλογή της δημοτικής μούσας, στο γνωστό μας τραγούδι του «ΝΕΚΡΟΥ ΑΔΕΡΦΟΥ».
Σε’ αυτές τις περιπτώσεις οι προξενητάδες, κατά την σύσταση του προξενιού, για να επιτύχει και να πείσουν και τις δύο πλευρές, έβαζαν σε λειτουργία την «γιορτινή τους γλώσσα», όπου σε αυτές τις περιπτώσεις «έσταζε μέλι και γάλα», και άρχιζαν τα παινεσιάρικα και υπερβολικά ψεύτικα λόγια, για να πείσουν όχι μόνον τους άμεσα εμπλεκόμενους, αλλά και τις οικογένειές των. Μετά από τον προξενητή, όταν γινόταν αποδεχτή η πρόταση γνωριμίας απ’ αυτούς που παντρολογιότανε, η επόμενη διαδικασία ήταν να έλθουν σε κάποια επαφή (άνδρας και γυναίκα) για να ιδωθούν. Αυτή η διαδικασία λεγόταν “Ιδώματα” δηλαδή ήταν η πρώτη οπτική γνωριμία και οι πρώτες ανταλλαγές σκέψεων.
Τα ιδώματα ήταν η δεύτερη φάση της διαδικασίας του γάμου, μετά από το “προξενιό” και συνήθως πραγματοποιούνταν στο σπίτι της νύφης, ή αν δεν ήθελαν να δώσουν κάποιο στόχο στους περίοικους και να μην παρελαύνουν οι γαμπροί, όπου δεν θα έμενε τίποτα το κρυφό και το ασχολίαστο. Τοιουτοτρόπως φρόντιζαν να γίνονται σε δημόσιους χώρους, όπως σε εκκλησίες κατά τον εκκλησιασμό, σε γάμους σε πανηγύρια, σε χάνια, σε μύλους, σε γιορτές ή και κάπου αλλού, με κάποιο συνθηματικό, ώστε να καταλάβει ο καθένας από την πλευρά του για το ενδιαφερόμενο πρόσωπο. Για την πρώτη συνάντηση, σ’ αυτούς τους χώρους, το κανόνιζε ο συμπεθεροκόπος και όριζαν ένα τόπο ίσα- ίσα που να ιδωθούν και να πάρουν την πρώτη εικόνα του –της υποψηφίου προς γάμο.

ΜΕΡΙΚΕΣ ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΠΤΥΧΕΣ ΤΟΥ ΠΑΛΙΟΥ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΥ ΓΑΜΟΥ. ΤΑ ΑΝΑΧΡΕΙΑ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ…!

Καταγραφή επιμέλεια Ηλίας Τουτούνης

Παλιά στην ύπαιθρο σε κάθε εργασία, δρώμενο, κακοκαιρία, συμφορά κ.ά. υπήρχε ένας άγραφος νόμος, ο νόμος της αλληλεγγύης μεταξύ των κατοίκων. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις, ξεχνούσαν τις ίντριγκες και κάθε διαφορά ή κακία που είχαν μεταξύ τους και όλοι συνέδραμαν και συνέβαλαν ώστε ν’ ανταπεξέλθουν ως σύνολον ή ακόμη και σε μεμονωμένη περίπτωση κάποιου συγχωριανού. Αυτή η αλληλεγγύη και η αλληλοβοήθεια, επικρατεί στην πατρίδα μας από αρχαιοτάτων χρόνων. Μπορεί οι Έλληνες να βρίσκονταν μεταξύ τους σε πολεμικές διενέξεις, αλλά όταν απειλούνταν από εξωτερικούς εχθρούς ενώνονταν και αντιστέκονταν ως μία ενιαία δύναμη.
Σε πολλές πολιτιστικές εκδηλώσεις «αναβίωσης του παραδοσιακού γάμου», αλλά και σε πραγματικούς γάμους, που έχω παρακολουθήσει και καταγράψει, βλέπω να διεξάγονται με συνοπτικές διαδικασίες, ν’ απέχουν κατά πολύ από την πραγματικότητα και να μην έχουν έστω και κάποιο ίχνος παραδοσιακής κουλτούρας.
Για τον παραδοσιακό γάμο έχω καταγράψει εκατοντάδες σελίδες για όλες τις διαδικασίες, ξεκινώντας από το συνοικέσιο μέχρι και τα πιστρόφια.

Ο ΛΑΪΚΟΣ ΜΑΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΣΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ…!

Γράφει: ο Κώστας Παπαντωνόπουλος

Το παρακάτω αφήγημα είναι ετεροχρονισμένο, το περιστατικό συνέβη το περασμένο καλοκαίρι, τον Αύγουστο του 2022.

Κάθε βράδυ που κατέβαινα προς στην πλατεία (στο Αντρώνι), απέθετα τα σκουπίδια μου στους κάδους μπροστά στο δημοτικό σχολείο εκεί που φιλοξενεί σήμερα τα αντικείμενα του Λαογραφικού μας μουσείου.

Ένα από αυτά τα βράδια όταν πλησίασα προς στους κάδους (παρότι είχε σουρουπώσει) το μάτι μου έπεσε παράμερα σε μια χάρτινη σακούλα που μέσα είχε μαζί με άλλα και ένα υφαντό του αργαλειού. Το σήκωσα, το ξετύλιξα και μέσα ήταν ένα εξαίσιο υφαντό και χωρίς δεύτερη σκέψη «έτρεξα» να το τοποθετήσω στο μουσείο.

Κεντρική Σελίδα

Ο Τόπος μας

Παράδοση

Πολυμέσα

Ιστορία

Αναδημοσιεύσεις

Free Joomla! templates by Engine Templates