Featured Articles

2018: Ευχές για Καλή και Δημιουργική Χρονιά.

Πληροφοριακά Στοιχεία

Δημιουργήθηκε : 31 Δεκεμβρίου 2017

Το Antroni.gr εύχεται σε εσάς και τις οικογένειες σας, Καλή Χρονιά γιομάτη Υγεία, Αγάπη, Αισιοδοξία, Ελπίδα, Όνειρα, Γαλήνη και Χαμόγελα. Να είστε όλες και όλοι καλά και ας ελπίσουμε να είμαστε πάλι μαζί και του χρόνου.

Χρόνια πολλά στους Χρήστ(ε)ς είτε γράφονται με ι (γιώτα) είτε με η (ήτα)!

Πληροφοριακά Στοιχεία

Δημιουργήθηκε : 24 Δεκεμβρίου 2017

Η γραφή είναι της διδασκάλισσας Ελένης Νικολετοπούλου

"Σγαρλίζοντας" κάποια παλιά έγγραφα από αρχεία του Δημοτικού Σχολείου Αντρωνίου, διαπιστώσαμε ότι σχεδόν όλοι οι παλιοί διδάσκαλοι του περασμένου αιώνα το όνομα Χρίστος, το έγραφαν με ι (γιώτα) και περισπωμένη φυσικά, π.χ. Χρίστος Νικολετόπουλος, Χρίστος Μπαντούνας (Πλίθας) κλπ. Αντίθετα στα αρχεία των μητρώων (κοντά στην επανάσταση) παρατηρούμε ότι  γράφεται με η (ήτα) και περισπωμένη (μακρόν προ βραχέως). Επειδή με την ορθογραφία δεν τα πάμε και πολύ καλά, ψάξαμε λίγο το παραπάνω θέμα για να μην βγουν πάλι οι εξυπνάκηδες με τις λεξικο-γραμματικές παρατηρήσεις τους όπως με την λέξη «κρεμάγανε» που γράψαμε εδώ. Το όνομα Χρήστος είναι πολύ σπάνιο και στο χωριό μας ακόμη περισσότερο (μετριούνται στα δάκτυλα). Η έρευνα που έκανε ο Χάρης Φουνταλής, σε δείγμα 100.000 περίπου ατόμων το όνομα Χρήστος έρχεται στην 6η θέση σε απόσταση από τον 5ο και στην 17η στην γενική κατάταξη (μαζί με τα γυναικεία ονόματα).

Περισσότερα...

«ΗΛΕΙΑΚΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ – ΗΛΕΙΑΚΟ ΠΑΝΟΡΑΜΑ 18»

Πληροφοριακά Στοιχεία

Δημιουργήθηκε : 18 Δεκεμβρίου 2017

Όπως κάθε Δεκέμβριο, τα τελευταία 16 χρόνια, έτσι και φέτος είμαστε συνεπείς στο ραντεβού μας με την έκδοση του νέου τόμου της «ΗΛΕΙΑΚΗΣ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ – ΗΛΕΙΑΚΟ ΠΑΝΟΡΑΜΑ 18», που καλύπτει ολόκληρο τον γεωγραφικό χώρο της Ηλείας. Ογκώδης και ο φετινός τόμος, με 496 σελίδες, περιέχει θέματα που ποικίλουν σε τρόπο ώστε να ενδιαφέρουν κάθε Ηλείο και όχι μόνο. Ο αναγνώστης μπορεί να βρει κείμενα αρχαιολογικού ενδιαφέροντος, αλλά και ιστορικά, εκκλησιαστικά, λαογραφικά, λογοτεχνικά και μας ενημερώνει για την πρόσφατη βιβλιοπαραγωγή των Ηλείων συγγραφέων, που θα του κρατήσουν αμείωτο το ενδιαφέρον. Τα κείμενα αποπνέουν άρωμα Ηλείας και είναι γραμμένα από 68 εκλεκτούς εκπροσώπους της Ηλειακής διανόησης.
Ξεκινώντας από το εξώφυλλο που το κοσμεί η θεά Αθηνά, από μετόπη του ναού του Δία και το οπισθόφυλλο ένα χάλκινο χυτό αγαλμάτιο Σφίγγας, έργο του 6ου π.Χ. αιώνα (και τα δύο από το αρχείο της Εφορείας Αρχαιοτήτων Ηλείας), όπως κάθε χρόνο την έκδοσή μας τιμούν με κείμενά τους ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης μας κ. Γερμανός και οι Διευθύντριες της Εφορείας Αρχαιοτήτων Ηλείας κα Ερωφίλη Κόλια και Αχαΐας κα Αναστασία Κουμούση καθώς και καταξιωμένοι αρχαιολόγοι των ανωτέρω Εφορειών.
Ακολουθούν 24 κείμενα διαφόρων περιόδων της Ηλειακής ιστορίας, 5 εκκλησιαστικού ενδιαφέροντος, 4 λαογραφικού, 11 ποιήματα, 15 διηγήματα, θεατρικά κ.ά. με την έκδοση να κλείνει η βιβλιογραφική παραγωγή του 2017 και η μνημόνευση των αείμνηστων λογοτεχνών που με τη γραφίδα τους συνέβαλαν στην πρόοδο των γραμμάτων.
Αναλυτικά τα περιεχόμενα του τόμου αυτού, αλλά και ΟΛΩΝ των τόμων της «ΗΛΕΙΑΚΗΣ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ – ΗΛΕΙΑΚΟ ΠΑΝΟΡΑΜΑ» (2003-2018)

Περισσότερα...

Αθανάσιος Αβραμόπουλος 1948-2017

Πληροφοριακά Στοιχεία

Δημιουργήθηκε : 07 Δεκεμβρίου 2017

Έφυγε στις 6.12.2017 ο Θανάσης Αβραμόπουλος του Αργυρίου (Καφύρα) και της Σταυρούλας που γεννήθηκε πριν 69 χρόνια στο Αντρώνι.
Η κηδεία του θα γίνει αύριο Παρασκευή στις 12 το μεσημέρι από τον Μητροπολιτικό Ναό της Ευαγγελιστρίας στην Πάτρα.
Στην σύζυγό του Μάρια, στον γιό του Αργύρη, στην κόρη του Θεανώ και σε όλους τους συγγενείς του εκφράζουμε τα πιο θερμά μας συλλυπητήρια.
Η απώλεια του αγαπητού φίλου και συμπατριώτη Θανάση Αβραμόπουλου αφήνει φτωχότερο το Αντρώνι και όλους εμάς που συναναστραφήκαμε μαζί του.
Διαβάζουμε και συμφωνούμε, ότι, υπήρξε υπόδειγμα αδέκαστου υπηρέτη του δημοσίου συμφέροντος με ακεραιότητα χαρακτήρος, ήθος, ευθυκρισία και αξιοπρέπεια, ενεργός πολίτης με δημοκρατικές αρχές οράματα και ιδανικά.
Με την αγαπημένη του σύζυγο Μάρια το γένος Γιαβάση, άλλοτε προϊσταμένη της Επιθεώρησης Εργασίας, απέκτησε δυο παιδιά, τον Αργύρη, δικηγόρο Πατρών και τη Θεανώ οικονομική Σύμβουλο. Ευτύχησε δε να καμαρώσει και εγγονούς.
Ο Θανάσης ήταν υψηλόβαθμο στέλεχος, πρώην διευθυντής της Τράπεζας της Ελλάδος στην Πάτρα και όπως μας είχε εκμυστηρευτεί θα μπορούσε να φτάσει ακόμη πιο ψηλά αλλά ήταν ταπεινός, χαμηλών τόνων και δεν επεδίωκε θώκους και αξιώματα.
Για το Αντρώνι, εργάστηκε πολύ σκληρά μέσα από το σύλλογο της Αθήνας όπου τον έφτασε τότε στα ανώτερα δυνατά επίπεδα με κοινωνική προσφορά και πλούσιο έργο. Ιδρυτικό μέλος του συλλόγου το 1966, (μαθητής ακόμη) μαζί με τον Δημήτρη Χρυσανθόπουλο (Πρίμη), τον Νίκο Λαμπαδά, τον Θεοδωράκη Ζαχαρόπουλου, τον Γιώργη Αβράμη του Στάθη και άλλους.Την ίδια περίοδο είχε γράψει ένα ιστορικό για το Αντρώνι που το χρησιμοποιήσαμε ως «μπούσουλα» στα πρώτα γραπτά μας. Αργότερα είχε το περίσσιο θάρρος να βγει μπροστάρης και να πει αλήθειες μέσα από άρθρο του σε εφημερίδα «κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου» για την μάστιγα των ναρκωτικών που ταλάνιζε τότε το χωριό μας.
Θα ήταν παράλειψη μας να μην αναφέρουμε ότι η ταπεινότητά του δεν μας ενθάρρυνε να αναδημοσιεύσουμε το παραπάνω δημοσίευμα ούτε να του αφιερώσουμε εδώ το βιογραφικό του. Αντίθετα ενεθάρρυνε πάντα την δική μας προσπάθεια είτε δημόσια είτε κατ’ ιδίαν.

Περισσότερα...

Τα σόγια των Αντρωναίων από την επανάσταση και δώθε.

Πληροφοριακά Στοιχεία

Δημιουργήθηκε : 27 Νοεμβρίου 2017

Γνωρίζουμε ότι με κάθε απώλεια συμπατριώτη μας, κλείνει ένα σημαντικό βιβλίο που αφορά την ιστορία του χωριού μας. Ήταν απ’ την αρχή στα σχέδιά μας να ασχοληθούμε, με τους ανθρώπους που πέρασαν από το Αντρώνι και να καταγράψουμε αυτούς που έπαιξαν κάποιο ρόλο στην εξέλιξη της περιοχής. Για διάφορους λόγους όμως, αναβάλλαμε ή αν θέλετε διστάζαμε να αγγίξουμε. «Έφτασε ο κόμπος στο χτένι» και όσο το παραπάνω θέμα το μεταθέτουμε, χάνονται πολύτιμα στοιχεία της ερευνάς μας. 
Συνήθως τέτοιες εργασίες, δηλαδή εμβάθυνσης της έρευνας σε σόγια είναι ελάχιστες και όσες έγιναν στέκονται κυρίως με μια απλή αναφορά στο κάθε πρόσωπο.
Εμείς εδώ, φιλοδοξούμε σε κάτι περισσότερο πιο πρωτότυπο, δηλαδή να εμβαθύνουμε την έρευνα σε κάθε σόι σε κάθε άνθρωπο που πέρασε από δω με περισσότερα στοιχεία.
Είναι θεμιτό να θεωρούμε το δικό μας το σόι ανώτερο με αρετές και προτερήματα, γι’ αυτό θα προσπαθήσουμε ώστε αυτή η έρευνα να είναι αληθινή και αντικειμενική ώστε να μην λιβανίσουμε κανέναν. Είμαστε λένε, «αλλουνού παπά ευαγγέλιο». Δεν το βάζουμε κάτω και θα συνεχίσουμε έτσι ως το τέλος.
Θα συμφωνήσετε οι περισσότεροι, ότι δεν μπορούμε να μην αναφέρουμε τις παροιμιώδεις εκφράσεις - παροιμίες του Βασιλάκη και άλλων ούτε να «κρυφτούμε πίσω από το δάκτυλό μας». Γι’ αυτό, πρώτα θα ξεκινήσουμε από το δικό μας το σόι, το «βασιλόσογο» που φιλοξενεί αρκετά «λουλούδια και μπριγιάντια». Θα αναφέρουμε δηλαδή το προτέρημα, το ελάττωμα, το επάγγελμα (παπάδες, δήμαρχοι, πρόεδροι κλπ.) που είχε το κάθε πρόσωπο μαζί με περισσότερες πληροφορίες που συνόδευσαν την ζωή του. Θα ήταν επίσης σοβαρή παράλειψη να μην αναφερθούμε σε παραβάτες (κλέφτες, λαθρέμπορους, βιαστές και εκτελεστές) Παπαντωναίους. Οι νεκροί "δεδικαίωνται" και εμείς θα τους προσεγγίσουμε με σεβασμό αλλά η ιστορία δεν ψεύδεται ούτε παραγράφεται. 
Στην λίστα των ονομάτων από την επανάσταση του 1821 έως και το 1880 σε κάποια σόγια, υπάρχουν σημαντικές ελλείψεις διότι εκείνο το διάστημα αρκετοί άνθρωποι του χωριού μας απέφευγαν να εγγράψουν τα παιδιά τους στους νεοσύστατους δήμους. Από εκεί και ύστερα η εικόνα των ονομάτων είναι κάπως καλύτερη. Στα ονόματα που καταγράψαμε θα επιδιώξουμε να εντοπίσουμε και να τοποθετήσουμε στον «κορμό του δένδρου» τον γενάρχη και στα «παρακλάδια» όλους όσους ακολουθούν στο κάθε σόι. 
Έχουμε καταγράψει σχεδόν όλους τους άνδρες σε όλα τα σόγια από το τέλος της επανάστασης του 1821 ως και το 2000. 
Σε μία πρόχειρη έρευνα που ξεκινήσαμε με αφορμή ένα κουίζ στο face book, είδαμε ότι:
Το πρώτο σόι στο Αντρώνι είναι Μπαντούνας με 79 άντρες ως το 1940 και περισσότερες γυναίκες αν και με το
2ο, Παπαντώνης ερχόταν «στήθος με στήθος» ως το 1900. 
Το 3ο Κότσαλης ίσως είναι το δεύτερο σόι γιατί το σύνολο είναι: 
Κότσαλης 50, Κότζαλης 6, Αλεξόπουλος 11. 
Το όνομα Κότζαλης το συναντούμε σε πολλά έγραφα της επανάστασης.
Το 4ο σόι είναι Ζήρος, το 5ο Σίνος, το 6ο Συλάϊδος ακολουθεί Πανούτσος, Νικολετόπουλος, Πανόπουλος κλπ.

Περισσότερα...

Τα παιδιά του πολέμου 1940-41

Πληροφοριακά Στοιχεία

Δημιουργήθηκε : 28 Οκτωβρίου 2017

Το πρωινό της 28ης Οκτωβρίου οι σειρήνες του πολέμου δεν ακούγονταν, δεν έφταναν οι ήχοι στα χωριά μας. Η πρώτη είδηση ήλθε από ένα ραδιόφωνο που υπήρχε στο ψηλό σπίτι του Νικολετόπουλου και στην συνέχεια από την καμπάνα που χτυπούσε χαρμόσυνα. Παράτησαν όλοι οι χωριανοί τις δουλειές τους και έτρεξαν με ενθουσιασμό να ετοιμαστούν για την επιστράτευση.
Τα παιδιά με το χαμόγελο στα χείλη, με ενθουσιασμό, περηφάνια και λεβεντιά βιάζονταν να φτάσουν στο μέτωπο. Από το χωριό μας έφυγαν για τα βουνά της Ηπείρου και τα οχηρά Ρούπελ, εκατό περίπου νοματαίοι.
Στα μετόπισθεν έμειναν οι γυναίκες που συνέβαλαν καθοριστικά στην εποποιία του μετώπου και στην επιβίωση των παιδιών τους. Στα χωριά μας δεν υπήρχε ο φόβος του βομβαρδισμού ή της συσκότισης όπως ήταν στις πόλεις. Η Πάτρα που βομβαρδίστηκε το πρωί της 28ης Οκτωβρίου, θρήνησε πενήντα αμάχους. Ακολούθησαν οι βομβαρδισμοί με εκατοντάδες νεκρούς και μεγάλες καταστροφές και σε άλλες μεγάλες πόλεις.
Στα οχυρά, έμειναν και πολέμησαν με ανδρεία έξι Αντρωναίοι: Ο Γιώργης Κατσαντώνης, ο Διονύσης Παπαντώνης, ο Αργύρης Αβραμόπουλος, ο Θοδωρής Μπαντούνας και δύο αδέλφια Ζηραίοι (του Σον) που ο ένας έπεσε ως ήρωας στον τετραήμερο αγώνα της ένδοξης μάχης.
Οι Ιταλοί με το που έφτασαν στο χωριό μας χτύπησαν την καμπάνα και μάζεψαν όλο τον κόσμο στην πλατεία. Κρατούσαν μια κατάσταση (λίστα) την οποία είχε συντάξει κάποιος δικός μας ρουφιάνος. Αυτή η κατάρα δεν λείπει και από τις μικρές κοινωνίες, τον οποίο δεν γνωρίζουμε για να τον «στολίσουμε» δεόντως.
Ήθελαν τότε οι Ιταλοί να μαζέψουν όλα τα όπλα που υπήρχαν στο χωριό. Φώναζαν το όνομα από την κατάσταση που κρατούσε ο διερμηνέας και έλεγαν στον κάθε έναν «φέρε το όπλο» αφού παράλληλα τον χτυπούσαν με το κοντομπάστουνο όπου τον έβρισκαν.
Ανατριχιαστική είναι η ιστορία από τα δύο παιδιά του Καλιγάρη. Τα αδέλφια Νικόλαος (Τσαπής) και ο Θύμιος Καννελακόπουλος εκτός από το πολύ ξύλο που τους έριξαν, έμειναν κρεμασμένοι από το πάτερο για 24 ώρες (απέναντι από το καφενείο του Τρικόκη, στο Ζαχαρέικο σπίτι που αργότερα έγινε μονοπώλιο), προκειμένου να παραδώσουν ένα πολυβόλο το οποίο όμως δεν είχαν. Έμειναν κρατούμενοι και στο υπόγειο του Νικολετόπουλου.
Πολύ ξύλο δέχτηκαν επίσης, οι Μπαντούνας Αντρέας (Λιέπουρας) και ο Παπαντώνης Παναής (Τζέλιος 1907).
Αφηγούνται οι συγχωριανοί μας, ότι εκτός από το ξύλο που έριχναν, τους έπαιρναν ότι ζωντανό είχαν, φαγητά ακόμα και τα άρβυλα που φορούσαν.
Ο παππούς μου ο γερο-Πλίεγκας όταν είδε αυτό που γινόταν στην πλατεία, ρίσκαρε και έφυγε πίσω-πίσω από τον κήπο του Δρούβα, εξαφανίστηκε στο ρέμα αλλά δεν τόλμησε κανένας να τον προδώσει. Ο ίδιος, μετά την λήξει του πολέμου, κράτησε στο χωριό έναν νεαρό Ιταλό για να τον σώσει, έναν χρόνο.
Οι Γερμανοί δεν εγκαταστάθηκαν στο χωριό μας. Πέρασαν 2-3 φορές για να σπείρουν τον φόβο και τον τρόμο. Συγκέντρωναν τους ανθρώπους στην πλατεία για να τους κατατρομοκρατήσουν και στη συνέχεια έφευγαν.
Γύρισαν όμως (μετά το 2010) και μας μετέτρεψαν σε γερμανική οικονομική επαρχία όπου εφτά χρόνια τώρα, ζούμε ξανά την γερμανική Κατοχή και την μπότα τους να πιέζει το λαιμό μας. Η μπότα του γερμανικού ευρώ επιβάλει την έναρξη του αντικατοχικού αγώνα που θα μπορούσε να εκφραστεί μέσα από μια μετωπική σύγκρουση του λαού που θα ζητάει τη λύτρωση από την οικονομική κατοχή με ένα νέο «ΟΧΙ».

ΠΕΣΟΝΤΕΣ ΕΛΛΗΝΟ – ΙΤΑΛΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ 1940 – 41
Ζήρος Ιωάννης του Δημήτριου, στρατιώτης που γεννήθηκε το 1915 σκοτώθηκε στο ύψωμα 800 στο Τοπόγιανιτ της Κλεισούρας της Βορείου Ηπείρου στις 10-2-1941 σε ηλικία 26 ετών.
Κότσαλης Κων/νος του Ιωάννη, στρατιώτης 5ου Σ.Π. που γεννήθηκε το 1911, σκοτώθηκε στο ύψωμα 717 Μοναστάρο- Μπέκου Ραπίτ ΝΔ Μπούμπεσι της Βορείου Ηπείρου στις 11.03.1941 σε ηλικία 30 ετών.
Κότσαλης Κων/νος του Χρυσάνθου, στρατιώτης που γεννήθηκε το 1914, σκοτώθηκε στο ύψωμα Περδικάρι της Βορείου Ηπείρου στις 20.11.1940 σε ηλικία 26 ετών.
Πανούτσος Γεώργιος του Νικολάου, στρατιώτης 52ου Σ.Π. που γεννήθηκε το 1910, σκοτώθηκε στο ύψωμα 1220 (Μάλι Σερβάνι) Βόρ. Φράταρι, ανατολικά της Κλεισούρας της Βορείου Ηπείρου στις 23.12.1940 σε ηλικία 30 ετών.

Παιδιά (αγόρια) που γεννήθηκαν στο Αντρώνι το 1940-41

Περισσότερα...