Τη Μαρία Δημητρίου Τουτούνη, από το χωριό Κακοτάρι, την απήγαγε διά της βίας ο Γεώργιος Νταγρές μαζί με μερικούς από το σόι του, όλους κατοίκους του Κακοταρίου, και την πήγαν στον οικισμό Μητραίικα. Μετά από ενέργειες των τοπικών αρχών, για να μη δημιουργηθούν επεισόδια και αντίποινα, η χωροφυλακή πήρε πίσω τη Μαρία και την έστειλε σε ασφαλές σημείο, στο χωριό Σκούρα Τριταίας, κοντά σε κάποιον Κόη, ο οποίος μετά από λίγο καιρό την παντρεύτηκε.

Τότε η δημοτική μας μούσα, δεν άφησε ασχολίαστο αυτό το επεισόδιο και με τον δικό της τρόπο το αποθανάτισε:

Η ΜΑΡΙΑ

- Ρε Μήτρο και Μπουκούνη,
εβγάτε πάνου απ’ το Ληψούνι.
Οι Νταγραίοι τα θερία
μας επήραν τη Μαρία.
Μας την πήρανε και πάνε,
στα βουνά την σκαπετάνε.
Το λεν και του Καραβούλη:
- Στο διάβολο να πάνε ούλοι.
Το λεν και του Ψηλαντρέα
και αρπάζει τη μαχαίρα.
Το λεν και του Κουλού:
- Έπρεπε να πάνε αλλού.

(Αφήγηση του Βασιλείου Δ. Τουτούνη από το Κακοτάρι του πρώην δήμου Λασιώνος)

Αποσπάσματα εφημερίδων εκείνης της εποχής:

-"Ακροπολις" 28 Μαρτίου 1954 από το Αρχείο Μάκη Σούρμπη

-ΗΜΕΡΑ 28-3-1954

- ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ 28-3-1954

Επτά άτομα έξω ων τρεις αδελφοί απήγαγαν βιαίως μιαν νεανίδα καταδιοχθέντες την αφήκαν ελευθέραν.

ΠΥΡΓΟΣ (του ανταποκριτού μας).

Εις την θέσιν Λάγο Πανοπούλου της ορεινής Ηλείας, οι αδελφοί Γεώργιος, Αλεξιος και Χρήστος Δ.  Δαγρής, εκ Κακοταρίου, βοηθούμενοι υπό τεσσάρων αγνώστων προσώπων, απήγαγον βιαίως την Μαριάννα Β. Τουτούνη 17 ετών εκ του αυτού Χωρίου.

Οι οικείοι της απαχθείσης οιδοποίησαν αμέσως το μεταβατικό απόσπασμα χωροφυλακής της περιοχής, το οποίον έσπευσε εις καταδίωξιν των απαγωγέων.

Οι αδελφοί Δαγρή και οι λοιποί βοηθοί των φοβηθέντες από τας κινήσεις του αποσπάσματος αφήκαν ελευθέραν την απαχθείσαν και εξαφανίσθησαν, μη επιτευχθείσης εισέτι της συλλήψιως των.

Γράφει: ο Κώστας Παπαντωνόπουλος

Από την Κάπελη το 2009 στην Eurovision το 2022

Η Ανδρομάχη Δημητροπούλου γεννήθηκε το 1995 στο Σίγκεν της Γερμανίας και σε ηλικία 10 ετών μετακόμισε στην Ελλάδα με τους γονείς της. Η καταγωγή του πατέρα της είναι από τα Λεχαινά και της μητέρας της από τα Γιάννενα. Με τη μουσική ασχολιόταν από παιδί. Ο παππούς της ήταν ψάλτης και ο θείος της ρεμπέτης.

Σε ηλικία 14 ετών, στις 7 Αυγούστου του 2009 έλαβε μέρος στον διαγωνισμό δημοτικού τραγουδιού, που διοργανώθηκε από το δήμο Λασιώνος στο χώρο δασικής αναψυχής του δρυοδάσους Φολόης στην Κάπελη με το ηπειρώτικό τραγούδι «άσπρο τριαντάφυλλο κρατώ…»^[1]. Στον διαγωνισμό μαζί με την Ανδρομάχη έλαβαν μέρος και 5 άλλα τσορομπίλια όπου όλα έλαβαν αναμνηστικό έπαινο.

Την διοργάνωση συντόνιζε ο φίλος συγγραφέας και λαογράφος κ. Ηλίας Τουτούνης.

Γράφει ο Κώστας Παπαντωνόπουλος

Μια νέα σελίδα της Ηλείας κοσμεί από σήμερα το απόγευμα 24.09.2021 τον διαδικτυακό μας κόσμο.

Η νέα σελίδα είναι η γνωστή μας εφημερίδα Αυγή στην ηλεκτρονική διεύθυνση https://avgipyrgou.gr/.

Την "όμορφη" ιστοσελίδα διευθύνει ο κ. Ανδρέα Καπογιάννης.

Βλέπουμε στην πρώτη σελίδα της, οκτώ κύριες κατηγορίες: ΝΕΑ, ΚΟΙΝΩΝΙΑ, ΑΡΘΡΑ, ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ, ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΑ, ΠΟΛΙΤΙΚΗ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ, ΣΧΟΛΙΑ που τα ως τώρα άρθρα τους διαβάζονται ευχάριστα χωρίς τις γνωστές ενοχλητικές διαφημίσεις.

Ο Ανδρέας παρότι έχει προτάσεις από χορηγούς, επέλεξε να μείνει μακριά από χειραγωγήσεις και το νέο μέσον ενημέρωσης που σήμερα μας παρουσιάζει να είναι, καθαρό και ξάστερο όπως και η έντυπη έκδοση που ζήσαμε και αναπολούμε.

Ευχόμαστε τα καλλίτερα στον φίλο Ανδρέα, να είναι καλοτάξιδη η σελίδα του και σαν αρχαιότεροι εδώ, θέλουμε να τον ενθαρρύνουμε ότι, αξίζει τον κόπο το «ταξίδι» όταν αγαπάς τόσο τον τόπο σου.

Εμείς από την ομάδα του www.antroni.gr ως ελάχιστη βοήθεια εκτός από τα ενθαρυντικά λόγια θα τοποθετήσουμε συνδέσμους ώστε να διευκολύνουμε την πρόσβαση της νέας σελίδας https://avgipyrgou.gr/ στις μηχανές αναζήτησης.

Όμως, θα αφήσουμε τον Ανδρέα να μας μιλήσει για την ΑΥΓΗ του 21ου αιώνα:

Καταγραφή Ηλίας Τουτούνης

Μια από τα πιο κοπιαστικές καλοκαιρινές εργασίες της υπαίθρου, μέχρι την δεκαετία του 1980 μετά τον θέρο, ήταν και η μεταφορά των δεματιών ή λιμαριών των θερισμένων γεννημάτων από το χωράφι στο αλώνι. Θυμάμαι μικρός παιδί του δημοτικού σχολείου, ότι μετά τον θέρο άρχιζε το κουβάλημα, δηλαδή η μεταφορά των λιμαριών.

Τα δεμάτια ήσαν ορισμένου όγκου. Όταν θέριζαν τα σπαρτά τα έφτιαχναν χεριές, Την χεριά την άφηναν πίσω στο θερισμένο επάνω στις όρθιες θερισμένες αποκαλαμιές.

Ο νοικοκύρης του χωραφιού, είχε εντοπίσει που υπήρχαν αναπτυγμένα φυτά ή και άγρια σίκαλη, που αναπτυσσόταν και γινόταν ψηλότερη από τα σπαρτά και τα ξεκόλωνε (ξερίζωνε) τα έφτιαχνε μικρά δεμάτια και αφού τα μπούχιζε (κατάβρεχε) με νερό τα σκέπαζε. Αυτά μετά από λίγη ώρα λούρωναν (μαλάκωναν) και τα χρησιμοποιούσε για να δέσει τα λιμάρια. Έπιανε καμιά δωδεκαριά καλαμιές, τις χώριζε στα δύο έξι και έξι και τις έδενε μεταξύ τους από το επάνω μέρος κοντά στα στάχια τους, ένα κόμπο και έτσι μεγάλωνε το δεματικό του.