Featured Articles

1986, Μ. Παρασκευή στο Αντρώνι (Βίντεο)

Πληροφοριακά Στοιχεία

Δημιουργήθηκε : 08 Απριλίου 2018

Ήταν Μεγάλη Παρασκευή, όταν μάθαμε ότι το ραδιενεργό νέφος (Καίσιο 137) από το πυρηνικό ατύχημα του Τσερνόμπιλ άρχισε να εισέρχεται στην Β. Ελλάδα, το πρωί της 2ας Μαΐου του 1986. Ο εφιάλτης συνέχισε να εξαπλώνεται στην Ελλάδα και το μεσημέρι του Μ. Σαββάτου 3 Μαΐου του 1986 την κάλυψε ολάκερη, με διαφορετικές εντάσεις ανά περιοχή και ώρα. Η ραδιενεργός μόλυνση εντάθηκε την Δευτέρα του Πάσχα και παρέμεινε πάνω από τη χώρα μας τουλάχιστον μέχρι την 9η Μαΐου του 1986.
Εκεί κοντά στο Θεριστή, περίμενα να γεννηθεί ο Μιχάλης μου και έτρεχα σαν τρελός στα φαρμακεία και στα super market, να βρω πρώιμα γάλατα που δεν θα είχαν επηρεαστεί από το κακό που βρήκε τον τόπο. Αυτή η εξάπλωση της ραδιενέργειας δημιούργησε πολλά προβλήματα στη χώρα μας και κυρίως στη Β. Ελλάδα. Τα σημάδια αυτής της κατάρας που «θερίζει» συνεχώς, είναι σήμερα πιο έντονα σε αρκετούς από εμάς που υποφέρουμε από τη γνωστή μάστιγα που δημιούργησε η έκρηξη στο Τσερνομπίλ.
Τότε ήταν που είχα αγοράσει τη δεύτερη κάμερά μου, την οποία έστησα στο μπαλκόνι του σπιτιού μου με δυνατό προβολέα που φώτιζε όλο το προαύλιο της εκκλησίας. Η πρώτη ήταν μια βουβή «SUPER 8», την είχα φέρει από την Αμερική και όλες οι ταινίες της χάθηκαν και μαζί ένα μικρό κομμάτι από την ιστορία του χωριού μας.
Κάποιοι δεν είχαν προσέξει τότε ότι είχε στηθεί βίντεο, αλλά πίστευαν ότι φώτιζα την εκκλησία για τον επιτάφιο. Μεταξύ αυτών ήταν και ο μακαρίτης ο Κώστας του Παυλή που μου είπε, «ωραία ήταν η βραδιά με τα φώτα που άναψες».
Το βίντεο ήταν πολύ μεγάλο καθ´ ότι η εγγραφή διήρκησε όλο το διάστημα της τελετής. Εδώ όμως, θα δείτε μερικά μόνο λεπτά από τον προαύλιο χώρο, πριν την έξοδο του επιταφίου και το μεγαλύτερο μέρος βασίζεται στην περιφορά του γύρω από την εκκλησία.
Πηγαινορχόμουν τότε μέσα-έξω στην εκκλησία, διότι όπως θα θυμούνται κάποιοι «μικροί», αυτό το διάστημα ήμουν και στο ψαλτήρι.
Στην ταινία φαίνονται τα τότε τσορομπίλια, οι σημερινοί σαραντάρηδες (plus) που ξεκινούσαν την ανάσταση με τα βαρελότα, από την Μ. Πέμπτη. Πρωτοστατούσε και η αφεντιά μου στα βεγγαλικά, αλλά διαφωνούσα κάθετα με το να τρομάζουμε τις γυναίκες και τα μωρά, με αποτέλεσμα να μην «ευλογάει», γυναίκα στην Ανάσταση. Επίσης έχω εκφράσει αρκετές φορές την άποψη, η Ανάσταση να γίνεται εκτός ναού, όπως σε όλη τη χώρα και τα βεγγαλικά να πέφτουν στο ρέμα. Οι παπάδες όμως και όσοι περιστρέφονται γύρω από αυτούς είχαν πάντα άλλη άποψη «για ευνόητους λόγους», όπως είπε και ένας φίλος. Όταν τον ρώτησα τι εννοείς, είπε λακωνικά: και να χαθεί η χαρά του «δίσκου»; Τα συμπεράσματα δικά σας! Είναι ευτύχημα που δεν έχουμε ακόμη κάποιο σοβαρό τραυματισμό ή κάτι χειρότερο, γιατί απλούς τραυματισμούς είχαμε.
Παρατηρούμε με νοσταλγία στο βίντεο τα πειράγματα των συγχωριανών μας, διαπιστώνουμε πόσο κόσμο είχε τότε το χωριό μας και πόσα (και δεν είναι λίγα), από τα αγαπημένα μας πρόσωπα που έχουν φύγει.
Καλή Λαμπρή!
Κώστας Παπαντωνόπουλος Απρίλης 2018

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ «ΩΛΟΝΟΣ» ΣΤΙΣ ΑΣΑΦΕΙΕΣ ΤΗΣ ΕΦΟΡΕΙΑΣ ΠΑΛΑΙΟΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑΣ – ΣΠΗΛΑΙΟΛΟΓΙΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΜΝΗΜΕΙΑ ΤΟΥ ΕΡΥΜΑΝΘΟΥ

Πληροφοριακά Στοιχεία

Δημιουργήθηκε : 28 Μαρτίου 2018

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ                Τετάρτη 28.03.2018

ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ                Αριθ. Πρωτ.: 113

ΕΡΥΜΑΝΘΟΥ - ΦΟΛΟΗΣ  O «ΩΛΟΝΟΣ»                              

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Θέμα: Απάντηση του Συλλόγου «Ωλονός» στις ασάφειες της Εφορείας Παλαιοανθρωπολογίας – Σπηλαιολογίας για τα μνημεία του Ερύμανθου.

Ύστερα από τα δημοσιεύματα του Συλλόγου Προστασίας της Φύσης και της Πολιτιστικής Κληρονομιάς «Ωλονός» που αναφέρονταν στην προστασία και την ανάδειξη των σπηλαίων του όρους Ερύμανθος, η Εφορεία Παλαιοανθρωπολογίας – Σπηλαιολογίας μας πληροφορεί ότι, κλιμάκιό της εκτέλεσε αυτοψία στις 13-14 Σεπτεμβρίου 2017.

Με το από 24.01.18 έγγραφο που μας έστειλαν, δεν κατάφεραν να μας διαφωτίσουν, αφού δε βρήκαν καμία λέξη ή πρόταση για διάσωση ή ανάδειξη των σπηλαίων, αλλά μας μπέρδεψαν περισσότερο με την προχειρότητα και τις ασάφειες που μας διατυπώνουν. Λυπούμαστε ιδιαίτερα που βρισκόμαστε στη δυσάρεστη θέση να αμφισβητήσουμε μια επιστημονική ομάδα, μια δημόσια υπηρεσία, που δεν προσέγγισε με την ανάλογη προσοχή τα αιτήματά μας.

Στα επιχειρήματα που διατυπώνουν δεν μας λένε με σαφήνεια, αλλά με μισόλογα και διφορούμενες απαντήσεις του τύπου, «ήξεις, αφήξεις…», «ναι μεν αλλά…», «είναι μνημεία, αλλά δεν…», «εμπίπτει, αλλά δεν ενδείκνυται για να καταστεί επισκέψιμο» και διάφορα άλλα που θ´ αντικρούσουμε ένα-ένα παρακάτω.

Κύριοι, της Εφορείας Παλαιοανθρωπολογίας – Σπηλαιολογίας, μας διαβεβαιώνεται ότι:

1. Το σπήλαιο Αμαρκιανού περιλαμβάνεται στ’ αρχαία μνημεία και συνεπώς εμπίπτει στις προστατευτικές διατάξεις της αρχαιολογικής νομοθεσίας, ωστόσο δεν ενδείκνυται να καταστεί επισκέψιμο, λόγω της δυσκολίας πρόσβασης σ’ αυτό και κυρίως λόγω της μορφολογίας του.

Το εάν μπορεί να είναι επισκέψιμο ή εάν υπάρχουν δυσκολίες στην πρόσβαση εκτιμούμε ότι είναι «αλλουνού παπά ευαγγέλιο» δηλαδή υπόθεση άλλου υπουργείου ή έστω του δήμου και όχι δική σας. Με ποιό σκεπτικό μας λέτε ότι δεν είναι επισκέψιμο; Κάνατε κάποια μελέτη ή φέρατε μηχανικούς και σας είπαν ότι είναι αδύνατη η κατασκευή δρόμου ή έστω κλίμακας με 100 - 150 σκαλοπάτια; Δηλαδή σήμερα, εάν θέλουν να καταφτάσουν στο σπήλαιο πεζοπόροι, μπορούν ή δεν μπορούν να το επισκεφθούν; Προσπαθείτε δηλαδή να μας πείσετε ότι τα σπήλαια που βρίσκονται στον ελλαδικό χώρο, μορφολογικά βρίσκονται επάνω σε δρόμο ή σε εθνική οδό;

Συνεχίζετε πιο κάτω και μας λέτε ότι εκτός της μορφολογίας του, απουσιάζει ο σταλακτικός ή σταλαγμιτικός διάκοσμος.

Να συμφωνήσουμε μαζί σας ότι οι σταλακτίτες του σπηλαίου, φαίνονται και ας υποθέσουμε ότι εκτιμάτε πως δεν είναι σπουδαίοι. Τους σταλαγμίτες όμως πού τους είδατε και τους χαρακτηρίζετε ως μη σπουδαίους; Άρα δεν κάνατε αυτοψία, γιατί  αν κάνατε θα γνωρίζατε ότι οι σταλαγμίτες δεν είναι ορατοί, διότι το δάπεδο του σπηλαίου στο σύνολό του είναι σκεπασμένο με εκατοντάδες κυβικά αποβλήτων, από τα αιγοπρόβατα που σταβλίζονταν για πάρα πολλά χρόνια. Γι’ αυτό οι άνθρωποι που δημιούργησαν  τις προϋποθέσεις για τις θέσεις που εσείς κατέχετε σήμερα, εκτίμησαν ότι για να καθαριστεί το δάπεδο απαιτούνται  δύο (2) μήνες εργασίας.

Με λίγα λόγια κύριοι, ακυρώνετε τη Μεγάλη Κυρία των Βουνών και των Σπηλαίων την διακεκριμένη Ελληνίδα σπηλαιολόγο Άννα Πετροχείλου που πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της κάτω από τη Γη, που έχει εξερευνήσει πάνω από 1.000 σπήλαια, βάραθρα και υπόγειους ποταμούς σε όλο τον κόσμο, που έχει τιμηθεί με πληθώρα μεταλλίων και περγαμηνών από το Υπουργείο Τουρισμού, την Ακαδημία Αθηνών, τη Σπηλαιολογική Εταιρεία Κούβας, την Ακαδημία Τσεχοσλοβακίας και δεκάδες Δήμους, Οργανώσεις, Συλλόγους, Σωματεία του εξωτερικού και εσωτερικού, με αποκορύφωμα το Χρυσό Σταυρό του Τάγματος του Φοίνικος από τον πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας.

Σας επισυνάπτουμε το από 01/10/1971 δημοσίευμα της Απογευματινής με τίτλο «Βουκολικές παραστάσεις σε σπήλαιο», όπου η Άννα Πετροχείλου αφού κάνει μια περιγραφή του σπηλαίου, μας πληροφορεί ότι η ηλικία του υπολογίζεται σε 500.000 χρόνια, χωράει 1000 άτομα και ότι παρόμοια έχει παρατηρήσει στην Ισπανία, στη Γιουγκοσλαβία και στην Κεφαλλονιά (σπήλαιο Δρογοράνη). Σύμφωνα με την ίδια στο σπήλαιο θα μπορούσαν να δοθούν βουκολικές και μυθολογικές θεατρικές παραστάσεις, ενώ για την άμεση αξιοποίησή του απαιτούνται τουλάχιστον 200.000 δραχμές χωρίς το φωτισμό καθώς και δύο μήνες εργασίας. Επιπλέον κρίνει ότι είναι απαραίτητο να γίνει παράκαμψη του δρόμου από την Αγία Παρασκευή ως το σπήλαιο.

Η Άννα Πετροχείλου δήλωνε το 1971 στην εφημερίδα, ότι επρόκειτο να ξανά επισκεφτεί σύντομα το Αμαρκιανό για μια πιο προσεκτική μελέτη. Δυστυχώς όμως δεν πρόλαβε να την υλοποιήσει.

2. Στο σπηλαιοβάραθρο Διακότρυπα ή Δρακότρυπα, που βρίσκεται στην αριστερή όχθη του ποταμού Πηνειού, στην θέση Κάρες, πλησίον στα Καλύβια Κρυόβρυσης, μας προτρέπετε να βάλουμε φράχτη και να βγάλουμε ή να αλλάξουμε τις πινακίδες. Με λίγα λόγια μας λέτε, ότι θα ήταν καλύτερα να ξεχάσουμε την ύπαρξή του.

Να ξεχάσουμε δηλαδή, τον Νίκο Πολίτη που στο βιβλίο του "Παραδόσεις" στον Ά τόμο γράφει για την Δρακότρουπα; Να ξεχάσουμε τον Χρ. Κορύλλο, γιατρό των Πατρών πεζοπόρο και περιηγητή, γνωστό από τα βιβλία του «Χωρογραφία της Ελλάδος» και «Πεζοπορία από Πατρών εις Καλάμας», που επισκέφθηκε την περιοχή το 1890 και μας δίνει την δική του εξήγηση; Να ξεχάσουμε τον Γυμνασιάρχη Γεώργιο Παπανδρέου που στις αρχές του 1900 στο βιβλίο του «Η Ηλεία διά μέσου των αιώνων» αναφέρει και αυτός για τα μυστήρια της Δρακότρυπας; Να ξεχάσουμε και τόσους άλλους που την μνημονεύουν ή την εξερεύνησαν; Και για την ιστορία ο δρόμος δεν είναι «Γιαννόπουλου-Τσιπιάνων» αλλά Σπαρτουλιάς (Ε.Ο. 111) - Κρυόβρυσης.

3. Για το τρίτο αξιοθέατο, το σπήλαιο του Τουρκοπαναή (Μπελογιάννη), μας λέτε, ότι ναι μεν περιλαμβάνεται στ´ αρχαία μνημεία και συνεπώς εμπίπτει στις προστατευτικές διατάξεις της αρχαιολογικής νομοθεσίας, ωστόσο δεν ενδείκνυται να καταστεί επισκέψιμο, λόγω των γενικότερων μορφολογικών συνθηκών που επικρατούν τόσο στο εσωτερικό, όσο και στον εξωτερικό χώρο του σπηλαίου, αλλά και της γενικότερης κατάστασής του, η οποία θα εγκυμονούσε σοβαρούς κινδύνους για τους επισκέπτες. Εδώ κύριοι ξεπεράσατε τα όρια και αμφιβάλουμε αν το επισκεφτήκατε, μάλλον θα το είδατε «απ’ αγνάντιο», διότι με λίγα λόγια μας λέτε ότι θα ήταν αξιοποιήσιμο, εάν βρισκόταν επάνω σε εθνική οδό. Εμείς εκτιμούμε ότι το κόστος επισκευής του, τοποθέτησης κιγκλιδώματος και μιας σκάλας είναι πολύ μικρό.

Ως επίλογο κάνουμε έκκληση όχι σε δημοσίους υπαλλήλους, αλλά σ´ έγκριτους επιστήμονες του ελλαδικού χώρου καθώς και του εξωτερικού και ευχόμαστε να μας διαψεύσουν, για να μην τρέπεστε ως ανευθυνοϋπεύθυνοι της δημόσιας διοίκησης γι’ αυτή την πρόχειρη κατ’ εμάς και μη τεκμηριωμένη αυτοψία.

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ                                           ΤΟ Δ.Σ.

Παπαντωνόπουλος  Κώστας                 Χρονόπουλος Ανδρέας   

6977223610                                          Τουτούνης Ηλίας

                                                               Συλάϊδου Νατάσσα

                                                               Αθανασόπουλος Ανδρέας

                                                               Μπιλάλης Κώστας

                                                               Μαρτζάκλης Θοδωρής

Το έγγραφο της Εφορείας Παλαιοανθρωπολογίας – Σπηλαιολογίας:

Περισσότερα...

25η Μαρτίου 1821: Μύθοι, Αλήθειες ή Ψέματα;

Πληροφοριακά Στοιχεία

Δημιουργήθηκε : 25 Μαρτίου 2018

Ξεκίνησε ή δεν ξεκίνησε η επανάσταση του 1821 στις 25 Μαρτίου στην Αγ. Λαύρα με τον Παλαιών Πατρών Γερμανό να σηκώνει τη σημαία; Ήταν μύθος ότι τα ελληνικά απαγορεύονταν εκείνη την περίοδο; Τι ρόλο έπαιζε η εκκλησία και γιατί η επανάσταση αφορίστηκε από τον Πατριάρχη Γρηγόριο Ε’; Η εθνική ιστορία όπως διαμορφώνεται στο σχολείο, εγγράφεται στο πεδίο του «πίστευε και μη ερεύνα».
Τρεις είναι οι βασικοί μύθοι:
Μύθος 1ος : Το κρυφό σχολείο
«Το "κρυφό σχολειό" αποτελεί έναν από τους πιο γοητευτικούς και συνάμα και από τους πιο ανθεκτικούς και πιο διαδεδομένους μύθους της εθνικής μας ιστορίας. Η κριτική που άσκησε ο Αγγέλου, όσο και άλλοι ερευνητές στο μύθο ήδη από τη μεταπολεμική περίοδο καθώς και το ανανεωτικό πνεύμα που επικράτησε στα σχολικά εγχειρίδια από τα τέλη της δεκαετίας του 1970 είχαν ως αποτέλεσμα τη σταδιακή απάλειψη της αναφοράς του τόσο από τα αναλυτικά προγράμματα όσο και από το σύνολο σχεδόν των σχολικών εγχειριδίων της μέσης και πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. Ωστόσο ο μύθος φαίνεται να ανθίσταται αν όχι και να επεκτείνει τη διάδοση του». Παναγιώτης Στάθης, ιστορικός.
«Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος διαμαρτυρήθηκε στον υπουργό Παιδείας Ιωάννη Βαρβιτσιώτη κι εκείνος, προς τιμήν του, όπως αναφέρεται σε έγγραφο των Τμημάτων Δημοτικής και Μέσης Εκπαιδεύσεως του ΚΕΜΕ προς αθηναϊκή εφημερίδα της 21/5/1978 έδωσε αμέσως εντολή, από τα υπό εκτύπωση νέα σχολικά βιβλία να απαλειφθεί η φράση: ‘Σύμφωνα με τα τελευταία πορίσματα της ιστορικής επιστήμης το Κρυφό Σχολειό είναι ένας μύθος και δεν υπήρξε στην πραγματικότητα’, από τη σελίδα 173 της Ιστορίας της Γ’ Λυκείου» φυλλάδιο με τίτλο “Το ‘Κρυφό Σχολειό’” Ι. Μ. Χατζηφώτης, 1978.
«Βρήκανε λοιπόν πως κατά τα χρόνια εκείνα τα παλιά η παιδεία μας κατατρεχόταν από τους Τούρκους αλύπητα και το τελευταίο της καταφύγιο, άγιο βήμα μυστικό ήταν το κρυφό σκολειό. Εκεί, νύχτα βαθειά στέλναν οι μαννάδες τα παιδιά τους και με τη λαχτάρα που είχανε στην καρδιά, τα μαθαίναμε να λένε στο δρόμο το γνωστό παιδιάτικο τραγούδι, που είναι και νανούρισμα μαζί, τραγούδι σ’ όλους γνωστό, που λέει: Φεγγαράκι μου λαμπρό/ φέγγε μου να περπατώ,/ να πηγαίνω στο σκολειό,/ να μαθαίνω γράμματα,/ του Θεού τα πράματα. Ανάμεσα σ’ όσες διατριβές έτυχε να διαβάσω γραμμένες από παιδαγωγικούς άντρες ή γυναίκες, δεν είδα καμιάν ιστορική μαρτυρία, που να βεβαιώνη την ύπαρξη κρυφού σκολειού, όμως ούτ’ εγώ μέσα στον αμέτρητο σωρό ανέκδοτου υλικού για της σκλαβιάς τα σκολειά, που έχω συναγμένο, δεν απάντησα τίτοτε που να κάνη λόγο για το σκολειό έξω από το τραγούδι. Φαίνεται λοιπόν πως για τους παιδαγωγικούς ρήτορες που ανάφερα, άλλη δεν υπάρχει μαρτυριά παρά το ίδιο εκείνο μοναχό περίφημο τραγούδι. Όμως, αν και για την ύποφτή μου κρίση δε φτάνει το τραγούδι, ας το ξετάσουμε κι’ αυτό. Έρχεται λοιπόν η απορία πρώτα, πώς του κρυφού σκολειού τα μαθητούδια, που νύχτα πηγαίνανε στο σκολειό -κι’ αυτό θα βρισκόταν έξω από το χωριό, λοιπόν σε μοναστήρι είτε σε ρημοκλήσι- πώς τ’ ανήσυχα παιδιά, όλο φωνές, και γέλια και παιχνίδια στο δρόμο τους θα ξεφεύγανε την προσοχή των Τούρκων. Και δεν ήτανε των Τούρκων μοναχά ο κίντυνος -ας τον παραδεχθούμε μια στιγμή- αλλά νύχτα στην ερημιά ήτανε και λύκοι. Και πρώτα απ’ όλα ήτανε της μάννας η λαχτάρα κι’ όλου του χωριού. Τάχα τα παιδιά παίρνανε στο δρόμο τους κανένα φύλακα μιστωτό του χωριού; Τάχα τα συνόδευε κανένας πατέρας, αδελφός με τη σειρά του; Σοβαρές απορίες, ανησυχίες ρητορικές, που τις χαρίζω στον άγρυπνο της Εθνικής παιδείας ρήτορα. Όλο αυτό το φανταχτερό και κούφιο και χωρίς θεμέλιο χτίσμα πέφτει σε μια στιγμή σωρός μ’ ένα λόγο μοναχά: Ποτέ ο Τούρκος, ο αγράμματος δε μπόδισε το Χριστιανό γράμματα να μαθαίνη, και μονάχα πολύ σπάνια έμπαινε στη μέση να χωρίζη τους δασκάλους άμα πιανόνταν από τα μαλλιά και γινόνταν σκάνταλο με τα μεγάλα τους σκολειά. Όμως αυτό γινόταν στις χώρες με τα μεγάλα σκολειά ή στα μεγάλα μοναστήρια, όχι ποτέ μέσ’ στα χωριά. Έπειτα, αν ήταν η κατώτατη παιδεία απαγορευμένη από τους Τούρκους, θα τολμούσε μάννα να στείλη το μακρό της μακρυά κι’ ο Τούρκος πάλι θα ήταν τάχα δύσκολο ν’ ανακαλύψη τα παιδιά των χριστιανών να περνάνε παίζοντας και φωνάζοντας στο δρόμο τους; (…) Είναι λοιπόν παλιό υποχρεωτικό συνήθιο να πηγαίνη ο παπάς αξημέρωτα στην εκκλησιά και περισσότερο άμα είχε και μαθηταρούδια να προσέξη στο νάρτηκα είτε και μέσα στα σκαλοπάτια του εικονοστάσιου, όπου βοηθούσανε και τ’ αναμμένα καντήλια. Ο δάσκαλος παπάς μπορούσε νάταν και διάκος ή και γερομόναχος. Κάθε μαννούλα έπρεπε να ετοιμάση, να καλοπιάση το μισοξύπνητο παιδί για να το ξεκινήση. Και στεκόταν η μάννα πίσω, έλεγε στ’ άλλο το μικρότερο πούχε στο πλευρό της το νανούρισμα, για να το κάμη κι’ εκείνο ν’ αγαπάη τ’ αγουροξύπνημα.. και το Κρυφό σκολειό!  Άρθρο του Γιάννη Βλαχογιάννη – φιλόλογος. Δημοσιεύτηκε στη “Νέα Εστία” με τίτλο "Το κρυφό σκολειό"
Μύθος 2ος : Η 25η Μαρτίου 1821 ως ημερομηνία έναρξης της επανάστασης;

Περισσότερα...

Απρόσμενη επισκεψιμότητα στη σελίδα μας (www.antroni.gr)

Πληροφοριακά Στοιχεία

Δημιουργήθηκε : 12 Μαρτίου 2018

Παράλληλα με κάποιες καλές προσωπικές ειδήσεις, παρατηρούμε με χαρά τις τελευταίες μέρες τους μετρητές της σελίδας να ξεπερνούν κάθε προσδοκία μας. Διαβάζουμε απίστευτα νούμερα που ξεπερνούσαν τις 4.000 επισκέπτες της στιγμής.
Φαίνεται ότι, το www.antroni.gr στην πολύχρονη πορεία του, έσπασε το δικό του ρεκόρ επισκεψιμότητας, αφού έχει κατακτήσει την εμπιστοσύνη και την εκτίμηση, όχι μόνον των ανά τον κόσμο Αντρωναίων αλλά και πολλών φίλων της Ορεινής Ηλείας στην Ελλάδα, την Κύπρο και σε πολλές χώρες, απ’ όλες τις ηπείρους αυτού του πλανήτη.
Χίλιες περίπου αναρτήσεις με έγκυρα κείμενα, με ενδιαφέρουσες πληροφορίες και στοιχεία και άλλες πολλές που έχουμε διαγράψει για να ελαφρύνουμε τη σελίδα και να την κάνουμε πιο ευέλικτη. Οι αναρτήσεις συνοδεύονται πάντα από φωτογραφικό υλικό, σύγχρονο και παλιό, μέρος του οποίου έχει και συλλεκτικό χαρακτήρα, με ιστορία, λαογραφία, μνημεία και προσωπικότητες από την ζωή και τη δράση της μικρής μας κοινωνίας.
Οι μετρήσεις της σελίδας δεν αποτελούν για μας αυτοσκοπό και όπως θα είχατε διαπιστώσει πριν λίγα χρόνια δεν υπήρχαν μετρητές τους οποίους επαναφέραμε, ύστερα από απαίτηση κάποιων φίλων και επισκεπτών, αυτών που μας έστειλαν και φωτογραφίες από την παραπάνω επισκεψιμότητα.
Μας χαροποιεί όμως το γεγονός, το λαμβάνουμε υπόψιν και παρόλα τα σοβαρά προβλήματα υγείας, μας δίνει περισσότερη δύναμη να συνεχίσουμε την ανοδική πορεία πάντα με γνώμονα το αναγνωστικό κοινό και αμετάβλητο στόχο το ποιοτικό, έγκυρο και πρωτογενές περιεχόμενο.

Περισσότερα...

Ο δικός μας, Ηλίας Τουτούνης σύμβουλος πολιτισμού στο Δήμο Ήλιδας

Πληροφοριακά Στοιχεία

Δημιουργήθηκε : 10 Μαρτίου 2018

Χθες, Παρασκευή 9 Μαρτίου 2018 που επικοινωνήσαμε με τον αγαπητό φίλο Ηλία Τουτούνη, μας πληροφόρησε ότι το ίδιο πρωί, συμφώνησε με τον Δήμαρχο Ήλιδας κ. Χρήστο Χριστοδουλόπουλο να αναλάβει καθήκοντα άμισθου συμβούλου στο δήμο και να δραστηριοποιηθεί στους εξής τομείς:
α. Την υποστήριξη, προώθηση και ανάπτυξη της λαϊκής παράδοσης και της λαογραφίας στον Δήμο Ήλιδας.
β. Την υποστήριξη στον εμπλουτισμό των λαογραφικών μουσείων που διαθέτει ο Δήμος Ήλιδας.
γ. Τη συμμετοχή, την προώθηση και στην υποστήριξη σε δράσεις και διάφορες εκδηλώσεις του Δήμου Ήλιδας που αφορούν στη αναβάθμιση του ρόλου της λαϊκής παράδοσης και της ιστορίας του τόπου.
δ. Την προώθηση και συμμετοχή του Δήμου Ήλιδας σε λαογραφικά γεγονότα με πανελλήνια, πανευρωπαϊκή και παγκόσμια προβολή.
Εμείς, ευχόμαστε από καρδιάς κάθε επιτυχία στον αγαπητό μας φίλο Ηλία Τουτούνη και είμαστε βέβαιοι ότι εάν υπάρξει πρόσφορο έδαφος, θα ανεβάσει στο μέγιστο επίπεδο τον πολιτισμό και ειδικότερα την λαϊκή παράδοση στο Δήμο Ήλιδας.
Η ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΣΤΟΝ ΔΗΜΟ ΗΛΙΔΑΣ
Η έγκριτη εκπομπή «ΑΠΟ ΤΟΠΟ ΣΕ ΤΟΠΟ» που διοργανώνει και παρουσιάζει ο μουσικολόγος Χρήστος Παν. Μυλωνάς, του δημοσίου καναλιού της Βουλής των Ελλήνων, στις 15 Απριλίου 2018, θα επισκεφθεί τον Δήμο Ήλιδος, για να πραγματοποιήσει την καθιερωμένη του εκπομπή με θέμα: «ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟ ΗΛΕΙΑΚΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ».
Η εκπομπή διοργανώνεται σε συνεργασία με τον Δήμο Ήλιδος, με σκοπό να προβληθεί ο τόπος μας όπως αρχαιολογικοί χώροι, μουσεία, μνημεία, βυζαντινοί ναοί, χώροι με φυσικό κάλος, και τέλος η δημοτική μας παράδοση.
Υπεύθυνος διοργάνωσης του Δήμου Ήλιδας: Ηλίας Τουτούνης

Περισσότερα...

Χωματόπλινθα, Ωμόπλινθος, Πλίθα, Πλίνθος

Πληροφοριακά Στοιχεία

Δημιουργήθηκε : 04 Μαρτίου 2018

ΠΕΤΡΑ ΜΕ ΠΛΙΘΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΑΠΟ ΤΟΥ ΜΠΑΜΠΗ ΔΙΠΛΑ ΑΠΟ ΤΟΥ ΣΑΛΕΑ Η ΒΙΒΗ ΣΙΝΟΥ ΚΟΡΗ ΤΟΥ ΝΙΚΑΚΗ

Η γενιά μου, που προέρχεται λίγα χρόνια μετά τη λήξη του εμφυλίου και του μεταπολέμου, είχε την τύχη να ζήσει έστω και λίγο την προ βιομηχανική εποχή, τότε που είχαν την τιμητική τους κυρίως τ´αγνά υλικά που πρόσφερε απλόχερα η γη και η φύση, τότε που στην Ορεινή Ηλεία κατασκεύαζαν τα σπίτια με χωματόπλιθα. Αυτό συνέβη κυρίως στον ορεινό όγκο των χωριών που δεν είχαν κοντά τους πέτρα, όπως είναι το Κούμανι, το Αντρώνι, η Γιάρμενα κλπ.

Το «κόψιμο της πλίθας» έμοιαζε με γιορτή, ήταν σαν πανηγύρι, όπως γινόταν εξάλλου σε κάθε ομαδική εργασία που πραγματοποιήτο στα χωριά μας.
Θα σας μεταφέρω μια δική μου εμπειρία για να σας δείξω τι γινόταν τότε.
Το καλοκαίρι του 1978 θα γκρέμιζα το ξύλινο πάτωμα του σπιτιού μου, στο Αντρώνι. Όταν έφτασε η κανονισμένη ώρα, ήλθαν απρόσκλητα και με τα εργαλεία τους, αρκετά άτομα να με βοηθήσουν.
Έτσι μαζεύονταν σε βοήθεια, σε «ξέλαση»,[1]από συνεταίρους (σέμπρους), φίλους, συγγενείς, μέχρι κουμπάρους, γείτονες, χωριανούς και αλληλοβοηθούνταν σε κάθε εργασία. Ήταν ένα σπουδαίο έθιμο η συλλογική βοήθεια των χωριανών που δυστυχώς έχει εκλείψει πλέον. Όλα σήμερα μετριούνται με το χρήμα.

Πλησίον στο χώρο που θα κατασκευαζόταν το σπίτι, έσκαβαν και έβγαζαν το χώμα που ήθελαν να χρησιμοποιήσουν. Του πρόσθεταν τριμμένο άχυρο και νερό, το ανακάτευαν καλά, το πάταγαν με τα πόδια και το έκαναν μαλακή λάσπη. Τη λάσπη την τοποθετούσαν σε ξύλινο καλούπι που είχε συνήθως θέσεις για τέσσερις (4) ή δύο (2) πλίθες. Το καλούπι δύο θέσεων χωρίς πάτο, διαστάσεων 40x20x15 η κάθε θέση είχε μια χειρολαβή από κάθε πλευρά για την ανύψωσή του. Το τετραθέσιο (4) είχε δύο χειρολαβές από κάθε πλευρά και το σήκωναν δύο άνδρες προσεκτικά για να μην σπάσουν οι πλίθες. Η πάνω επιφάνεια της λάσπης οριζοντιονόταν µε μια σανίδα. Το 2θέσιο καλούπι μπορούσε να το σηκώσει και ένας άνδρας. Υπήρχαν καλούπια έως και 12 θέσεων.

Περισσότερα...