Featured Articles

Ξύπνα, καημένη Αναστασιά...

Πληροφοριακά Στοιχεία

Δημιουργήθηκε : 09 Οκτωβρίου 2017

Το βλέπεις κείνο το βουνό πούνε ψηλά από τ' άλλα,
εκεί 'ναι πύργος γυάλινος με κρυσταλλένια τζάμια,
μέσα κοιμάται μία ξανθιά, μίας χήρας θυγατέρα,
πως νάταν να την ξύπναγα να της το πω φοβάμαι,
Ξύπνα, καημένη Αναστασιά, αμάν καημένη Αναστασιά!

Τραγούδι της Πελοποννήσου σε καλαματιανό ρυθμό που μας έρχεται από τα χρόνια της Τουρκοκρατίας.
Η λαϊκή μούσα που οσμίζεται την λευτεριά, αγναντεύει προς τα ψηλά βουνά, βλέπει μακριά τον γυάλινο πύργο που μέσα, βρίσκεται κοιμισμένη για 400 χρόνια, η λευτεριά.
Στα χρόνια της Τούρκικης κατοχής η λέξη «ελευθερία» ήταν απαγορευμένη. Δεν αναφερόταν ποτέ δημόσια γι’ αυτό και στο δημοτικό μας τραγούδι παρομοιάζεται με μια όμορφη κοπέλα, την Αναστασιά.
Ήταν η νέα, η ξανθιά, η θυγατέρα της δόλιας και μαυροφορεμένης Ελλάδας, η ανάσταση του γένους. Η Αναστασιά δεν ήταν άλλη παρά οι ραγιάδες Έλληνες που κοιμόταν για χρόνια.
Λίγο πριν από το ξεσηκωμό του 1821, ο λαϊκός ποιητής με τη σοφία του, ψάχνει να βρει τρόπους πώς να ξυπνήσει την κόρη και πώς να της μεταδώσει το άγγελμα της επανάστασης, «πώς να ‘ταν να την ξύπναγα να της το πω φοβάμαι...».
Στο τέλος, όταν όλα ήταν έτοιμα, παίρνει την απόφαση να την «αφυπνίσει». Σπάζει τον γυάλινο πύργο εισβάλει μέσα και προστάζει την κόρη, «ξύπνα» της λέει, έφτασε το πλήρωμα του χρόνου.
Το παραπάνω τραγούδι είναι πάντα επίκαιρο και ιδιαίτερα σήμερα που η χώρα μας ταλανίζεται από την ξένη κηδεμονία και τα μνημόνια.

Περισσότερα...

ΑΒΡΑΜΗΣ ΔΙΟΝΥΣΗΣ (1954-1985) ΜΠΑΡΜΠΟΤΑ

Πληροφοριακά Στοιχεία

Δημιουργήθηκε : 26 Σεπτεμβρίου 2017

Πέρασαν μπόλικα χρόνια από τότε που έφυγε από τη ζωή, ένας παλιόφιλος και συμμαθητής μου από το Γυμνάσιο της Δίβρης, ο Διονύσης Αβράμης του Στεφανή και της Νικούλας, από την Μπαρμπότα. Λένε, ότι ο άνθρωποι πεθαίνουν όταν σταματήσουν να τους σκέφτονται... Τον Διονύση τον φέρνω ταχτικά στις σκέψεις μου, μιλάω γι’ αυτόν όταν βρεθώ με συμμαθητές ή όταν συναντήσω συμπατριώτες του από τη Μπαρμπότα. Έτσι βρήκα και τη φωτογραφία του από την αείμνηστη φίλη, την Φώνη του Λυκοτόμαρου. Από νωρίς φαινόταν ότι ο Διονύσης ήταν πολύ έξυπνο και ανήσυχο πνεύμα, ήταν εμφανές το μεγάλο ενδιαφέρον και ο ζήλος του για την τεχνολογία. Έζησα από κοντά την αγωνία του όταν πειραματιζόταν ν´ ανάψει λαμπτήρες με την κίνηση του νερού στο χωριό του. Κατόπιν, οι δρόμοι μας χώρισαν, αραίωσαν οι συναντήσεις μας, αλλά δεν σταματήσαμε ποτέ να βλεπόμαστε. Μία από τις τελευταίες φορές που βρεθήκαμε, ήταν σε εκδρομή με τους συμμαθητές, μια Πρωτομαγιά στη Σαλαμίνα.

Πατέρας του Διονύση ήταν ο Στεφανής Αβράμης. Ο Στεφανής ήταν ιδιόρρυθμος άνθρωπος, με γνώσεις, καλοσυνάτος, ενεργός πολίτης, όπως μου εξιστόρησε μια καλή φίλη από την περιοχή. Καμάρωνε σαν «γύφτικο σκεπάρνι» και οι μισές κουβέντες του ήταν για τον Διονύση. «Ο Διονύσης μου είναι καθηγητής» έλεγε και γέμιζε το στόμα του! Όταν μιλούσε γι’ αυτόν η τραχιά όψη του προσώπου του άλλαζε, το ρυτιδιασμένο πρόσωπό του μαλάκωνε και τα μάτια του γελούσαν από χαρά. Ώσπου ήρθε το κακό μαντάτο και του ´κοψε όλη του τη ζωή!

ΔΕΞΙΑ ΤΟΥ Ο ΝΙΚΟΣ ΠΟΛΥΧΡΟΝΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΤΟΥ Ο ΚΩΣΤΑΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ Κ' ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΥΧΡΟΝΟΠΟΥΛΟΣ

Περισσότερα...

Είναι φιλάνθρωπος ο Νίκος Μπαντούνας;

Πληροφοριακά Στοιχεία

Δημιουργήθηκε : 24 Σεπτεμβρίου 2017

O κ. Νικόλαος Μπαντούνας επιδίδει δωρεά του για το υπερσύγχρονο χειρουργείο στον κ. Simon Woods, ιατρικό διευθυντή του Cabrini. Φώτο Κώστας Ντεβές

Ο Νίκος Μπαντούνας του Χρήστου (Πλίθα) και της Κωνσταντίνας γεννήθηκε το 1936 στο Αντρώνι. Το παρατσούκλι του ήταν Μάστορης ή Κουραδάς. Έφτασε στην Νέα Υόρκη το 1956 με υποτροφία για το Πανεπιστήμιο Κολόμπια. Πολιτεύτηκε εκεί και τελευταία βρίσκεται ως επιχειρηματίας στη Μελβούρνη.
Φέρνουμε το θέμα στην επικαιρότητα διότι το περασμένο καλοκαίρι, στο Αντρώνι, έγινε μια συζήτηση για τις δραστηριότητες του Νίκου. Υποστηρίζαμε εμείς αυτά που είχαμε διαβάσει, ότι ο Νίκος Μπαντούνας δίνει χρήματα και κάνει δωρεές για υπερσύγχρονες μονάδες υγείας στην Αυστραλία και άλλες... για παιδιά στην Αφρική.
Δεν θα σχολιάσουμε την συζήτηση στην πλατεία και το βιογραφικό του Νίκου τώρα, θα τα αφήσουμε για άλλη στιγμή.
Είχαμε κάνει πέρυσι κάποια προσπάθεια (μέσω τρίτου) να έλθουμε σε επαφή μαζί του. Θέλαμε να του υπενθυμίσουμε ότι το χωριό του, έχει περισσότερες ανάγκες από την πλούσια Αυστραλία.
Γνωρίζουμε βέβαια, ότι θα υπάρχουν μικρές ή μεγάλες πικρίες αλλά οι φιλοσοφημένοι και μεγαλόψυχοι άνθρωποι αυτά τα ξεπερνούν, τα αφήνουν πίσω και προχωρούν μπροστά.
Κώστας Παπαντωνόπουλος

Ο μπάρμπα-Πλίθας χορεύει στο πανηγύρι στο Αντρώνι,το 1996  στην πλατεία.

Διαβάστε στην εφημερίδα «Νέος Κόσμος»:

Περισσότερα...

"Δεν θέλω 'γώ να αγιάσω…!"

Πληροφοριακά Στοιχεία

Δημιουργήθηκε : 18 Σεπτεμβρίου 2017

«Δεν θέλω ‘γω παράδεισο...» λέει ο λαϊκός μελωδός, πηγαίνετε εσείς.
Θέλω τα σέα μου και τα μέα μου και ύστερα βουρ για κόλαση.

Ένα ξεχασμένο παλιό δημοτικό τραγούδι σε σκοπό βαρύ τσάμικου έως αμανέ που το άκουγα στο πανηγύρι στο χωριό μου όταν ήμουν ακόμη τσορομπίλι.
Το χόρευαν άνθρωποι τσίφτες, μερακλήδες που τους άρεσαν τα όμορφα και τα ωραία όπως η χορεύτρια του πάλκου με το βαθύ ντεκολτέ, την κοντή φούστα και τις ζαρτιέρες. Η τραγουδιάρα, γυναίκα-αντικείμενο του πόθου, της ηδονής και της ανδρικής φαντασίωσης που με το λίκνισμά της, ξεσήκωνε όλο τον ανδρικό πληθυσμό. Μπροστά στον φλεγόμενο πόθο για το θηλυκό, ο άνδρας δεν υπολόγιζε τίποτα. Ξέχναγε σύντροφο, αμαρτίες, θρησκείες, συνέπειες και αποζητούσε μόνο την ακολασία. Ο μόνος σκοπός του ήταν να σφιχταγκαλιάσει το κορμάκι της αμαρτωλής χορεύτριας.
«Μον’ θέλω το κορμάκι σου να το σφιχταγκαλιάσω...»
Δικαιολογούσε με τον στοίχο τα αμαρτωλά θαύματά του, ότι η ζωή είναι πρόσκαιρη.
«Γιατί και ‘γω να μην χαρώ τα μάτια μου πριν κλείσω...»
Σε μια άλλη εκτέλεση συμπληρώνει: «...και θα ‘ρθω στη μανούλα σου το χέρι της να πιάσω.»
Προσοχή στο βίντεο, δεν είναι για «καθώς πρέπει». Για να μην σας το κοτσάρουμε ξερό, βάλαμε μέσα τα όργανα του διαβόλου, τους αγγέλους της κόλασης.
Το τραγούδι θέλει να τονίσει μια από τις αδυναμίες των ανδρών που τους φέρνει κοντά στον νοητό κύκλο της ζωής, τους κάνει δηλαδή να πατάνε στην γραμμή του και κάποιες φορές να βγαίνουν και παρά έξω.

ΓΙΑΡΜΕΝΑ: ΧΟΡΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥ 2017

Πληροφοριακά Στοιχεία

Δημιουργήθηκε : 11 Σεπτεμβρίου 2017

15 Αύγουστο στη Γιάρμενα με αγαπημένους φίλους, στο χορό του συλλόγου.

Πρώτο τραπέζι η αφεντιά μου, ο ΗλίαςΤουτούνης με την παρέα του, ο Ανδρέας Χρονόπουλος, ο Γιώργος Μαρκόπουλος, ο Ταμπουρόγιαννης, ο ξάδελφος Νίκος Σκέτζης και παραδίπλα ο παλιόφιλος "σήμα κατατεθέν" της Γιάρμενας, Ανδρέας Κυριακόπουλος.
Ήταν μια μουσική εκδήλωση με το παραδοσιακό συγκρότημα Δαλιάνη που αν και πήγε κουτσουρεμένο (χωρίς την Σταυρούλα) έδωσε ότι μπορούσε όπως θα δείτε στις φωτογραφίες και στα στιγμιότυπα που καταγράψαμε.
Τα παιδιά του τοπικού συλλόγου ήταν πρόθυμα να εξυπηρετήσουν τους χωριανούς τους αλλά και τους επισκέπτες όπου η βραδιά κύλισε γιομάτο ωραίες στιγμές και πολύ κέφι.
Την εκδήλωση, ενίσχυσαν με την παρουσία τους οι γείτονες Κουμαναίοι αλλά και διάσπαρτα, άνθρωποι από όλα τα γειτονικά χωριά με αποτέλεσμα η ανακαινισμένη πλατεία τους να γεμίσει σχεδόν όλη από κόσμο.
Οι σύλλογοι των χωριών μας παρ’ όλη την οικονομική κρίση, κάνουν φιλότιμες προσπάθειες και δεν διστάζουν να οργανώνουν μεγάλες εκδηλώσεις με επιτυχία.

Περισσότερα...

ΠΩΣ ΒΡΙΣΚΟΥΜΕ ΤΗΝ ΗΛΙΚΙΑ ΤΟΥ ΑΛΟΓΟΥ;

Πληροφοριακά Στοιχεία

Δημιουργήθηκε : 07 Σεπτεμβρίου 2017

Άρθρο του Ηλία Τουτούνη συγγραφέα-λαογράφου
Η αγοροπωλησία ενός υποζυγίου (αλόγου, γαϊδουριού ή μουλαριού), μέχρι το προτελευταίο τέταρτο του προηγούμενου αιώνα, απαιτούσε ειδικές εμπορικές ικανότητες, γνώσεις, εμπειρία, και πειθώ (παζάρεμα), ώστε οι εμπλεκόμενοι να μην παρασυρθούν σε λάθος αγορά ζώου, χάριν της εξωτερικής εμφάνισης. Γι’ αυτό οι εμπλεκόμενοι και κυρίως οι αγοραστές, έπρεπε να γνωρίζουν μερικά βασικά χαρακτηριστικά όσον αφορά την ηλικία, τα τερτίπια (ελαττώματα), την υπακοή και τις ασθένειες του εκάστοτε ζώου. Λίγο πολύ οι αγοραστές, οι πωλητές και κυρίως οι τσαμπάσηδες, γνώριζαν τα περισσότερα εξ αυτών, εξετάζοντας προσεκτικά το εκάστοτε ζώο. Το πιο δύσκολο ήταν να ανακαλύψουν την ηλικία του ζώου και κυρίως του αλόγου που ήταν το κυρίαρχο ζώο για σχεδόν όλες τις ανάγκες της υπαίθρου.

Περισσότερα...