Κατάγομαι από το μεγαλύτερο Κουταλοχώρι
της Ελλάδας όπου σήμερα δεν «ευλογάει» πουθενά κουτάλα.
Το κακό είναι ότι δεν κρατήσαμε ούτε για το μουσείο απ’ αυτά τα αριστουργήματα.
Κουτάλες από κουμαριά έφτιαχνε ο παπά Ντίνος ο Καλαμάρης, ο Βασιλάκης ο Σίνος, ο Μεγακλής ο Πανούτσος (οι αείμνηστοι), ο Μερεμέτης κ.α
Οι καλύτερες ήτανε, μοσχοβόλαγε το φαί που ανακάτευαν.
Ρωτούσα τώρα... τον Αύγουστο, τον παλιόφιλο τον Μερεμέτη (Κώστας Σίνος) πότε έκοβε την κουμαριά, πως τις έφτιαχνε, πόσες κλπ. που θα τα παρουσιάσω κάποτε αν προκάνω!
Έφτιαχναν ακόμη και τσατσάρες μικρές και μεγάλες.
Ο Βασιλάκης έφτιαχνε και διακοσμητικά αλέτρια και σαμάρια που ένα τέτοιο κομψοτέχνημα μου δώρισε ο Αντωνάκης του Μπάμπη, να είναι καλά!
Εγώ όμως θα το κρατήσω λιγο να κάθονται τα μικρούλια μου και ύστερα...ξέρετε... στο Μουσείο μας.
Ήθελα να πω με όλη αυτή την εισαγωγή, ότι, δεν βρέθηκε ένα μα ένα, «κακή αστροπή» που έλεγε και ο Μπερλιεκούτσης να κάνει αυτή τη δουλειά, να δει προκοπή και να μπορούμε να αξιοθούμε και μεις να κάνουμε ένα δώρο από τον τόπο μας!
Κουτάλες (στις φωτό) από ελιά μου έφεραν από τη Λευκάδα οι βραζιλιάνοι κουμπάροι μου!
Kostas Papantonopoulos Ύστερα από τη δημοσίευση του παραπόνω άρθρου, βρίσκομαι στην ευχάριστη θέση να σας ανακοινώσω, ότι σύντομα θα έχουμε μια κουτάλα και ένα κουταλάκι του γλυκού στο μουσείο μας. Τα νέα ευρήματα τα κατασκεύασε ένας αείμνηστος συμπατριώτης μας.
Γράφει ο Ηλίας Τουτούνης
Τα σκιάχτρα, είναι πρόχειρα και άτεχνα ανθρώπινα ομοιώματα, κατασκευασμένα από διάφορα υλικά και ενδεδυμένα με ρούχα ανθρώπων, που παριστάνουν τον άνθρωπο κυρίως σε σταθερή στάση, με ανοικτά τα χέρια.
Αυτά χρησιμοποιούνται δια τον εκφοβισμό των αγρίων ζώων και των πτηνών, τα οποία εισβάλουν στις καλλιέργειες, στους στάβλους, στα κοτέτσια και πολλές φορές στις αυλές των χωρικών. Μετά από την κατασκευή τους τοποθετούνται στους ανάλογους και επιλεγμένους χώρους και συμβάλλουν στην απέλπιδα προσπάθεια των ανθρώπων, για καλή σοδειά, από την επιδρομή των επιζήμιων αγρίων πτηνών και προφύλαξη των μικρόσωμων οικόσιτων ζώων και πουλερικών, από άγρια σαρκοβόρα πτηνά και ζώα.
Τοποθετημένα με πλήρη γνώση και επιμέλεια, ως άγρυπνοι φρουροί, στέκουν σ’ επιλεγμένα σημεία χωραφιού ή του στάβλου, παράξενες φιγούρες, είναι το φόβητρο κάθε ιπτάμενου ή επίγειου εισβολέα που επιβουλεύεται τον καρπό της σποράς, τη νέα βλάστηση, τον ανθό του δέντρου, και το απαραίτητο κρέας και αυγά οικόσιτων πτηνών και πολλές φορές των μικρόσωμων ζώων.
Άψογοι και αγόγγυστοι συνεργάτες και βοηθοί στην δούλεψη των ανθρώπων της υπαίθρου. Στηριγμένα σε πασσάλους ή στους φράχτες των χωραφιών και όπου αλλού βολεύει, τα σκιάχτρα, ένα άψυχο σώμα από διάφορα υλικά και παραγεμισμένο με άχυρο, πριονίδι, σανό, κουρέλια, με φύλλα δένδρων, με νάιλον και με στητό παράστημα ως άγρυπνοι φρουροί «παντός καιρού», υπερασπίζονται σθεναρά το μόχθο αυτών που τα κατασκεύασαν και τα τίμησαν με την επιλογή τους.
Ντυμένα με παλιά αποφόρια σκουτιά, κουρέλια παλιοπάπουτσα και καπέλα παριστάνουν τις «μπαμπούλες» στα σπουργίτια, ή σ’ άλλα μεγαλύτερα πουλιά, στις αλεπούδες, στα κουνάβια, στους ασβούς, στα τσακάλια και στους λύκους.
Ξεχωριστή κατηγορία σκιάχτρων αποτελούν αυτά που βρίσκονται σε μικρές κτηνοτροφικές μονάδες (μαντριά), στα κοτέτσια στις παρυφές, ή και έξω από τα χωριά. Συνήθως στους χώρους αυτούς υπάρχουν και κοτέτσια με πουλερικά, τα οποία δέχονται τις ανελέητες επιθέσεις από τα πιο άτιμα και πονηρά πουλιά, όπως χαρακτηρίζουν οι ντόπιοι χωρικοί τις καρακάξες. Αυτά τα παμπόνηρα πουλιά, επιτίθενται και καταστρέφουν τρώγοντας αυγά, και μικρά πουλιά προκαλώντας, ταυτόχρονα, μεγάλη αναστάτωση στο κοτέτσι και ζημιά στο κοπάδι.
Διαβάστε περισσότερα: ΤΑ ΣΚΙΑΧΤΡΑ ΟΙ ΑΓΡΥΠΝΟΙ ΦΡΟΥΡΟΙ ΤΗΣ ΥΠΑΙΘΡΟΥ
Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 573 επισκέπτες και κανένα μέλος