Έγγραφο του Ανδρέα Ζαΐμη με αριθμό 415 προς το Βουλευτικό υπ’ αριθμόν 292, από Ανδραβίδα 22 Οκτωβρίου 1823. Α.Ε.Π. 9, σελ. 300 – 301. Ο Ανδρέας Ζαΐμης, αφού γνωστοποιεί ότι έφτασε στη Γαστούνη μαζί με τον Στρατηγό Λόντο με 
1.500 στρατιώτες και ότι περιμένουν τα πλοία για να περάσουν στο Μεσολόγγι, συνεχίζει: «…άνευ τούτων ουδέν γίνεται και, αφού φθάσουν, θέλει ενεργήσωμεν να δοθώσι και από αυτήν την επαρχίαν χρήματα, την οποίαν ο κύριος Γεώργιος Σισίνης ήφερεν εις αθλίαν κατάστασιν με τον αφόρητον δεσποτισμόν τον οποίον έχει προ οφθαλμών να συστήση εις αυτήν την επαρχίαν. Σκοπόν έχει το ν’ αποκτήση απόλυτον εξουσίαν, δια να μην υπάρχη κανείς να τον εξετάζη, μήτε να έχη ιδέαν περί εισοδημάτων της επαρχίας και επειδή μερικοί αγόρασαν μέρος από τα εθνικά, ηύρε μέσον την δολοφονίαν να κατορθώση τον σκοπόν του και τον πόλεμον εις όλον το ύστερον. Εθανάτωσε δύο καπεταναίους και ένα προεστώτα ενός χωρίου και, στοχαζόμενος τους Καπελήσιους ικανούς να σαλεύουν
το σύστημά του, εκήρυξε κατ’ αυτών πόλεμον εμφύλιον, κινήσας στρατιώτας κατ’ αυτών. Δεν έγινε όμως καμμία αιματοχυσία, επειδή οι Καπελήσιοι εφέρθησαν φρονίμως και έδωσαν χώραν του κακού σκοπεύοντες να παραστήσουν τα δίκαιά των εις την Διοίκησιν και να ζητήσουν λόγον από τον κ. Γεώργιον Σισίνην ένεκα των φόνων, τους ποίους κηρύττει ότι με άδειαν της Διοικήσεως έπραξε. Μ’ όλον ότι εις τοιαύτην κατάστασιν ούσα η επαρχία αύτη εκ τε των αρπαγών και καταχρήσεων, ελπίζω να βοηθήση χρηματικώς, όταν ίδη τα πλοία, επειδή έχει προ οφθαλμών τον εξανδραποδισμόν της και βλέπει πως ο Σισίνης ολίγον φροντίζει υπέρ αυτής. Λοιπόν, ως είπον, ενεργήσετε δραστηρίως δια την έκπλευσιν των πλοίων και ο Θεός των δυνάμεων να οδηγήση έκαστον εις τα χρέη του δια να απελπίσωμεν τον εχθρόν μας[1].
Μένω».
[1] Δρεμπέλας Π. Διονύσιος, «Η Ηλεία στην περίοδο 1821 – 1832», σελ. 126, Αθήνα 2007.