Αργήσαμε ένα ολάκερο εξάμηνο να το παρουσιάσουμε αλλά ποτέ δεν είναι αργά.
Ύστερα από την συναυλία της Γλυκερίας, την επόμενη κιόλας Κυριακή στις 19 Αυγούστου 2018, διοργάνωσε ο Βάιος στο μαγαζί του στην πλατεία, μια μουσική λαϊκή σύναξη με «ζωντανή» ορχήστρα και νόστιμη καπελίσια γουρνοπούλα.
Γέμισε η πλατεία με Αντρωναίους, λίγοι και καλοί όπως γινόταν παλιά όταν δεν υπήρχαν μικρόφωνα και ενισχυτές. Τότε όμως, είχαμε τους δικούς μας μουσικούς που κάποιες φορές τους συμπλήρωναν οι «θεϊκές» φωνές του Αιμίλιου από τη Δίβρη και αργότερα του Τζή από το Σινούζι. Κατέβαινες στην πλατεία και για πλάκα είχε στηθεί γλέντι.
Κάπως έτσι έγινε το γλέντι και εδώ, μεταξύ μας και μόνο χωριανοί. Μεταδόθηκε από στόμα σε στόμα στο χωριό και από την τσίκνα της γουρνοπούλας.
Θέλαμε να το «πάρουμε αλλιώς», λίγο στο γύφτικο, χωρίς μεγάλα μουσικά ονόματα. Είμαστε και για τα ανώγια με Γλυκερία αλλά και στα κατώγια με, «ωπωπωπω… θα τρελαθώ». Το ρίξαμε έξω, διασκεδάσαμε οικογενειακά.
Ο Βάιος τα είχε φροντίσει όλα. Γέμισε την πλατεία με τραπέζια και ο κόσμος δεν άργησε να τη γεμίσει.
Εμείς όπως πάντα εκεί, στο καθήκον. Στήσαμε τα συμπράγκαλά μας στην καλύτερη θέση να απαθανατίζουμε…, με την κάμερα ψηλά ανάμεσα στις φυλλωσιές των δένδρων.
Όπως είπαμε παραπάνω ήταν όλοι εκεί αλλά πρώτοι και καλύτεροι οι γαμπρούκλες μας που τα έδωσαν όλα. Από κοντά και οι νυφάδες μας, τα «έσπασαν τα κοντέρ», ντόπιες και αλλοδαπές όλων των αποχρώσεων. Αλλά και οι δικές μας οι κοκέτες, «έσκισαν». Και τέλος, η ψυχή της πλατείας, ο αγωνιστής της ζωής που ακόμη και «τύφλα» και με στραβοτιμονιές, τον γουστάρουμε.
Ωραία, πολύ ωραία και με άφθονο χιούμορ και αυτή η συνεύρεσή μας.
Στο μπουζούκι και το τραγούδι ήταν ο Γιάννης Αλεξανδρόπουλος και η Πέννυ Ζαχαροπούλου η τραγουδιάρα μας, ωραίος τύπος, το πάλεψε μέχρι τέλους και μας κέρδισε.
Να είμαστε όλοι γεροί να το επαναλάβουμε και φέτος.
Κώστας Παπαντωνόπουλος Φλεβάρης 2019
