Κυκλoφόρησε τὸ Ὀροπέδιο # 7, Καλοκαίρι 2009
Ένα τεύχος ποικίλης ύλης
Με το 7° τεύχος το Ὀροπέδιο γιορτάζει τα 3 του χρόνια. Δεξιώσεις και παρουσιάσεις δεν θα γίνουν. Εκτός της οικονομικής κρίσεως, δεν είναι και σύμφωνες με την νoοτροπία του περιοδικού.
ΕΠΙ ΤΟΥ ΟΡΟΥΣ
Πέρασαν τρία χρόνια ἀπὸ τὴν ἡμέρα ποὺ τὸ Ὀροπέδιο, ἔκανε τὰ πρῶτα του βήματα.
Γράφαμε τότε στὸν ἐπίλογο τοῦ εἰσαγωγικοῦ μας κειμένου: Ἀρχὲς καὶ διακηρύξεις δὲν ἐκθέτουμε. Αὐτὲς θὰ προκύψουν καὶ θὰ φανοῦν (ἢ δὲν θὰ προκύψουν καὶ δὲν θὰ φανοῦν) ἀπὸ τὴν ἴδια τὴν ὕλη καὶ τὴν πορεία τοῦ Ὀροπεδίου.
Ἡ πορεία τοῦ Ὀροπεδίου, ἦταν δύσκολη, ἀλλὰ τήρησε μὲ εὐλάβεια τὴν παραπάνω ἀρχή. Σ’ αὐτὴν τὴν πορεία, κάναμε λάθη, στεναχωρήσαμε λίγους, ἀλλὰ προσφέραμε τὴν τέρψη σὲ περισσότερους, νὰ γνωρίσουν πρόσωπα τῆς Λογοτεχνίας, νὰ εὐχαριστηθοῦν διαβάζοντας πρωτότυπα κείμενα. Ἀπὸ τὰ λάθη μας, μάθαμε καὶ μαθαίνουμε. Καὶ μέσα ἀπ’ αὐτὰ προχωρήσαμε καὶ φτάσαμε στὸ 7ο τεῦχος, ποὺ οἱ ἀναγνῶστες μας σήμερα κρατοῦν ἀνὰ χεῖρας. Καὶ θὰ προχωρήσουμε, πάντα μὲ τὶς ἴδιες ἀρχές.
Γνωρίσαμε ἀνθρώπους, κάναμε καινούργιους φίλους, χάσαμε δικούς μας ἀνθρώπους, ἀπωλέσαμε γιὰ πάντα κάποια μαγικὰ τοπία τοῦ τόπου μας (μετὰ τὶς καταστροφικὲς πυρκαγιὲς τοῦ 2007).
Πραγματοποιήσαμε πέντε ἀφιερώματα. Τρία σὲ ποιητὲς –Γιώργη Παυλόπουλο, Χρῖστο Λάσκαρη καὶ Τάσο Γαλάτη– ἕνα σὲ πεζογράφο, στὸν Ἠλία Χ. Παπαδημητρακόπουλο (τὸν μεγαλόκαρδο καὶ ἀγαπημένο μας Ἠλία ποὺ πάντα στέκεται στήριγμα στὸ πλάϊ μας), κι ἀκόμη ἕνα, σ’ ἕναν σπουδαῖο ἀγωνιστὴ τῆς Δημοκρατίας ἀπὸ τὸν τόπο μας, στὸν Σάκη Καράγιωργα, καθὼς καὶ ἕνα θεματικὸ ἀφιέρωμα γιὰ τὶς καταστρεπτικὲς πυρκαγιὲς ποὺ σάρωσαν τὴν Ἠλεία, τὸ καλοκαίρι τοῦ 2007.
Ἰδιαίτερη μνεία πρέπει νὰ κάνουμε σὲ δυὸ ἀγαπημένους φίλους ποιητὲς ποὺ ἔφυγαν ἀπὸ κοντά μας: Στὸν Χρῖστο Λάσκαρη καὶ στὸν Γιώργη Παυλόπουλο.
Ὁ δρόμος, δὲν ἦταν εὔκολος. Παρ’ ὅλα αὐτὰ προχωρᾶμε. Χωρὶς κρατικὲς ἐπιδοτήσεις καὶ στηρίγματα νομικῶν καὶ μὴ προσώπων τοῦ κράτους.
Σ’ αὐτὸ τὸ τεῦχος, εἴχαμε προαναγγείλει, ἕνα ἀφιέρωμα στὸν Νίκο Καχτίτση. Ὁ ὄγκος ὅμως, τοῦ ὑπὸ δημοσίευση ὑλικοῦ μᾶς ὑποχρέωσε νὰ τὸ μεταθέσουμε χρονικά, γιὰ τὸν χειμώνα. Ἔτσι, σήμερα, προσφέρουμε στοὺς ἀναγνῶστες μας μιὰ ποικιλία θεμάτων.
Τέλος, θέλουμε νὰ εὐχαριστήσουμε ἰδιαίτερα γιὰ τὴν ἀμέριστη συμπαράστασή τους, τὸν Ἠλία. Χ Παπαδημητρακόπουλο (γιὰ μιὰ ἀκόμη φορά), τὸν Χρῖστο Ρουμελιωτάκη, τὸν Τάσο Γαλάτη καὶ τὸν Γιάννη Πατίλη. Ἰδιαίτερες εὐχαριστίες, στὸν Θέμη Φραγκοδημητρόπουλο, ποὺ μὲ τὴν εὐαισθησία ποὺ τὸν διακρίνει, εἶναι ὁ ὑπεύθυνος τῆς αἰσθητικῆς ἐμφάνισης τοῦ Ὀροπεδίου.
Πλούσια εἴναι ἡ παρουσία τῆς πρωτότυπης ἐλληνικῆς ποίησης στὸ 7° τεῦχος τοῦ περιοδικοῦ, ποὺ ξεκινᾶ μὲ ἕνα ἀδημοσίευτο ποίημα τοῦ Γιώργου Βέη
Γιῶργος Βέης
Ἐννοεῖται
ὅτι σοῦ γράφω μὲ κάρβουνα στοὺς τοίχους,
δὲν ἔχω πιὰ χαρτὶ καὶ μελάνι
ἔχει ξεκληρίσει τὰ πάντα ἕνα πεῖσμα θανάτου
χούφταλα κλαδιὰ γεμίζουν τοὺς δρόμους,
δὲν ἔχω χαρτὶ ἀλλὰ σκουπίδια,
στὰ μάτια μία ἴωση χρόνου
ποῦ βλέπει ἀπὸ τώρα κιόλας πλανῆτες στάχτες
κι ἕναν ἄνθρωπο ἀρχαῖο ἀλλὰ ὄρθιο
ξεχασμένο στὴ γωνία τῶν ματαιοτήτων
σ' ὅλα ἐκεῖνα τὰ ξέπνοα «δέν», στὰ ἐπίμονα «ἴσως θὰ ἔπρεπε»
ποὺ ξεστόμισε χωρὶς στὴν οὐσία νὰ ξέρει τίποτε ἀπολύτως
ποὺ διάβασε χωρὶς ποτὲ του νὰ καταλάβει τὸν Νοβάλις
«μὲ νοσταλγία ντυμένη στὸν τρόμο ἀντικρίζουμε τὸ Παρελθὸν
τυλιγμένο στὰ ἐρέβη τῆς νύχτας. Ποτὲ μὰ ποτὲ δὲν θὰ σβήσει
ἡ δίψα μας μέσα στὴ Ροὴ τῶν ἐποχῶν. Ὀφείλουμε
νὰ ἐπιστρέψουμε στὴ γενέτειρα γιὰ νὰ ζήσουμε μέσα σ' ἐκεῖνον
τὸν ἅγιο Καιρό»
δὲς τον καλά, λέω, μέσα στὸ φῶς τοῦ ἀπογεύματος
πῶς ἀπαγγέλλει ἐλπίδα κι ἀπαντοχή,
περιμένοντας ἀπὸ μέρα σὲ μέρα μίαν ἄλλη θέα
κάτω ἀπὸ τὸν παρωχημένο οὐρανό,
προσδοκώντας ἕνα ἄλλο τοπίο προσιτό, φιλόξενο
νὰ τὸν στεγάσει κι αὐτόν, νὰ τὸν σκεφτεῖ ἐπιτέλους νηφάλια,
ὄχι δηλαδὴ ὡς μέγα κρίμα ἀλλὰ ὡς ἀνεξάντλητη συγχώρεση.
Μὴ μὲ περιμένεις πιά,
κλεῖσε ἀμέσως θέση στὸ πρῶτο ὄνειρο
ποὺ θὰ σοῦ χαρίσουν σὲ λίγο αὐτὲς οἱ καλόβολες ὧρες
ἐκεῖ θὰ ξαναμετρήσεις ἄλλωστε μὲ τὴν ἡσυχία σου
ὅ, τι σοῦ γράφω τώρα μὲ τρόπους ἀνεξίτηλους
στὰ μισογκρεμισμένα πλευρὰ τῆς πολιτείας
ὅ, τι ἄφησαν πίσω τους οἱ σεισμοί, οἱ λεηλασίες τῶν βαρβάρων,
οἱ ἄνεμοι ποὺ μᾶς ἦρθαν ἀπὸ τὴ μεριὰ τῆς ἐκδίκησης.
Η ΠΟΙΗΣΗ
Ἀκόμη καινούργια ποιήματα τῶν Γιώργου Μαρκόπουλου, Γιώργου Γεωργούση, Παῦλος Ἀθανασόπουλου, Ἀνδρέα Φουσκαρίνη, Λουκᾶ Ἀξελοῦ, Λουκᾶ Θεοδωρακόπουλου, Μαρίας Τσάτσου, Σπύρου Κατσίμη, Ἀντώνη Περαντωνάκη, Κωνσταντίνου Ἰωαννίδη, Ἑλένης Χαρμάνα, Νίκου Καπλάνη
ΟΙ ΓΕΙΤΟΝΕΣ
Σ’ αὐτὴ τὴν στήλη παρουσιάζεται γιὰ πρώτη φορὰ στὰ ἑλληνικὰ ἡ ποίηση τοῦ σύγχρονου τούρκου ποιητῆ Uzeyir Lokman CAYCI
ΑΝΤΙΓΡΑΦΩ ΚΑΙ ΜΑΘΑΙΝΩ
Στὴν στήλη αὐτὴ ποὺ ἐπιμελεῖται ὁ Θοδωρὴς Ρακόπουλος παρουσιάζεται γιὰ πρώτη φορὰ στὰ ἑλληνικὰ ὁ Λίντον Κούεζι Τζόνσον, ὁ τζαμαϊκανὸς ποιητὴς ποὺ ζεῖ στὸ Λονδίνο.
ΔΙΗΓΗΜΑ
Τὸ ἄγνωστο διήγημα τοῦ Νίκου Μπελογιάννη Στερνὲς Στιγμὲς ποὺ δημοσιεύτηκε γιὰ πρώτη φορὰ στὸ Φιλολογικὸ Περιοδικὸ Χαραυγὴ τῆς Ἀμαλιάδας, τὸ 1933.
Τὸ διήγημα τοῦ Γιώργη Παυλόπουλου Τὸ Πουλάρι, ποὺ πρωτοδημοσιεύτηκε στὸ περιοδικὸ Ὀδυσσέας κατὰ τὴν διάρκεια τῆς κατοχῆς.
Τὰ διηγήματα τῆς Ἑλένης Βλαχάκη: Ὅπως τὰ φαράγγια καὶ τοῦ Κώστα Τζερμιᾶ: Ὁ Φόβος
ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ
Ἐδῶ, ὁ Ἠ.Χ Παπαδημητρακόπουλος, ξεδιπλώνει μὲ τὸν μαγικὸ τρόπο ποὺ μόνον αὐτὸς κατέχει τὶς ἐντυπώσεις του ἀπὸ μία ἐπίσκεψή του στὴ Ρώμη, μὲ τίτλο: Ρώμη 2007, βοτανικὲς ἐντυπώσεις.
ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ
Τὸ ἐξαιρετικὸ κείμενο τῆς Σοφίας Χαλικιοπούλου: Τὰ παιδικὰ χρόνια στὸν Πύργο, (Ἄνοιξη 1913 – Φθινόπωρο 1918), μὲ πρόλογο τοῦ Ἠ.Χ. Παπαδημητρακόπουλου:
…Ἡ Σοφία Χαλικιοπούλου, ἔχουσα ζήσει κατὰ τὴ δεκαετία τοῦ 1950 σὲ ἕνα κοσμοπολίτικο περιβάλλον στὴ Μύκονο, εἶχε τὴν εὐκαιρία νὰ γνωρισθεῖ μὲ σύγχρονους ἀμερικανοὺς συγγραφεῖς καὶ ἀρκετοὺς εὐρωπαίους καλλιτέχνες, μὲ μερικοὺς ἀπὸ τοὺς ὁποίους διατηροῦσε ἀλληλογραφία. Πρὶν ἀπὸ μερικὰ χρόνια, π.χ., ὁ Γιεχούντι Μενουχὶν δὲν παρέλειψε νὰ τῆς στείλει προσωπικὴ πρόσκληση, γιὰ μία συναυλία ποὺ θὰ ἔδινε (πρὸς τὸν πληθυσμὸ ἐνὸς κρουαζιερόπλοιου) στὴ Δῆλο.
Κουνιάδα τοῦ Σωτήρη Πατατζῆ καὶ τοῦ Μίμη Φωτόπουλου, ἔζησε (ἐπὶ ἔτη) πολλὰ γεγονότα τοῦ σύγχρονου πνευματικοῦ μας βίου.
Ἡ Σοφία Χαλικιοπούλου, φανατικὴ (σχεδὸν ἀμετανόητη) ἀναγνώστις, πέρασε πέντε ἀπὸ τὰ παιδικά της χρόνια στὸν Πύργο τοῦ 1913. Ὑπείκουσα σὲ προσωπική μου (καὶ ἐπίμονη) παράκληση, δέχτηκε νὰ καταγράψει μερικὲς ἀναμνήσεις της γιὰ τὸν Πύργο ἐκείνης τῆς ἐποχῆς — γεγονὸς ποὺ ἔφερε σὲ αἴσιο πέρας χάρις στὴν ἐκπληκτική της μνήμη…
Ἀκολουθεῖ τὸ κείμενο, τῆς Σοφίας Κολοτούρου, μὲ τίτλο Τὸ ταξίδι τοῦ Μαύρου Καβαλλάρη ἀφιερωμένο στὴ μνήμη τοῦ ποιητῆ Σπήλιου Παπαγιαννόπουλου, ποὺ ἀπεβίωσε τὸν περασμένο Νοέμβρη 2008.
Η ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
Στὴ συνέχεια ἕνα κείμενο μὲ μεγάλο ἐνδιαφέρον, ποὺ παρουσιάζει τὴν διδασκαλία τῶν Νέων Ἑλληνικῶν στὴν Τουρκία. Εἶναι τὸ κείμενο τῆς Ferhan Kιrlιdokme Mollaoglu: Ἡ διδασκαλία τῶν Νέων Ἑλληνικῶν στὸ Τμῆμα Νεοελληνικῆς Γλώσσας καὶ Λογοτεχνίας τοῦ Πανεπιστημίου Ἄγκυρας
ΑΠΟΨΕΙΣ
Ἀκολουθεῖ τὸ κείμενο τῆς Ἐριφύλης Σαμουηλίδου – Βλάχου, μὲ τίτλο ‘‘Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΕΡΑ’’ τοῦ Γ. Σεφέρη. Ἕνα ποίημα γιὰ τὸν Ἰωάννη Μεταξά;
ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ
Στὴν στήλη αὐτὴ παρουσιάζεται μία ἀνέκδοτη συνέντευξη τοῦ Τάσου Ἀθανασιάδη στὴν Ἀναστασία Ἀποστολοπούλου καὶ στὸν Δημήτρη Μπαγέρη μὲ τίτλο: Μιὰ συνάντηση μὲ τὸν Τάσο Ἀθανασιάδη
ΕΝΑΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ
Πολύτιμη Λήθη, Μιὰ συζήτηση τοῦ Στάθη Κουτσούνη καὶ μαθητῶν του μὲ τὸν ποιητὴ Ἀντώνη Φωστιέρη
ΣΤΟ ΜΙΚΡΟΦΩΝΟ
Ἡ Εἰρήνη Δάγλα, ὑπεύθυνη τῆς σειρᾶς Λάλον Ὕδωρ τῶν ἐκδόσεων ΤΥΠΩΘΗΤῼ κουβεντιάζει μὲ τὸν ποιητὴ Πάνο Καπώνη
καὶ τὸ τεῦχος κλείνει ὅπως πάντα μὲ τὶς βιβλιοκριτικὲς καὶ τὴν στήλη ΑΝΑΦΟΡΕΣ μὲ τὰ αὐτοβιογραφικὰ κείμενα τοῦ Νίκου Χειλαδάκη κι ἀκόμη μὲ τὸ ΑΝΕΜΟΛΟΓΙΟ, ὅπου ἀναδημοσιεύονται ποιήματα ἀπὸ τὶς συλλογὲς ποὺ φτάνουν στὰ γραφεῖα τοῦ Περιοδικοῦ
Τὸ ἑπόμενο τεῦχος τοῦ περιοδικοῦ θὰ κυκλοφορήσει τὸν Μάιο τοῦ 2009
Τιμὴ τεῦχους 10 EΥΡΩ
↔
Κυκλοφόρησε το Οροπέδιο # 6, Δεκέμβριος 2008
Αφιέρωμα στον Σάκη Καράγιωργα
