Νικόλαος Κ. Θωμάς (Τσατσαρέλη) 1955 - 2023
Έφυγε από κοντά μας την Πέμπτη 25.05.2023 ο Νίκος Θωμάς του Κωνσταντίνου (Τσατσαρέλη) και της Μαρίας που γεννήθηκε πριν 68 χρόνια στο Αντρώνι.
Η κηδεία του θα γίνει την Δευτέρα στις 11:00 στον Άγιο Δημήτριο στα Άνω Λιόσια.
Στην μητέρα του Μαρία, στην σύζυγό του Παναγιώτα, στα 5 παιδιά του, Κώστα, Χαράλαμπο, Μαρία, Ειρήνη, Αγγελική στα αδέλφια του Γιώργο, Χρυσάφω, Χρήστο και σε όλους τους συγγενείς του εκφράζουμε τα συλλυπητήριά μας.
Ο Νίκος ήταν ένας ωραίος τύπος, καλός μαθητής, χαμηλών τόνων με πηγαίο χιούμορ.
Ήταν γιός του Κώστα του Τσατσαρέλη που σκοτώθηκε το 1971, όταν έπεσε από την σκεπή του Γκουρόγιαννη στο Αντρώνι.
Με τον Νίκο μας συνέδεαν τα παιδικά μας χρόνια στο χωριό και ύστερα στο Γυμνάσιο της Δίβρης. Μαζί μέναμε στο σπίτι της Θοδωρούλας, μαζί πεινούσαμε, μαζί τρώγαμε όταν ο ανώνυμος Διβριαίος μας άφηνε το πακέτο στο μαγαζί του Σουλιμιώτη.
Μαζί με τον Νίκο και στο ψαλτήρι των Αγίων Αναργύρων στους Κρουστάδες, μαζί και στο ψαλτήρι στο Αντρώνι όταν ο μακαρίτης ο μπάρμα Κώστας ο πατέρας του, καμάρωνε και μας συμβούλευε να μην βιαζόμαστε, να τα λέμε δηλαδή πιο αργά.
Μαζί πηγαινοερχόμασταν από και προς στο χωριό, μία με το λεωφορείο, μία με τον Σπύρο τον Καζαμία και μία με τον Τσιρώνη στις καρότσες των φορτηγών τους αυτοκινήτων. Δεν διστάζαμε όμως να κατέβουμε από την δημοσιά στο χωριό όταν είχε δυο μέτρα χιόνι.
Οι τρεις, μαζί και με τον άλλο Νίκο Θωμά του Κάκαρη, κατεβαίναμε από το διάσελο στην Μπαρμπότα όταν μία φορά από αυτές που είμασταν αγκαλιά και αμέριμνοι όταν πήραμε τα ίσια για το χωριό, διπλωθήκαμε σε μια οχιά κουλουριασμένη όπου σαν ελατήρια εκτιναχτήκαμε να μην μας χτυπήσει.
Ύστερα, ο καθένας πήρε το δρόμο του, χαθήκαμε αλλά βρισκόμασταν αργά και που στο χωριό.
Εκεί στο πατρικό του τον φωτογράφησα, όταν έβγαλε από το κατώι και απλόχερα μου παρέδωσε, την σαμαρίτσα του για το Λαογραφικό μας Μουσείο, τον Αύγουστο του 2007.
Καλό σου ταξίδι φίλε και συμμαθητή!
Κώστας Παπαντωνόπουλος Μάης 2023
Καμαρώστε τους χειροκροτητές και τους παρατρεχάμενους του δημάρχου στην Δίβρη!
Καμαρώστε τους!
Ο δήμαρχος Ολυμπίας και μερικοί παρατρεχάμενοι…,
μαζεύτηκαν στην Δίβρη να χειροκροτήσουν τον επιχειρηματία (που εκμεταλεύεται τον φυσικό πλούτο της Δίβρης), να μοιράζει φακελάκια στα παιδιά του γυμνασίου Λαμπείας.
Λυπάμαι για την σημερινή κατάντια της Δίβρης..., όταν στα χρόνια που φοιτούσα στο γυμνάσιο, κάθε Δευτέρα υπήρχε πακέτο από ανώνυμο Διβριώτη (στο παντοπωλείο του Σουλιμιώτη) με όλα τα απαραίτητα τρόφιμα της βδομάδας για 2-3 ντουζίνες πεινασμένους μαθητές όχι για μιά φορά αλλά για δύο περίπου χρόνια!
Το όνομά του δωρητή το έμαθα πρόσφατα (δεν ήταν πλούσιος) αλλά μου απαγόρευσε να κοινοποιήσω το όνομά του!
Τα μικρό-έργα, ο γιατρός και οι επιταγές του επιχειρηματία της Δίβρης είναι στάχτη στα μάτια μπροστά στα 5-6 εκατομμύρια του κόστους αποκατάστασης στο περιβαλλοντικό έγκλημα του δρόμου προς τον ποταμό Ερύμανθο, σύμφωνα με την έκθεση του ΥΠΕΝ.
Η φωτογραφία είναι του γνωστού χειροκροτητή - λιβανιστή της Δίβρης.
Υπήρχε και φωτογραφία των μαθητών που δεν επιθυμώ να εκθέσω περαιτέρω.
Σχόλια στο fb:
"ΤΟΤΕ ΠΟΥ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΗΤΑΝ ΑΛΛΙΩΣ…" (ΙΩΑΝΝΗΣ Β. ΝΤΙΝΟΠΟΥΛΟΣ)
ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ…
Ύστερα από το πρώτο βιβλίο του αγαπητού φίλου Γιάννη Ντινόπουλου με τίτλο: «Από το ημερολόγιο ενός ρεσεψιονίστ», που κυκλοφόρησε πριν δύο χρόνια, μας έρχεται τώρα ένα νέο «διαμάντι» με τίτλο: «Τότε που ο κόσμος ήταν αλλιώς…», με ιστορίες που προέρχονται από την ζωή και την παράδοση αλλά και από την ζωή του συγγραφέα.
Μέσα από τις 49 ιστορίες που μας ταξιδεύει ο Γιάννης, περιγράφει αναλυτικά τους χαρακτήρες των ηρώων του, χρησιμοποιώντας αριστοτεχνικά τον λόγο που σε πολλές περιπτώσεις τον εμπλουτίζει με επιστημονικά, ιστορικά και λαογραφικά στοιχεία. Παράλληλα τα κείμενά του άλλοτε γίνονται εύθυμα με χιούμορ, άλλοτε διδακτικά και άλλοτε συγκινητικά που κάποιες φορές τα μάτια μου βούρκωσαν. Όμως εκεί που δίνει τα ρέστα του ο Γιάννης είναι στις απολαυστικές περιγραφές γύρω από το ωραίο φύλο.
Προσωπικά με συνεπήραν περισσότερο οι ιστορίες που αναφέρονταν στα μαθητικά χρόνια του Γιάννη, του στρατού και πέριξ των Ντιναίικων, τους γονείς, τους συγγενείς και τα γνωστά ιστορικά τοπωνύμια που εδώ φρόντισε να μην παραλείψει την αφεντιά μου και τον ευχαριστώ.
Τότε που ο κόσμος ήταν αλλιώς, γνώρισα και εγώ τον Γιάννη, στα δύσκολα χρόνια όταν φοιτούσαμε στο Γυμνάσιο της Δίβρης και δεν σας κρύβω, ότι, περίμενα ιστορίες και αναφορές από την Δίβρη και τα πέριξ αλλά φαίνεται ότι θα ήταν θλιβερές και στενάχωρες ή ο Γιάννης, μας το επιφυλάσσει ως έκπληξη σε επόμενο βιβλίο.
ΠΡΟΣΤΥΧΕΣ ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ ΚΑΙ ΠΑΡΟΙΜΙΩΔΕΙΣ ΕΚΦΡΑΣΕΙ
Αβράμη- Αβράμη η πούτσα σου ένα δράμι!
Άγιος και κώλος μαρτυρούν, μα ο άγιος αγιάζει κι ο κώλος ζοχαδιάζει.
Άδεια είχε το μουνί και μάζωνε αγγούρια.
Άδεια που ’χει το μουνί και παίζει τις αμάδες.
Αλάργα από πλώρη καραβιού και μουλαριού τον κώλο.
Αλάργα από στραβού ραβδί κι από κουτσού γαμήσι.
Αλάτισε τον κώλο σου και μετά ρώτα τι βρωμάει.
Άλλοι τρων τ’ αυγά με το πιπέρι, κι άλλοι κρατούν τ’ αρχίδια με το χέρι.
Άλλοι ψυχομαχάνε και άλλοι ψωλοβαράνε.
Άλλος γαμεί κι άλλος πλερώνει.
Άλλος κώλος φαίνεται κι άλλος μαγειρεύεται.
Άλλος το ’χει και το κατουρεί κι άλλος δεν το ‘χει και το λαχταρεί.
Άλλος ψυχομαχάει κι άλλος γκαυλομαχάει.
Αλλού τρώει κι' αλλού χέζει!
Αμ’ πότε σε ξεβράκωσα και δεν ήσουνα χεσμένος;
Άμα σε βάλει κάτω, όπως θε θα σε γαμήσει.
Άμα σε γαμήσει κανένας, να ’ναι και μάστορας.
Αν δε σε κλάσει ο μάστορης δε γίνεσαι τεχνίτης.
Αν δεις καράβι στο βουνό, μουνί το ‘χει τραβήξει.
Αν δεν βρέξεις κώλο, ψάρια δεν τρως.
Αν είχ’ αρχίδια η βάβω μας, την έλεγαν παππούλη.
Αν είχε η θεια μας αρχίδια, την ελέγαν μπάρμπα.
Αν ήταν το βιολί ψωλή, θα το παίζανε πολλοί.
Αν κατουρείς στην πόρτα μου, σου χέζω στη γωνιά σου.
Αν σε γαμήσει ο κατής, πού θα πας για να κριθείς;
Αν σου βαστάει ο κώλος...
Ανάθεμα τις τρίχες που φράζουν το μουνί!
Ανάθεμά το μουνί τόσα κακά που σέρνει.
Άπ’ όταν η γριά γαμήθηκε, εσφιχτομανταλώθη.
Απ’ τον κώλο μου βγήκες και κολύμπι θες να μου μάθεις;
Από ’να μουνί κι από ’να αρχίδι.
Σύστασις Συλλόγου εις Δίβρην το 1914
Γράφει ο Κώστας Παπαντώνόπουλος
ΠΥΡΓΟΣ 7 Ιουνίου.
Εις την Δίβρην την ωραίαν κωμόπολιν της Ηλείας συνεστήθη Σύλλογος της Αδελφότητας του οποίου σκοπός είνε η αληλεγγύη και περίθαλψις των απόρων μελών.
Του Συλλόγου τούτου εγένοντο και αι αρχαιρεσίαι καθ’ ας εξελέγησαν Πρόεδρος ο κ. Β. Θ. Ηλιόπουλος, αντιπρόεδρος ο κ. Γ. Αθανασιάδης, ταμίας, ο κ. Γ. Μπόνης, γραμματεύς ο κ. Γ. Σαραντόπουλος και εισπράκτωρ ο κ. Μ. Φωτεινός. Σύμβουλοι δε οι κ. κ. Γ. Ανδρικόπουλος, Χ. Τσίχλης, Ζ. Ανδρουτσόπουλος, Γ. Κουτσογιάννης, Γ. Φωτεινός και Δ. Γιούλης.
Η εύανδρος Δίβρη έχει πολλά τέκνα,
Νεολόγος Πατρών 9.06.1914
Το έτος 1914 (πριν 109 χρόνια), είχε συσταθεί στη Δίβρη "ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑ ΔΙΒΡΙΩΤΩΝ" για την βοήθεια απόρων συμπολιτών !....