Σ΄ αυτούς τους δύσκολους καιρούς που οι πανανθρώπινες αξίες περιθωριοποιούνται που ο λίβας της μοναξιάς κατακαίει ότι ανθηρό υπάρχει στην ανθρώπινη ψυχή, που ο «καλός και αγαθός» είναι όροι παρεξηγημένοι αν όχι ακατανόητοι, και η Αρετή μένει παροπλισμένη, και ξεχασμένη, η απουσία σου πατέρα είναι πυρακτωμένη λάβα.
Είχες σκάψει βαθειά μέσα σου για να βρεις την αλήθεια και την αρετή, ήξερες ότι η αυτογνωσία είναι η ανακάλυψη του εσωτερικού ηθικού νόμου, είναι η δύναμη για την οργάνωση αληθινών ανθρώπινων συμπεριφορών. Δεν άφησες «να μπουν στην πόλη οι οχτροί» όπως λέει ο ποιητής και η καθημερινότητα να αιχμαλωτίζει το πνεύμα.
Δεν πονούσες στο δόσιμο αντίθετα έδινες με χαρά και χωρίς ανταπόδοση όπως η μυρτιά δίνει το άρωμά της στο λιβάδι.
Δεν σε αποχαιρετώ πατέρα.
Είσαι πλάι μας.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΑΘ. ΤΟΛΙΟΣ
ΙΑΤΡΟΣ
Πηγή: εφημ. "Πατρίς" 5.06.2015