Καλώς ορίσατε στην αρχαιότερη ιστοσελίδα της Ηλείας, στο Αντρώνι και στην Ορεινή Ηλεία.

Είναι οι κατάφυτες διαδρομές μέσα στις βελανιδιές και στα πλατάνια στο κέντρο της Κάπελης με τις απόκρημνες πλαγιές, τα σκιερά φαράγγια με τις πολλές σπηλιές, τους καταρράκτες, τους νερόμυλους και τις νεροτριβές, με τις δροσερές πηγές και τα καθαρά ποτάμια... Με τα πετρόχτιστα σπίτια, τα νόστιμα φαγητά και το καλό κρασί, τα αρχοντικά γλέντια και τους φιλόξενους κατοίκους.

Ο Αστυνόμος και ο Κουμπούρας από τη Γιάρμενα

Γράφει ο Κώστας Παπαντωνόπουλος

Γύρω στα 1965 στην Γιάρμενα, έγινε το παρακάτω περιστατικό που μας αφηγήθηκε ο φίλος Γιώργος Ν. Μαρκόπουλος στις 26.08.2017 στην πλατεία στο Αντρώνι.

Ο Νικολής ο Κουμπούρας που καταγόταν από το Αντρώνι και είχε πάει σώγαμπρος στην Γιάρμενα, είχε ένα σκυλί που γαύγιζε έντονα.

Ο αστυνόμος από του Κούμανι με το επώνυμο Ζωγράφος, επισκεπτόταν ταχτικά την Γιάρμενα. Παράλληλα όταν έκανε τις καθορισμένες περιοδείες στις γειτονιές του χωριού είχε παρατηρήσει, ότι το σκυλί γαύγιζε και ήταν αρκετά επιθετικό.

Ειδοποίησε τον Κουμπούρα να μαζέψει και να δέσει το σκυλί του αλλά ο Κουμπούρας αδιαφορούσε.

Ο αστυνόμος από τις πολλές επισκέψεις του στη Γιάρμενα φοβέριζε το σκυλί. Το ζωντανό που ως γνωστό θα του την «φύλαγε», (ίσως να είχε φάει και καμιά με την γκλίτσα του αστυνόμου) σε μια τελευταία επίσκεψη του επιτέθηκε και τον δάγκωσε άσχημα στο πόδι.

Ποιος είδε τον αστυνόμο και δεν φοβήθηκε, απειλούσε θεούς και δαίμονες με αποτέλεσμα να κάνει μήνυση στο αφεντικό του σκύλου, Νικολή Κουμπούρα και να τον «σύρει» στο δικαστήριο της Δίβρης.

Ο Κουμπούρας όμως που δεν είχε πει την τελευταία λέξη, πήρε το σκυλί πριν την δίκη και το πήγε στο Δούκα. Εκεί ήταν Χαλκιάς ένας Νικολόπουλος, Γιαρμεναίος σώγαμπρος και αυτός στο Δούκα.

Τον ρωτάει ο χαλκιάς, τι δουλειά έχεις εδώ Νικολή με το σκυλί;

Να του λέει, «το και το» μου συμβαίνει και έφερα το σκυλί να του βγάλεις τα δόντια για να μην δώσουμε στόχο.

Κράταγε ο Νικολής το σκυλί και ο χαλκιάς με την τσιμπίδα που είχε για τα μέταλλα ξεδόντιασε τον καημένο τον σκύλο.

Ύστερα από λίγες μέρες που ήλθε η ημέρα της δίκης στην Δίβρη, να σου ο Αστυνόμος από την μία μεριά της αίθουσας και ο Κουμπούρας από την άλλη με τον σκύλο του παρόν.

Ρωτάει ο πρόεδρος του δικαστηρίου τον αστυνόμο Ζωγράφο, το γνωρίζεις το σκυλί;

Ναι αποκρίνεται με σιγουριά ο Αστυνόμος, αυτό είναι το σκυλί που με δάγκωσε.

Τι έχεις να πεις ρωτάει ο πρόεδρος τον Κουμπούρα.

Αρχίζει την αγόρευση ο Κουμπούρας που ήταν μάρκα σ΄αυτά και λέει:

-Κύριε πρόεδρε διαψεύδω τον Αστυνόμο διότι αυτό το σκυλί είναι γέρικο δεν γαυγίζει και δεν δαγκώνει.

-Πως μπορείς να το λες αυτό και κυρίως πως μπορείς να το αποδείξεις, απευθύνεται στον κατηγορούμενο.

-Να… του λέει ο Νικόλας και ανοίγει το στόμα του σκυλιού που δεν έχει δείγμα από δόντι.

Αθώος ο κατηγορούμενος, αναφωνεί ο πρόεδρος.

Μόλις βγήκαν έξω από την αίθουσα του δικαστηρίου πλησιάζει ο Κουμπούρας τον Αστυνόμο και του λέει: «Ζωγράφε – Ζωγράφε στ’ αρχίδια μου σε γράφω».

Ως γνωστόν ο Νικολής Κουμπούρας αυτοσχεδίαζε στοίχους και έχουμε αρκετούς κρατήσει. Ένας εκ των οποίων για την θειά Μηλιά: «Παντρέυτηκε η Μηλιά του Μπούκη και πήρε τον Βγενύση το Μπουμπούκi». Έτσι γράφει ο δάσκαλος στο βιβλίο του, «Περί Φολόης ο Λόγος» αλλά η ο Κουμπούρας δεν είπε «μπουμπούκι» αλλά «ντουντούκι».


Εκτύπωση   Email

Κεντρική Σελίδα

Ο Τόπος μας

Παράδοση

Πολυμέσα

Ιστορία

Αναδημοσιεύσεις

Free Joomla! templates by Engine Templates