Φαράγγι Αντρωνίου

Το φαράγγι είναι πλούσιο με πλατύφυλλα και αειθαλή είδη.

Οι πλαγιές του είναι γεμάτες από αριές, πουρνάρια, ρείκια, σφάκες, κουτσουπιές, κουμαριές, αγκλαβουτσιές, μυρτιές και στις όχθες ιτιές, βάγια, πολλά πλατάνια και διάφορααναρριχητικά φυτά.

Περιεχόμενα:

• Η διαδρομή

• Χλωρίδα

• Πανίδα

• Πανελλήνιο πέρασμα

_{Tο Φαράγγι γύρω απο το Αντρώνι}

_{Η διαδρομή}

_{Το πέρασμα για το φαράγγι του Αντρωνίου αρχίζει από την πλατεία του χωριού. Κατόπιν, φτάνουμε στη Μαλότενα και στο μοναδικό φυσικό αλώνι (πλακοστρώθηκε το 1925 με πέτρα από την Λακανάστα), όπου θαυμάζουμε την επιβλητική χαράδρα και το γραφικό ποτάμι που χωρίζει το Αντρώνι από τα γειτονικά χωριά Κούμανι και Γιάρμενα (Φολόη).}

_{Οι πολύ τολμηροί κατηφορίζουν στο «Τρύπιο (ή Τρούπιο) λιθάρι», το απότομο μονοπάτι, για να φτάσουν στην Λίμνα. Εκεί που συμβάλλουν οι παραπόταμοι του Σελλήεντος, θαυμάζουμε το επιβλητικό Κούτι (ακρόπολη της αρχαίας Λασιώνος). Ανατολικά, στην Κουμανέικη Δέση, βλέπουμε (δεξιά) το εκπληκτικής ομορφιάς σπήλαιο με τους σταλακτίτες και τους σταλαγμίτες. Βαδίζοντας δυτικά, παράλληλα με τον Πηνειακό Λάδωνα (Κοκαλάκι) βλέπουμε ενδιαφέρουσες φυτοκοινωνίες, χαρακτηριστικές των βραχωδών βιοτόπων, συνεχώς εναλλασσόμενων, μέχρι που φτάνουμε στη συμβολή με το Παλιοπόταμο.}

_{Στου Μπερή το γεφύρι υπάρχουν δύο μονοπάτια που οδηγούν το ένα δεξιά προς την Κρυαβρύση και την Ρουπακιά στο χωριό και το άλλο όντας γραφικό, αριστερά προς τα Πιτσινάρια και τις Χαραγές. Ανεβαίνοντας για την Κουρτίνα (πηγή που παίρναμε νερό με την στάμνα) το Κροϊμάδι ,την Τριστίλια και την Αντρωνέικη Γκούρα (που ύδρευε το χωριό, βοηθώντας το πότισμα στον Παλιόμυλο και κινώντας τους νερόμυλους), στα περισσότερα τμήματα δύσκολα εμφανίζεται ο ήλιος ανάμεσα από τα κλαδιά των δέντρων, σχηματίζοντας φυσικά τούνελ. Η διαδρομή χαρακτηρίζεται ιδιαίτερα εντυπωσιακή γιατί συνδυάζει μοναδική φυσική ομορφιά με πολλές δυσκολίες στα περάσματα μέσα από πέτρες, ρίζες δέντρων και μεγάλες κολυμπήθρες (μποδόγυροι). Ανθρώπινη παρέμβαση είναι μόνο τα γεφύρια και οι ερειπωμένοι νερόμυλοι ορισμένοι εκ των οποίων κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας λειτουργούσαν σαν μπαρουτόμυλοι.}

_{Χλωρίδα}

_{Το φαράγγι είναι πλούσιο με πλατύφυλλα και αειθαλή είδη. Οι πλαγιές του είναι γεμάτες από αριές, πουρνάρια, ρείκια, σφάκες, κουτσουπιές, κουμαριές, αγκλαβουτσιές, μυρτιές και στις όχθες ιτιές, βάγια, πολλά πλατάνια και διάφορα αναρριχητικά φυτά. Ιδιαίτερα την άνοιξη η χλωρίδα του φαραγγιού και γενικά της περιοχής δίνει ποικιλία χρωμάτων και μεθυστικών αρωμάτων. Υπάρχουν πολλά είδη αγριολούλουδων, βοτάνων όπως το σκρούμπο (για τις πληγές), η αγράμπελη (για τα αποστήματα), η σκάρφη (για τον πονόδοντο) και αρωματικών φυτών από θρούμπη, ρίγανη, σπέντζες, μέντα και άγριες ορχιδέες.}

Πανίδα

_{Από ορνιθολογική άποψη η περιοχή παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον κυρίως λόγω του χρυσαετού και του λευκονώτη. Τα περισσότερα είδη ζώων και πουλιών της περιοχής προστατεύονται από διεθνείς συνθήκες (της Βέρνης και οδηγία 92/43/EEC). Μερικά σημαντικά είδη είναι η βίδρα (lutra-loutra), το τσακάλι (kanis aureus), η αλεπού (Vulpes v. Hellenika), σαύρες κ.α. Πριν 50 χρόνια υπήρχαν ακόμη αγριόχοιροι, ζαρκάδια και ελάφια. Εδώ κυνηγούσε ο Ξενοφώντας όταν ήταν εξόριστος στο Σκιλλούντα (Ξενοφ. Ανάβ.5,3,8-11).}

Πανελλήνιο πέρασμα

Κάθε χρόνο τον Αύγουστο διοργανώνεται, από το τοπικό συμβούλιο Αντρωνίου και τους συλλόγους, το πανελλήνιο πέρασμα στο φαράγγι με τη συμμετοχή εκατοντάδων ορειβατών και πεζοπόρων.

Στην πλούσια πανίδα συναντούμε ποικιλία πουλιών όπως ο κότσυφας, η πέρδικα, η μπεκάτσα, η κίσσα, τα πετροχελίδονα, τα σπουργίτια, τα γεράκια και από νυχτόβια, ο γκιώνης, και η κουκουβάγια.

Επιπλέον δε σπανίζουν ζώα όπως αλεπούδες, λαγοί, κουνάβια, τσακάλια, νυφίτσες, σκαντζόχοιροι και στα ποτάμια νερόφιδα, βατράχια και καβούρια. Σχεδιάζουμε τη χαρτογράφηση και τη σηματοδότηση με σύμβολα του Ευρωπαϊκού E που χρησιμοποιείται από Έλληνες και ξένους πεζοπόρους.

Όσοι γνωρίζουν μπορούν να μας προτείνουν περιγραφές μονοπατιών και ονόματα τοπωνυμίων προκειμένου να τα συμπεριλάβουμε στη χαρτογράφηση από και προς το φαράγγι, αλλά και γενικότερα.

Δεκέμβριος 2005

Κώστας Παπαντωνόπουλος

Tις φωτογραφίες τράβηξε ο Νίκος Ζήρος.