Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας οι Αντρωναίοι μαζί με τα γειτονικά χωριά Κούμανι και Γιάρμενα έδωσαν μεγάλες μάχες στην άγρια χαράδρα που τα χωρίζει.
« Κούμανι και Αντρώνι ο Θεός να σε γλιτώνει »
«Αν περάσεις από τη Γιάρμενα, θα σε ψήσουνε στα κάρβουνα»,
Και «Αν περάσεις από τη Δίβρη θα σε φάει το μαύρο φίδι»
Είναι στίχοι που έκαναν τους Τουρκαλβανούς να το προφέρουν τρέμοντας, όταν τους διέταζαν να περάσουν την άγρια χαράδρα για να εισπράξουν φόρους, ξέροντας ότι δεν θα γυρίσουν.
Είναι στίχοι που ανακούφισαν τους ραγιάδες από τους βασανισμούς και τους αβάσταχτους φόρους.
Είναι στίχοι τιμής και όχι ντροπής που απλώθηκαν στην σκλαβωμένη πατρίδα.
Επίσης, δεν ήταν λίγα τα δεινά που πέρασαν οι Τούρκοι και από τα γειτονικά χωριά Φολόη (Γιάρμενα) και Λαμπεία (Δίβρη). Οι αντίζηλοι κάτοικοι των γύρω περιοχών, που προσκυνούσαν και έστρωναν χαλιά στους Τουρκαλβανούς, άρχισαν με τον καιρό να παρεξηγούν και να περιγελούν τους στοίχους κάνοντας τους πρώτους να ντρέπονται για την καταγωγή τους.