ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΓΗΠΕΔΟ…
Δέκα χρόνια έχουν περάσει από τότε που το σύστημα Καποδίστριας μπήκε σε εφαρμογή, με τις μικρές ανεξάρτητες κοινότητες ν’ αφήνουν τη σκυτάλη στους Δήμους, ανατρέποντας το μέχρι τότε κατεστημένο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Το καινούριο αυτό σύστημα όπως έχει αποδειχθεί έχει πολλά θετικά και κάποια αρνητικά στοιχεία.
Το θέμα όμως του κειμένου αυτού δεν είναι αυτό καθαυτό το σύστημα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Είναι ότι αυτά τα δέκα χρόνια στο Δ.Δ. Αντρωνίου, αλλα και σε ολόκληρο το Δήμο, δεν υπήρχαν αξιόπιστες και ασφαλείς αθλητικές εγκαταστάσεις. Δέκα χρόνια προσπαθειών και πιέσεων, με τις υποσχέσεις να δίνουν και να παίρνουν χωρίς ωστόσο κανένα αποτέλεσμα.
Όσον αφορά το Αντρώνι οι ίδιοι οι κάτοικοι του χωριού δραστηριοποιήθηκαν και με ατομική ευθύνη είτε συγκεντρώνοντας χρήματα με τη βοήθεια του συλλόγου είτε ακόμα και με προσωπική εργασία «συμμάζεψαν» το μόνο χώρο άθλησης και ψυχαγωγίας που τους είχε απομείνει: το γήπεδο του χωριού.
Αυτό όμως δεν κράτησε για πολύ. Λίγο οι οικονομικές δυσκολίες αλλά περισσότερο η απογοήτευση από την αδιαφορία των αρμόδιων φορέων αποτέλεσαν τροχοπέδη και το γήπεδο εγκαταλείφθηκε παντελώς και στο εξής χρησίμευε σαν ένα πανέμορφο σπίτι για φίδια και χελώνες.
Για μερικά χρόνια οι κάτοικοι είχαν εγκαταλείψει την ιδέα της ανάπλασης του γηπέδου, μέχρι την προηγούμενη εβδομάδα όπου το Δημοτικό Συμβούλιο αποφάσισε να διαθέσει χρήματα για το σκοπό αυτό. Τον τελευταίο καιρό πολύς λόγος είχε γίνει γι’ αυτό το θέμα, όμως η υπόσχεση της Δημοτικής Αρχής αυτή τη φορά τηρήθηκε και υλοποιήθηκε. Τη στιγμή που γράφεται το κείμενο αυτό, τα έργα είναι σε εξέλιξη.
Πλέον όλοι οι δημότες, και κυρίως η νεολαία, μπορούν να χαίρονται ασφαλείς χώρους άθλησης όπως πραγματικά τους επιθυμούσαν χρόνια τώρα. Γίνεται ένα σημαντικό βήμα που πέρα όλων των άλλων αποκτά και κοινωνικό χαρακτήρα καθώς ήδη έχουν προγραμματιστεί φιλικές αναμετρήσεις με χωριά του Δήμου και όχι μόνο. Πολύ πιθανό μοιάζει ακόμα και το γεγονός να διεξαχθεί και καλοκαιρινό πρωτάθλημα.
Στο σημείο αυτό θα ήθελα από την πλευρά μου να ευχαριστήσω τη Δημοτική Αρχή που συμμερίζεται με υπευθυνότητα τα προβλήματα του τόπου και ανθρώπους όπως ο Κώστας Μπίκος, χωρίς όμως να αδικώ τους υπόλοιπους, που πρωτοστάτησαν στην παραπάνω προσπάθεια.
15 Ιουλίου 2009
Παναγόπουλος Λύσανδρος