Κυκλοφόρησε το νέο βιβλίο του Διονύση Κράγκαρη από τις εκδόσεις "Οροπέδιο"
Το νέο βιβλίο του Διονύση Κράγκαρη αποτελείται από κείμενα εσωτερικού διαλογισμού που κινούνται ανάμεσα στο αφήγημα και το χρονογράφημα, με εμφανή παντού τον βιωματικό, σαρκαστικό λόγο του συγγραφέα. Ο Διονύσης Κράγκαρης, με πλούσια συνεισφορά στα πολιτιστικά δρώμενα του τόπου του, είναι ένας ενεργός πολίτης που, μετά τις σπουδές του, επέλεξε να μείνει στον τόπο του ενσυνείδητα για να τον υπηρετήσει. Συμπατριώτης του μεγάλου Ανδρέα Καρκαβίτσα, πολισχιδής προσωπικότητα ο ίδιος, ανέπτυξε μαζί με άλλους ανήσυχους νέους των Λεχαινών, μια πολυποίκιλη δραστηριότητα. Ποιητής, αφηγηματογράφος, μαχητικό στέλεχος των οικολογικών οργανώσεων της περιοχής, εκδότης διαφόρων εντύπων, δεν διστάζει να αποκαθηλώνει κάθε φορά τις κυρίαρχες αντιλήψεις που οδηγούν στον «ωχαδερφισμό» και την απραξία. Το νέο βιβλίο του Διονύση Κράγκαρη αποτελείται από κείμενα που κινούνται ανάμεσα στο αφήγημα, την επιφυλλίδα και το χρονογράφημα, με διάχυτο παντού τον βιωματικό, λόγο του συγγραφέα. Αποτελείται από 41 κείμενα, που πραγματεύονται την καθημερινότητα της Ηλείας, μιας περιοχής με ιδιαίτερο φυσικό κάλος, που δοκιμάστηκε πολλές φορές από καταστρεπτικές πυρκαγιές. Μιας περιοχής με ιδιαίτερη προσφορά στα ελληνικά γράμματα. Ο Δ.Κ. πλάθει μια εσωτερική μυθολογία για πρόσωπα και καταστάσεις του τόπου του, που διαφεύγουν ίσως από την προσοχή μας ή δραπετεύουν από τη μνήμη μας.
Ο ΠΥΡΓΟΣ, Η ΠΑΛΙΑ, Η ΝΕΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΕΣ ΜΑΝΟΛΑΔΕΣὉ Πύργος εἶχε ἀπὸ παλιὰ κακὴ φήμη. «Ἀπὸ τὸν Πύργο εἶσαι;…» ρωτοῦσαν καὶ κούναγαν τὸ κεφάλι. Ἐσὺ ἀπέφευγες ν’ ἀπαντήσεις κι ἔψαχνες νὰ βρεῖς ποὺ ὀφείλεται αὐτὴ ἡ ἄθλια φήμη. Ρώτησα κάποτε ἕναν, κάθε ἄλλο παρὰ ἄθλιο, Πυργιώτη, νὰ μοῦ δώσει μίαν ἐξήγηση. «Ὁ Πύργος, ἄρχισε νὰ μοῦ λέει, ἀπὸ παλιὰ εἶχε πολλὲς ἐφημερίδες ἀλλὰ καὶ δημοσιογράφους δραστήριους ποὺ συνεργάζονταν μὲ ἀθηναϊκὲς ἐφημερίδες. Αὐτοὶ, λοιπόν, ἐνημέρωναν ἀνελλιπῶς τὸν Τύπο τῆς πρωτεύουσας γιὰ κάθε, καὶ τὴν παραμικρὴ ἀκόμη, παραβατικότητα στὴν περιοχὴ τῆς Ἠλείας. Ἔτσι, περίπου, προέκυψε ἡ κακὴ φήμη, ποὺ ἀκούει ὁ ἄλλος Πυργιώτη καὶ κουμπώνεται. Ὄχι βέβαια ὅτι τὰ ἴδια καὶ χειρότερα δὲν συνέβαιναν καὶ σὲ πολλὲς ἄλλες περιοχὲς τῆς Ἑλλάδας, ἀλλὰ δὲν εἶχαν τὴν ἀνάλογη δημοσιογραφικὴ κάλυψη…».
Λές; Σήμερα στὸν Πύργο κυκλοφοροῦν τρεῖς ἡμερήσιες ἐφημερίδες, (μιὰ ἀπ’ αὐτὲς εἶναι ἡ δεύτερη ἀρχαιότερη ἐφημερὶς ἐν Ἑλλάδι) καὶ ἄλλες τόσες ἑβδομαδιαῖες. Ἐκπέμπουν 2 τηλεοπτικοὶ σταθμοὶ καὶ πολλοὶ περισσότεροι ραδιοφωνικοί. Ἀρκετοὶ δημοσιογράφοι συνεργάζονται μὲ ἀθηναϊκὲς ἐφημερίδες καὶ τὰ γεγονότα τῆς Ἠλείας γίνονται μερικὲς φορὲς πρωτοσέλιδα. Ἂς εἶναι καλὰ οἱ φωτιές. Ὄχι μόνο τοῦ περασμένου Αὐγούστου, ἀλλὰ καὶ πολλὲς ἄλλες κρυφές, ποὺ ξαφνικὰ φουντουκαλιάζουν καὶ γίνεται τὸ σῶσε.
Ἔτσι ἔγινε καὶ μὲ τὴ «φωτιά» ποὺ ἄναψε τὸ «Ἔψιλον» τῆς Κυριακάτικης Ἐλευθεροτυπίας. «Οἱ φράουλες τοῦ Τζαμάλ» ἔγιναν ἀστραπιαία «Φράουλες τῆς ντροπῆς», τὰ φῶτα τῆς δημοσιότητας ἔπεσαν πάνω στὶς ἄθλιες παράγκες τῶν χιλιάδων ἀλλοδαπῶν ἐργατῶν γῆς, τὰ ΜΜΕ βρῆκαν «θέμα», ὅπως καὶ τὰ κόμματα τῆς Ἀριστερᾶς. Ὥσπου ἔγινε τὸ μπάμ. Στὸ ἐπὶ δεκαετίες ἄβατο τῆς περιοχῆς οἱ ξένοι ἐργάτες ξεσηκώθηκαν, κατέβηκαν σὲ ἀπεργία ζητώντας αὔξηση στὸ πετσοκομένο μεροκάματο καὶ, τὸ χειρότερο, ἀκούστηκε ἡ λέξη «ἀλληλεγγύη». Ἀλληλεγγύη σὲ ξένους ἐργάτες, πάνω στὴ βεντέμα τῆς συγκομιδῆς τῆς φράουλας ἐνόψει Πάσχα.
Τὰ διαδραματισθέντα εἶναι γνωστὰ καὶ ἐξόχως ἀποκαλυπτικά.
Οἱ φραουλάδες βέβαια πνέουν μένεα ἐναντίον τῶν δημοσιογράφων ποὺ ἔφεραν στὴ δημοσιότητα τὰ «φραουλοχώραφα τῆς ντροπῆς», ἰσχυριζόμενοι ὅτι οὔτε τὰ νόμιμα μεροκάματα μποροῦν νὰ πληρώσουν, οὔτε αὐτοὶ εἶναι ἱκανοὶ νὰ στεγάσουν τὶς χιλιάδες τῶν ἐποχικῶν ἐργατῶν….
(Ἀπρίλης 2008)
ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΧΡΟΝΟΤὰ ὅσα συνέβησαν στὴ συνέχεια τὰ ξέρετε. Τὸ ὅτι δὲν ἄλλαξε τίποτα ἀπὸ τότε ἴσως δὲν εἶναι πολὺ γνωστό. Γιατί μπορεῖ νὰ περάσει κάποτε ἕνας ἀνεμοστρόβιλος καὶ νὰ τὰ σαρώσει ὅλα. Θερμοκήπια, ὄνειρα μεταναστῶν καὶ φραουλάδων.