Καλώς ορίσατε στην αρχαιότερη ιστοσελίδα της Ηλείας, στο Αντρώνι και στην Ορεινή Ηλεία.

Είναι οι κατάφυτες διαδρομές μέσα στις βελανιδιές και στα πλατάνια στο κέντρο της Κάπελης με τις απόκρημνες πλαγιές, τα σκιερά φαράγγια με τις πολλές σπηλιές, τους καταρράκτες, τους νερόμυλους και τις νεροτριβές, με τις δροσερές πηγές και τα καθαρά ποτάμια... Με τα πετρόχτιστα σπίτια, τα νόστιμα φαγητά και το καλό κρασί, τα αρχοντικά γλέντια και τους φιλόξενους κατοίκους.

Ντίνα Μπαντούνα (Παπούλια) 1928-2018

Έφυγε σήμερα Τετάρτη 14.02.2018 η Κωνσταντίνα Μπαντούνα (Παπούλια- Σκούρα), χήρα του Δημητρίου (Τραυλού-Πατούχα), που γεννήθηκε πριν 90 χρόνια στο Κούμανι Ηλείας.
Η κηδεία της θα γίνει την Πέμπτη στις 12.00 στο Αντρώνι.
Στα παιδιά της Νίκο (Γιατρό), Παναγιώτη (Λέμη), στα αδέλφια της και σε όλους τους συγγενείς της εκφράζουμε τα συλλυπητήριά μας.
Οι πληροφορίες μας ήλθαν από το φίλο της σελίδας Γιώργο Μαρκόπουλο.
Η θειά Ντίνα ήταν καλοσυνάτος και πράος άνθρωπος, με χιούμορ και ευθύτητα, φιλότιμη και γελαστή. Είχε αισθήματα φιλανθρωπίας και όπως πληροφορηθήκαμε είχε βοηθήσει και αναθρέφει αρκετά παιδιά στο Αντρώνι. Όλοι όσοι την ήξεραν θα θυμούνται για πάντα τ’ αστεία της.
Τα πρώτα χρόνια που ήλθε νύφη στο χωριό, ερχόταν ταχτικά στο σπίτι μας και ίσως να υπήρχε και κάποια συγγένεια. Που να ήξερε… δεν μας γνώρισε, μας κυνήγησε με τη γνωστή βωμολοχία της όταν την αποθανατίσαμε στην πιο πάνω φωτογραφία.
Χαρακτηριστική φιγούρα με το τσεμπέρι δεμένο μπροστά, Κουμανιώτικα.
Η ατάκα της ήταν η γνωστή των Κουμαναίων, "τι κάνεις γέρο μου;" και "γιά ρε σου πουτσούλα".
Μια φίλη, με το άγγελμα του θανάτου της θειάς Ντίνας, μας έστειλε το παρακάτω περιστατικό και εμείς με σεβασμό στη μνήμη της σας το παραθέτουμε αυτούσιο:
«Όσοι γνώριζαν την Ντίνα ήξεραν ότι δε χρειάζεται και πολύ ώρα για να μην τους "μείνει άντερο" από τα γέλια!
Φημιζόταν για τ‘ αστεία της, όποιον και αν έβλεπε η ίδια ερώτηση:
Τι κάνεις γέρο μου;
Τη θυμάμαι ν’ ανεβαίνει μεσημέρι γύρω στις 12:00 στα Νικολεταίικα για ψώνια. Ο Χρήστος (Τραυλός ή Παρθενίας) δύσκολος άνθρωπος, ωστόσο χαιρόταν μόλις την έβλεπε.
-Καλώθ τη Ντίνα!
Έλα να μας πεις κανένα αθτείο!
Και μέσα σε όλα του έλεγε αυτό που τον έκανε να γελάει: Βράσε ρύζι και βάλε τον Που@@σου να στριφογυρίζει».
Ένας άλλος φίλος, μας αφηγήθηκε επίσης ένα άλλο περιστατικό που διαδραματίστηκε στο Λαζουπάλι.
Είχαν περάσει κάμποσα χρόνια από τότε που η Ντίνα ήλθε νύφη και τότε πλησίαζαν γιορτές, Πάσχα ή πανηγύρι όταν έβαφε με ασβέστη τον τοίχο του σπιτιού της.
Ένας χωροφύλακας από το σταθμό στο Κούμανι είχε έλθει στο χωριό μας και έκανε βόλτα στις γειτονιές για να διαπιστώσει καμιά παρανομία. Για κακή του τύχη όμως έπεσε πάνω στην Ντίνα που έβαφε το σπίτι της. Πλησίασε με το αυταρχικό ύφος της εξουσίας, ότι μόλις έπιασε δολοφόνο και την ρώτησε:
-Έχεις άδεια κυρά μου; τι κάνεις εκεί;
-Βάφω, του απαντάει η Ντίνα με το πονηρό της χαμόγελο. Βάφω πάνω και του έδειξε προς τα κεραμίδια αλλά βάφω και κάτω και του έδειχνε προς τα απόκρυφά της. Επανέλαβε το πάνω - κάτω, δυο τρεις φορές.
Τα ‘χασε ο χωροφύλακας, αναψοκοκκίνισε και η αντίδρασή του ήταν να της κάνει μήνυση. Στο δικαστήριο… «γέλασε κάθε πικραμένος» και φυσικά η Ντίνα αθωώθηκε.
Κώστας Παπαντωνόπουλος Φλεβάρης 2018


Εκτύπωση   Email

Κεντρική Σελίδα

Ο Τόπος μας

Παράδοση

Πολυμέσα

Ιστορία

Αναδημοσιεύσεις

Free Joomla! templates by Engine Templates