Καλώς ορίσατε στην αρχαιότερη ιστοσελίδα της Ηλείας, στο Αντρώνι και στην Ορεινή Ηλεία.

Είναι οι κατάφυτες διαδρομές μέσα στις βελανιδιές και στα πλατάνια στο κέντρο της Κάπελης με τις απόκρημνες πλαγιές, τα σκιερά φαράγγια με τις πολλές σπηλιές, τους καταρράκτες, τους νερόμυλους και τις νεροτριβές, με τις δροσερές πηγές και τα καθαρά ποτάμια... Με τα πετρόχτιστα σπίτια, τα νόστιμα φαγητά και το καλό κρασί, τα αρχοντικά γλέντια και τους φιλόξενους κατοίκους.

Παπα-Ντίνος (Καλαμάρης)

Στη μνήμη παπα- Ντίνου (Καλαμάρη)
 
papadinos, nikos, lisantros rodopoulos .jpg

Avτί μνημοσύνου στον αείμνηστο Παπα-Ντίνο (Καλαμάρη), εφημέριο Avτρωνίoυ, παραθέτουμε την παρακά­τω διήγηση, που την ακούσαμε από τον ίδιο τον παπά τον Ιούνιο του 1970, λίγο μετά τη χειροτονία του, όταν τον συνα­ντήσαμε στο Γυμνάσιο Δίβρης όπου έδινε εισιτήριες εξετά­σεις κάποιο από τα παιδιά του.

 

Από μικρό παιδί, μας είπε, ήταν αφιερωμένος στην Εκκλησία. Ηταν μόνιμος βοηθός του παπά του χωριού στο Ιερό αλλά φρόvτιζε και περι­ποιόταν και την εκκλησία. Σχεδόν κάλυπτε όλες τις ανά­γκες της. Πολλές φορές ανέ­βαινε και στο ψαλτήρι και βοη­θούσε και τον ψάλτη. Ήξερε όλη τη λειτουργία απέξω, και του ψάλτη και του παπά. Ο παπα-Κοσμάς, εφημέριος του χωριού, τον παρότρυνε να πάει να χειροτονηθεί παπάς, γιατί είχε όλα τα πρoσόvτα αλλά αυτός δεν το αποφάσιζε, από μετριοφροσύνη περισσό­τερο.

 

Έφτασε σε ηλικία 45 περίπου χρονών και είχε πλέον, μεγά­λη οικογένεια και δυσκολευόταν να τα βγάλει πέρα. Τότε απο­φάσισε και υπέβαλε αίτηση στο Δεσπότη Ηλείας και Ωλένης, τον Αθανάσιο, για να τον χειροτονήσει παπά.

 

Ο Δεσπότης μετά από λίγες μέρες τον κάλεσε στη Μητρόπολη, στον Πύργο. Παρουσιάστηκε μαζί με δύο άλλους νέους, υποψηφί­ους και αυτούς που κατάγovταν από κάποια χωριά του κάμπου.

 

Ο Δεσπότης δέχτηκε τους τρεις υποψηφίους στο γραφείο του στη Μητρόπολη και μάλιστα μέσα στο γραφείο παρευρί­σκονταν και δύο - τρεις κληρικοί της Μητρόπολης.

 

Ο Αθανάσιος φώναξε κovτά του τον έναν απ' τους νέους και τον ρώτησε:

 

Ποια εκκλησία έχετε στο χωριό σας παιδί μου;

 

Την Κοίμηση Θεοτόκου, απάντησε εκείνος.

 

Ξέρεις να μας πεις το απολυτίκιο της Κοιμήσεως Θεοτόκου;

 

Ο νεαρός είπε ότι δεν το ξέρει.

 

Έπειτα ο Δεσπότης ρώτησε το δεύτερο νέο-υποψήφιο: Ποιο είναι το μικρό σου όνομα, το βαφτιστικό σου παιδί μου;

 

Γιώργος, είπε ο νέος

 

Ξέρεις το απολυτίκιο του Αγίου Γεωργίου;

 

Δεν το ξέρω Σεβασμιώτατε, είπε με κατεβασμένο το κεφάλι. Ήρθε η σειρά του Ντίνου του Καλαμάρη όπως αλλιώς τον έλεγαν οι Avτρωναίoι

 

Ποια εκκλησία έχετε στ' Avτρώνι παιδί μου; είπε ο Δεσπότης Των Αγίων Κων-νου και Ελένης, είπε ο Καλαμάρης. Ξέρεις να μας πεις το απολυτίκιό τους;

 

Ο Ντίνος άρχισε να απαγγέλει το απολυτίκιο:

 

"Του Σταυρού σου τον τύπον εν ουρανώ θεασάμενος και ως ο Παύλος την κλήσιν ουκ εξ ανθρώπων δεξάμε­νος..."

 

Μπορείς και να το ψάλεις; τον διέκοψε ο Δεσπότης.

 

Το είπα και βούιξε όλη η Μητρόπολη, μας έλεγε ο Καλαμάρης. Οι υπάλληλοι της Μητρόπολης πετάχτηκαν έξω από τα γραφεία τους. Είχε πράγματι καλή και δυνατή φωνή παρά τη μικρή σωματική του διάπλαση.

 

Μπράβο Ντίνο, του είπε ο Αθανάσιος

 

Σεβασμιώτατε να πω και τ' άλλα δύο απολυτίκια: της Κοίμησης Θεοτόκου και τ' Αγίου Γεωργίου; είπε ο Καλαμάρης.

 

Τα ξέρεις και αυτά; του είπε ο Δεσπότης.

 

Θέλετε να σας πω και τον πεντηκοστό ψαλμό (Το ελέησόν με ο Θεός...) αλλά και όλον τον εξάψαλμο; είπε πάλι ο Ντίνος.

 

Τον εξάψαλμο; είπε ένας από τους παραβρισκόμενους παπάδες. Εδώ δεν τον ξέρουμε εμείς που είμαστε είκοσι χρό­νια παπάδες. Κι έμειναν όλοι μ' ανοιχτό το στόμα.

 

Αφού τελείωσε η σύvτoμη αυτή εξέταση οι τρεις υποψήφι­οι χαιρέτησαν το Δεσπότη και του φίλησαν το χέρι για να φύγουν.

 

Στον πρώτο ο Δεσπότης απoxαιρετώvτας τον του είπε: Στο καλό Βασίλη (έτσι τον έλεγαν).

 

Στον άλλο είπε: Στο καλό Γιώργο.

 

Στον Καλαμάρη, xαιρετώvτας τον, τον τράβηξε κovτά του και του σιγοψιθύρισε:

 

Στο καλό παπα-Ντίνο.

 

Αυτό ήταν καλό σημάδι για το Ντίνο που του έδωσε ελπί­δα και θάρρος και λέει του Δεσπότη φεύγovτας:

 

Σεβασμιώτατε, θα σας το πει η Παναγία για να με κάνετε παπά! Αυτή θα σας φωτίσει!

 

Ο Ντίνος ο Καλαμάρης γύρισε στ' Avτρώνι Πέρασε περί­που ένας μήνας και δεν πήρε καμιά ειδοποίηση.

 

Με ξέχασαν κι ο Δεσπότης κι η Παναγία, έλεγε καθώς οι ελπίδες του έσβηναν. Πέρασαν καμιά δεKαπεvταριά ημέρες ακόμη και τον Καλαμάρη τον φώναξαν στο τηλέφωνο τουχωριού. Ηταν ο Δεσπότης ο Αθανάσιος ο οποίος του λέει:

 

Ντίνο, η Παναγία μου είπε να ρθεις να σε κάνω παπά. Δε χρειάστηκε να πάει σε ιερατική σχολή ο παπα-Ντίνος. Ηταν ήδη έτοιμος παπάς. Είχε όλα τα τυπικά και ουσιαστικά πρoσόvτα.

 

Δυο μήνες μόνο τον έστειλε στο μοναστήρι της Δίβρης κι έπειτα εφημέριο στην ενορία της Ορεινής (Μοσθενίτσας). Και κατά γενική ομολογία καταξίωσε το λειτούργημά του. Έλεγε δε με περισσή ειλικρίνεια: Χόρτασαν τώρα και τα παιδάκια μου ψωμί!

 

Γιατί πως να στομώσει, αλήθεια, οχτώ παιδικά στόματα, φτιάχvovτας κουτάλες;

 

Χ. Παπαγιάννης.

 
      Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Φολόη» τεύχος 46
 
Εμφανίσεις 1807
Αναθεωρημένο 8 Φορές
Δημιουργήθηκε Πέμπτη, 29 Μάιος 2008 20:35
Τροποποιήθηκε Πέμπτη, 20 Νοέμβριος 2008 00:45

 


Εκτύπωση   Email

Κεντρική Σελίδα

Ο Τόπος μας

Παράδοση

Πολυμέσα

Ιστορία

Αναδημοσιεύσεις

Free Joomla! templates by Engine Templates