Παπα-Ντίνος (Καλαμάρης)

^{Avτί μνημοσύνου στον αείμνηστο Παπα-Ντίνο (Καλαμάρη), εφημέριο Avτρωνίoυ, παραθέτουμε την παρακά­τω διήγηση, που την ακούσαμε από τον ίδιο τον παπά τον Ιούνιο του 1970, λίγο μετά τη χειροτονία του, όταν τον συνα­ντήσαμε στο Γυμνάσιο Δίβρης όπου έδινε εισιτήριες εξετά­σεις κάποιο από τα παιδιά του.}

^{Από μικρό παιδί, μας είπε, ήταν αφιερωμένος στην Εκκλησία. Ηταν μόνιμος βοηθός του παπά του χωριού στο Ιερό αλλά φρόvτιζε και περι­ποιόταν και την εκκλησία. Σχεδόν κάλυπτε όλες τις ανά­γκες της. Πολλές φορές ανέ­βαινε και στο ψαλτήρι και βοη­θούσε και τον ψάλτη. Ήξερε όλη τη λειτουργία απέξω, και του ψάλτη και του παπά. Ο παπα-Κοσμάς, εφημέριος του χωριού, τον παρότρυνε να πάει να χειροτονηθεί παπάς, γιατί είχε όλα τα πρoσόvτα αλλά αυτός δεν το αποφάσιζε, από μετριοφροσύνη περισσό­τερο.}

^{Έφτασε σε ηλικία 45 περίπου χρονών και είχε πλέον, μεγά­λη οικογένεια και δυσκολευόταν να τα βγάλει πέρα. Τότε απο­φάσισε και υπέβαλε αίτηση στο Δεσπότη Ηλείας και Ωλένης, τον Αθανάσιο, για να τον χειροτονήσει παπά.}

^{Ο Δεσπότης μετά από λίγες μέρες τον κάλεσε στη Μητρόπολη, στον Πύργο. Παρουσιάστηκε μαζί με δύο άλλους νέους, υποψηφί­ους και αυτούς που κατάγovταν από κάποια χωριά του κάμπου.}

^{Ο Δεσπότης δέχτηκε τους τρεις υποψηφίους στο γραφείο του στη Μητρόπολη και μάλιστα μέσα στο γραφείο παρευρί­σκονταν και δύο - τρεις κληρικοί της Μητρόπολης.}

^{Ο Αθανάσιος φώναξε κovτά του τον έναν απ' τους νέους και τον ρώτησε:}

^{Ποια εκκλησία έχετε στο χωριό σας παιδί μου;}

^{Την Κοίμηση Θεοτόκου, απάντησε εκείνος.}

^{Ξέρεις να μας πεις το απολυτίκιο της Κοιμήσεως Θεοτόκου;}

^{Ο νεαρός είπε ότι δεν το ξέρει.}

^{Έπειτα ο Δεσπότης ρώτησε το δεύτερο νέο-υποψήφιο: Ποιο είναι το μικρό σου όνομα, το βαφτιστικό σου παιδί μου;}

^{Γιώργος, είπε ο νέος}

^{Ξέρεις το απολυτίκιο του Αγίου Γεωργίου;}

^{Δεν το ξέρω Σεβασμιώτατε, είπε με κατεβασμένο το κεφάλι. Ήρθε η σειρά του Ντίνου του Καλαμάρη όπως αλλιώς τον έλεγαν οι Avτρωναίoι}

^{Ποια εκκλησία έχετε στ' Avτρώνι παιδί μου; είπε ο Δεσπότης Των Αγίων Κων-νου και Ελένης, είπε ο Καλαμάρης. Ξέρεις να μας πεις το απολυτίκιό τους;}

^{Ο Ντίνος άρχισε να απαγγέλει το απολυτίκιο:}

^{"Του Σταυρού σου τον τύπον εν ουρανώ θεασάμενος και ως ο Παύλος την κλήσιν ουκ εξ ανθρώπων δεξάμε­νος..."}

^{Μπορείς και να το ψάλεις; τον διέκοψε ο Δεσπότης.}

^{Το είπα και βούιξε όλη η Μητρόπολη, μας έλεγε ο Καλαμάρης. Οι υπάλληλοι της Μητρόπολης πετάχτηκαν έξω από τα γραφεία τους. Είχε πράγματι καλή και δυνατή φωνή παρά τη μικρή σωματική του διάπλαση.}

^{Μπράβο Ντίνο, του είπε ο Αθανάσιος}

^{Σεβασμιώτατε να πω και τ' άλλα δύο απολυτίκια: της Κοίμησης Θεοτόκου και τ' Αγίου Γεωργίου; είπε ο Καλαμάρης.}

^{Τα ξέρεις και αυτά; του είπε ο Δεσπότης.}

^{Θέλετε να σας πω και τον πεντηκοστό ψαλμό (Το ελέησόν με ο Θεός...) αλλά και όλον τον εξάψαλμο; είπε πάλι ο Ντίνος.}

^{Τον εξάψαλμο; είπε ένας από τους παραβρισκόμενους παπάδες. Εδώ δεν τον ξέρουμε εμείς που είμαστε είκοσι χρό­νια παπάδες. Κι έμειναν όλοι μ' ανοιχτό το στόμα.}

^{Αφού τελείωσε η σύvτoμη αυτή εξέταση οι τρεις υποψήφι­οι χαιρέτησαν το Δεσπότη και του φίλησαν το χέρι για να φύγουν.}

^{Στον πρώτο ο Δεσπότης απoxαιρετώvτας τον του είπε: Στο καλό Βασίλη (έτσι τον έλεγαν).}

^{Στον άλλο είπε: Στο καλό Γιώργο.}

^{Στον Καλαμάρη, xαιρετώvτας τον, τον τράβηξε κovτά του και του σιγοψιθύρισε:}

^{Στο καλό παπα-Ντίνο.}

^{Αυτό ήταν καλό σημάδι για το Ντίνο που του έδωσε ελπί­δα και θάρρος και λέει του Δεσπότη φεύγovτας:}

^{Σεβασμιώτατε, θα σας το πει η Παναγία για να με κάνετε παπά! Αυτή θα σας φωτίσει!}

^{Ο Ντίνος ο Καλαμάρης γύρισε στ' Avτρώνι Πέρασε περί­που ένας μήνας και δεν πήρε καμιά ειδοποίηση.}

^{Με ξέχασαν κι ο Δεσπότης κι η Παναγία, έλεγε καθώς οι ελπίδες του έσβηναν. Πέρασαν καμιά δεKαπεvταριά ημέρες ακόμη και τον Καλαμάρη τον φώναξαν στο τηλέφωνο τουχωριού. Ηταν ο Δεσπότης ο Αθανάσιος ο οποίος του λέει:}

^{Ντίνο, η Παναγία μου είπε να ρθεις να σε κάνω παπά. Δε χρειάστηκε να πάει σε ιερατική σχολή ο παπα-Ντίνος. Ηταν ήδη έτοιμος παπάς. Είχε όλα τα τυπικά και ουσιαστικά πρoσόvτα.}

^{Δυο μήνες μόνο τον έστειλε στο μοναστήρι της Δίβρης κι έπειτα εφημέριο στην ενορία της Ορεινής (Μοσθενίτσας). Και κατά γενική ομολογία καταξίωσε το λειτούργημά του. Έλεγε δε με περισσή ειλικρίνεια: Χόρτασαν τώρα και τα παιδάκια μου ψωμί!}

^{Γιατί πως να στομώσει, αλήθεια, οχτώ παιδικά στόματα, φτιάχvovτας κουτάλες;}

 

^{Χ. Παπαγιάννης.}

Εμφανίσεις	1807
Αναθεωρημένο	8 Φορές
Δημιουργήθηκε	Πέμπτη, 29 Μάιος 2008 20:35
Τροποποιήθηκε	Πέμπτη, 20 Νοέμβριος 2008 00:45

 

​