Έφυγε σήμερα Σάββατο 31.10.2020 ο Νικόλαος Συλάιδος του +Βασιλείου και της +Λαμπρινής που γεννήθηκε πριν 88 χρόνια στο Αντρώνι.
Η κηδεία του θα γίνει αύριο Κυριακή 1.11.20 στις 15.00 στη γενέτειρά του.
Στα παιδιά του Βασίλη, Ελένη, Λαμπρινή και σε όλους τους συγγενείς του εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια.
Το άγγελμα… μετέφερε στη σελίδα ο Γιώργος Μαρκόπουλος από τη Γιάρμενα και ο Αλέκος Συλάιδος από το Αντρώνι.
Ο Νίκοσ Συλάιδος έφυγε πλήρης ημερών αλλά το κενό που αφήνει στην τοπική μας κοινωνία είναι μεγάλο.
Ο Νικόλας, έτσι τον αποκαλούσαμε (παρότι υπήρχε διαφορά ηλικίας), αγαπούσε πολύ το χωριό μας που δεν το αποχωρίστηκε, σχεδόν ποτέ ως το τέλος.
Παντρεύτηκε την Βελούδο που έφυγε αρκετά χρόνια νωρίτερα, στις 20.03.2007.
Το κύριο επάγγελμά του, ήταν οδηγός που εξειδικεύτηκε όταν υπηρέτησε την στρατιωτική του θητεία.
Δούλεψε επί χρόνια το πρώτο φορτηγό του Νικολετόπουλου, που ήταν μάρκας χάνομακ (HANOMAG) την επονομαζόμενη από τους χωριανούς «χαρμάκα» καθότι τις περισσότερες μέρες ήταν χαλασμένο. Αργότερα ο Νικόλας, αγόρασε το δικό του φορτηγό και εξυπηρετούσε παράλληλα τους κατοίκους του Αντρωνίου αλλά και των γειτονικών χωριών.
Ασχολήθηκε ενεργά με την τοπική αυτοδιοίκηση και παράλληλα διετέλεσε εφτά (7) χρόνια επίτροπος της εκκλησίας, με πλούσιο έργο.
Ήταν αρκετά διαβασμένος και γνώστης της τοπικής ιστορίας όπως θα διαπιστώσετε και στο βίντεο που έχουμε αναρτήσει.
Χαιρόταν όταν τον ρωτούσαμε για διάφορα ιστορικά γεγονότα και ποτέ δεν βαρυγκωμούσε παρά με υπομονή "ξεδίπλωνε" με στόμφο τις ιστορίες και τα γεγονότα που μας εξιστορούσε. Ακόμη και για την θρυλική Αντιγόνη γνώριζε η οποία έπαιξε σπουδαίο ρόλο στην γνωστή μάχη που έγινε στο Πούσι το 1821 με τους Τουρκαλβανούς του Λάλα.
Δεν θα ξεχάσουμε το μεγάλο ενδιαφέρον του, όταν "τρέχαμε" πριν χρόνια να καταγράψουμε τα διάφορα μνημεία και αξιοθέατα της περιοχής μας. Όταν επιστρέφαμε μας ρωτούσε και χαιρόταν να του τα εξηγούμε ακόμη και με λεπτομέρειες. Μακάρι... έλεγε, να μπορούσα να σε ακολουθήσω.
Βοήθησε αρκετά ώστε να ταξινομήσουμε το Συλαϊδαίικο σόι αλλά και άλλα όπως το Νικολαιταίικο, το Πανοπουλαίικο και το Κωστοπουλαίικο.
Δεκάδες είναι οι ώρες καταγραφής με αφηγήσεις του Νικόλα που θα βοηθήσουν σημαντικά στην συγγραφή της τοπικής μας ιστορίας.
Διαλέξαμε και απομαγνητοφωνήσαμε (ως τελευταία ανάμνηση) μια εύθυμη ιστορία που μας αφηγήθηκε το 2006 για τον πρώτο παπά του χωριού μας:
«Ο παπά Αντώνησ σηκώθηκε πρωί για να πάει στην εκκλησία. Θα ξημέρωνε Κυριακή ποιος ξέρει; Με το κλειδί όταν ανοίγει την πόρτα απευθύνεται στο νεκρό που τον είχαν μέσα από την προηγούμενη.
-Αχ καημένε Θανάση πως θα πέρασες απόψε στο κρύο;
Ένας ζητιάνος είχε τρουπώσει από το βράδυ στο ιερό της εκλησίας και κοιμότανε του καλού καιρού.
-Δεν κρύωσα παππούλη, έριξα πολλά ρούχα του απαντά ο ζητιάνος. Βράπ… το κάνει ο παπάς και όπου φύγει-φύγει».
Καλό σου ταξίδι Νικόλα και να είναι ελαφρύ το χώμα του χωριού μας.
Κώστας Παπαντωνόπουλος
Συλάϊδος Βασίλειος του Λεωνίδα 1886, ο πατέρας του στην Αμερική