Γράφει: ο Κώστας Παπαντωνόπουλος, Αλωνάρης 2021
Γεννήθηκε πριν 75 χρόνια, στις 4.12.1946. Πατέρας του ήταν ο Αργύρης Ζαχαρόπουλος από τα Ζαχαρέικα Αντρωνίου και μητέρα του η Αντριάνα από το Λάνθι Ηλείας .
Οι γονείς του μετοίκησαν στην Ευγένεια Κερατσινίου στον Πειραιά. Ο Νικόλας σπούδασε σε ναυτική σχολή και ταξίδεψε ως μηχανικός σε εμπορικά πλοία.
Παντρεύτηκε την κόρη του μεγαλέμπορου σουηδικής ξυλείας, Χριστίνα Γιατρά, μια γυναίκα μεγάλου «βεληνεκούς» που απέκτησαν μαζί μία κόρη, την Πέπη. Ήταν σημείο αναφοράς η πρώην σύζυγος για τον Νικόλα ως το τέλος της ζωής του.
Αρχικά, άνοιξε ένα μαγαζί στην Αγίου Μελετίου και Λιοσίων για να πάρει τις άδειες εισαγωγών και στην συνέχεια δημιούργησε σε χώρο 30 στρεμμάτων στην Μάνδρα Αττικής την ΞΥΛΕΞΩΤΙΚΗ ΕΛΛΑΣ την μεγαλύτερη εταιρεία ξυλείας και παρκέτων στην Ελλάδα που απασχολούσε 90 άτομα. Ο Νικόλας εκείνα τα χρόνια ζούσε σαν μεγιστάνας.
Από πολύ νέος, πριν τα τριάντα του, είχε επαφές με τους μεγάλους πλοιοκτήτες Νιάρχο, Λάτση, ακόμα και με τον μεγάλο Ωνάση, διότι ναύλωνε καραβιές ξυλείας από Αφρική και Βραζιλία.
Ήταν ο πρώτος που έφερνε τεράστιους κορμούς στην Ελλάδα και έκανε όλη την εκμετάλλευση της ξυλείας στις εγκαταστάσεις της εταιρείας του.
Έφτασε τότε να συνομιλεί με κυβερνητικούς αξιωματούχους για τις επενδύσεις του στην Ελλάδα. Η μοίρα όμως δεν τον άφησε, τον ζήλεψε και τον χτύπησε πισώπλατα λέει ένας συγγενής του.
Εκείνα τα δύσκολα χρόνια ο Νικόλας, βοήθησε και έβαλε στις δουλειές του πολλούς κατοίκους από το χωριό μας, συγγενείς και μη και βοήθησε πολύ κόσμο που είχε ανάγκες.
Για κάποιους λόγους όμως δέχτηκε μποϊκοτάζ- εμπρησμό και στην συνέχεια κατέρρευσε η εταιρία του και επήλθε πτώχευση. Έφυγε αμέσως στην Ελβετία και από εκεί στην Κύπρο από όπου συνέχισε το εμπόριο ξυλείας από τον Αμαζόνιο.
Το 1983 που βρεθήκαμε στο Σαν Πάολο αλλά και στο Ρίο της Βραζιλίας οι εκεί έλληνες μιλούσαν για τον θρύλο του Νίκου Ζαχαρόπουλου από το Αντρώνι.
Ανέβηκε ξανά οικονομικά στα μέσα της δεκαετίας του 90 αφού δημιούργησε 7- 8 εταιρείες στην Κύπρο. Έκανε εισαγωγές χαρτικών και παράλληλα ασχολήθηκε με καινοτόμες δουλειές μία εκ των οποίων ήταν και η εταιρία «VAMOS MOUNTAIN STONES LIMITED» όπου σε κάθε πόλη είχε δημιουργήσει κι’ από ένα κατάστημα. Εκεί πουλούσε και τοποθετούσε πατώματα εσωτερικά των σπιτιών και πέτρινα τοιχία εξωτερικά που κατασκεύαζε με ειδικά καλούπια και πηλό.
Η Κύπριοι τότε είχαν την τάση να επενδύουν τα σπίτια τους με πέτρες. Έπεσε όμως έξω και εκεί, τα έχασε σχεδόν όλα και κάποιες εταιρείες τις έδωσε και έφυγε στη Βραζιλία.
Εκεί ο Έλληνας του εμπορικού ναυτικού Νικόλας Ζαχαρόπουλος, ή απλά ο καπετάν Νικόλας όπως τον αποκαλούσαν οι φίλοι του, δημιούργησε ένα γοητευτικό οικολογικό θέρετρο - ξενοδοχείο 3 – 4 αστέρων, το «Nicolas Island Ecological Resort» στην παραλία που έφερε επίσης το όνομά του: «Capitão Nikolas Alagoas».
Βρισκόταν σε μια περιοχή προνομιακή από τη φύση, με ένα χιλιόμετρο παραλίας και έναν πυκνό άλσος καρύδας, χωρίς όμως ηλεκτρικό ρεύμα και χωρίς παροχή σωληνώσεων και επεξεργασμένου νερού. Δεν υπήρχαν καν δρόμοι πρόσβασης.
Η πρόκληση όμως ήταν μεγάλη για τον «Παλιόλυκο της θάλασσας».
Στη συνέχεια αποφάσισε να ξεκινήσει και να επιλέγει τον πιο πολυτελή ξενοδοχειακό εξοπλισμό στο Alagoas: «Capitan Nikolas Island Ecological Ressort Hotel».
Έφτιαξε 39 άνετα σαλέ, γήπεδο τένις, εστιατόριο και πισίνα, αποτελώντας το πρώτο ξενοδοχείο της περιοχής στην άμμο με 400 μέτρα θέα στη θάλασσα και ολόκληρη η περιοχή του έργου να ξεπερνά τα 5 χιλιάδες μέτρα. Στη θάλασσα υπήρχαν φυσικές και κοραλλιογενείς πισίνες όπου οι επισκέπτες μπορούσαν να κάνουν καταδύσεις.
Το «Capitan Nikolas» χτίστηκε με σεβασμό στην τοπική φύση, με καινοτόμο σχεδιασμό, χρησιμοποιώντας την ευρωπαϊκή αντίληψη για το περιβάλλον.
Η φιλοσοφία ήταν να παρέχει τη μέγιστη αναδάσωση και να δώσει περισσότερο πράσινο στους επισκέπτες, με στόχο την αρμονία μεταξύ της επιχείρησης και της τοπικής φύσης, με απόλυτο σεβασμό στο οικοσύστημα. Εκείνη την εποχή ο καπετάν Νικόλας έγινε «οικολόγος».
Είχε ένα όραμα 30 ετών μπροστά με την ιδέα της κατασκευής αυτού του τύπου ξενοδοχείου. Χτίστηκε με όλη τη γοητεία, τη φινέτσα και το σεβασμό για το περιβάλλον, σε μια από τις πιο όμορφες παραλίες της Βραζιλίας.
Το «Capitan Nikolas» είναι σήμερα η μεγαλύτερη υπάρχουσα ξενοδοχειακή επιχείρηση με την ικανότητα να δημιουργεί 350 άμεσες και έμμεσες θέσεις εργασίας, εκτός από την προώθηση της τοπικής οικονομίας φέρνοντας τουρίστες.
Το Alagoas είναι μια τουριστική περιοχή που δέχεται τουρίστες από όλο τον κόσμο καθ’ όλο το έτος από την νότια Βραζιλία, την Νότια Αμερική αλλά και από άλλες χώρες. Η θερμοκρασία όλο το χρόνο είναι ιδιαιτέρως ιδανική, 23 έως 33 βαθμούς.
Σε μια πρόσφατη συνέντευξή του Νικόλα διαβάζουμε: «Σήμερα ο τουρισμός είναι μέρος της οικονομίας αυτής της υπέροχης κατάστασης, όπου αποφάσισα να επενδύσω και να πιστέψω. Είμαι ερωτευμένος με τον Alagoas, που έχει γίνει το νέο μου σπίτι...»,
Ο Νικόλας παράλληλα αγαπούσε και το χωριό του τα Ζαχαρέικα όπου σε μια από τις τελευταίες επισκέψεις του στην Ελλάδα είπε σε συγγενή του ότι θα φτιάξει (μικρό παλάτι) το σπίτι στο χωριό του, αρρώστησε όμως και το όνειρό του δεν πραγματοποιήθηκε.
Ήταν «Μποέμ» τύπος που ζούσε ελεύθερα, δημιουργικά, χωρίς συγκεκριμένα όρια και αυστηρούς κανόνες. Παράλληλα ο Νικόλας ήταν εκρηκτικός αλλά πανέξυπνος, ξεχώριζε τους ανθρώπους, τους διάβαζε από τις κινήσεις του σώματος πριν καν τον πλησιάσουν.
Η ζωή του ήταν παραμυθένια γεμάτη απολαύσεις με αρκετά όμως σκαμπανεβάσματα όπως ακούμε από ανθρώπους που ήταν κοντά του. Ίσως ήταν η μεγαλύτερη επιχειρηματική προσωπικότητα στον τόπο μας ακόμη και από τον συγχωριανό του Κωνσταντίνο Λαζαράκη.
Ο Νικόλας Ζαχαρόπουλος πέθανε στην Βραζιλία στις αρχές Ιουλίου 2021. Ανήκει πλέον στην ιστορία και είναι ένας από τους λίγους Έλληνες που αν είχε βοηθηθεί από την τύχη, το όνομα του θα δέσποζε στο παγκόσμιο στερέωμα.
Υγ.:
1. Ας γίνει το άρθρο αυτό ένα μεγάλο παράδειγμα για τους συμπατριώτες του οικολόγου Νικόλα που αν είχε έρθει στον τόπο του ίσως το οροπέδιο και το δάσος της Κάπελης να είχαν διαφορετικό μέλλον.
2. Πληροφορίες αντλήσαμε από τους αδελφούς Αλέξιο και Κώστα Συλάιδο, Τάσο Π. Ζαχαρόπουλο, Λεμονιά Ζαχαροπούλου και Ιωάννη Κ. Μπαντούνα. Επίσης από διάφορα sites και κοινωνικά δίκτυα.