Γράφει: ο Κώστας Παπαντωνόπουλος
Οι Απόκριες ταυτίζονται με την κινητή περίοδο του Τριωδίου, που ξεκινούν 60 ημέρες πριν από το Πάσχα. Η γιορτή διαρκεί 3 εβδομάδες αλλά ξεκινούσε ύστερα από το σφάξιμο του γουρουνιού την τσικνοπέμπτη όπου στην ουσία καλούσε τον κόσμο να διασκεδάσει μέσα από τις εκδηλώσεις που διοργανώνονταν στο χωριό μας.
Οι Αποκριές στα μέρη μας είναι η γιορτή που συνδέεται με τις γνωστές μας μπούλες. Έρχεται από πολύ μακριά και σχετίζεται με τη λατρεία του θεού Διόνυσου όπου στην συνέχεια συνδέθηκε με την ορθοδοξία αλλά κράτησε στοιχεία από τη Διονυσιακή λατρεία με τη μεταμφίεση, τα πειράγματα, τις στάχτες και ολοκληρώνεται με τα μεγάλα γλέντια όπου αποτελούν και το μεγάλο ατού της.
Παρά το γεγονός ότι στην ουσία έχουμε να κάνουμε με μια χριστιανική εορτή, κυριαρχούν τα σκωπτικά τραγούδια ή αλλιώς γαμοτράγουδα (της Δόμνας Σαμίου), έχουν σεξουαλικό ή μάλλον πρόστυχο περιεχόμενο.
Έρχονται από τα βάθη των αιώνων, ενώ το περιεχόμενό τους ενόχλησε όλους τους πολιτικούς και θρησκευτικούς ταγούς. Το απαγορευμένο περιεχόμενο της οργιαστικής σεξουαλικότητας με το έντονο αναρχικό πνεύμα είχε στην ουσία ως στόχο την κάθε μορφής εξουσία και τους κρατούντες ανά τους αιώνες.
Στις πρώτες αποκριές στο Αντρώνι, ύστερα και από την τελευταία αναβίωση που έγινε στα μέσα της δεκαετίας του 2000, τολμήσαμε τότε να δώσουμε έναν παραπάνω τόνο, την δικιά μας ταυτότητα στην γιορτή όταν έως τότε συμμετείχαν μόνον τα τσορομπίλια.
Απαραίτητη προϋπόθεση όμως ήταν να συσταθεί εκ νέου ο απαξιωμένος ως τότε σύλλογος και κυρίως να στηριχτεί όπου έκτοτε και σε πλήρη συνεννόηση, ψάξαμε και βρήκαμε ένα παρεμφερές ύφασμα που έμοιαζε κάπως με τον κόζινη κάπα. Το πήγαμε στην μοδίστρα και ράψαμε 20 κομμάτια που σε συνδυασμό με τους υπερμεγέθεις βαθύ κόκκινους φαλούς (π…ς) που κατασκεύασε από σωλήνες σπιράλ ο Νάσος (με τα τσέπια), έδωσαν ένα διαφορετικό χρώμα στην όλη γιορτή.
Παράλληλα, όταν το γλέντι είχε «ανάψει» είχαμε φροντίσει να ακουστούν στην πλατεία σκωπτικά τραγούδια όπως στο παραπάνω βίντεο που καταγράψαμε σε συνάντηση διάσωσης διάδοσης και καταγραφής των δημοτικών μας τραγουδιών το 2012, στην Αμαλιάδα με τον Ηλία Τουτούνη.
Τα ανίερα – ιερά αυτά τραγούδια με την αθυροστομία τους τάραξαν τα σεμνότυφα νερά των θρησκόληπτων τιμητών της παράδοσης αλλά εμείς «το βιολί μας», συνεχίσαμε και τα επόμενα χρόνια ώσπου σιγά – σιγά έγινε συνήθεια με αποκορύφωμα τις Βραζιλιάνες χορεύτριες που και η συντηρητική γριούλα βγήκε στην πλατεία να χορέψει όπως εύστοχα αναφέρει και ένας καλός φίλος εδώ.
Έκτοτε η γιορτή παρέπεμπε σε ξεφάντωμα με την σκέψη και σε εξωτικούς προορισμούς. Παράλληλα με τα ξεδιάντροπα ακούγονταν και άλλα τραγούδια με καθαρά ελληνική ρίζα κυρίως δημοτικά αλλά και ξενόφερτοι ρυθμοί από την λατινική Αμερική.
Περισσότερα αποκριάτικα τραγούδια Εδώ