Μακριά από την γενέτειρα και φέτος το Πάσχα.
Ήθελε η Αγάπη η πιο μικρή της φωτογραφίας να δει το αγκάθινο στεφάνι και η Μαργαρίτα η αμέσως επόμενη μικρούλα (μου) να δει πως στολίζουν τον επιτάφιο.
Τις βούτηξα και βουρ… για τον Άγιο Γεώργιο στην Λ. Αλίμου που είναι δίπλα στο σπίτι μας. Βρήκαμε εκεί όλη τη γειτονιά όπου οι μεγαλοκοπέλες της φωτογραφίας τα αγκάλιασαν θερμά και τα έβαλαν μαζί με τα μεγαλύτερα παιδιά τους να προσθέτουν λουλούδια στον επιτάφιο αλλά και να βγάζουν τα ροδοπέταλα από τα τριαντάφυλλα για τα καλαθάκια των μυροφόρων που θα τα ρίξουν όταν ακούσουν: "Έραναν τον τάφο, αι μυροφόροι..." Το ίδιο έκαναν και για τα σταυρολούλουδα που θα παίρνουν οι πιστοί σήμερα όταν θα σκύβουν να προσκυνούν το πανί του επιταφίου.
Δεν μπόρεσα να κατανοήσω όμως, την πινακίδα με το καλάθι στο παγκάρι που έγραφε: «ΓΙΑ ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΤΟΥ ΕΠΙΤΑΦΙΟΥ». Δεν έχει νόημα η συγκέντρωση χρημάτων διότι η γειτονιά μας εδώ, είναι αραιότερη από το Αντρώνι και γεμάτη αγριολούλουδα και κήπους με λογιών-λογιών λουλούδια, κόκκινα και λευκά τριαντάφυλλα, ορχιδέες, ανθούρια που συμβολίζουν τη γονιμότητα, γυψοφίλι, κάλλες, βιολέτες, γαρύφαλλα, χρυσάνθεμα και δεκάδες άλλα.
Παρατήρησα επίσης στο απέναντι παγκάρι ένα βιβλίο (το διέθεταν δωρεάν τρομάρα τους) με τίτλο «Ο ΤΕΛΩΝΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΩΡΑΝ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ» με κάτι φωτογραφίες από μεσαίωνα χωρίς ίχνος υπερβολής. Είδα και άλλα περίεργα αλλά ας μη σας χαλάσω τη διάθεση, γιορτινές μέρες που είναι.
Από έφηβος είχα να παρευρεθώ σε στολισμό επιταφίου, όταν πρώτος, έκανα κύκλωμα με ηλεκτρικούς λαμπτήρες στο Αντρώνι διότι οι λαμπάδες και τα κλεφτοφάναρα ήταν πάντοτε σβηστά από τον αέρα. Στα χωριά μας δεν ξενυχτάμε…, τον φτιάχνουμε μετά την αποκαθήλωση το απόγευμα της Μ. Παρασκευής.
Καλή Λαμπρή σε όλους και του χρόνου στο σπίτι μας όπως λέω το χωριό.
