 |
| Η Νίκη στεφανώνει τον ροπαλοφόρο Ηρακλή στο μετάλλιο του 1891 που ο έδωσε στον Τσιπιαναίο πρωταθλητή ο «Παναχαϊκός Γυμναστικός Σύλλογος» |
O Θεοδόσης Βασιλόπουλος, γεννήθηκε στα μέσα της δεκαετίας του 1850 στα Τσίπιανα Ηλείας, της σημερινής περιφέρειας Λασιώνος του δήμου Αρχαίας Ολυμπίας.
Ήταν ένας πολύ δυνατός και γεροδεμένος άνθρωπος που όπως μάθαμε[1], σήκωσε στον ώμο του έναν φορτωμένο γάιδαρο και τον πέρασε από τη μια όχθη στην άλλη του κατεβασμένου ποταμού.
Επίσης ο Θεοδόσης, κέρδισε το άλεσμα σε στοίχημα με το μυλωνά αφού σήκωσε τη βαριά μυλόπετρα[2] (το λιθάρι) στο νερόμυλο του Κουτούπη[3].
Ένας πρόγονος του γνωστού μας Νίκου Μπελογιάννη από τα Τσίπιανα, που γνώριζε την υπερδύναμη του συγχωριανού του, τον προέτρεψε και μετέβησαν μαζί στην Πάτρα, προκειμένου ο Θεοδόσης να αγωνιστή σε αγώνες που διοργάνωνε το 1891, ο «Παναχαϊκός Γυμναστικός Σύλλογος», η σημερινή Παναχαϊκή.
Τότε, ο Βασιλόπουλος ήταν στην ηλικία των 37 χρόνων και αγωνίσθηκε για πρώτη φορά στο αγώνισμα της σφαίρας. Μπήκε στον αγωνιστικό χώρο του Παναχαϊκού Γυμναστηρίου, πέταξε την σφαίρα και όχι μόνο ήλθε πρώτος αλλά η ρίψη του ξεπέρασε και τα όρια του στίβου.
Η αναζήτηση στοιχείων γύρω από τον θρύλο του Θεοδόση Βασιλόπουλου έγινε κοντά στην πρωτοχρονιά του 2011 από ένα πατρινό φίλο[4] της σελίδας μας (antroni.gr), που εκείνο το διάστημα είχε μεγάλη απήχηση (ακόμη και στην Αχαΐα) αφού τότε τα μέσα του ίντερνετ ήταν λιγοστά.
Ο φίλος που αναζητούσε στοιχεία εκ μέρους του συνδέσμου φίλαθλων Παναχαϊκής ήταν, ο Αντώνης Αντωνόπουλος ο οποίος μας έστειλε τότε και το παρακάτω μήνυμα:
«Θέλω να βρω αυτόν από τα Τσίπιανα που πήρε μετάλλιο το 1891,ο Θεοδόσης Βασιλόπουλος. Λένε ότι ο γιος του έχει ακόμα το μετάλλιο. Μια φωτώ του μεταλλείου θέλουμε. Θα βγάλουμε βιβλίο, ο σύνδεσμος φίλαθλων Παναχαϊκής».
Πρώτη φορά ακούγαμε κάτι τέτοιο και αμέσως κάναμε αυτήν την ανακοίνωση:
«Χρόνια πολλά και καλή χρονιά σε όλους τους Τσιπιαναίους!
O Θεοδόσης Βασιλόπουλος πήρε μετάλλιο το 1891 σε αγώνες της Παναχαϊκής, στην Πάτρα.
Ακούστηκε, ότι το μετάλλιο, βρίσκεται στον γιό του.
Μπορεί κάποιος να μας πληροφορήσει σχετικά, ώστε να πάρουμε μια φωτογραφία του μεταλλίου αλλά και του αθλητή (αν υπάρχει), προκειμένου να χρησιμοποιηθούν στο υπό έκδοση βιβλίο από την Παναχαϊκή».
Αμέσως, την μεθεπόμενη μέρα κιόλας, στις 3.01.2011 μας κάλεσε στο τηλέφωνο ο δισέγγονος του Θεοδόση Βασιλόπουλου, ο Γιώργος Βασιλόπουλος από την Κερτίζα και μας ενημέρωσε[5].
Στην συνέχεια μεταφέραμε όλες μας τις πληροφορίες στον πατρινό φίλο της Παναχαϊκής και έκτοτε δεν είχαμε κάτι νεότερο μέχρι σήμερα, που βρήκαμε στην ιστοσελίδα sportin.gr, φωτογραφία με το ίδιο χαμένο μετάλλιο[6] του Θεοδόση Βασιλόπουλου.
Κώστας Παπαντωνόπουλος Γενάρης 2019
 |
| ΓΕΦΥΡΙ ΔΙΠΛΑ ΣΤΟΝ ΜΥΛΟ ΤΟΥ ΚΟΥΤΟΥΠΗ |
Υποσημειώσεις:
[1] Από τον Γιώργο Βασιλόπουλο από την Κερτίζα
[2] Η μυλόπετρα είναι βαριά πέτρινη κατασκευή σε σχήμα δίσκου που χρησίμευε για να αλέθει σιτηρά, καλαμπόκια και βαλανίδια. Είναι τόσο βαριά που σηκωνόταν μόνο με μοχλούς και παλάγκα.
[3] Στον οικισμό Κερέσοβα ήταν ο μύλος του Κώστα Αγγελόπουλου, και πιο κάτω μετά την συστοιχία των δώδεκα αρχαίων νερόμυλων στη συμβολή με τον Πηνειό, είναι ο μύλος του Κουτούπη.
[4] Ο πατρινός φίλος είχε το ψευδώνυμο Tony Patra
[5] ότι: To μετάλλιο το είχε στην κατοχή του και εκλάπει πριν ένα χρόνο. Από τη μία πλευρά είχε τον Ηρακλή και από την άλλη είχε γράμματα. Με διαβεβαίωσε ότι έχει στην κατοχή του φωτοτυπία της μιας πλευράς και θα φροντίσει να μας παραχωρήσει. Μας είπε επίσης ότι τον πήγε στην Πάτρα, πρόγονος του γνωστού μας Νίκου Μπελογιάννη το 1891 σε ηλικία 37 χρόνων και αγωνίσθηκε για πρώτη φορά στο αγώνισμα της σφαίρας και ήλθε πρώτος. Ήταν πολύ δυνατός και κέρδισε το άλεσμα σε στοίχημα με το μυλωνά αφού σήκωσε τη μυλόπετρα (λιθάρι) στο νερόμυλο του Κουτούπη. Πέρασε το γάιδαρο φορτωμένο από το ποτάμι. Περισσότερα στοιχεία έχει ο Καρατζάς ή Σοφός Βασιλόπουλος που κατοικεί στο Πανόπουλο.
[6] Από τη «Λογοδοσία περί των κατά το Β' έτος πεπραγμένων» (1892-1893) του Παναχαϊκού Γυμναστικού Συλλόγου, διαβάζουμε:
«Το διοικητικόν συμβούλιον, φρονών ότι τα μέλη του Συλλόγου δέον να φέρωσι διακριτικόν τι σήμα κατά τας επισήμους εορτάς του Έθνους ή του Συλλόγου εψηφίσατο την κατασκευήν ιδίου μεταλλίου ή σήματος, εκ λευκού μετάλλου, σχήματος στρογγύλου, φέροντος επί της μιάς μεν των επιφανειών αυτού, τον χρόνον της ιδρύσεως του Συλλόγου (1891), επί δε της ετέρας, τον τύπον της σφραγίδος αυτού, ήτοι εν τω μέσω Ηρακλήν ροπαλοφόρον και περί αυτόν τας λέξεις «Παναχαϊκός Γυμναστικός Σύλλογος».
Το μετάλλιον κατεσκευάσθη εν Λειψία υπό την εποπτείαν του κ. Φωκίωνος Παππά Ναούμ, προξένου της Ελλάδος και θείου του ημετέρου συναδέλφου κ. Π. Παπαγεωργίου, κατά πρότυπον εκλεχθέν και εγκριθέν υπό του συμβουλίου μεταξύ τριών αποσταλέντων ημίν εκείθεν ως δειγμάτων, εκ των εν χρήσει προς τοιούτον σκοπόν εν Γερμανία. Τον χυτήρα εν ω εχύθησαν τα μετάλλια και ου η αξία ανέρχεται εις 50 γερμανικάς μάρκας, κατέχει ως κτήμα του Συλλόγου ο κ. Φ. Παππά-Ναούμ εν Λειψία, ίνα, όταν εξαντληθώσι τα νυν χυθέντα, δύνηται ο Σύλλογος να προμηθεύηται έτερα δι ήσσονος ή πρότερον δαπάνης.
Η έλλειψις καταλλήλου και συναδούσης τη αξιοπρεπεία του Συλλόγου σημαίας εγένετο αισθητή από των πρώτων ημερών της διοικήσεως ημών, διό και αδεία του Συλλόγου, κατασκευάσαμεν τοιαύτην όσον οίον τε καλήν, εδαπανήσαμεν δε δραχ. 386,60. Η σημαία ημών είναι μεν προσομοία τη των συνταγμάτων του στρατού κατά το σχήμα, διαφέρει δε, διότι είναι μείζων εκείνης κατά 0,25 του μ. κατά τε μήκος και πλάτος και εν τω μέσω φέρει εκατέρωθεν τον τύπον της σφραγίδος ημών, ώσπερ και τα μετάλλια, εζωγραφημένον υπό του εν Αθήναις ονομαστού προσωπογράφου κ. Προσαλέντη".
