Καλώς ορίσατε στην αρχαιότερη ιστοσελίδα της Ηλείας, στο Αντρώνι και στην Ορεινή Ηλεία.

Είναι οι κατάφυτες διαδρομές μέσα στις βελανιδιές και στα πλατάνια στο κέντρο της Κάπελης με τις απόκρημνες πλαγιές, τα σκιερά φαράγγια με τις πολλές σπηλιές, τους καταρράκτες, τους νερόμυλους και τις νεροτριβές, με τις δροσερές πηγές και τα καθαρά ποτάμια... Με τα πετρόχτιστα σπίτια, τα νόστιμα φαγητά και το καλό κρασί, τα αρχοντικά γλέντια και τους φιλόξενους κατοίκους.

Frontpage

Χαράλαμπος Γ. Μπαντούνας 1931-2024

Έφυγε από κοντά μας την περασμένη Παρασκευή 30.08·2024 ο Χαράλαμπος (Λάμπης) Μπαντούνας του Μπαμπόγιωργα και της Φρόσως Παναγοπούλου του Κάνταλου που γεννήθηκε πριν 93 χρόνια στο Αντρώνι.

Η κηδεία του έγινε το Σάββατο 30.08.2024 στον Πύργο.

Στα παιδιά του Γιώργο, Φρόσω, στα αδέλφια του Κωνσταντίνα, Βασιλική, Αντώνη και σε όλους τους συγγενείς της εκφράζουμε τα συλλυπητήριά μας!

Μαρία Καλαμάρα (Συλάιδου) 1946-2024

Έφυγε από κοντά μας σήμερα Σαββάτο 31.08.2024 η Μαρία σύζυγος Παναγιώτη Καλαμάρα (Συλάιδου) που γεννήθηκε πριν 78 χρόνια στο Αντρώνι.

Η κηδεία της θα γίνει την Παρασκευή 6.09.2024 στις 12:00 στο Γ´ Νεκροταφείο.

Στα παιδιά της Στέργιο, Τάσο, στα αδέλφια της Νικολό, Κωνσταντίνο και σε όλους τους συγγενείς της  εκφράζουμε τα συλλυπητήριά μας!

Η εκλιπούσα ήταν κόρη του Θεοδώση Συλάιδου (1900- 1945) και της Πανώριας Μπαντούνα,κόρη του Κωνσταντή 1871 (Ντουλτσίνη)!

Ευχαριστούμε για την ενημέρωση  τον φίλο Γιώργο Μαρκόπουλο από την Γιάρμενα!

ΣΕΡΜΠΕΣΗΣ….!

 Συλλογή καταγραφή Ηλίας Τουτούνης

Η ορολογία σερμπέσης προέρχεται από το (τουρκ. Serbes) που σημαίνει ο ελεύθερος, ο ανεξάρτητος, ο γυρολόγος. Γενικά σερμπέσης λέγεται αυτός που δεν μαζεύεται σπίτι του, ο αλήτης, το αλάνι, είναι δεδομένο βέβαια υπονοούμενο, της έντονης σεξουαλικής ζωής και δράσης.
Πάρα πολλοί σερμπέσηδες, που ήσαν ελεύθεροι και επιζητούσαν έντονη σεξουαλική δράση, για να βρίσκονται πιο κοντά στις γυναίκες και να έχουν άμεσες επαφές με αυτές, ακολουθούσαν το επάγγελμα του περιπλανώμενου εμπόρου, (πραματευτή) κυρίως γυναικείων ειδών, όπως ψιλικά είδη ραπτικής, κυρίως γυναικεία εσώρουχα, μπιζού, καλλυντικά κ.λπ.
Τοιουτοτρόπως η ορολογία σερμπέσης, υποδεικνύει τον περιπλανώμενο έμπορο ψιλικών, και όλων αυτών των ειδών που εγκαθίσταται για ορισμένα χρονικά διαστήματα σε επιλεγμένους οικισμούς, για να πωλεί την πραμάτειά του.
Οι σερμπέσηδες, σε τακτά χρονικά διαστήματα, μετακινούταν με το εμπόρευμα τους από χωριό σε χωριό, κυρίως σε απομακρυσμένους οικισμούς από τις πόλεις. Εκεί νοίκιαζαν κάποια αποθήκη ή σπίτι, κυρίως ισόγειο και τοποθετούσαν την πραμάτεια τους.
Όταν δεν υπήρχαν χρήματα, τα εμπορεύματά τους, τ’ αντάλλασαν με διάφορα αγροτικά, κτηνοτροφικά προϊόντα και πολλές φορές με διάφορα αντικείμενα καθημερινής χρήσης κατασκευασμένα από παραδοσιακούς τεχνίτες, ακόμη και είδη υφαντικής.

ΑΛΩΝΙΑ ΚΑΙ ΑΛΩΝΙΣΜΑ…!

Συλλογή καταγραφή Ηλίας Τουτούνης

Αλώνι:
Αλώνι λέγεται ο επιλεγμένος χώρος στην ύπαιθρο εκεί όπου έπρεπε να αλωνίσουν ή λιγνίσουν ή να εκθέσουν τα νωπά αγροτικά προϊόντα τους προς αποξήρανση. Έπρεπε ο χώρος να είναι ευήλιος, ευάερος, να μην έχει υγρασία και να είναι στο ψηλότερο σημείο του κτήματος για να μην μαζεύει νερά σε περίπτωση βροχής αλλά και να μην παρασυρθούν τα προϊόντα σε περίπτωση έντονης βροχόπτωσης.
Όταν για το αλώνι ήθελαν αέρα για να λιχνίσουν το κατασκεύαζαν σε ύψωμα για να φυσάει ο αέρας και να βοηθάει στο λίχνισμα να ξεχωρίζουν το γέννημα από τα φλιούτσια και τ’ άχερα.
Το αλώνισμα ξεκινούσε το πρωί και επέλεγαν να μην έχει δροσιά και έχουν λουρώσει τα στάχυα και δεν θα έτριβαν. Αλώνιζαν πάντα όταν βάραγε καλά ο ήλιος για να είναι ξερά τα κλωνιά και να τσακίζουν. Στο αλώνι και λίχνιζαν το γέννημα κυρίως το μεσημέρι προς απόγευμα που φυσούσε μαΐστρος (μαϊστράλι).
Τα αλώνια των σιτηρών κατασκευάζονταν πάντα στρογγυλά. Τα απλά ήσαν με χώμα τα πέτρινα ήσαν πλακόστρωτα ενώ υπήρχαν και αλώνια στρωμένα με χοντρές σανίδες δρύινα, από έλατο κ.ά. Ακριβώς στο κέντρο του αλωνιού υπήρχε μπηγμένο μέσα στο χώμα και καλά στερεωμένο ένας στύλος ο λεγόμενος «στυγερό». ύψους κάπου ενάμιση με μέτρα και η περίμετρός του στο κάτω μέρος περίπου πενήντα (50) εκατοστά του μέτρου. Το στυγερό κρατούσε τα ζώα που αλώνιζαν καθώς τριγύριζαν γύρω στο αλώνι και γύρω από το στυγερό. Τα ζώα που χρησιμοποιούσαν ήσαν άλογα και μουλάρια, ενώ οι φτωχότεροι χρησιμοποιούσαν γαϊδούρια και βόδια.
 
Αλώνισμα:
Το αλώνισμα των σιτηρών γινόταν τον μήνα Ιούλιο (Αλωνάρη).
Επειδή το αλώνισμα ήταν πολύ δύσκολη και χρονοβόρα εργασία, χρειαζόταν πολλά ζώα τότε έκαναν δανεικαριές, αν δεν μπορούσαν τότε καλούσαν τους βαλμάδες. Αυτοί ήσαν επαγγελματίες αλωνιστές με ιδιόκτητα ζώα κυρίως άλογα, που ήσαν νέα δυνατά καλοθρεμμένα και εξοικειωμένα με το αλώνισμα. Η συμφωνία για την πληρωμή ήταν ένα κάρτο των 12 οκάδων από το προϊόν που αλώνιζαν, για το κάθε άλογο και άλλο ένα για τον βαλμά.

1915, Πατρίς Πύργου για Λυκοτόμαρο

Από την εφημερίδα Πατρίς Πύργου 18-1-1915. Αναφέρεται για τον Θεόδωρο Λυκοτόμαρο από την Μπαρμπότα...

Κεντρική Σελίδα

Ο Τόπος μας

Παράδοση

Πολυμέσα

Ιστορία

Αναδημοσιεύσεις

Free Joomla! templates by Engine Templates