Γράφει ο Κώστας Παπαντωνόπουλος
Σαν κεραυνός έπεσε η είδηση ότι απεβίωσε αιφνιδίως ο συμμαθητής μας Αγγελή Κορρός. Δεν μπορούσαμε να το πιστέψουμε μέχρι που λίγο αργότερα δυστυχώς επιβεβαιώθηκε. Η καρδιά του τον είχε «προδώσει». Ήταν την επόμενη των γενεθλίων του, την Κυριακή στις 31 του Γενάρη.
Με τον Αγγελή γνωριστήκαμε 15χρονα τσορομπίλια στον Πόρο όταν παίζαμε κρυφτό στο θρυλικό θωρηκτό «Αβέρωφ». Περάσαμε μαζί τα τρία χρόνια στην ΣΔΥΝ 69 αλλά στην πορεία είχαμε διαφορετικές επιλογές ως προς τις ειδικότητες, αυτός κατάστρωμα εμείς μηχανή αλλά και κατόπιν στην σταδιοδρομία, ο Αγγελής στους αιθέρες και η αφεντιά μας στους βυθούς.
Βρισκόμασταν όμως ταχτικά στην Σαλαμίνα, όταν διατηρούσαμε εκεί επιχειρήσεις αλλά και στις συχνές μαζώξεις της τάξης μας. Τελευταία όμως ανταλλάζαμε απόψεις και μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα.
Ο Αγγελής όμως είχε και καλλιτεχνικές αναζητήσεις και όπως μας είχε εκμυστηρευτεί ασχολήθηκε με την ζωγραφική ως χόμπι αρχικά, στο κατάστημά του με χρώματα στην Σαλαμίνα. Εκεί «έπαιζε» με τα χρώματα και τις λαδομπογιές και σιγά – σιγά εξελίχθηκε και έφτιαξε αριστουργήματα. Τα έργα του είχαν σαν θέμα την μεγάλη του αγάπη τη θάλασσα και τα πλεούμενά της, όλων των κατηγοριών.
Πέρσι τον Μάιο και συγκεκριμένα στις 13.05.2020 του ζητήσαμε έργα με ναυτικά θέματα για το συλλογικό βιβλίο μας σχετικά με την επέτειο του 1821. Ο Αγγελής ανταποκρίθηκε αμέσως και έστειλε αρκετά. Το ένα από αυτά ήταν εξώφυλλο (πριν πέντε έξι χρόνια) στο περιοδικό μας, την «Ναυτική Επιθεώρηση». Μάλιστα λυπήθηκε διότι είχε δωρίσει μερικούς πίνακες που δεν είχε κρατήσει αντίγραφα.
Έκτοτε δεν ξαναμιλήσαμε και αναμέναμε να του κάνουμε την έκπληξη με την έκδοση του βιβλίου, "Τα πολεμικά γεγονότα στην Ηλεία κατά την εθνεγερσία του 1821" αλλά δυστυχώς μας την έκανε αυτός με τον απροσδόκητο θάνατό του.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει και αιωνία η μνήμη του.
