Κατά την περιοδεία του Βασιλικού ζεύγους Όθωνας και Αμαλία, στην Ηλεία στις 8 Μαΐου το 1840, διήλθαν από τα μέρη του τότε δήμου Σελληεντίας, στην άνω Πηνεία. Ο τότε Δήμαρχος Σελληεντίας Καραμπάτσης Δημήτριος, τους υποδέχθηκε με τιμές, όχι στην έδρα του δήμου που ήταν το Τατάραλι (σημ. Ανθώνα), αλλά στο χωριό Μπουρντάνου (σημ. Βουλιαγμένη).
Η επίσημη υποδοχή στο Βασιλικό ζεύγος, έγινε στον προαύλιο χώρο του ιερού ναού των Αγίων Θεοδώρων στις παρυφές του οικισμού Μπουρντάνου (σημ. Βουλιαγμένη). Εκείνη την εποχή ο κεντρικός δρόμος που διέσχιζε την Πηνεία από Πανόπουλου Χάνι προς Γαστούνη, αφού περνούσε από τα Μαραγκέϊκα Χάνια κατέβαινε στην Μπουρντανόσκαλα – Μπουρντάνου (σημ. Βουλιαγμένη) – Σιμόπουλο – Ποτάμι Κούλουγλι (Οινόη) – Δελήμπαλι (σημ. Εφύρα) – Γιάννη Τζαμί (σημ. Ωραία) κ.ο.κ.

ΑΡΧΑΙΑ ΟΛΥΜΠΙΑ: ΙΔΙΩΤΕΣ, ΜΕ ΤΗ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ ΤΟΠΙΚΩΝ ΑΙΡΕΤΩΝ ΠΑΡΑΓΟΝΤΩΝ, ΚΑΤΑΦΕΡΑΝ ΚΑΙ ΑΥΤΟ

Ηταν προεκλογική υπόσχεση

Του ΜΑΚΗ ΝΟΔΑΡΟΥ
Τοπικοί αιρετοί παράγοντες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στο Δήμο της Αρχαίας Ολυμπίας συνεχίζουν να εκθέτουν με τις πρωτοφανείς ενέργειές τους τον ιστορικό δήμο-βιτρίνα της χώρα μας, προκαλώντας τις έντονες αντιδράσεις των πολιτών.

 Οπως κατήγγειλαν στην «Ε» κάτοικοι της μικρής κοινότητας Ανδρωνίου, κάποιοι ιδιώτες πραγματοποίησαν πρόσφατα, με τη συναίνεση εκπροσώπων του Δήμου της Αρχαίας Ολυμπίας, διάφορες αποχετευτικές παρεμβάσεις στο οδικό δίκτυο, εντός του οικισμού της τοπικής κοινότητας, με σκοπό να οδηγήσουν τα βοθρολύματα εντός παρακείμενου ρέματος, δηλαδή προς το «Φαράγγι Αντρωνίου», περιοχή προστατευμένη από το δίκτυο Natura 2000!

Τη σοβαρή καταγγελία των κατοίκων επιβεβαίωσε στην «Ε» και ο πρόεδρος του περιβαλλοντικού συλλόγου «Ωλωνός».

«Εν τη γενέσει της παραπάνω αυθαιρεσίας, ενημέρωσα τηλεφωνικά τον πρόεδρο της τοπικής κοινότητας Αντρωνίου, τον αντιδήμαρχο Δ.Ε. Λασιώνος και το Δήμο Αρχαίας Ολυμπίας, χωρίς αποτέλεσμα. Εκ των υστέρων έμαθα ότι το έργο ήταν προεκλογική υπόσχεση προς τους ιδιώτες, γι' αυτό και μέχρι σήμερα δεν έχει ενδιαφερθεί ο δήμος για την αποκατάσταση της προκλητικής αυθαιρεσίας», κατήγγειλε ο πρόεδρος του «Ωλωνού» Κώστας Παπαντωνόπουλος και πρόσθεσε:

«Εκπληκτοι διαπιστώσαμε ότι ξήλωσαν το διακοσμητικό πλακόστρωτο, πέρασαν τους σωλήνες και έκλεισαν πρόχειρα το κενό με τσιμέντο. Επίσης, στο δημόσιο δρόμο μπορεί κάποιος να διακρίνει άλλη αυθαίρετη παρέμβαση (σαμάρι) στην είσοδο οικίας.

«Καλούμε τον Δήμο της Αρχαίας Ολυμπίας και τις αρμόδιες υπηρεσίες του Περιβάλλοντος να παρέμβουν ώστε να σταματήσει το οικολογικό έγκλημα και οι πρωτοφανείς αυθαιρεσίες», τόνισε ο κ. Παπαντωνόπουλος.

Πηγή:Ελευθεροτυπία

Η πόρτα με υπέρθυρη παράσταση του ιστορικού σπιτιού του Τουρκοπαναή Μπελογάννη στα Τσίπιανα που φωτογράφισε  ο Αρχιτέκτονας Αργύρης Πετρονώτης το 1956, πηγή: περιοδικό "Δίβρη"

Μετά την δημιουργία των Καλλικρατικών δήμων στην Ηλεία, οι άνθρωποι του κάμπου που όπως έχουμε ξαναγράψει, έχουν στρέψει τις παρωπίδες τους προς τη θάλασσα και θεωρούν τους βουνίσιους, ανθρώπους κατώτερου θεού ή αν θέλετε τα βαρίδια που θα ήθελαν να απαλλαγούν μια για πάντα.
Γι’ αυτό τον λόγο και για διαφόρους άλλους, απαξιώνουν με παντοίους τρόπους τον τόπο μας και με τις γερασμένες και μολυσματικές τακτικές τους οδηγούν τους συμπατριώτες μας στην σταδιακή εγκατάλειψη των ορεινών χωριών. Αυτό διαπιστώνεται κυρίως στο δήμο Αρχαίας Ολυμπίας αλλά και στους άλλους δύο δήμους Ήλιδας και Πύργου, που είχαν την ατυχία, να συμπεριληφθούν στις τάξεις τους ορεινά χωριά του Οροπεδίου Φολόης (Κάπελης) και χωριά του Ερυμάνθου.
Η συνεχιζόμενη τεράστια απαξίωση των ορεινών χωριών, φαίνεται να προήλθε από την επόμενη μέρα που επικράτησαν οι Καλλικρατικοί δήμοι. Τότε μεγάλος όγκος πληθυσμού από τα βουνά, μεταδημότευσε προς τον τόπο κατοικίας τους, τις μεγάλες πόλεις.
Αυτή την αδυναμία την αντιλήφθηκαν «οι άρπαγες» ή αν θέλεται «οι αχόρταγοι» του κάμπου της Ηλείας, κατάλαβαν ήδη ότι δεν έχουν μεγάλο συμφέρον από τους λίγους ψήφους που απέμειναν και εγκατέλειψαν εντελώς τα πανέμορφα χωριά μας.
Σε αυτό συνέβαλε σημαντικά και η οικονομική κρίση και μαζί μ’ όλα τ’ άλλα κακά που επήλθαν στον τόπο μας, τα χωριά μας δυστυχώς όχι μόνον ερήμωσαν, αλλά έχασαν και τη ζωντάνια τους.
Οι εναπομείναντες κάτοικοι αντί να συσπειρωθούν, να πάρουν τα πάνω τους και να ανατρέψουν την καταρρέουσα κατάσταση, παραδόθηκαν αμαχητί.
Το κακό αυτό πρέπει να πάρει τέλος και για να ανατραπεί μπορεί μόνον εάν οι κυβερνώντες, εντοπίσουν την ουσία του προβλήματος που οδηγεί μαθηματικά στην πλήρη διάλυση των ορεινών χωριών. Χρειάζεται δηλαδή εγρήγορση ώστε να προχωρήσουν άμεσα στην δημιουργία ορεινών δήμων.
Η γνωστή παροιμία του τίτλου δεν έχει ως σκοπό να θείξει την ευαίσθητη κοινωνική ομάδα των ρομά. Μακριά από μας ρατσιστικά τερτίπια και ιδιαίτερα με αυτούς τους πονεμένους ανθρώπους που πολλοί είναι διαχρονικοί μας φίλοι.
Αναφερόμαστε στους άλλους, τους «γυφτοκατσαπλιάδες» που ως πλανόδιοι έμποροι παλαιών αντικειμένων, πήραν σβάρνα τα χωριά και αφού ζήλεψαν την δόξα των προηγούμενων δήμων, ήλθαν ν’ αποτελειώσουν το έργο τους και να μας τ’ αρπάξουν όλα, μαζί και την ψυχή μας.
Τ’ ακούτε ωρέ πατριώτες ο ένας βγάζει το μάτι του αλλουνού και κατόπιν παραπονιόμαστε γιατί όλη η Ελλάδα σκούζει: «Ο καλύτερος…κ.λπ.».
Όταν μάθαμε (πριν λίγες μέρες) ότι έφυγαν από το γειτονικό χωριό τα Τσίπιανα, εκατό και πλέον λαογραφικά αντικείμενα προς το νεοσύστατο λαογραφικό μουσείο της Αγίας Μαύρας του δήμου Πηνειού, ουρλιάξαμε δυνατά (στα κοινωνικά δίκτυα) με όλη την δύναμη της ψυχή μας.

^{Η απαγόρευση ανάρτησης φωτογραφιών αρχαιολογικού περιεχομένου...}