Γράφει: ο Κώατας Παπαντωνόπουλος
Tο κουρμπάνι (ή κουρπάνι) είναι ένα πανάρχαιο έθιμο που προέρχεται από την αρχαία ελληνική παράδοση.
Τα πανηγύρια των μοναστηριών συνηθίζονταν να ξεκινούν από την παραμονή της εορτής του Αγίου, με τον καθιερωμένο εσπερινό και στην συνέχεια ακολουθούσε η αγρυπνία. Ανήμερα της εορτής, σύμφωνα με το έθιμο, γινόταν θυσίες ζώων από πιστούς, πλησίον στην εικόνα του Αγίου. Οι άνθρωποι που προσέφεραν ζώα, τα έταζαν στον εκάστοτε Άγιο ή Αγία από την στιγμή που γεννιόντουσαν. Αυτό συνέβαινε ύστερα από κάποιο σοβαρό γεγονός του πιστού, καλής ή κακής στιγμής ή ύστερα από κάποιο όνειρο που τους επηρέασε. Έταζαν επίσης ακόμη και μεγαλωμένα ζώα, τα καλύτερα στο κοπάδι τους. Ανάλογα με τον Άγιο – Αγία που το έταζαν, του έδιναν και το όνομα όπως Αγιωργίτης, Αηδημητρίτης, της Παναγίτσης, Αηγιαννακίτης, Παρασκευηΐτης κ.λπ.
Γραφει: ο Κώστας Παπαντωνόπουλος
Πέρασαν 200 χρόνια από την επανάσταση του 1821 (που γιορτάσαμε φέτος) και ο «ραγιαδισμός» στο χωριό μας καλά κρατεί.