Καλώς ορίσατε στην αρχαιότερη ιστοσελίδα της Ηλείας, στο Αντρώνι και στην Ορεινή Ηλεία.

Είναι οι κατάφυτες διαδρομές μέσα στις βελανιδιές και στα πλατάνια στο κέντρο της Κάπελης με τις απόκρημνες πλαγιές, τα σκιερά φαράγγια με τις πολλές σπηλιές, τους καταρράκτες, τους νερόμυλους και τις νεροτριβές, με τις δροσερές πηγές και τα καθαρά ποτάμια... Με τα πετρόχτιστα σπίτια, τα νόστιμα φαγητά και το καλό κρασί, τα αρχοντικά γλέντια και τους φιλόξενους κατοίκους.

Frontpage

ΓΙΔΟΤΟΜΑΡΟ - ΑΣΚΙ - ΤΟΥΛΟΥΜΙ…!

Καταγραφή επιμέλεια Ηλίας Τουτούνης

O πρωτόγονος άνθρωπος, για να προφυλαχθεί από το κρύο αναζήτησε διάφορους τρόπους. Συν τον χρόνο ανακάλυψε ότι τα δέρμα των ζώων ήταν ένα υλικό για να σκεπαστεί, να κατασκευάσει τα πρώτα του υποδήματα, να φτιάξει κατάλυμα και αργότερα να το χρησιμοποιήσει, για την μεταφορά και αποθήκευση των τροφίμων του. Δερματάδες ή τομαράδες λέγονταν οι τεχνίτες αυτοί που από την αρχαιότητα επεξεργάζονταν με παραδοσιακό τρόπο τα δέρματα των ζώων. Η επεξεργασία και η κατασκευή των δερμάτων σε ασκούς για διάφορες εργασίες, λεγόταν τουλούμιασμα και οι τεχνίτες τουλουμτζήδες, τα δε κατεργασμένα δέρματα και κατασκευασμένα δέρματα τα ονόμαζαν τουλούμια ή ασκούς. δηλαδή δερμάτινους ασκούς τους οποίους χρησιμοποιούσαν ως δοχεία για τη μεταφορά και τη αποθήκευση υγρών προϊόντων όπως, λάδι, γάλα, κρασί, μούστο, τσίπουρο, μέλι, νερό, πετρέλαιο, κ.ά. Επίσης οι τουλουμτζήδες κατασκεύαζαν και ασκούς για την αποθήκευση και μεταφορά και στερεών προϊόντων, όπως δημητριακών, ελαιόκαρπου, τυριών, μυζηθρών, άμμου, ασβέστη, κάρβουνου, μπαρούτης, κοπριάς κ.α. Με την ίδια μέθοδο, κατασκεύαζαν και ασκούς, για την ωρίμανση του τυριού, του περίφημου τουλουμοτυριού, ακόμη και για την κατασκευή πνευστών μουσικών οργάνων, τις γνωστές γκάιντες ή άσκαυλους (ασκός + αυλός). Για την κατασκευή των ασκιών επέλεγαν να κατεργάζονται δέρματα από ζώα μεγάλης ηλικίας, διότι αυτά είχαν πολύ σκληρό δέρμα, ενώ τα δέρματα από τα νεαρά ζώα ήσαν εύθραυστα και αδύνατα. Τα καλύτερα και εμπορεύσιμα δέρματα ήταν βοοειδών και των γιδοπροβάτων. Στην Πελοπόννησο και κυρίως στην Ηλεία προτιμούσαν μόνον τα γιδοτόμαρα ή τράγια, όπως τα έλεγαν.
Για να κατασκευάσουν ένα καλό ασκί, από το ζώο που θα έσφαζαν για να πάρουν το δέρμα του, έπρεπε να μην είχε κάποιο παλιό τραυματισμό στο σώμα του και το δέρμα του και είχε καταστραφεί έστω και σ’ ένα σημείο. Η εκδορά δηλαδή το γδάρσιμο ήταν η αρχή της επιτυχίας, και γινόταν από έμπειρους χασάπηδες, ώστε κατά την διαδικασία του γδαρσίματος να μην τρυπήσει το δέρμα. Όταν στα χωριά έσφαζαν τα ζώα για το κρέας, ο κάθε χασάπης πάντοτε, σαν αμοιβή για την δουλειά του, έπαιρνε το τομάρι του ζώου.

1988 ΑΝΤΡΩΝΙ, Η ΑΝΑΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ ΚΑΙ Η ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΜΑΣ

Ανακατασκευή του σπιτιού μου στο Αντρώνι. Ανακατασκευή του σπιτιού μου στο Αντρώνι το καλοκαίρι του 1988.

Εικονίζονται, ατο πορτόνι του σπιτιού του ο Κατσένης (Γιάνης Αλεξόπουλος), η Πλιέγκενα (Αγγελική Παπαντωνοπούλου), τα τσορομπίλια μας η Αγγελική και ο Μιχάλης, ο Νικόλας Παπαντώνης (του Μπούκη) που παίζει μαζί τους, ο Θανάσης Σαλταμαύρος (ο Καρακάξας, αρχιμάστορας), ο μάστρο Λιάς (Ηλίας Χριστοδούλου, ένας ωραίος τύπος πάνω στο φορτηγό) και τα μαστόρια από το Σκουροχώρι, ο Διονύσης Σκλάβος και ο Πάνος ο Μαστορέλης.

Το φορτηγό το είχα δανειστεί από τον αδελφό μου τον Μήτσο για να κουβαλάω τα υλικά από την Πάτρα και την Τρίπολη.

Φαίνονται επίσης τα σπίτια της γειτονιάς μας, του Σκούρα (Νίκου Παπαντώνη), του Νιόνιου Σίνου, του Κώτσου, του Κατσένη και το Καλλιγαρέικο μακρυνάρι.

ΤΑ ΠΑΛΙΑ ΕΘΙΜΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ

Έρευνα καταγραφή Ηλίας Τουτούνης
Η Μεγάλη Πέμπτη θεωρείται μια διαφορετική ημέρα, από όλες του χρόνου, και την περίμεναν πως και πως πότε θα έλθει για να προβούν σε διάφορα έθιμα, για το καλό των και του σπιτιού.
Την Μεγάλη Πέμπτη, το είχανε πάντοτε σε καλό να κόβουνε καινούρια ρούχα. Οι παλαιότεροι τις φουστανέλες και τα σιγκούνια τα κόβανε την Μεγάλη Πέμπτη, τα αποτελειώνανε το Μεγάλο Σαββάτο και κατά την Ανάσταση τα φορούσαν ως γιορτινά, αλλά και αναστάσιμα, αυτά τα έλεγαν λαμπριάτικα σκουτιά.
Εκείνη την ημέρα πάντοτε κλάδευαν τις κληματαριές για να παράγουν περισσότερα σταφύλια. Ότι παρασκευάζανε την Μεγάλη Πέμπτη ήτανε ευλογημένο και κρατούσε πολύ. Οι κοντοί άνθρωποι μετριόντουσαν την Μεγάλη Πέμπτη για να μεγαλώσουν περισσότερο και εκείνοι που είχαν αραιά και κοντά μαλλιά τα κόβανε για να πυκνώσουν και να μεγαλώσουν.
Επίσης την Μεγάλη Πέμπτη το πρωί κρησαρίζανε καθάριο αλεύρι με την ψιλή κρησάρα για να παρασκευάσουνε τα Λαμπρόψωμα. Βράζανε βαγιόφυλλα, ρίχνανε μέσα και λίγα κανελλογαρύφαλα για να βράσουνε, και με το νερό αυτό που μοσχοβολούσε από αυτά, ζυμώνανε τα Λαμπρόψωμα. Έπειτα σκεπάζανε το ζυμάρι όπως ήταν μέσα στο σκαφίδι για να γίνει (να φουσκώσει). Κατά τις δέκα η ώρα πηγαίνανε στην εκκλησία, για να παρακολουθήσουνε την Θεία Λειτουργία του Μυστικού Δείπνου. Μόλις γυρίζανε, από την εκκλησία, κόβανε το ζυμάρι και παρασκευάζανε τις Λαμπριάτικες κουλούρες με αρκετό σουσάμι.

1988. Βάπτιση του Μιχάλη Παπαντωνόπουλου στο Αντρώνι!

Η Βάπτιση του Μιχάλη μας το 1988, στην Αγία Παρασκευή Αντρωνίου με κουμπάρο (Νονό) τον συνάδελφο και φίλο μας, Φάνη Μανεσιώτη.

Το τραπέζι και το γλέντι έγινε στο Πανόπουλο, στην ταβέρνα του αείμνηστου Μίμη Ντίνου.

Το βίντεο αποτελείται από τρία μέρη

Α. μέρος η τελετή (μυστήριο) στην εκκλησία.

Β. μέρος, τραπέζι και γλέντι.

Γ. μέρος χορός και τραγούδια της τάβλας.

ΚΑΡΕΚΛΑ ΚΑΙ ΚΑΡΕΚΛΑΔΕΣ….!

Καταγραφή επιμέλεια Ηλίας Τουτούνης

Η καρέκλα είναι ένα έπιπλο που χρησιμοποιείται ως κάθισμα κυρίως στο τραπέζι για να κάθεται ένα άτομο. Οι καρέκλες υποστηρίζονται συχνότερα από τέσσερα πόδια ένα κάθισμα και μια πλάτη όπου την απαντούμε με διαφορετικά σχέδια και σχήματα. Το σχήμα της καρέκλας ήταν τέτοιο, ώστε να στηρίζει το σώμα μας και να παίρνει τη σωστή θέση του σκελετού (θέση ορθής γωνίας) όταν καθόμαστε, ώστε ν’ αναπαύεται το σώμα, σε τέτοια θέση ώστε να αποφεύγονται τα προβλήματα υγείας, που δημιουργούνται από την μη σωστή στάση του σώματος. Πιο παλιά στα σπίτια, υπήρχαν συνήθως λίγες καρέκλες, που χρησιμοποιούνταν περισσότερο σε γιορτές και σε διάφορα ευχάριστα ή δυσάρεστα γεγονότα, για να κάθονται οι επισκέπτες. Αν ήταν πολλοί και δεν επαρκούσαν τα καθίσματα τότε χρησιμοποιούσαν καθιστικούς πάγκους, σκαμνιά, κασέλες, κρεβάτια και μπαούλα που υπήρχαν μέσα στο σπίτι.

Τα πιο παλιά χρονιά μαζί με τους ξύλινους πάγκους, οι απλές καρέκλες ήταν τα επίσημα τραπεζοκαθίσματα της φτωχολογιάς των καφενέδων, της ταβέρνας των εκκλησιών, των δημοσίων χώρων κ.ά.

Υλικά κατασκευής:

Κεντρική Σελίδα

Ο Τόπος μας

Παράδοση

Πολυμέσα

Ιστορία

Αναδημοσιεύσεις

Free Joomla! templates by Engine Templates