Σκάλιζα απόψε τα αρχεία μου να βρω το σόι μιας τσουπούλας που ζει στην Αυστράλια (ψάχνει βαθιά τις ρίζες της), έπεσα πάνω στον κλαριντζή Σουλεϊμάνη.
Γνωρίζατε, ότι το πρώτο κλαρίνο που είχε μπει στην Ηλεία ήλθε στο Αντρώνι. Το κλαρίνο αυτό το είχε πάρει ένας Αντρωναίος από τον Σουλεϊμάνη, μεγάλο λαϊκό οργανοπαίχτη, δάσκαλο μεγάλων μαθητών και δασκάλων κλαριτζήδων.
Το όνομά του Νικολάκης Σουλεϊμάνης (1848 – 1921) .
Οι γονείς του, Αρβανίτες μωαμεθανοί από το Λεσκοβίκι της Αλβανίας, εγκαταστάθηκαν στο Αλμυρό του Βόλου, όπου ο πατέρας του, ο Αλής εργαζόταν ως σιδηρουργός.
Ο Σουλεϊμάν βαφτίστηκε στην Λαμία το 1864. Τον βάφτισαν δύο. Ο ένας λεγόταν Αγέλαστος, του έδωσε το όνομα Νικόλαος και ο άλλος το επίθετο Γεωργίου.
Επειδή όμως όλος ο κόσμος τον γνώριζε με το Τούρκικό του όνομα, δεν χρησιμοποιήθηκε ποτέ το Γεωργίου, αλλά έμεινε γνωστός ως Νικολάκης Σουλεϊμάνης.
Διαβάζουμε ότι «Ο Σουλεϊμάνης ήταν άνθρωπος κιμπάρης, του άρεσε η καλή ζωή, το ακριβό ντύσιμο, τα δακτυλίδια και οι βαριές καδένες. Ήταν αρχοντάνθρωπος».
Σύμφωνα με μαρτυρία του Χαράλαμπου Μαργέλη, μαθητή του και επίσης μεγάλου κλαριτζή: «Το κλαρίνο του Σουλεϊμάνη έσταζε μέλι!».
Σήμερα το μεγαλύτερο παίνεμα που μπορεί κάποιος να κάνει σε ένα κλαριτζή είναι να του φωνάζει «Γειά σου Σουλεϊμάνη!».
Το κλαρίνο του Σουλεϊμάνη βρίσκεται σήμερα στα χέρια ενός φίλου συμπατριώτη που για ευνόητους λόγους δεν θα κάνω αναφορά στο όνομά του.
Καλώς ορίσατε στην αρχαιότερη ιστοσελίδα της Ηλείας, στο Αντρώνι και στην Ορεινή Ηλεία.
Είναι οι κατάφυτες διαδρομές μέσα στις βελανιδιές και στα πλατάνια στο κέντρο της Κάπελης με τις απόκρημνες πλαγιές, τα σκιερά φαράγγια με τις πολλές σπηλιές, τους καταρράκτες, τους νερόμυλους και τις νεροτριβές, με τις δροσερές πηγές και τα καθαρά ποτάμια... Με τα πετρόχτιστα σπίτια, τα νόστιμα φαγητά και το καλό κρασί, τα αρχοντικά γλέντια και τους φιλόξενους κατοίκους.
