Διαγωνισμός, φαγητό – γλυκό στο Αντρώνι 2019
Ήταν η πρώτη φορά που έγινε τέτοιος διαγωνισμός στο χωριό μας με πρωτοβουλία βέβαια του τοπικού συλλόγου όπου πολλές γυναίκες ανταποκρίθηκαν και παρουσίασαν αρκετά φαγητά και αντίστοιχα γλυκά.
Στο τραπέζι της κριτικής επιτροπής κάθισαν τρεις κριτές:
- Η Μαγδαλινή Παναγοπούλου του Μπουλουγούρη που ήταν και η πρόεδρος της επιτροπής,
- Ο Δημήτρης Πανούτσος, Γκάλης (βαφτιστήρας μου) και
- Ο Nίκος Παναγόπουλος με το παρατσούκλι, Κιούπης.
Στο ρόλο του κονφερασιέ (conférencier) ο Παναγιωτάκης του Βάιου Κότσαλη που με επιτυχία ανταποκρίθηκε στο ρόλο του με πηγαίο χιούμορ και έμφυτη την δική μας ντοπιολαλιά.
Δεν είναι εύκολο να κάνεις τους άλλους να γελάνε και, απ' ότι λένε και οι ειδικοί, είναι χαρακτηριστικό των ανθρώπων με ευφυΐα.
Είναι γνωστό στους «περπατημένους» ότι στα ορεινά γενικά και στην ορεινή Ηλεία περισσότερο, ήταν περιορισμένη η ποικιλία των φαγητών και των γλυκών έναντι της υπόλοιπης χώρας.
Τα κυριότερα φαγητά περιορίζονταν στα όσπρια, φασόλια, φακές, μπιζέλια και λούπουνο, στα ζυμαρικά τραχανάς, χυλοπίτες, τριφτιάδες, μπαζίνα, Χυλός, στα χορταρικά τα χόρτα του βουνού και καυκαλίδες, ραδίκια, λάχανα και κάρδαμο στα ποτάμια, στα κρεατικά, αρνί, γίδα, προβατίνα και κανένα κυνήγι.
Όλα γίνονταν βραστά (για να φτουράνε) και σπάνια ψητά και αυτό γινόταν (μια - δυό φορές το χρόνο) μόνο στις μεγάλες γιορτές.
Καθημερινά κυριαρχούσε το παστό χοιρινό, οι λεγόμενες τσιγαρίδες είτε στο τηγάνι είτε σαν λάδι σε όλα τα μαγειρευτά.
Αυτά τα σχεδόν άγνωστα σε μας φαγητά ήταν η κύρια διατροφή πού κράτησε στη ζωή γενιές και γενιές, δίνοντας δύναμη τους κρύους χειμώνες στους κατοίκους των βουνών μας.
Κώστας Παπαντωνόπουλος Γενάρης 2020
"ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΠΟΡΑ... ΣΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ", ΓΙΟΡΤΗ ΨΩΜΙΟΥ
ΕΚΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ & ΦΥΣΙΟΛΑΤΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝOY ΑΜΑΛΙΑΔΑΣ
«Η ΑΣΤΡΙΝΙΑ»
Π Ρ Ο Σ Κ Λ Η Σ Η
Σας προσκαλούμε να παρευρεθείτε στην εορταστική εκδήλωση, του χωριού μας με θέμα: ΓΙΟΡΤΗ ΨΩΜΙΟΥ "ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΠΟΡΑ…..ΣΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ" που θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 23 Ιουνίου 2018 και ώρα 9:00 μ.μ. στο Πολιτιστικό Κέντρο Αγίου Ιωάννη Αμαλιάδας.
.
ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ
«Σαν Μοραΐτης έμπορος, γυρνούσε μέσ’ τους δρόμους
κι φώναζε: «Καρδιές πουλώ».
και με φτερά στους ώμους.
Ευθύς τ’ ανεγνώρισα, επέταξα σιμά του
και αρχινώ με μια χαρά!
Να εξετάζω τρυφερά
τα εμπορεύματα του.
Πολλές καρδιές μου έδειξε και μαγικές κι ωραίες.
Άλλες χλωμές, άλλες ξανθές.
«Πάρε, μου είπε, όποια θες
κι’ είναι όλες αυτές νέες».
Μέσ’ τις αμέτρητες καρδιές, διαλέγω τότε μία
γιομάτη χάρη, κι ομορφιά
για να την κάνω συντροφιά
χαρά μου κι ευτυχία.
Το υπέρθυρο, το ανώφλι, το πρέκι στα κτήρια των χωριών μας
Οι κατοικίες στην ορεινή Ηλεία από το 18ο αιώνα έως και τα μέσα του 20ου κατασκευάζονταν από τα μπουλούκια όπως λεγόντουσαν τότε οι πλανόδιες ομάδες μαστόρων.
Είπαμε και σε προηγούμενες αναφορές μας, ότι οι ομάδες αυτές ειδικεύονταν και στις λεπτομέρειες της κατασκευής, όπως ήταν οι γωνίες στα ανοίγματα (πόρτες, παράθυρα, φωτοθυρίδες ή κοινώς φεγγίτες, στοές κλπ.).
Εξωτερικά τα ανοίγματα, πλαισιώνονται από λαξευμένους λίθους, ιδιαίτερα επιμελημένους που στηρίζουν τα υπέρθυρα.
Το υπέρθυρο ή ανώφλι ήταν μια διακοσμητική κατασκευή από καλοπελεκημένη πέτρα που βρίσκεται πάνω από θύρα ή παράθυρο.
Κάγκελα, μια ιδιαίτερη τεχνοτροπία στην Ορεινή Ηλεία
Κάγκελα, σκάλες, χαγιάτια και μπαλκόνια στην Ορεινή Ηλεία
Τα παλιά πέτρινα κτίρια της Ορεινής Ηλείας, αποτελούν υπόδειγμα αρχιτεκτονικής, ωστόσο κάποια απ’ αυτά έχουν αφεθεί στην μοίρα τους και έχουν καταντήσει «γέρικα κουφάρια», που χρόνο με το χρόνο αργοπεθαίνουν, γκρεμίζονται και κανείς από τους αρμόδιους, Δήμοι ή υπηρεσίες του Υπουργείου Πολιτισμού, δεν ενδιαφέρονται για την τύχη τους.
Αντρώνι_το_σπίτι_του_Κάνταλου
Θα μπορούσαμε όλοι να συμβάλλουμε ατομικά ή συλλογικά με μηδαμινό σχεδόν κόστος και παράλληλα να δώσουμε στους ιδιοκτήτες τους να καταλάβουν, ότι τα κτίρια που διαθέτουν, εκτός από την τεράστια κατασκευαστική αξία που έχουν, είναι σημείο αναφοράς των κατοίκων, αλλά και πόλος έλξης επισκεπτών, πολιτισμών και εποχών.
Τα παραπάνω, εφαρμόστηκαν κατά κάποιον τρόπο στους γειτονικούς μας νομούς, κυρίως στα χωριά της Μεσσηνίας και έτσι διασώθηκαν αρκετά κτίρια είτε εφαρμόζοντας στην τοιχοποιία τους λεπτό στρώμα σενάζ, είτε τοποθετώντας τσίγκους στις στέγες τους για την απομάκρυνση της υγρασίας.
Ενθαρρυντικό όμως είναι, ότι τα τελευταία χρόνια σε κάποια από τα χωριά της Ορεινής Ηλείας, παρατηρούμε να αλλάζει η παλιά νοοτροπία και οι κάτοικοι αποκτούν «κουλτούρα» γύρω από τη διάσωση των παραδοσιακών κτιρίων.
Κάγκελα