Προσφορά βιβλίων από το Νικολό Συλάιδο (Πιέρο).
Την περασμένη Κυριακή είπαμε να κάνουμε μια επίσκεψη στα Ιλίσια, στη δεύτερη συνοικία της Αθήνας, μετά τα Λιόσια (Ίλιον σήμερα), που υποδέχονταν συγχωριανούς μας. Σχεδόν όλοι οι Αντρωναίοι που μετοίκησαν στην Αθήνα πέρασαν από αυτές τις δύο συνοικίες. Στα Λιόσια το κέντρο διερχομένων ήταν το σπίτι της Μαργαρίτας και του Λάμπη του Ζαμπούνα και στα Ιλίσια οι Λαμπαδαίοι (Τσαμπαλαίοι), οι Σιναίοι και ο Νικολός Συλάιδος (Πιέρος).
Προορισμός της απρόοπτης επίσκεψής μας αυτό το πρωινό, ήταν το καφενείο πριν την μεγάλη στροφή στα Ιλίσια, που συχνάζουν οι συγχωριανοί μας. Εκεί τους βρήκαμε, σχεδόν όλους και πολύ χαρήκαμε αμφότεροι. Ο Χρήστος, ο αδελφός του ο κ. Νίκος Λαμπαδάς και ο Πιέρος. Ο μπάρμπα Νικάκης δυστυχώς δεν μπόρεσε να παρευρεθεί.
Η συζήτηση, όπως καταλαβαίνετε κύλησε γύρω από το χωριό μας. Εξάλλου οι δύο αδελφοί Τσαμπαλαίοι, διαδραμάτισαν σπουδαίο ρόλο στη σύγχρονη ιστορία του χωριού, κυρίως μέσα από το σύλλογο της Αθήνας και συνεπώς γνωρίζουν πάρα πολλά θέματα γύρω από το Αντρώνι.
Εμείς όπως πάντα, δε χάσαμε την ευκαιρία και καταγράψαμε τις ανέκδοτες λαϊκές ιστορίες, που αφορούσαν διάφορα κατορθώματα ανθρώπων που διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο, καθώς και αυτών που έβαλαν τη σφραγίδα τους στην ιστορία του χωριού μας.
Προς το τέλος και ενώ θυμηθήκαμε τόσα από το παρελθόν του τόπου μας (πρόσωπα, φάρσες κλπ), φέραμε την κουβέντα στις δραστηριότητές που μας απασχολούν σήμερα και κυρίως στη συλλογή βιβλίων, για την επικείμενη βιβλιοθήκη που ευελπιστούμε, σε λίγο καιρό να είναι πραγματικό γεγονός.
Η συζήτηση τότε στράφηκε στα κλεμμένα βιβλία από την προηγούμενη βιβλιοθήκη που είχε δημιουργηθεί τη δεκαετία του 1980. Τους καθησυχάσαμε, ότι γνωρίζουμε ποιοί τα έχουν πάρει και ευελπιστούμε, όταν ετοιμαστεί η καινούρια, να τα επιστρέψουν στον χώρο στον οποίο ανήκουν.
Τότε έγινε κάτι απρόσμενο και η χειρονομία αυτή μας συγκίνησε αφάνταστα!
Σηκώθηκε ο Νικολός Συλάιδος και μας είπε: «πάω να ετοιμάσω κάποια βιβλία να σου δώσω και δεν με ενδιαφέρει που θα τα διοχετεύσεις, εγώ σε εσένα τα δίνω».
Ο Νικολός είναι γνώστης του βιβλίου, καθότι η δουλειά του εδώ στην Αθήνα ήταν πάντα μέσα στα βιβλία και στους εκδοτικούς οίκους.
Τον ευχαριστήσαμε μέσα από την καρδιά μας για αυτή την ευγενική προσφορά του και του εξηγήσαμε ότι τα βιβλία που μας εμπιστεύθηκε θα έχουν μια ξεχωριστή θέση όπως τους αξίζει, στη βιβλιοθήκη του Αντρωνίου!
Όλοι οι τίτλοι είναι καινούριοι. Από αυτούς περίπου πενήντα (50) κομμάτια, όπως θα δείτε και στις φωτογραφίες, είναι κυρίως βιβλία λογοτεχνικά και είκοσι (20) τόμοι είναι η οικολογική εγκυκλοπαίδεια.
Όλα τα παραπάνω, έχουν ως σκοπό να ευχαριστήσουμε δημόσια και εκ μέρους όλων των συγχωριανών μας τον Νικολό (Πιέρο), αλλά και να σας ενημερώσουν για την προσφορά του, που παρόλες τις συμφορές που τον βρήκαν, μεταδίδει ένα αισιόδοξο παράδειγμα προς μίμηση σε όλους μας.
Κώστας Παπαντωνόπουλος Δεκέμβρης 2018
Αγκάθα Κρίστι και Αντρώνι
Τι σχέση άραγε μπορεί να έχει το Αντρώνι με την Αγκάθα Κρίστι και που να φανταστούμε όταν διαβάζαμε κάποτε εκατοντάδες βίπερ κάτω από τη θάλασσα, ότι θα ασχολούμαστε και σήμερα με τη μεγάλη αυτή κυρία της αστυνομικής λογοτεχνίας!!!
Από 5χρονο τσορομπίλι έψαχνε η αφεντιά μας οτιδήποτε παλιό αντικείμενο καθ´ ότι αδυνατούσαμε να βρούμε καινούριο.
Δεν θα ξεχάσουμε τη χαρά που νιώσαμε όταν βρεθήκαμε στο Κατάκολο, στην Κάστα, πλησίον της «συγχωρεμένης» λίμνης Μουριά. Αλήθεια την θυμάται κανείς τώρα…;
Εκεί είναι ανοιχτό το πέλαγος και το χειμώνα, βρυχάται η θάλασσα και το κύμα είναι μέχρι εκεί πάνου, ξέβραζε διάφορα αντικείμενα από τα ναυάγια και εμείς με τα μικρότερα αδέλφια μας μαζεύαμε όσα μπορούσαμε.
Όταν δεν βρίσκαμε κάτι, πηγαίναμε παραδίπλα, εκεί στα ανεμοκούλουμα[1] που πέταγε τα σκουπίδια ο τότε δήμος Λετρίνων[2]. Έτσι έγραφαν τότε πάνω τους αυτά τα θερία απορριμματοφόρα.
Η σκουριά αυτή, που κολλήσαμε από τα παλιά αντικείμενα, έμεινε πάνω μας ως τώρα και δεν λέει να φύγει ,και όπως βλέπετε έχει κολλήσει σαν βδέλλα, σαν το χούι και δεν θα φύγει ποτέ!
Όταν αργότερα βγήκαμε αγνάντιο στην Αθήνα, είμασταν δεν θα ‘μασταν 15χρονο αμούστακο αγόρι!
Η πρώτη μας επίσκεψη στα αξιοθέατα του Μοναστηρακίου, ήταν με τον μπάρμπα Νιόνιο και μας έμεινε αξέχαστη. Κολλήσαμε εκεί με τα παλιά και αναπολούσαμε το χωριό μας!
Κερνάμε καφέ το δήμαρχο Ολυμπίας στο Αντρώνι
Κάθε καλοκαίρι, τα τελευταία χρόνια η κατάσταση από τα σκουπίδια σε όλη την Ορεινή Ηλεία είναι αφόρητη.
Τα απορρίμματα πλέον δεν χωράνε στους κάδους με αποτέλεσμα να τοποθετούνται στην άκρη του δρόμου κάτι το οποίο άλλωστε συμβαίνει σε διάφορα σημεία του χωριού.
Χαρακτηριστικές είναι οι σημερινές εικόνες σε δύο σημεία από την κατάσταση που επικρατεί με τη μη αποκομιδή για πολλές ημέρες των απορριμμάτων.
Σημειώνουμε ότι στα χωριά του δήμου Ήλιδας δεν υπάρχουν σκουπίδια όπως επίσης και στα χωριά της Ολυμπίας.
Οι αχόρταγοι της Ολυμπίας
Το ζήσαμε και αυτό Πρωτομαγιάτικα! Όλα δικά τους τα θέλουν τελικά οι αχόρταγοι εκεί στην Ολυμπία.
Μία μόνο γιορτή το χρόνο μας άφησαν στα ορεινά και τη σαμποτάρουν ή αν θέλετε τη θέλουν και αυτή δική τους.
Αντί να πάρουν το δρόμο προς τα βουνά, προς το εξαίσιο δάσος της Φολόης, να ανασάνουν, να ανοίξουν τα πνευμόνια τους και να βοηθήσουν έστω για μία μέρα τις τοπικές κοινωνίες που στενάζουν, διοργάνωσαν φέτος δική τους γιορτή.
Δεν τους φτάνουν οι χιλιάδες των τουριστών που τους επισκέπτονται καθημερινά, οι δεκάδες εκδηλώσεις που έχουν όλο το χρόνο και ακόμη περισσότερες το καλοκαίρι στα θέατρα Φλόκα και Δρούβα, θέλουν να αρπάξουν και τη γιορτή της Πρωτομαγιάς από τους φτωχούς Καπελίσιους.
Ανάρρωνα, την ημέρα της Πρωτομαγιάς, από ένα μεγάλο χειρουργείο και δεν είχα τη δυνατότητα επικοινωνίας.
Μ´επισκέφτηκε λοιπόν στο νοσοκομείο, ένα «τσακάλι» της ορεινής Ηλείας, που ήθελε με οποιοδήποτε κόστος, ορεινό δήμο, (τότε με τον Καλλικράτη), αλλά εμείς οι Αντρωναίοι, οι Κουμαναίοι, οι Γιαρμεναίοι, και πολλοί άλλοι, ντριτσινάγαμε να πάμε στα Ολύμπια, να αρπάξουμε και εμείς λίγη από τη δόξα τους.
Ξέρεις μου λέει, αυτοί οι άπληστοι στην Αρχαία Ολυμπία έχουν εκδήλωση σήμερα με το Λάλεζα και για να το καλύψουν, έχουν βάλει μπροστά κάποιους συλλόγους.
Τι το ήθελε και το ‘πε, μου ανέβηκε η πίεση και έβγαλα σπυριά!
Θα γράψω λέω στον επισκέπτη μου, θα γράψω και θα τους «κράξω».
Όχι, μου απαντά, μην ανακατεύεσαι, δεν θα βγάλεις άκρη, αντίθετα θα βρεθούν κάποιοι «πονηροί» να σε πουν και γραφικό.
Το σκέφτηκα και περίμενα μερικές μέρες, μήπως και αποφασίσει κανένας «τολμηρός» να μιλήσει, να γλυτώσω και ‘γω τη σύγχυση, αλλά πού;
’Ακρα του τάφου σιωπή! Όλοι την «ουρά στα σκέλια»!
Το ακούσατε πατριώτες στο Κούμανι, Γιάρμενα, Λάλα, Μποκοβίνα, Αντρώνι, Πανόπουλο, Κακοτάρι και τ’ άλλα χωριά;
Κλαπατσίμπανα σε σας, ορχήστρα με Λάλεζα στα Ολύμπια!
Λυπάμαι περισσότερο για τους φίλους Κουμαναίους που η γιορτή τους όντως θέλει υποστήριξη. Αντίθετα η γιορτή στο πικ-νικ του Λασιώνα την Πρωτομαγιά, (ότι και να κάνουν οι Ολύμπιοι) θα συγκεντρώσει τη μισή Πάτρα, την Αμαλιάδα, τον Πύργο και όλα τα περίχωρα.
Αυτά φίλοι μου, μέχρι τη νέα διοικητική μεταρρύθμιση και ευελπιστώ, εμείς οι Ορεινοί να έχουμε βάλει πλέον μυαλό, να πάρουμε των ομματιών μας για ορεινό δήμο και οι Ολύμπιοι… βουρ με το καλό για Πύργο...να καταλάβουν και αυτοί «τι εστί φυστίκι»!
Κώστας Παπαντωνόπουλος Μάης 2018
Απρόσμενη επισκεψιμότητα στη σελίδα μας (www.antroni.gr)
Παράλληλα με κάποιες καλές προσωπικές ειδήσεις, παρατηρούμε με χαρά τις τελευταίες μέρες τους μετρητές της σελίδας να ξεπερνούν κάθε προσδοκία μας. Διαβάζουμε απίστευτα νούμερα που ξεπερνούσαν τις 4.000 επισκέπτες της στιγμής.
Φαίνεται ότι, το www.antroni.gr στην πολύχρονη πορεία του, έσπασε το δικό του ρεκόρ επισκεψιμότητας, αφού έχει κατακτήσει την εμπιστοσύνη και την εκτίμηση, όχι μόνον των ανά τον κόσμο Αντρωναίων αλλά και πολλών φίλων της Ορεινής Ηλείας στην Ελλάδα, την Κύπρο και σε πολλές χώρες, απ’ όλες τις ηπείρους αυτού του πλανήτη.
Χίλιες περίπου αναρτήσεις με έγκυρα κείμενα, με ενδιαφέρουσες πληροφορίες και στοιχεία και άλλες πολλές που έχουμε διαγράψει για να ελαφρύνουμε τη σελίδα και να την κάνουμε πιο ευέλικτη. Οι αναρτήσεις συνοδεύονται πάντα από φωτογραφικό υλικό, σύγχρονο και παλιό, μέρος του οποίου έχει και συλλεκτικό χαρακτήρα, με ιστορία, λαογραφία, μνημεία και προσωπικότητες από την ζωή και τη δράση της μικρής μας κοινωνίας.
Οι μετρήσεις της σελίδας δεν αποτελούν για μας αυτοσκοπό και όπως θα είχατε διαπιστώσει πριν λίγα χρόνια δεν υπήρχαν μετρητές τους οποίους επαναφέραμε, ύστερα από απαίτηση κάποιων φίλων και επισκεπτών, αυτών που μας έστειλαν και φωτογραφίες από την παραπάνω επισκεψιμότητα.
Μας χαροποιεί όμως το γεγονός, το λαμβάνουμε υπόψιν και παρόλα τα σοβαρά προβλήματα υγείας, μας δίνει περισσότερη δύναμη να συνεχίσουμε την ανοδική πορεία πάντα με γνώμονα το αναγνωστικό κοινό και αμετάβλητο στόχο το ποιοτικό, έγκυρο και πρωτογενές περιεχόμενο.