Σκέψεις γύρω από το Facebook
Το Facebook (φέις μπουκ) είναι ιστοχώρος κοινωνικής δικτύωσης που χρησιμοποιείται από δισεκατομμύρια χρήστες. Ξεκίνησε το 2004 παράλληλα με την δική μας σελίδα antroni.gr, το ίδιο έτος.
Βρισκόμαστε εκεί, στο Facebook καμιά δεκαριά χρόνια. Από τους πρώτους ή μεταξύ των πρώτων από την Ηλεία. Σύντομα φτιάξαμε τις δικές μας ομάδες που προσέλκυσαν χιλιάδες ανθρώπους. Βρήκαμε εκεί, συγγενείς, φίλους, συναδέλφους, γνωστούς, άγνωστους, πολύ κόσμο και δεν σας κρύβουμε ότι στην αρχή ενθουσιαζόμασταν κιόλας. Κατόπιν όμως όλο αυτό κατέληγε σιγά-σιγά σε μία φούσκα, ένα "ανούσιο πράμα" που δεν λειτούργησε για την σύσφιξη των σχέσεων αλλά θα μπορούσαμε να πούμε ότι συνέβη το ακριβώς αντίθετο. Με κάποιους φίλους που είχαμε ταχτική ή καθημερινή επικοινωνία, αραιώσαμε αφού τα νέα τους τα μαθαίνουμε πλέον από αυτό το διαβολοεργαλείο. Μάλιστα με άλλους ήλθαμε και σε σύγκρουση και σε σφοδρή αντιπαράθεση. Θα ήταν καλύτερα να τους θυμόμασταν όπως πριν γιατί η συμπεριφορά τους εδώ μας απογοήτευσε. Το ίδιο βέβαια θα λένε και αυτοί από την πλευρά τους.
Για τους λάτρεις της λαογραφίας (όπως η αφεντιά μας) το Facebook είναι ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο, διότι βοηθάει να ξετρυπώνουμε πολλά σπουδαία στοιχεία, όπως είναι οι φωτογραφίες, αλλά και άλλο πρωτογενές υλικό. Επίσης είναι χρήσιμο για μας, διότι διαφημίζει την επιχείρησή μας (με το αζημίωτο), αυξάνοντας τις πωλήσεις, αλλά και τις σελίδες μας εδώ, ανεβάζοντας έτσι (όχι ότι το έχουμε ανάγκη) την επισκεψιμότητά τους.
Χρήσιμο όμως είναι και για τους «κλέφτες» του ίντερνετ, κάποιους εξυπνάκηδες που βρίσκουν μια φωτογραφία, ένα κείμενο, οι οποίοι τα κλέβουν και τα κοτσάρουν σε μια ομάδα, δίχως πηγή και περιγραφή, όπου τις περισσότερες φορές τα θέματά τους είναι άσχετα με το αντικείμενο της ομάδας. Π.χ. «Ορεινή Ηλεία», του φίλου και συναγωνιστή μας στον σύλλογο Ωλονό, Ανδρέα Αθανασόπουλου. Παρακολουθούμε κάποιους ψωνισμένους, χρόνια τώρα και μας «τσιτώνονται» τα νεύρα, οι οποίοι δεν ξεπερνούν τα δάκτυλα της μιας παλάμης, που αναρτούν διάφορες φωτογραφίες με καλύβια, άλογα, γαϊδούρες, κοτέτσια, κοκόρια που τα συνοδεύουν λεζάντες όπως: «ζεστή καλημέρα», «ευτυχισμένη ζωή», «χαρούμενη Κυριακή» λες και εμείς στην ορεινή Ηλεία «είμαστε για τα πίτουρα». Τους ακολουθούν με λάϊκ (μου αρέσει) κάποιοι πλασματικοί φίλοι μας που όταν είδαν το κοτέτσι, λαχτάρισαν το χωριό τους και άθελά τους μας προτρέπουν να μεταβούμε και εμείς σε αυτά το ανούσια θέματα που «ψώνισαν» εδώ και εκεί. Πόσο... όμορφο θα ήταν αυτοί οι «κλέφτες» που αποζητούν την αναγνώριση με «ξένα κόλλυβα», να μας έδειχναν μια δικιά τους φωτογραφία των παιδικών τους χρόνων, του σχολείου, του χωριού τους, της γειτονιάς, της γιαγιάς τους, της θειάς τους κλπ.
Επίσης, το facebook είναι χρήσιμο εργαλείο για τους κομπλεξικούς με έλλειμμα αυτοεκτίμησης που αν δεν τους κάνεις λαϊκ, γίνονται εχθροί σου. Γι’ αυτούς που έκαναν δικιά τους σελίδα και νόμισαν ότι έπιασαν «τον πάπα…», τους επιδειξίες, τα καμάκια, τους γαμπρούς, τις νύφες που παρ´όλη την "αποτυχημένη" εξωτερική εμφάνιση, παρουσιάζονται σαν μοντέλα (το photoshop έχει πάρει φωτιά), αυτούς που ψάχνουν ταίρι και αυτούς που επιθυμούν την διαφορετικότητα στην σεξουαλική τους ζωή.
Για αυτούς που έχουν βρει τη χαρά τους, που επιζητούν το "ουάου", την επιβεβαίωση, τα κοπλιμέντα ότι είναι οι καλύτεροι του χωριού με την ανάρτηση που μας «έμπηξαν», το ταξίδι που πήγαν, το σαλόνι που αγόρασαν, το αυτοκίνητο, το σπίτι, την γκόμενα που γνώρισαν, την οικογένεια και το χειρότερο για κάποιους ότι μαζί με άλλα εκθέτουν στο διαδίκτυο και τα ανήλικά τους. Είναι οι ίδιοι που πριν διαβάσουν ένα άρθρο πατάνε like, όπως φανταζόμαστε θα γίνει και σε αυτό το άρθρο που τους «κράζει».
Χρόνια πολλά στους Χρήστ(ε)ς είτε γράφονται με ι (γιώτα) είτε με η (ήτα)!
 |
| Η γραφή είναι της διδασκάλισσας Ελένης Νικολετοπούλου |
"Σγαρλίζοντας" κάποια παλιά έγγραφα από αρχεία του Δημοτικού Σχολείου Αντρωνίου, διαπιστώσαμε ότι σχεδόν όλοι οι παλιοί διδάσκαλοι του περασμένου αιώνα το όνομα Χρίστος, το έγραφαν με ι (γιώτα) και περισπωμένη φυσικά, π.χ. Χρίστος Νικολετόπουλος, Χρίστος Μπαντούνας (Πλίθας) κλπ. Αντίθετα στα αρχεία των μητρώων (κοντά στην επανάσταση) παρατηρούμε ότι γράφεται με η (ήτα) και περισπωμένη (μακρόν προ βραχέως). Επειδή με την ορθογραφία δεν τα πάμε και πολύ καλά, ψάξαμε λίγο το παραπάνω θέμα για να μην βγουν πάλι οι εξυπνάκηδες με τις λεξικο-γραμματικές παρατηρήσεις τους όπως με την λέξη «κρεμάγανε» που γράψαμε εδώ. Το όνομα Χρήστος είναι πολύ σπάνιο και στο χωριό μας ακόμη περισσότερο (μετριούνται στα δάκτυλα). Η έρευνα που έκανε ο Χάρης Φουνταλής, σε δείγμα 100.000 περίπου ατόμων το όνομα Χρήστος έρχεται στην 6η θέση σε απόσταση από τον 5ο και στην 17η στην γενική κατάταξη (μαζί με τα γυναικεία ονόματα).
Είναι φιλάνθρωπος ο Νίκος Μπαντούνας;
O κ. Νικόλαος Μπαντούνας επιδίδει δωρεά του για το υπερσύγχρονο χειρουργείο στον κ. Simon Woods, ιατρικό διευθυντή του Cabrini. Φώτο Κώστας Ντεβές
Ο Νίκος Μπαντούνας του Χρήστου (Πλίθα) και της Κωνσταντίνας γεννήθηκε το 1936 στο Αντρώνι. Το παρατσούκλι του ήταν Μάστορης ή Κουραδάς. Έφτασε στην Νέα Υόρκη το 1956 με υποτροφία για το Πανεπιστήμιο Κολόμπια. Πολιτεύτηκε εκεί και τελευταία βρίσκεται ως επιχειρηματίας στη Μελβούρνη.
Φέρνουμε το θέμα στην επικαιρότητα διότι το περασμένο καλοκαίρι, στο Αντρώνι, έγινε μια συζήτηση για τις δραστηριότητες του Νίκου. Υποστηρίζαμε εμείς αυτά που είχαμε διαβάσει, ότι ο Νίκος Μπαντούνας δίνει χρήματα και κάνει δωρεές για υπερσύγχρονες μονάδες υγείας στην Αυστραλία και άλλες... για παιδιά στην Αφρική.
Δεν θα σχολιάσουμε την συζήτηση στην πλατεία και το βιογραφικό του Νίκου τώρα, θα τα αφήσουμε για άλλη στιγμή.
Είχαμε κάνει πέρυσι κάποια προσπάθεια (μέσω τρίτου) να έλθουμε σε επαφή μαζί του. Θέλαμε να του υπενθυμίσουμε ότι το χωριό του, έχει περισσότερες ανάγκες από την πλούσια Αυστραλία.
Γνωρίζουμε βέβαια, ότι θα υπάρχουν μικρές ή μεγάλες πικρίες αλλά οι φιλοσοφημένοι και μεγαλόψυχοι άνθρωποι αυτά τα ξεπερνούν, τα αφήνουν πίσω και προχωρούν μπροστά.
Κώστας Παπαντωνόπουλος
Ο μπάρμπα-Πλίθας χορεύει στο πανηγύρι στο Αντρώνι,το 1996 στην πλατεία.
Διαβάστε στην εφημερίδα «Νέος Κόσμος»:
Αδιάφοροι οι βουλευτές και οι πολιτευτές της Ηλείας από το περιβάλλον και την πολιτιστική κληρονομιά.
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ 1η Ιουλίου 2019
ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ Αριθ.Πρωτ.:116
ΕΡΥΜΑΝΘΟΥ - ΦΟΛΟΗΣ O «ΩΛΟΝΟΣ»
Θέμα: Αδιάφοροι οι βουλευτές και οι πολιτευτές της Ηλείας από το περιβάλλον και την πολιτιστική κληρονομιά.
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Στα δέκα περίπου χρόνια της ύπαρξης του Συλλόγου Προστασίας της Φύσης και της Πολιτιστικής Κληρονομιάς Ερυμάνθου-Φολόης ο «Ωλονός», οι βουλευτές και πολιτευτές της Ηλείας σχεδόν στο σύνολό τους, δεν στήριξαν θέματα που είχαν σχέση με το περιβάλλον, την πολιτιστική και ιστορική κληρονομιά μας.
Γνωρίζουμε, ότι, είναι υποχρέωση κάθε τοπικού βουλευτή να ενδιαφέρεται για τα τοπικά θέματα αλλά θα ήταν παράληψή μας να μην αναφερθούμε σε ανθρώπους που πήραν αυτοβούλως πρωτοβουλία όπως, ο Βουλευτής της Ν.Δ. κύριος Γιώργος Κοντογιάννης μία μόνον φορά το 1910 και η κυρία Έφη Γεωργοπούλου–Σαλτάρη του ΣΥΡΙΖΑ.
Η κ. Γεωργοπούλου–Σαλτάρη, κατέθεσε σειρά επερωτήσεων που αφορούσαν καταγγελίες του συλλόγου στις τελευταίες περιόδους της βουλής των Ελλήνων. Κινητοποίησε επίσης, υπουργεία, περιφέρεια, δήμο και τέλος ενόχλησε «βραδυκίνητους» υπαλλήλους και «αφύπνισε» δημόσιες υπηρεσίες χωρίς να υπολογίσει το πολιτικό κόστος. Λυπούμαστε που δεν θα την έχουμε μαζί μας ως βουλευτή στην επόμενη βουλευτική περίοδο διότι δεν κατέρχεται στις προσεχείς εκλογές.
Ευχόμαστε και ελπίζουμε στις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές που θα γίνουν στις 7 Ιουλίου 2019, να εκλεγούν άνθρωποι εργατικοί που να έχουν περισσότερη ευαισθησία στο περιβάλλον και στην πολιτιστική μας κληρονομιά από τους προηγούμενους που στην πλειοψηφία τους ήταν εντελώς αδιάφοροι.
Ο Πρόεδρος ΤΟ Δ.Σ.
Παπαντωνόπουλος Κώστας Μαρκόπουλος Ι. (Ταμπουρόγιαννης)
6977223610 Μπιλάλης Κώστας
Τσούλου Θάλεια
Αθανασόπουλος Ανδρέας
Μαρτζάκλης Θοδωρής
Καραμέρος Τάσος
Κοινοβουλευτική δραστηριότητα:
Η ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΜΙΑΣ ΒΑΣΙΛΙΣΣΑΣ
Κατά την περιοδεία του Βασιλικού ζεύγους Όθωνας και Αμαλία, στην Ηλεία στις 8 Μαΐου το 1840, διήλθαν από τα μέρη του τότε δήμου Σελληεντίας, στην άνω Πηνεία. Ο τότε Δήμαρχος Σελληεντίας Καραμπάτσης Δημήτριος, τους υποδέχθηκε με τιμές, όχι στην έδρα του δήμου που ήταν το Τατάραλι (σημ. Ανθώνα), αλλά στο χωριό Μπουρντάνου (σημ. Βουλιαγμένη).
Η επίσημη υποδοχή στο Βασιλικό ζεύγος, έγινε στον προαύλιο χώρο του ιερού ναού των Αγίων Θεοδώρων στις παρυφές του οικισμού Μπουρντάνου (σημ. Βουλιαγμένη). Εκείνη την εποχή ο κεντρικός δρόμος που διέσχιζε την Πηνεία από Πανόπουλου Χάνι προς Γαστούνη, αφού περνούσε από τα Μαραγκέϊκα Χάνια κατέβαινε στην Μπουρντανόσκαλα – Μπουρντάνου (σημ. Βουλιαγμένη) – Σιμόπουλο – Ποτάμι Κούλουγλι (Οινόη) – Δελήμπαλι (σημ. Εφύρα) – Γιάννη Τζαμί (σημ. Ωραία) κ.ο.κ.