Σισίνιδες συνέχεια...

Από ένα δημοσίευμα της Εφημερίδας “ΕΘΝΙΚΗ, Ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΚΑΙ Ο ΛΑΟΣ” που εκδόθηκε στην Αθήνα στις 8 Ιουνίου 1844, έτος Α΄, αριθμός 34, αλιεύσαμε ένα δημοσίευμα που βάλλεται κατά του Χρύσανθου Σισίνη, υιού του Γεωργίου Σισίνη. Η αφορμή της δημοσίευσης ήταν ότι το antroni.gr είχε δημοσιεύσει ένα άρθρο ότι ο Σισίνης μοίραζε ΑΡΙΣΤΕΙΑ πολέμου με το τσουβάλι, και γι’ αυτό κατηγορηθήκαμε από κάποιους συμπατριώτες μας για παραπληροφόρηση και για δημοσιεύματα στον γάμο του Καραγκιόζη. Γι’ αυτό τον λόγω χρόνια ψάχναμε να το τεκμηριώσουμε. Η εν λόγω Εφημερίδα, που αναδιφήσαμε μας δικαίωσε πλήρως!

«Ο υσόβιος Χ. Σισίνης σιμά των άλλων χαρίτων του υπουργείου εφορτώθη και με φορτώματα αριστείων τα οποία διένειμεν εις όλους τους υποτελείς του, αλλά επειδή κατά το μέτρον του Μαρτιάτικου υπουργείου, τα των εναντίον απεφασίσθη να σταλώσιν εις τας Διοικήσεις, κατά συνέπειαν τούτου εστάλησαν αρκετά τοιάυτα επί τη ββάσει παλαιών αποδεικτικών και εις την Διοίκησιν της Ηλείας, άλλ’ ο Κ. Διοικητής αντί να τα διανείμη δια των Δημοτικών Αρχών, τα εγχειρίζει εις τον Σισίνην, εις τον οποίον  παραπέμπει δια γραμμάτων, τους πολίτας εις τους οποίους στέλλονται, ο δε Στρατηγός τα διανέμει λαμβάνων υποσχέσεις ψήφων, το μέτρον ή η αναφανδόν παραχώρησις των Διοικητικών καθηκόντων εις τον Σισίνην συμβιβάζεται με την αμερόληπτον διεξαγωγήν της υπηρεσίας; Συμβιβάζεται με τον χαρακτήρα του Κ. Χαραλάμπη; Παύεται ο Δήμαρχος Λαμπείας Στεφανής δυνάμει καταμυνήσεως επί δωροδοκία του διαβόητου Πατραλία, άνευ τακτικών προανακρίσεων, και χωρίς να τω ζητηθή απολογία αλλά μόνον διότι προ 10 ημερών την επροκύρηξεν ο πωλημένος Σισίνης…»

μουρτατοχώρια και αλβανοχώρια της Ηλείας

Τα τελευταία χρόνια ασχολούμαστε εντατικά με την καταγραφή των οικογενειών στο Αντρώνι αλλά και ευρύτερα. Η έρευνά μας σε κάποιες περιπτώσεις μας οδηγεί πολύ πίσω ως τα προεπαναστατικά χρόνια όπου διαπιστώνεται, ότι, κάποιες οικογένειες προέρχονται από γενάρχες που είναι τούρκικης καταγωγής με Ελληνίδες συζύγους αλλά και αντίστροφα, γενάρχες Έλληνες με γυναίκες Τούρκικης καταγωγής.

Αν δημοσιεύαμε σήμερα αυτά τα στοιχεία θα έψαχναν οι Αντρωναίοι να μας βρουν για να μας κάψουν ή να μας ρίξουν στα Τάρταρα.

Αυτό συνέβη στην πραγματικότητα με τους Κρυονερίτες, σα διαβάσανε στο βιβλίο του Χρυσανθακόπουλου, πως στο χωριό τους το Μπάστα Ηλείας «κατοίκησαν πολλοί Τούρκοι[1] και ο πληθυσμός του ήταν αμιγώς τουρκικός». Γίνανε «Τούρκοι» και ψάχνανε να βρούνε το βιβλίο[2], για να το ρίξουν στην «πυρά» που όπως λέγανε, έγραφε βλακείες. Ευτυχώς όμως που δεν το βρήκαν.

Τετρακόσια χρόνια κατοχής είχαμε από Τούρκους, Αλβανούς ή αν θέλετε και τους Τουρκαλβανούς που βρέθηκαν στο Λάλα τα τελευταία χρόνια της κατοχής όπου και σε αυτή την περίοδο βιάστηκαν χιλιάδες ελληνοπούλες άλλες παντρεύτηκαν παρά την θέλησή τους άλλες ερωτεύτηκαν Τούρκους όπως η Ελένη του Λιβαρτζίου και άλλες που υπηρέτησαν τα σαράγια των αγάδων.

Τα πολιτικά ψώνια, οι βιτρίνες και οι πελάτες τους ... της Ηλείας ...

Εισαγωγικό μήνυμα:«Το παρόν ΔΕΝ αποτελεί προϊόν μυθοπλασίας. Τα πρόσωπα, τα “ονόματα” και οι καταστάσεις ΔΕΝ είναι φανταστικά και οποιαδήποτε ομοιότητα ΔΕΝ είναι συμπτωματική και ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα».

Άλλοι τρελαίνονται από τις μυρωδιές της ζωής και της επερχόμενης άνοιξης και άλλοι από τις «μυρωδιές» των εκλογών.
Σαφώς παίρνουμε τη θέση των πρώτων, αλλά οι δεύτεροι είναι αυτοί που μονοπωλούν το ενδιαφέρον της επικοινωνίας.

Τους βλέπεις ανήσυχους, κορδωτούς, περιποιημένους να βολτάρουν στους δρόμους των πόλεων, να σταματούν τους δυνάμει ψηφοφόρους τους, να χαμογελάνε με τη βία, να φορούν τελοσπάντων τη μάσκα του οικείου, του διπλανού, αυτού που μιλάει στον λαό.
Μια απέραντη πασαρέλα Ηλεία, όλος ο θίασος επί σκηνής, πρωθυπουργοί νυν και επόμενοι(?), οι διατιθέμενοι προς αγορά και κοινώς ψώνια ή ψωνάρες, ως αγοραίοι, οι νυν εξουσιαστές (Δήμαρχοι, Αντιδήμαρχοι, Περιφερειάρχες, Αντιεριφερειάρχες, Βουλευτές) οι επιδιώκοντες και ανερχόμενοι (με κάθε τρόπο και μέσο και κυρίως έρποντας και γλείφοντας ..) πολιτευτές, υποψήφιοι, νεοσωτήρες, ανακυκλούμενοι ( από βουλευτής δήμαρχος και τούμπαλιν..), λιμάριδες, οι αρθογραφούντες κενολόγοι, οι φάτσες στις εφημερίδες, τα κάθε λογής μούτρα...

Αυτοί που δεν παράγουν τίποτα, με τις πόλεις των δημάρχων μίζερες, άζωες, βουβές, με την Ηλεία των βουλευτών και κυβερνητών στο ναδίρ, στην εσχατιά της Ελλάδας και της Ευρώπης, χωρίς τίποτα, χωρίς παρόν και μέλλον αλλά με τόσο πλούσιο παρελθόν και είναι, με την κατοίκους να λιγοστεύουν και να γερνάνε ...

Και οι καταστροφείς, τα λιγοτάρια (έως τίποτα), οι ανίκανοι, παλιοί και νέοι,απτόητοι συνεχίζουν και εμφανίζονται παντού,
σε κοπές πιτών (... “αθλούμενοι” στις πιτοδρομίες ), σε βραβεύσεις επιτυχόντων φοιτητών), κόβουν πίτες κι ίδιοι (που να τους κόψει...), σε Δημαρχεία εν όψει αναπτυξιακών συνεδρίων (τάζοντας πράγματα και θάματα για το μέλλον μας - που είναι μαύρο και άραχλο αν δεν βάλουμε μυαλό) και γενικώς παντού υπάρχουν, σαν τις ιώσεις που βρίσκονται σε έξαρση αυτή την περίοδο).

Φορούν την έκφραση και ύφος που πρέπει σε κάθε περίσταση (ξέρουν αυτοί ... άλλωστε και οι απόκριες που ήρθαν χρειάζονται και το ανάλογο μασκάρεμα),
το χαμόγελο στις χαρμόσυνες συνάξεις,
την θλίψη στις θλιβερές,
το οραματικό (αυτό με το χαμένο βλέμμα που κοιτά στο μέλλον ..μάλλον στην καρέκλα που επιδιώκουν να στρογγυλοκαθόσουν),

Χωριανέ…, «κάτσε στ’ αυγά σου»

Χωριανέ μην κοιτάς τι έκανε το Χωριό για σένα, κοίταξε εσύ τι μπορείς να κάνεις για το χωριό σου

Επίκαιρο: Οι Αθηναίοι παρά τα μέτρα περιορισμού ενάντια στον κορωνοϊό, έχουν ξεκινήσει να πηγαίνουν στα χωριά τους.

Ήταν ταμπέλα στο δρόμο που βρήκα πέρσι στην Εύβοια, εκεί που βαφτίσαμε την μικρή Αριάδνη, εγγόνα του Δημήτρη Σπύρου από τα Διάσελλα Ολυμπίας.