Ο Κώτσος (Παναγιώτης Κότσαλης)

1960 ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΠΕΡΙΗΓΗΣΗΣ ΣΤΗ ΦΟΛΟΗ

Ντοκιμαντέρ του 1960 στα χωριά του Οροπεδίου Φολόης

Είναι μια βουβή ταινία οκτώ περίπου λεπτών super 8mm της Κλειώς Μποσταντζόγλου, μια γλυκιά ανάμνηση από τα χωριά του Οροπεδίου λίγο μετά τον πόλεμο που βρήκαμε στο Hellenic Archives.
Σε αυτή την ταινία απεικονίζονται βρύσες με τρεχούμενα και γάργαρα νερά, όμορφα πέτρινα κτήρια, χαγιάτια και ξύλινες σκάλες που σπανίζουν πλέον, άνθρωποι του τόπου μας, τσορομπίλια, ενδυμασίες, εικονοστάσια, γάμοι και τραπέζια, χαρές με παραδοσιακά όργανα, στάνες και κονάκια ξύλινα.
Μας δείχνει επίσης, μανιτάρια της Κάπελης, ελεύθερο άλογο, πρόβατα, γουρούνια και την κατσίκα που μόλις γέννησε.
Ακόμη φαίνονται τα βουνά μας από τη θάλασσα. Ο χιονισμένος Ερύμανθος (Ωλονός), τα Αρκαδικά βουνά, το ελατοδάσος της Δίβρης και το οροπέδιο Φολόης.
Τέλος, το ντοκιμαντέρ αυτό προσπαθεί να αναδείξει την επερχόμενη καταστροφή στο δρυοδάσος από τις παράνομες διανοίξεις αφού μας δείχνει διάφορα σημεία της Κάπελης με εκχερσωμένες εκτάσεις και κομμένα δένδρα.
Κώστας Παπαντωνόπουλος

1986, Μ. Παρασκευή στο Αντρώνι (Βίντεο)

Ήταν Μεγάλη Παρασκευή, όταν μάθαμε ότι το ραδιενεργό νέφος (Καίσιο 137) από το πυρηνικό ατύχημα του Τσερνόμπιλ άρχισε να εισέρχεται στην Β. Ελλάδα, το πρωί της 2ας Μαΐου του 1986. Ο εφιάλτης συνέχισε να εξαπλώνεται στην Ελλάδα και το μεσημέρι του Μ. Σαββάτου 3 Μαΐου του 1986 την κάλυψε ολάκερη, με διαφορετικές εντάσεις ανά περιοχή και ώρα. Η ραδιενεργός μόλυνση εντάθηκε την Δευτέρα του Πάσχα και παρέμεινε πάνω από τη χώρα μας τουλάχιστον μέχρι την 9η Μαΐου του 1986.
Εκεί κοντά στο Θεριστή, περίμενα να γεννηθεί ο Μιχάλης μου και έτρεχα σαν τρελός στα φαρμακεία και στα super market, να βρω πρώιμα γάλατα που δεν θα είχαν επηρεαστεί από το κακό που βρήκε τον τόπο. Αυτή η εξάπλωση της ραδιενέργειας δημιούργησε πολλά προβλήματα στη χώρα μας και κυρίως στη Β. Ελλάδα. Τα σημάδια αυτής της κατάρας που «θερίζει» συνεχώς, είναι σήμερα πιο έντονα σε αρκετούς από εμάς που υποφέρουμε από τη γνωστή μάστιγα που δημιούργησε η έκρηξη στο Τσερνομπίλ.
Τότε ήταν που είχα αγοράσει τη δεύτερη κάμερά μου, την οποία έστησα στο μπαλκόνι του σπιτιού μου με δυνατό προβολέα που φώτιζε όλο το προαύλιο της εκκλησίας. Η πρώτη ήταν μια βουβή «SUPER 8», την είχα φέρει από την Αμερική και όλες οι ταινίες της χάθηκαν και μαζί ένα μικρό κομμάτι από την ιστορία του χωριού μας.
Κάποιοι δεν είχαν προσέξει τότε ότι είχε στηθεί βίντεο, αλλά πίστευαν ότι φώτιζα την εκκλησία για τον επιτάφιο. Μεταξύ αυτών ήταν και ο μακαρίτης ο Κώστας του Παυλή που μου είπε, «ωραία ήταν η βραδιά με τα φώτα που άναψες».
Το βίντεο ήταν πολύ μεγάλο καθ´ ότι η εγγραφή διήρκησε όλο το διάστημα της τελετής. Εδώ όμως, θα δείτε μερικά μόνο λεπτά από τον προαύλιο χώρο, πριν την έξοδο του επιταφίου και το μεγαλύτερο μέρος βασίζεται στην περιφορά του γύρω από την εκκλησία.
Πηγαινορχόμουν τότε μέσα-έξω στην εκκλησία, διότι όπως θα θυμούνται κάποιοι «μικροί», αυτό το διάστημα ήμουν και στο ψαλτήρι.
Στην ταινία φαίνονται τα τότε τσορομπίλια, οι σημερινοί σαραντάρηδες (plus) που ξεκινούσαν την ανάσταση με τα βαρελότα, από την Μ. Πέμπτη. Πρωτοστατούσε και η αφεντιά μου στα βεγγαλικά, αλλά διαφωνούσα κάθετα με το να τρομάζουμε τις γυναίκες και τα μωρά, με αποτέλεσμα να μην «ευλογάει», γυναίκα στην Ανάσταση. Επίσης έχω εκφράσει αρκετές φορές την άποψη, η Ανάσταση να γίνεται εκτός ναού, όπως σε όλη τη χώρα και τα βεγγαλικά να πέφτουν στο ρέμα. Οι παπάδες όμως και όσοι περιστρέφονται γύρω από αυτούς είχαν πάντα άλλη άποψη «για ευνόητους λόγους», όπως είπε και ένας φίλος. Όταν τον ρώτησα τι εννοείς, είπε λακωνικά: και να χαθεί η χαρά του «δίσκου»; Τα συμπεράσματα δικά σας! Είναι ευτύχημα που δεν έχουμε ακόμη κάποιο σοβαρό τραυματισμό ή κάτι χειρότερο, γιατί απλούς τραυματισμούς είχαμε.
Παρατηρούμε με νοσταλγία στο βίντεο τα πειράγματα των συγχωριανών μας, διαπιστώνουμε πόσο κόσμο είχε τότε το χωριό μας και πόσα (και δεν είναι λίγα), από τα αγαπημένα μας πρόσωπα που έχουν φύγει.
Καλή Λαμπρή!
Κώστας Παπαντωνόπουλος Απρίλης 2018

ΑΝΤΡΩΝΙ: ΤΑΙΝΙΑ ΑΡΧΕΙΟΥ

ΑΝΤΡΩΝΙ: ΤΑΙΝΙΑ ΑΡΧΕΙΟΥ

Πριν λίγα χρόνια (το καλοκαίρι του 2011) θέλησα να  κάνω ένα ταξίδι πίσω στο χρόνο δηλαδή να σας δείξω ένα μικρό μέρος από το αρχείο των αγαπημένων μας προσώπων που γεννήθηκαν ή έζησαν στο χωριό μας.

Έφτιαξα λοιπόν μια πρόχειρη ταινία, ένα δείγμα που κράτησε παραπάνω από μιάμιση ώρα.

Το έργο αυτό ετοιμάστηκε πολύ γρήγορα αφού θυσίασα δύο μόνον μέρες από τις διακοπές μου, για να προβληθεί τον Αύγουστο του 2011 στο θεατράκι του χωριού.

Η προσέλευση των κατοίκων ήταν απίστευτα μεγάλη παρότι υπήρξαν κάποια τεχνικά προβλήματα και η έναρξη της προβολή καθυστέρησε πάνω από μία ώρα.

Στο διάστημα της προβολής υπήρχε  πλήρη αφοσίωση αλλά και φόρτιση από το κοινό όπου πίσω μου ακούγονταν μόνο λυγμοί με αναφιλητά  αλλά και γέλια όταν προβάλλονταν κάποιες αστείες φωτογραφίες.

Μετά από την προβολή η κατάσταση άλλαξε σε σχέση με τους ανθρώπους και κάποιοι έσπευσαν να μου δώσουν φωτογραφίες και άλλο υλικό. Για να τους ικανοποιήσω, έφτιαξα ένα δεύτερο DVD ως συμπλήρωμα όπου το πρόβαλα στο ίδιο σημείο το 2012.

Η ταινία αποτελείται από δέκα περίπου θεματικές ενότητες όπου στο τέλος έχει προστεθεί το συμπλήρωμα του 2012

Στα χρόνια που μεσολάβησαν, συγκεντρώθηκε ακόμη περισσότερο υλικό αλλά εκτιμώ ότι δεν είναι ακόμη αρκετό για «να μπει στο αυλάκι» μια ολοκληρωμένη δουλειά.

Αρχικά υπήρχε η εκτίμηση να μην ανέβει αυτό το έργο στο διαδίκτυο αλλά κάποιοι φίλοι συμπατριώτες (που μάλιστα έχουν δώσει και αρκετό υλικό) οι οποίοι βρίσκονται στο εξωτερικό με έπεισαν να το δημοσιοποιήσω για να το δουν και να το κρατήσουν όλοι.

Παρότι το φιλμ είναι πρόχειρο και κακοφτιαγμένο, εγώ που το είχα δει τόσες φορές, υπήρξαν στιγμές συγκίνησης όταν είδα αγαπημένα πρόσωπα από όλα σχεδόν τα σόγια του χωριού μας,  όπως:

Αντρώνι: Φωτογραφίες από την σοφίτα μου

Αντρώνι: Φωτογραφίες απομακρυσμένης λήψης από το σπίτι μου με μεγάλης αυτονομίας GSM κάμερες!