Μάχη στο Λαντζόι 10 Μαΐου 1821 ~ Θάνατος Χαράλαμπου Βιλαέτη
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΗΛΙΑ ΠΑΝ. ΤΟΥΤΟΥΝΗ & ΚΩΣΤΑ ΠΑΠΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΥ «ΤΑ ΠΟΛΕΜΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΣΤΗΝ ΗΛΕΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΑ ΤΟΥ 1821 (ΜΑΧΕΣ ~ ΑΨΙΜΑΧΙΕΣ ~ ΝΑΥΜΑΧΙΕΣ»
Ο Χαράλαμπος Βιλαέτης ως αρχηγός των Ηλειακών επαναστατικών στρατευμάτων, είχε αρχικά σκεφθεί και αποφασίσει να πολιορκήσει το Λάλα, όπου εκεί βρισκόταν η κύρια δύναμη των Τούρκων της Ηλεία και ταυτόχρονα η μόνη απειλή. Τότε επικεφαλής 500 Πυργαίων και Ηλείων από τα γύρω χωριά, στρατοπεύδευσε κοντά στο χωριό Στρέφι, το οποίο απείχε τρεις ώρες από το Λάλα. Προς βοήθειάν του έσπευσαν μετά την μάχη της Αγουλινίτσας και περίπου εκατό Τριφύλιοι με οπλαρχηγό τον Δημήτριο Κινά και τον Σταύρο Σαρενίτη από την Σάρενα. Από το Στρέφι ο Βιλαέτης έστειλε σαν προφυλακή 100 Πυργαίους υπό τον Γεώργιο Κόλλια και τους Δημήτριο και Παναγιώτη Καμπάση με τους Ζακυνθινούς. Με αυτό τον τρόπο οι Έλληνες άρχισαν να πορεύονται προς το Λάλα.[1] Ο Λυκούργος Κρεσταινίτης περιγράφει τα γεγονότα:[2]“…Αφού οι εν Κλειδίω με τους Αγουλινιτσάνους κατά τας 24 Απριλίου κατεδίωξαν τους Λαλαίους εστρατοπέδευσαν εις Βολάντζαν, Αγουλινιτσαίοι, Φαναρίται και Αρκάδες έως 600, ο Λυκούργος Παπασταθόπουλος, Πέτρος Μήτσος και Αλέξιος Μοζχούλας με 200 Πυργίους και Αγουλινιτσαίους, κατέλαβον την θέσιν Μπέχρου, αφ’ όπου διαβάντες τον Αλφειόν έκαυσαν το χωρίον Φλώκα, του οποίου οι κάτοικοι είχον μεταβεί εις Λάλα όντες εκ των λεγομένων Μουρτατών, ήγουν εκ των Τούρκων εκείνων, οίτινες ελάμβανον χριστιανάς γυναίκας και τα μεν αρσενικά παιδία περιέτεμον, τα δε θηλυκά εβαπτίζοντο…”
ΣΑΝ ΑΥΡΙΟ ΚΥΡΙΑΚΗ 17 ΙΟΥΝΙΟΥ 1821 ΕΓΙΝΕ Η ΜΑΧΗ ΣΤΟΥ ΚΑΤΣΑΡΟΥ ΑΝΤΡΩΝΙΟΥ ΗΛΕΙΑΣ ΜΕΤΑΞΥ 1500 ΛΑΛΑΙΩΝ ΚΑΙ 12 ΕΛΛΗΝΩΝ ΥΠΟ ΤΟΝ ΓΙΩΡΓΗ ΓΙΑΝΝΙΑ
ΣΑΝ ΑΥΡΙΟ ΚΥΡΙΑΚΗ 17 ΙΟΥΝΙΟΥ 1821 ΕΓΙΝΕ Η ΜΑΧΗ ΣΤΟΥ ΚΑΤΣΑΡΟΥ ΑΝΤΡΩΝΙΟΥ ΗΛΕΙΑΣ ΜΕΤΑΞΥ 1500 ΛΑΛΑΙΩΝ ΚΑΙ 12 ΕΛΛΗΝΩΝ ΥΠΟ ΤΟΝ ΓΙΩΡΓΗ ΓΙΑΝΝΙΑ
Να ιδούμε αυτοί οι «μπαγάσηδες» από τον Δήμο Αρχαίας Ολυμπίας, με το βαρύτερο όνομα στον κόσμο όπου ανήκει ο τόπος, θα φιλοτιμηθούν να πάνε να καταθέσουν τουλάχιστον ένα στεφάνι προς τιμήν στην μνήμη των ηρώων, που έδωσαν το αίμα τους, για την ελευθερία της πατρίδας μας;
Μόνον ο πρώην δήμαρχος Λασιώνος κ. Βασίλης Παπαντώνης, σε συνεργασία με τον σύλλογο Ωλονό, αισθανόμενοι την Εθνική Υπερηφάνεια, επανειλημμένα διοργάνωσαν εκδηλώσεις ιστορικής Μνήμης. Μετά την οριστική αποχώρηση του κ. Παπαντώνη δεν ίδρωσε το αυτί του κ. Κοτζιά, που επί δύο θητείες χρημάτισε δήμαρχος Αρχαίας Ολυμπίας. Ελπίζω, πάντα με επιφύλαξη, ότι αύριο ο δήμαρχος κ. Γεωργιόπουλος και το επιτελείο του, θα χαραμίσουν λίγο από τον «πολύτιμο χρόνο τους», να τιμήσουν, έστω απλά αυτούς, αυτούς τους αφανείς ήρωες που ηθελημένα για πολλούς λόγους, απέκρυψε η ιστορία μας;
Εκτός αν επιφυλάσσονται λόγω της πανδημίας διότι το στεφάνι μπορεί να είναι μολυσμένο με τον κορονοϊοό….
Οψόμεθα…!
Προεπαναστατικό επεισόδιο στου Κούμανι
Του Κώστα Παπαντωνόπουλου, Πλίεγκα
Ο Δημητράκης Βερβίτας και ο Γιαννάκης Γεωργόπουλος, και οι δυο τους μπατζανάκια από το Κούμανι, είχανε παγιωμένο στ’ αρρεβωνάδια του μικρού κουνιάδου τους. Την ώρα που ερχόσαντε εκεί στη Βαρυτούρκα απαντηθήκανε με κάνα πεντάρι καβαλαραίους, εκεινού του κερατά του Σεϊντάγα.
Εκείνοι τους ρωτήσανε, από πού ερχόσαντε ρε σκυλιά; Ο ένας από δαύτους τήραξε να ιδεί τι έχει μέσα σ’ ένα μισόσακκο ο Γιαννάκης που ήτανε σφικτοδεμένο στα πισινά κολιτσάκια του σαμαριού, του αλόγου του. Μέσα είχε λίγο καπινό, το πάγαινε στον γέρο πατέρα του τον Ασημάκη.
Τραγούδια για το απροσκύνητο Κούμανι και Αντρώνι
Μες στου Κουμάνι στην μέση, φτάνει αγάς με φέσι
και δυο τρεις τζοχαντζαραίοι, ούλοι τους καβαλαραίοι.
Και γυρεύουνε τον Καρκούλια, που χορεύει με ταβούλια
κι ο Ντίνος καημένε Μήτσο κι ο Ντίνος δεν προσκυνάει,
κι ο Ντίνος δεν προσκυνάει, μήτε το χορό του χαλάει.
Να σου και καημένε Μήτσο και ο Αγγελάκης ο Νιώτης
και ο Χρόνης ο Λινάρδος, και ο Κότζης ο Πανάγος,
που ήσαντε παλικαράδες, φτάσανε με τους γκραδες.
Τρογύρω γύρω γυροφέρνουν τον αγά τον μπερδεύουν
τρέμει ο αγάς πισωπατάει και στο Λάλα πισωγυρνάει.
Καταγραφή Ηλίας Τουτούνης (Γεώργιος Μπενέτσης Κυριακή 16 Ιουλίου 1978)
Το τι κακό μωρέ, που γίνηκε τούτο το καλοκαίρι,
Μπραΐμης ν’ εκίνησε μ’ ούλο του τ’ ασκέρι.
Πάτησε χώρες μωρέ και βουνά, χωριά και βιλαέτια.
Κι’ ούλα τον προσκύνησαν, κι ούλα τον προσκυνάνε.
μον’ δυο χωριά περήφανα, προσκύνημα δεν παίρνουν,
τ’ Αντρώνι και το Κούμανι, της Κάπελης οι πόρτες.
’Κείνα δεν προσκυνήσανε, προσκύνημα δεν ξαίρουν.
Και του Μπραΐμη του κακοφάνηκε, δεν το ’λπιζε ο μαύρος.
Στέλνει ν’ ασκέρι δυνατό, φτούνο τον Ντελή Αχμέτη
Να κάψει το μαύρο Κούμανι, να γδύσει και τ’ Αντρώνι.
Ο σκοπός του τραγουδιού έχει ως εξής:
Το τι κακό, μωρέ, το τι κακό, το τι κακό που γίνηκε, μωρέ που γίνηκε, τούτο το κα μωρέ τουτό τα, τουτό το καλοκαίρι.
Μου το είχε τραγουδήσει ο Παναγιώτης Ευσταθόπουλος ή Πανάκος από το χωριό Καλό Παιδί του δήμου Πηνείας στις 2 Ιουνίου 1995.
Το τραγούδι αυτό δημοσιεύεται για πρώτη φορά εδώ: www.antroni.gr στην Τετάρτη, 17 Ιουνίου 2009
ΠΑΠΑΝΤΡΙΟΠΟΥΛΟΣ ΑΠΟ ΤΟΥ ΠΟΘΟΥ
Γράφει, ο Κώστας Παπντωνόπουλος
Ο Αντρέας ο Ντανασάκος ή Βολαντζαίος και μετά Παπαντριόπουλος κατάγονταν από τη Βολάντζα (σημ. Αλφειούσα) Αγουλινίτζας.
Όταν ήταν νέος, σκότωσε έναν συνομήλικό του τουρκόπουλο, παιδί του Αγά του χωριού για κάποιες διαφορές που είχαν. Το ίδιο βράδυ ο πατέρας του που ήτανε πρόκριτος του χωριού, τον φυγάδευσε προς άγνωστο τόπο, χωρίς να ξέρει κανένας άλλος κατά πούθε έσαξε. Του έδωκε το άλογό του για να πάει στο χωριό Πόθου, σε ένα μακρινό συγγενή του και να μην ξανά γυρίσει στο χωριό γιατί όπως του είπε θα τον κόψουνε.