Γυμνάσιο Σιμόπουλου (Βιβλίο) 1973-74

 ΑΘΗΝΑ - ΜΗΤΗΡ ΔΕΛΤΙΟΝ ΤΟΥ ΜΙΚΤΟΥ ΕΞΑΤΑΞΙΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΣΙΜΟΠΟΥΛΟΥ 1973-74 

(ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ)

"Αθηνά - Μήτηρ" ονόμασαν το πόνημά τους οι μαθητές και οι καθηγητές στο εξατάξιο Γυμνάσιο Σιμόπουλου που το εξέδωσαν με σκοπό όπως λέγουν στο εισαγωγικό σημείωμα, να φέρουν σε πνευματική επαφή το σχολείο και τους λειτουργούς του με το ευρύτερο κοινό.

Ήθελαν λένε, να σχηματίσουν άποψη οι γονείς και οι κηδεμόνες των μαθητών αλλά και οι άλλοι πολίτες με το έργο που επιμελείτο στο σχολείο τους.

Γνώριζαν από τότε, ότι με τη δημοσίευση των «Χρονικών» του Σχολείου τους και τις εργασίες των μαθητών τους, ότι αφήνουν παρακαταθήκη σε μας να γνωρίσουμε την ιστορία της επαρχίας τους.

Δεν θα κρίνουμε σήμερα τα άλλα…, που αναφέρονται στο εισαγωγικό σημείωμα γιατί τότε..., το σχολικό έτος 1973 - 74 ήταν ακόμη δικτατορία και δικαιολογεί κάποιες θεοκρατικές και αντικομουνιστικές κορώνες.

Τέταρτο αντάμωμα συμμαθητών στις 24 Αυγούστου 2019 στη Δίβρη

Με πρωτοβουλία των συμμαθητών μας Γιάννη Ντινόπουλου και Φώτη Αναστόπουλου θα πραγματοποιηθεί και φέτος συνάντηση των τάξεων, 1968 - 69 - 70 παλιών συμμαθητών και καθηγητών του Γυμνασίου Λαμπείας, το Σάββατο, στις 24 Αυγούστου 2019 και ώρα 18:00 στο Γυμνάσιο της Δίβρης.
Εν όψει αυτής της συνάντησης, ήθελα να μοιραστώ μαζί σας και εννοώ τους καθηγητές και τους συμμαθητές μου, στιγμές από το προηγούμενο αντάμωμα που έγινε πριν πέντε χρόνια στο προαύλιο του Γυμνασίου Λαμπείας.
Πως περνούν τα άτιμα τα χρόνια; Τρία-τρία τα κατεβαίνουμε τα σκαλοπάτια…!
Ήταν ημέρα Σάββατο και τότε, στις 23 Αυγούστου 2014.
Από νωρίς το απόγευμα άρχισαν να ανηφορίζουν προς το γυμνάσιο – προσκύνημα οι προσερχόμενοι και να σου οι αγκαλιές, τα φιλιά και τα πρώτα πηγαδάκια με συζητήσεις από «παλιούς γνώριμους», αναπολώντας με νοσταλγία το παρελθόν.

ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ’’ΣΧΟΛΕΙΟ ΠΥΡΓΟΥ’’

ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ''ΣΧΟΛΕΙΟ ΠΥΡΓΟΥ'' ΕΚΛΕΙΣΕ ΤΟ 1819 ΜΕ ΕΠΕΜΒΑΣΗ
ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΕΠΕΙΔΗ Ο ΔΑΣKΑΛΟΣ ΤΟΥ ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ ΚΡΕΣΤΕΝΙΤΗΣ AΛΛΑΖΕ ΤΑ ΒΑΦΤΙΣΤΙΚΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΔΙΝΕ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΟΝΟΜΑΤΑ.(Λυσίας, Θαλλής, Χείλων )
Το ιστορικό ''ΣΧΟΛΕΙΟ ΠΥΡΓΟΥ'' ιδρύθηκε από τον δάσκαλο του γένους και πολιτικό Λυκούργο Κρεστενίτη. Το 1819 ύστερα από επέμβαση του Πατριαρχείου το Σχολείο Πύργου έκλεισε επειδή ο Κρεστενίτης κατηγορήθηκε ότι άλλαζε τα βαφτιστικά ονόματα των μαθητών του και τους έδινε Αρχαία Ελληνικά ονόματα. Όταν πήγαινε στο σχολείο κάποιος νέος μαθητής ο Κρεστενίτης, παρουσία των συμμαθητών του έλεγε: Ιδού τώρα δεν είναι το όνομα σου Παύλος, Πέτρος ή Ιωάννης, αλλά Θαλής, Λυσίας, Θεμιστοκλής κλπ. Και ο ίδιος άλλαξε το βαφτιστικό του όνομα Αντώνιος και πήρε το όνομα του Σπαρτιάτη Βασιλιά ΛΕΩΝΙΔΑ τον οποίο και θαύμαζε. Επειδή το Εβραιοχριστιανικό κατεστημένο του Πύργου προγραμμάτιζε να τον δολοφονήσει, ο μεγάλος αυτός αγωνιστής για να γλυτώσει την ζωή του, εγκατέλειψε τον Πύργο και επέστρεψε μετά την κήρυξη της επανάστασης. Το κλείσιμο του σχολείου Πύργου ήταν αποκλειστικό έργο της εκκλησίας. Τότε στον Πύργο δεν κατοικούσαν Τούρκοι εκτός από τον Ζαπίτη και μερικές υποτακτικές του οικογένειες. Οι Τούρκοι δεν επενέβαιναν στις εσωτερικές υποθέσεις των Ελλήνων, το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν η είσπραξη των φόρων και το μπαξίσι.

Πλιέγκας (1900-1978), 40 χρόνια από το θάνατό του

Γεννήθηκε στο Αντρώνι το 1900 από τον Αργύρη Παπαντώνη και την Ελένη Παπούλια[1] (Ρούσου), από το Κούμανι. Η Ελένη η μάνα του, ήταν μια πανέμορφη γυναίκα που άφησε όνομα στην περιοχή. «Σαν την Ελένη» έλεγαν. Αδέλφια της ήταν η Γιαννούλα[2], η Καλλιόπη[3], η Χρυσάνθη[4] και ο Βασίλης[5].

Η Ελένη όπως είπαμε, παντρεύτηκε τον Αργύρη Παπαντώνη (Πλιέγκα), με απογόνους τον Κώστα (Κωστάκη Πλιέγκα)- Παπαντωνόπουλο (που δεν είχε παιδιά) και τον Νικόλα (Πλιέγκα) Παπαντώνη που έκανε τον Αργύρη[6], τον Γιώργη[7] και τον Θοδωρή, από όπου προέρχεται και η αφεντιά μας. Τα παιδικά χρόνια του Κωστάκη του Πλιέγκα ήταν πολύ δύσκολα με μεγάλη φτώχεια.

Σχολείο[8] πήγε το 1907 απευθείας στο καινούριο, δυο τρεις τάξεις μόνο και έμαθε γραφή, ανάγνωση και αριθμητική. Η κύρια ασχολία του ήταν η γεωργία και από μικρός ως νέος δούλευε αξίνα στον κάμπο, από ήλιο σε ήλιο και έπαιρνε τότενες 2 δραχμές την ημέρα. Μας είχε αφηγηθεί πολλές ιστορίες και από την θητεία του στο στρατό, αφού συνέπεσε με την Μικρασιατική καταστροφή.

Παντρεύτηκε την Αγγελική (1908-2001) την πρωτότοκη κόρη του Δημήτρη Παπαντώνη[9] (Μπούκη). Την οποία έκλεψε[10] δύο φορές. Την πρώτη φορά, τον έκλεισαν στη φυλακή για αποπλάνηση ανηλίκου. Ωστόσο δεν τον πείραξε η φυλακή, αλλά ότι τον "κούρεψαν", πράγμα που θεωρείτω για την εποχή μεγάλη προσβολή. Όταν βγήκε, δεν έκατσε έτσι, έψαξε και βρήκε αυτόν που τον πρόδωσε και του ανταπέδωσε, κούρεμα με το προβατοψάλιδο.