μας ψεκάζουν...

Ξέρεις κάποιος να μας πληροφορήσει αν έχουμε κρούσμα κορωνοϊού στα χωριά μας;

Αλλιώς…, τι νόημα έχει ο ψεκασμός του Δήμου Ολυμπίας;

Αφήστε τους ανθρώπους στην ησυχία τους, δεν τρώνε το κουτόχορτο που πάτε να τους ταΐσετε.

Διαβάζουμε στην νεοσύστατη σελίδα στο fb «Σπαρτουλιά, Δήμος Αρχ. Ολυμπίας» από όπου αντλήσαμε και την φωτογραφία:

«Απολύμανση κοινόχρηστων χώρων πραγματοποιήθηκε σήμερα σε όλα τα χωριά της Δημοτικής Ενότητας Λασιώνος, από την πολιτική προστασία του Δήμου Αρχαίας Ολυμπίας, υπό τον καθ ύλην υπεύθυνο Αντιδήμαρχο Vasilis Arvanitis και σε συνεργασία με τους προέδρους των τοπικών κοινοτήτων.»

Καλή Λαμπρή, 2019

Μακριά από την γενέτειρα και φέτος το Πάσχα.

Ήθελε η Αγάπη η πιο μικρή της φωτογραφίας να δει το αγκάθινο στεφάνι και η Μαργαρίτα η αμέσως επόμενη μικρούλα (μου) να δει πως στολίζουν τον επιτάφιο.

Τις βούτηξα και βουρ… για τον Άγιο Γεώργιο στην Λ. Αλίμου που είναι δίπλα στο σπίτι μας. Βρήκαμε εκεί όλη τη γειτονιά όπου οι μεγαλοκοπέλες της φωτογραφίας τα αγκάλιασαν θερμά και τα έβαλαν μαζί με τα μεγαλύτερα παιδιά τους να προσθέτουν λουλούδια στον επιτάφιο αλλά και να βγάζουν τα ροδοπέταλα από τα τριαντάφυλλα για τα καλαθάκια των μυροφόρων που θα τα ρίξουν όταν ακούσουν: "Έραναν τον τάφο, αι μυροφόροι..." Το ίδιο έκαναν και για τα σταυρολούλουδα που θα παίρνουν οι πιστοί σήμερα όταν θα σκύβουν να προσκυνούν το πανί του επιταφίου.

Προσφορά βιβλίων από το Νικολό Συλάιδο (Πιέρο).

Την περασμένη Κυριακή είπαμε να κάνουμε μια επίσκεψη στα Ιλίσια, στη δεύτερη συνοικία της Αθήνας, μετά τα Λιόσια (Ίλιον σήμερα), που υποδέχονταν συγχωριανούς μας. Σχεδόν όλοι οι Αντρωναίοι που μετοίκησαν στην Αθήνα πέρασαν από αυτές τις δύο συνοικίες. Στα Λιόσια το κέντρο διερχομένων ήταν το σπίτι της Μαργαρίτας και του Λάμπη του Ζαμπούνα και στα Ιλίσια οι Λαμπαδαίοι (Τσαμπαλαίοι), οι Σιναίοι και ο Νικολός Συλάιδος (Πιέρος).

Προορισμός της απρόοπτης επίσκεψής μας αυτό το πρωινό, ήταν το καφενείο πριν την μεγάλη στροφή στα Ιλίσια, που συχνάζουν οι συγχωριανοί μας. Εκεί τους βρήκαμε, σχεδόν όλους και πολύ χαρήκαμε αμφότεροι. Ο Χρήστος, ο αδελφός του ο κ. Νίκος Λαμπαδάς και ο Πιέρος. Ο μπάρμπα Νικάκης δυστυχώς δεν μπόρεσε να παρευρεθεί.

Η συζήτηση, όπως καταλαβαίνετε κύλησε γύρω από το χωριό μας. Εξάλλου οι δύο αδελφοί Τσαμπαλαίοι, διαδραμάτισαν σπουδαίο ρόλο στη σύγχρονη ιστορία του χωριού, κυρίως μέσα από το σύλλογο της Αθήνας και συνεπώς γνωρίζουν πάρα πολλά θέματα γύρω από το Αντρώνι.

Εμείς όπως πάντα, δε χάσαμε την ευκαιρία και καταγράψαμε τις ανέκδοτες λαϊκές ιστορίες, που αφορούσαν διάφορα κατορθώματα ανθρώπων που διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο, καθώς και αυτών που έβαλαν τη σφραγίδα τους στην ιστορία του χωριού μας.

Προς το τέλος και ενώ θυμηθήκαμε τόσα από το παρελθόν του τόπου μας (πρόσωπα, φάρσες κλπ), φέραμε την κουβέντα στις δραστηριότητές που μας απασχολούν σήμερα και κυρίως στη συλλογή βιβλίων, για την επικείμενη βιβλιοθήκη που ευελπιστούμε, σε λίγο καιρό να είναι πραγματικό γεγονός.

Η συζήτηση τότε στράφηκε στα κλεμμένα βιβλία από την προηγούμενη βιβλιοθήκη που είχε δημιουργηθεί τη δεκαετία του 1980. Τους καθησυχάσαμε, ότι γνωρίζουμε ποιοί τα έχουν πάρει και ευελπιστούμε, όταν ετοιμαστεί η καινούρια, να τα επιστρέψουν στον χώρο στον οποίο ανήκουν.

Τότε έγινε κάτι απρόσμενο και η χειρονομία αυτή μας συγκίνησε αφάνταστα!

Σηκώθηκε ο Νικολός Συλάιδος και μας είπε: «πάω να ετοιμάσω κάποια βιβλία να σου δώσω και δεν με ενδιαφέρει που θα τα διοχετεύσεις, εγώ σε εσένα τα δίνω».

Ο Νικολός είναι γνώστης του βιβλίου, καθότι η δουλειά του εδώ στην Αθήνα ήταν πάντα μέσα στα βιβλία και στους εκδοτικούς οίκους.

Τον ευχαριστήσαμε μέσα από την καρδιά μας για αυτή την ευγενική προσφορά του και του εξηγήσαμε ότι τα βιβλία που μας εμπιστεύθηκε θα έχουν μια ξεχωριστή θέση όπως τους αξίζει, στη βιβλιοθήκη του Αντρωνίου!

Όλοι οι τίτλοι είναι καινούριοι. Από αυτούς περίπου πενήντα (50) κομμάτια, όπως θα δείτε και στις φωτογραφίες, είναι κυρίως βιβλία λογοτεχνικά και είκοσι (20) τόμοι είναι η οικολογική εγκυκλοπαίδεια.

Όλα τα παραπάνω, έχουν ως σκοπό να ευχαριστήσουμε δημόσια και εκ μέρους όλων των συγχωριανών μας τον Νικολό (Πιέρο), αλλά και να σας ενημερώσουν για την προσφορά του, που παρόλες τις συμφορές που τον βρήκαν, μεταδίδει ένα αισιόδοξο παράδειγμα προς μίμηση σε όλους μας.  

Κώστας Παπαντωνόπουλος Δεκέμβρης 2018

Αγκάθα Κρίστι και Αντρώνι

Τι σχέση  άραγε μπορεί να έχει το Αντρώνι με την Αγκάθα Κρίστι και που να φανταστούμε όταν  διαβάζαμε κάποτε εκατοντάδες βίπερ κάτω από τη θάλασσα, ότι θα ασχολούμαστε και σήμερα με τη μεγάλη αυτή κυρία της αστυνομικής λογοτεχνίας!!!

Από 5χρονο τσορομπίλι έψαχνε η αφεντιά μας οτιδήποτε παλιό αντικείμενο καθ´ ότι αδυνατούσαμε να βρούμε καινούριο.

Δεν θα ξεχάσουμε τη χαρά που νιώσαμε όταν βρεθήκαμε στο Κατάκολο, στην Κάστα, πλησίον  της «συγχωρεμένης» λίμνης Μουριά. Αλήθεια την θυμάται κανείς τώρα…;

Εκεί είναι ανοιχτό το πέλαγος και το χειμώνα, βρυχάται η θάλασσα και το κύμα είναι μέχρι εκεί πάνου, ξέβραζε διάφορα αντικείμενα από τα ναυάγια και εμείς με τα μικρότερα αδέλφια μας μαζεύαμε όσα μπορούσαμε.

Όταν δεν βρίσκαμε κάτι, πηγαίναμε παραδίπλα, εκεί στα ανεμοκούλουμα[1] που πέταγε τα σκουπίδια ο τότε δήμος Λετρίνων[2]. Έτσι έγραφαν τότε πάνω τους αυτά τα θερία απορριμματοφόρα.

Η σκουριά αυτή, που κολλήσαμε από τα παλιά αντικείμενα, έμεινε πάνω μας ως τώρα και δεν λέει να φύγει ,και όπως βλέπετε έχει κολλήσει σαν βδέλλα, σαν το χούι και δεν θα φύγει ποτέ!

Όταν αργότερα βγήκαμε αγνάντιο στην Αθήνα, είμασταν δεν θα ‘μασταν 15χρονο αμούστακο αγόρι!

Η πρώτη μας επίσκεψη στα αξιοθέατα του Μοναστηρακίου, ήταν με τον μπάρμπα Νιόνιο και μας έμεινε αξέχαστη. Κολλήσαμε εκεί με τα παλιά και αναπολούσαμε το χωριό μας!