Μεγάλο γλέντι πριν 10 χρόνια στο Αντρώνι
Ήταν 19 Αύγουστου του 2009 στην πλατεία όπου ο σύλλογος διοργάνωσε μεγάλο γλέντι.
Το βίντεο αυτό έμεινε πίσω όχι γιατί ξεχάστηκε αλλά ύστερα από ένα περίπου μήνα, την Τρίτη 29.09.2009 πέθανε ο Γιάννης Συλάιδος που θα τον δείτε εδώ να συμμετέχει μαζί με την οικογένειά του και την μάνα του.
Φαίνονται πολλά πρόσωπα, όλες οι «μάρκες» αλλά κάποιοι μας συγκίνησαν περισσότερο, πρόσωπα που μας άφησαν, μας έφυγαν μακριά και είπαμε να μοιραστούμε αυτές τις αναμνήσεις.
Ήταν όλοι εκεί, γαμπροί, νιφάδες, αρραβωνιασμένοι παντρεμένοι, χωρισμένοι, έφηβοι που σήμερα είναι ενήλικες και με μωρά. Ήταν εκεί και Πανοπουλαίοι (τότε ερχόντουσαν), Κερτιζαίοι, Κακοταραίοι, Δερβιναίοι κ.α.
Υπογράφουμε για να μην καταστραφεί ο Ερύμανθος ποταμός
Κλικ εδώ ή στην εικόνα και υπογράφουμε ηλεκτρονικά για να μην καταστραφεί ο Ερύμανθος ποταμός.
Έχουν υπογράψει ως τώρα πάνω από 200, βοηθήστε να γίνουμε περισσότεροι.
Μπορέτε ωστόσο να υπογράψετε και το παρακάτω κείμενο και να το στείλετε και μέιλ όπως περιγράφεται εδώ.
Υπηρεσίες Φορείς Σύλλογοι αλλά και ιδιώτες που επιθυμούν να εκφράσουν γραπτώς τις αντιρρήσεις τους μπορούν να υπογράψουν το παρακάτω κείμενο και να το στείλουν με email ή το Ταχυδρομείο:
ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΟ :
ΙΔΙΟΤΗΤΑ:
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ:
ΠΡΟΣ
ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΔΥΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
ΑΓΙΟΓΡΑΦΟΙ ΚΑΙ ΕΡΓΑ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΟΡΕΙΝΗ ΗΛΕΙΑ
Μαθιουδάκης Νικόλαος, από την Ζάκυνθο έχει αγιογραφήσει την εικόνα στην Αγία Κυριακή (Κερτίζα).
α) εις τον ιερό ναό του Αγίου Κωνσταντίνου, εικόνα της Αγίας Κυριακής του έτος 1835.
β) εις το εξωκκλήσι του Αγίου Γεωργίου, τον Ιησού Χριστό το έτος 1835, την Θεοτόκο το 1835 και τον Άγιο Ιωάννη Πρόδρομο το 1835.
Προφανώς πρόκειται για τις εικόνες του τέμπλου του παλαιού ενοριακού Ναού της Αγίας Κυριακής, που σήμερα διατηρείται ως κοιμητηριακός. Η πανήγυρης γίνεται ακόμη και σήμερα εις τον Ναό της Αγίας Κυριακής.
Μπουρόπουλος Γ. Νικόλαος εκ Ζακύνθου, έχει αγιογραφήσει εικόνες στο χωριό Λάλα, το 1867, του Ιησού Χριστού, της Παναγίας και του Προδρόμου. Ακόμη υπάρχει και η εικόνα των Τριών Ιεραρχών του έτους 1867, χωρίς αγιογράφο, αλλά με δαπάνη του Ιωάννη Μπουροπούλου.
Βενιαμίν Ιερομόναχος, Σώζεται εικόνα του στο τέμπλο του Ναού της Μεταμόρφωσης της ενορίας Αγίας Μαρίνης Λαμπείας (Δίβρης), η Μεταμόρφωση του Σωτήρος, του έτους 1876.
Κωσταράκης Δημήτριος, Στην ενορία Αχλαδινής, ένθεν του Εσταυρωμένου, τα λεγόμενα λυπηρά ή Δέησις. Ήτοι η Θεοτόκος 1878 και ο Πρόδρομος το 1879.
Γρηγόριος Ιερομόναχος, Αγειορίτης. Έχει αγιογραφήσει εικόνες του τέμπλου εις τον Ιερό Ναό Αγίας Μαρίνης Λαμπείας το έτος 1833. Ήτοι του Χριστού, της Θεοτόκου, του Προδρόμου και της Αγίας Μαρίνης, με ολόκληρο το μαρτύριόν της πέριξ αυτής.
Καλεντόπουλος Γεώργιος και Ξημεροτάκης Γεώργιος. Ο πρώτος είναι προφανώς ο αγιογράφος και ο Ξημεροτάκης μαθητής του. Σώζονται οι εικόνες του τέμπλου εις τον Ιερόν Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Φολόης (Γιάρμενας). Ήτοι της Θεοτόκου 10 Αυγούστου 1895 του Ιησού Χριστού 20 Σεπτεμβρίου 1895, του Αγίου Ιωάννου 12 Οκτωβρίου 1895 και της Κοιμήσεως της Θεοτόκου 28 Νοεμβρίου 1895.
Κόκκινος Μιχαήλ Γεώργιος, από τον Πύργο. Εικόνες του σώζονται εις την ενορία του Λάλα οι Αρχάγγελοι Γαβριήλ και Μιχαήλ, αλλά αχρονολόγητοι.
Ζωγράφος Δημήτριος, σώζεται η εικόνα της Παναγίας εις την ενορία του Αγίου Βασιλείου Κλεινδιά του έτους 1893. Εκεί σώζεται και η εικόνα του Μεγάλου Βασιλείου στο Προσκυνητάρι, του αυτού έτους 1894, αλλά δεν αναγράφει τον αγιογράφο.
Κωνσταντίνος Ασημάκης, Ζωγράφος. Στον ιερό ναό Μεταμορφώσεως του Σωτήρος της ενορίας Αγίας Μαρίνης Δίβρης σώζεται ο Άγιος Χαράλαμπος του έτους 1895.
Δανιήλ μοναχός Κατουνακιώτης. Στον Ιερό Ναό Μαρίνης Λαμπείας, σώζονται δύο εικόνες του έτους 1898. Ήτοι η Οδηγήτρια και ο Προφήτης Ηλίας.
Αναγνωστόπουλος Διονύσιος, σώζεται μια εικόνα του στο Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου Κατσαρού, αφιερωμένη στον Άγιο Δημήτριο του έτους 1829.
Πριονάς Ανδρέας, αγιογραφεί στην Πάτρα. Σώζεται εικόνα στα Αγράμπελα, της Αγίας Παρασκευής με ημερομηνία 28 Ιουνίου 1886.
Παρασκευόπουλος Γερμανός, Μητροπολίτης Ηλείας και Ωλένης, «Αγιογράφοι φορητών ιερών εικόνων και ενοριών Ι. Μητροπόλεως Ηλείας και Ωλένης του ΙΘ΄αιώνος», Αθήναι 1994.
Δολοφόνοι της Ορεινής Ηλείας
Εν όψει των αυτοδιοικητικών εκλογών, έχουμε υποχρέωση ως πολίτες να εκφραστούμε για ανθρώπους που θεωρούμε έντιμους και άξιους να υπηρετήσουν την αυτοδιοίκηση αλλά και να εκφέρουμε τη γνώμη μας και για τους άλλους, για αυτούς που κατεβαίνουν για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους ή διάφορους άλλους σκοτεινούς σκοπούς.
Έρχομαι αμέσως στον τίτλο του άρθρου που αναφέρεται στον μαρασμό και την απαξίωση των χωριών μας με αποτέλεσμα, να μην αφήσει σχεδόν κανένας ετεροδημότης τα εκλογικά του δικαιώματα στον τόπο του. Είναι τέτοια η επικρατούσα κατάσταση στα χωριά μας που αν έβρισκαν να πουλήσουν τα σπίτια τους θα έριχναν «μαύρη πέτρα» και μην τον «είδατε τον Παναή…».
Σε όλο σχεδόν το διάστημα των Καλλικρατικών χρόνων από το 2010 και δώθε, ποτέ δεν είδα καθαριότητα στο χωριό. Τα σκουπίδια ήταν το κυρίαρχο αξιοθέατο με τιγκαρισμένους κάδους να «ξεχειλίζουν» από σκουπίδια και επειδή η μυρωδιά μέσα στο χωριά ήταν αφόρητη είχαν την φαεινή ιδέα οι ανεγκέφαλοι να βγάλουν τους κάδους έξω από τα χωριό και τα σκουπίδια να φτάνουν ως τα ρέματα με τελική κατάληξη, τις πηγές και τα φαράγγια.
http://www.antroni.gr/…/1552-kername-kafe-to-dimarxo-olympi…
Άιντε να μιλήσεις σε αυτούς τους «άρχοντες» για ανάπτυξη προγράμματος ανακύκλωσης και λιπασματοποίηση των αποβλήτων;
Το ίδιο συμβαίνει και σήμερα με τους βόθρους και τα λύματα.
Πλήρη ασυδοσία παντού. Άγνωστη η διαχείριση - επεξεργασία υγρών & στερεών αποβλήτων. Δολοφονικές παραλείψεις από τους υποψήφιους δήμαρχους, Γκοτζά, Γεωργιόπουλο (αντί περιφερειάρχη) αλλά και Αηδόνη σαν αντιπολίτευση με τις ανάλογες ευθύνες. Το έχω επισημάνει αρκετές φορές ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν κοιτάνε προς τα βουνά αλλά έχουν στρέψει τις παρωπίδες τους προς την θάλασσα.
«…είμαι ακόμα χρήσιμος για την Ελλάδα!»
Όταν πριν ένα μήνα περίπου οι Ρουβίκωνες είχαν ξεφτιλίσει τον γιατρό που ζήτησε φακελάκι από καρκινοπαθή, είχα βγει στα κοινωνικά δίκτυα με πολύ σκληρά λόγια όπως, «θα βγω στο βουνό» και άλλα πολλά που θα τα παραθέσω στο τέλος της ανάρτησης.
Έτσι κάνανε και οι προεπαναστατικοί κλέφτες (μέρες της επετείου του 21) και οι Κατσαμπάσηδες τύπου Σισίνη που λυμαίνονταν και ρουφάγανε αίμα από τους φτωχούς ραγιάδες, τους έλεγαν τρομοκράτες.
Κάποιοι φίλοι τότε μου σύστησαν ότι αυτά τα θέματα δεν λύνονται ούτε με Ρουβίκωνες ούτε με αφορισμούς ούτε με αυτοδικίες και ίσως να έχουν δίκιο αλλά όπως θα δείτε παρακάτω το ποτήρι κοντεύει να ξεχειλίσει.
Στα μέσα του περασμένου Γενάρη ήλθε στο μαγαζί μου ένας πελάτης που ως τότε δεν είχαμε πολλά - πολλά.
Είχε μάθει για την κατάσταση της υγείας μου και με ρώτησε αν πονάω. Του είπα πονάω αλλά το παλεύω.
-Εγώ να δεις πόνο που έχω τώρα, μου απαντάει.
-Θα πεθάνω με αυτόν τον πόνο, αφού δεν έχω λεφτά.
-Γιατί το λες αυτό, πήγες σε δημόσια νοσοκομεία;
Έβαλε τα γέλια.
-Πήγα στον Ερυθρό Σταυρό, τρεις φορές στο Λαϊκό και στον Ευαγγελισμό.
Σε δύο έκατσα κάμποσες βδομάδες δεν με εγχειρίζανε, ήθελαν φακελάκι και έφυγα με το πρόβλημά μου.
-Μπορείς να μου γράψεις όλο το ιστορικό να λύσω άμεσα το πρόβλημα σου;
Πράγματι την ίδια μέρα μου έγραψε ένα πολύ αληθινό κείμενο και το ίδιο βράδυ μου το έστειλε.
Απολαύστε το αυτούσιο όπως το έστειλε:
Καλημερα
Ονομαζομαι Αλκιβιαδης Σ.