Επισημάνσεις για βίντεο με τον Χαράλαμπο Βιλαέτη

Εν όψει των εορταστικών εκδηλώσεων για τα 200 χρόνια από την έναρξη της μεγάλης Ελληνικής επανάστασης, μια ομάδα συμπατριωτών μας, έκαναν μια φιλότιμη προσπάθεια να παρουσιάσει σε βίντεο την μάχη στο Λαντζόι (που έγινε στις 10 Μαΐου 1821) και τον θάνατο του Χαράλαμπου Βιλαέτη αλλά ούτε μάχη είδαμε ούτε θάνατο πέρα από τρεις τέσσερις φουστανελάδες να πηγαινοέρχονται και να δημιουργούν μια σχετική με την επανάσταση ατμόσφαιρα.

Για παρόμοιο θέμα, πραγματοποιήσαμε μια συνάθροιση στο Αντρώνι το καλοκαίρι του 19 με εκλεκτούς προσκεκλημένους, προκειμένου να βοηθήσουμε έναν σύλλογο ώστε να δημιουργήσει ένα ιστορικό βίντεο –ταινία μικρού μήκους, ενόψει του επερχόμενου εορτασμού των 200 χρόνων.

Είχαμε φροντίσει όμως πριν να ενημερωθούμε σχετικά από φίλους σκηνοθέτες, ο ένας εκ των οποίων είναι διδάκτωρ του Παντείου Πανεπιστημίου στο γνωστικό πεδίο Κινηματογράφος και Φιλοσοφία που έχει πολλές ταινίες στο ενεργητικό του αλλά και με έναν έτερο, πολύ γνωστό Ηλείο σκηνοθέτη «μεγάλου βεληνεκούς», οι οποίοι μας συμβούλεψαν, ότι για να γίνει μία 12λεπτη ή 15λεπτη κινηματογραφική ταινία, χρειάζεται ένα υψηλό μπάτζετ που θα εξασφαλίζει και την ακριβή απεικόνιση των ιστορικών γεγονότων.

Δυσκολευτήκαμε τότε να πείσουμε τους συνομιλητές μας ότι, «με πορδές δεν βάφονται αυγά».

Πριν «αλέκτωρ λαλήσει», να σου και το βίντεο. Το υπογράφει λέει μια ομάδα που αυτοαποκαλείται «Σύλλογος Φίλων Ιστορίας Χαράλαμπος Βιλαέτης».

Ως εδώ όλα καλά και δεν θα σχολιάσουμε το έργο ή ντοκιμαντέρ.

Μιχαήλ Χρύσανθου Σισίνης

Ο Μιχαήλ Σισίνης ήταν γιος του κοτζάμπαση της επαρχίας Γαστούνης, Γεωργίου Σισίνη. Γεννήθηκε το 1801 στην Γαστούνη Ηλείας, που ήταν έδρα της Επαρχίας. Στα μικρά του χρόνια έζησε ήρεμα με οικονομική άνεση. Μεγάλωσε σε οικογενειακό περιβάλλον, που το αποτελούσαν σπουδαγμένοι και καλλιεργημένοι πνευματικά άνθρωποι. Ο παππούς του και οι τρεις αδελφοί του πατέρα του είχαν σπουδάσει Ιατρική στην Ιταλία. Έτσι, ο μικρός Μιχαήλ, πριν ακόμη φοιτήσει σε σχολείο είχε μάθει από το οικογενειακό του περιβάλλον πολλά και ωφέλιμα πράγματα. Την προσχολική του εκπαίδευση τη είχε αναλάβει ο θείος του ιατρός Νικόλαος Σισίνης, ο οποίος του έμαθε και τα πρώτα του γράμματα. Φοίτησε μαζί με τον αδελφό του Χρύσανθο στα σχολεία της Γαστούνης και για ένα χρόνο στο μοναστήρι του Ομπλού της Πάτρας. Για την τελειοποίηση των σπουδών του, στάλθηκε από τον πατέρα του στην Ζάκυνθο. Εκεί μεταξύ άλλων σπούδασε ζωγραφική, μουσική και ξένες γλώσσες. Έμαθε να ομιλεί άπταιστα την γαλλική και ιταλική γλώσσα.

ΚΑΤΙ ΛΕΒΕΝΤΟΠΑΛΙΚΑΡΑ ΤΗΣ ΕΠΑΡΧΙΑΣ ΓΑΣΤΟΥΝΗΣ ΠΟΥ ΣΗΜΕΡΑ ΤΑ ΤΙΜΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΛΑΜΟΓΙΕΣ ΤΟΥΣ

Έγγραφο του Ανδρέα Ζαΐμη με αριθμό 415 προς το Βουλευτικό υπ’ αριθμόν 292, από Ανδραβίδα 22 Οκτωβρίου 1823. Α.Ε.Π. 9, σελ. 300 – 301. Ο Ανδρέας Ζαΐμης, αφού γνωστοποιεί ότι έφτασε στη Γαστούνη μαζί με τον Στρατηγό Λόντο με 1.500 στρατιώτες και ότι περιμένουν τα πλοία για να περάσουν στο Μεσολόγγι, συνεχίζει: «…άνευ τούτων ουδέν γίνεται και, αφού φθάσουν, θέλει ενεργήσωμεν να δοθώσι και από αυτήν την επαρχίαν χρήματα, την οποίαν ο κύριος Γεώργιος Σισίνης ήφερεν εις αθλίαν κατάστασιν με τον αφόρητον δεσποτισμόν τον οποίον έχει προ οφθαλμών να συστήση εις αυτήν την επαρχίαν. Σκοπόν έχει το ν’ αποκτήση απόλυτον εξουσίαν, δια να μην υπάρχη κανείς να τον εξετάζη, μήτε να έχη ιδέαν περί εισοδημάτων της επαρχίας και επειδή μερικοί αγόρασαν μέρος από τα εθνικά, ηύρε μέσον την δολοφονίαν να κατορθώση τον σκοπόν του και τον πόλεμον εις όλον το ύστερον. Εθανάτωσε δύο καπεταναίους και ένα προεστώτα ενός χωρίου και, στοχαζόμενος τους Καπελήσιους ικανούς να σαλεύουν το σύστημά του, εκήρυξε κατ’ αυτών πόλεμον εμφύλιον, κινήσας στρατιώτας κατ’ αυτών. Δεν έγινε όμως καμμία αιματοχυσία, επειδή οι Καπελήσιοι εφέρθησαν φρονίμως και έδωσαν χώραν του κακού σκοπεύοντες να παραστήσουν τα δίκαιά των εις την Διοίκησιν και να ζητήσουν λόγον από τον κ. Γεώργιον Σισίνην ένεκα των φόνων, τους ποίους κηρύττει ότι με άδειαν της Διοικήσεως έπραξε. Μ’ όλον ότι εις τοιαύτην κατάστασιν ούσα η επαρχία αύτη εκ τε των αρπαγών και καταχρήσεων, ελπίζω να βοηθήση χρηματικώς, όταν ίδη τα πλοία, επειδή έχει προ οφθαλμών τον εξανδραποδισμόν της και βλέπει πως ο Σισίνης ολίγον φροντίζει υπέρ αυτής. Λοιπόν, ως είπον, ενεργήσετε δραστηρίως δια την έκπλευσιν των πλοίων και ο Θεός των δυνάμεων να οδηγήση έκαστον εις τα χρέη του δια να απελπίσωμεν τον εχθρόν μας[1].

Μένω».

[1] Δρεμπέλας Π. Διονύσιος, «Η Ηλεία στην περίοδο 1821 – 1832», σελ. 126, Αθήνα 2007.        

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΟΥ ΕΑΜ ΣΤΑ ΧΩΡΙΑ ΤΗΣ ΟΡΕΙΝΗΣ ΗΛΕΙΑΣ

«Αντάρτης, κλέφτης, παλικάρι πάντα είν’ ο ίδιος ο λαός» [1]

Λαμπεία: Το πρώτο χωριό σε πληθυσμό 1.494 κάτοικοι

Αντρώνι: Δεύτερο χωριό σε πληθυσμό 1.011 κάτοικοι

Κούμανι: Τρίτο χωριό σε πληθυσμό 945 κάτοικοι

Κρυόβρυση: Τέταρτο χωριό σε πληθυσμό 750 κάτοικοι 

Ορεινή: Πέμτο χωριό σε πληθυσμό 594 κάτοικοι

Τσίπιανα: Έκτο χωριό σε πληθυσμό 534 κάτοικοι

Φολόη: Έβδομο χωριό σε πληθυσμό 472 κάτοικοι

Αστράς: Όγδοο χωριό σε πληθυσμό 423 κάτοικοι

Κακοτάρι: Ένατο χωριό σε πληθυσμό 359 κάτοικοι

Αγία Κυριακή: Δέκατο χωριό σε πληθυσμό 338 κάτοικοι

 Αγία Τριάδα: Ενδέκατο χωριό σε πληθυσμό 238 κάτοικοι

Αγία Κυριακή, η (Κερτίζα, η) Πληθυσμός: 338 κάτοικοι (165 Α + 173 Θ). Μετονομασία: 20-9-1955, ΦΕΚ 287/1955. Ορεινό χωριό (940 μ.) στη νοτιοδυτική πλαγιά της Λαμπείας. Γεωργοκτηνοτρόφοι∙ καμία προσωπικότητα κύρους.