1. Από πού πήρε το όνομα το Πανόπουλο.
2. Ο λήσταρχος Πανόπουλος
3. Ποιοί έφτιαξαν το πολεμικό αεροδρόμιο.
4. Δεν οφείλεται μόνο στους καλλιεργητές πατάτας η καταστροφή του δρυοδάσους.
5. Πανόπουλο (Aντρωνίου)
Με εργαλείο την ιστοσελίδα και τη βοήθεια των συμπατριωτών μου, προσπαθώ να ανιχνεύσω και να διασώσω χαμένα ιστορικά και λαογραφικά στοιχεία του τόπου μας.
Τον Απρίλιο του 2006, όταν ανέβασα στο antroni.gr τις πρώτες φωτογραφίες για το Πανόπουλο, έγραφα χαρακτηριστικά (όπως και για τα άλλα χωριά) πως «αναζητείται συντάκτης για το Πανόπουλο». Συντάκτης όμως δεν φάνηκε και το Μάιο του 2007 έγραψα λίγες γραμμές ενώ ακριβώς από κάτω ανέφερα: «Διορθώστε και συμπληρώστε το άρθρο».
Χρησιμοποιώντας τις τότε πηγές μου, παρουσίασα τις παροιμίες που κατέγραψε ο λαογράφος ερευνητής Ηλίας Τουτούνης “333 ηλειακές παροιμίες” που αναφέρονται στο Λήσταρχο Πανόπουλο.
Στη συνέχεια, αναφέρθηκα στην ιστορική και λαογραφική μελέτη που έγινε το 2005 από το Γ. Μπαντούνα, για λογαριασμό του πανεπιστημίου Πατρών, όπου μέσα αφηγείται και ο Θανάσης Πανόπουλος, 73 ετών τότε που υπάρχει στo www.antroni.gr.
Στη μελέτη αναφέρεται ότι υπήρχε ο Θανάσης Πανόπουλος στο Αντρώνι και στη Σπαρτουλιά από την εποχή του Ιμπραήμ. Είχε σώσει, με διάφορα τερτίπια, αρκετά άτομα από τα χέρια του Ιμπραήμ.
Πρόσφατα τα αφηγήθηκε με κάθε λεπτομέρεια και σε μένα όταν τον συνάντησα στο Πανόπουλο. Ακόμη ήλθε στα χέρια μου έγγραφο των Γ.Α. του Κράτους που αναφέρει: « Πανόπουλος Γεώργιος. Ανδρώνι. (Αριστεία Φ. 154). Γεννήθηκε το έτος 1796. Πιστ. Χρ. Σισίνη και Δημάρχου Φολόης. Είχε στρατιώτες υπό την οδηγία του. Έλαβε μέρος σε διάφορες μάχες».
Aκολούθησε η δημοσίευση, ολόκληρου του κειμένου, του διακεκριμένου γιατρού και πεζοπόρου της Πάτρας Χρήστου Κορύλλου, που εξιστορεί την δεύτερη μέρα της πεζοπορίας του στην Κάπελη και στο Χάνι του Πανόπουλου, τον Ιούλιο του 1891.
Τον «λήσταρχο Πανόπουλο» τον αναφέρω σαν τίτλο τιμής , θρύλο για την περιοχή μας, με κοινωνική αποδοχή και όχι για να υποτιμήσω το Πανόπουλο. Την εποχή που έδρασε ο λήσταρχος, ίσως και εγώ να είχα πράξει το ίδιο απέναντι στις αδικίες που δημιουργούσαν οι νόμιμοι κλέφτες, οι τοκογλύφοι και το διεφθαρμένο κράτος.
Για τα αεροδρόμια, λανθασμένα, πίστευα ότι το είχαν κατασκευάσει οι Γερμανοί. Μετά από προσεκτικότερη έρευνα και ύστερα από την επισήμανση του συντοπίτη μου Βασίλη Λαζαράκη, διαπίστωσα ότι το κατασκεύασαν οι Άγγλοι.
Πιστεύω, όμως, ότι κακώς το μοίρασε ο παππούλης μου τότε που ήταν πρόεδρος. Και λέω «κακώς» όχι γιατί πήραν τότε ένα χωραφάκι οι ακτήμονες συμπατριώτες μου, αλλά γιατί εξακολουθεί να καταστρέφεται πολλαπλάσιο δάσος, από τη εκχέρσωση και διάνοιξη των όμορων με το δάσος χωραφιών. Εξακολουθώ να πιστεύω ότι η μεγάλη συμφορά στο δάσος ήλθε από τότε που μπήκαν μέσα στο δάσος τα μεγάλα και βαριά μηχανήματα και εν συνεχεία η είσοδος του νερού. Συμφωνώ με το Βασίλη Λαζαράκη ότι δεν ευθύνονται οι καλλιεργητές «μπατάκας»... Χρησιμοποίησα την καλλιέργεια πατάτας για να τονίσω την επερχόμενη καταστροφή από την ξύλευση και την υπερτιμημένη οικοπεδοποίηση, χωρίς βέβαια να παραβλέπω και τους άλλους παράγοντες, που είναι η ανικανότητα προστασίας και αναγέννησης του δάσους από την πολιτεία.
Όσον αφορά αυτό που λένε στα χωριά μας “εμείς έχουμε πράσινο, τι να το κάνουμε'', ευθυνόμαστε όλοι εμείς που επιτρέψαμε και συνεχίζουμε ακόμη, με τη σιωπή μας, «να βάζουμε πλάτη» στους ασυνείδητους, ώστε να καταστρέφουν ότι ομορφότερο κληρονομήσαμε από τον τόπο μας.
Τέλος, για το «συνοικισμός Αντρωνίου», που αναφέρω ότι είναι το Πανόπουλο, δεν είναι πρόθεση μου να μειώσω ή να υποβαθμίσω την έδρα του δήμου μας, αλλά να αποτυπώσω την ιστορική και γεωγραφική πραγματικότητα. Μου είναι αδιανόητο να συμφωνήσω με αυτούς που ντρέπονται για την καταγωγή τους και, μεθοδευμένα, θέλουν να μας διαχωρίσουν, παρουσιάζοντας τους τέσσερεις συνοικισμούς του Αντρωνίου, ως να προέρχονται από παρθενογένεση.
Με το να είναι τώρα αναπτυσσόμενο το Πανόπουλο και, σύντομα κωμόπολη με χιλιάδες κατοίκους, δεν θα αλλάξει η ιστορική του καταγωγή.
Αποτελεί σήμερα λαμπρό παράδειγμα ανάπτυξης και ελπίδα για την Ηλεία μας. Η στρατηγική θέση του, ως κόμβος στους οδικούς άξονες Πάτρας-Τρίπολης, Αμαλιάδος, Ολυμπίας, Πύργου, το αναδεικνύει σε κέντρο επενδυτικού ενδιαφέροντος με τεράστιες δυνατότητες για την ορεινή Ηλεία και την ευρύτερη περιοχή.
Οι ιδιοκτήτες γης για να προσελκύσουν περισσότερους επενδυτές και να μην ανατραπεί η επερχόμενη ανάπτυξη, οφείλουν να κρατήσουν τις τιμές των ακινήτων τους σε λογικά επίπεδα και όχι να πωλούν ακριβότερα από τις μεγαλουπόλεις.
Κώστας Παπαντωνόπουλος Θεριστής 2009
Υ.Γ.
Σύντομα θα δημοσιευτεί διορθωμένο και συμπληρωμένο το άρθρο που αφορά το Πανόπουλο.
Να φροντίσουν οι κλέφτες του internet, δηλαδή αυτοί που υφαρπάζουν άρθρα και δεν αναφέρουν την πηγή τους, Noμαρχίες, βουλευτές, εγκυκλοπαίδειες, blockers και οι λοιποί..., ώστε να προβούν σύντομα στις απαραίτητες διορθώσεις.
RSS feed Comments
γραμμένο απο Polita , Ιούνιος 14, 2009
eine kathikon kai ipoxreosh olon mas tin stirixi tis omorfis istoselidas pou exei dimiourgisi o kos Papadonopoulos,
kai apo emena ena magalo euxaristo me ton oraio tropo pou mas parousiazeis ton topo mas.
efxome na sinexiseis polla xronia akomi.
xereto tin patrida
Polita Rodopoulou
Spartoulia.NY
γραμμένο απο Λαζαρακης Βασιλης , Ιούνιος 14, 2009
ΠΑΝΟΠΟΥΛΟ
Χθες - Σήµερα –Αύριο
Του Βασίλη Λαζαράκη
(Πρώην προέδρου Συλλόγου Πανοπουλαίων
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Φολόη στο τεύχος 62 το 2012
Το χωριό Πανόπουλος, (Πανόπουλου στη γλώσσα των ντόπιων κατοίκων) άλλοτε Χάνι Πανόπουλου βρίσκεται ακριβώς στο 60ο χλμ της Ε.Ο Πάτρας - Τρίπολης ( γνωστής ως 111 ) Είναι χτισμένο στις ΒΑ παρυφές του ΒΔ τμήματος του - σπάνιας φυσικής ομορφιάς - δρυοδάσους της Κάπελης - Φολόης και πέρα από τις νότιες υπώρειες του όρους Ερύμανθος. Διοικητικά αποτελεί οικισμό της ΤΚ Αντρωνίου της ΔΕ Λασιώνος του Δήμου Αρχαίας Ολυμπίας. Το υψόμετρο στο οποίο βρίσκεται το χωριό (580 - 613μ) σε συνδυασμό με τη μορφολογία του εδάφους ( επίπεδες η σχεδόν επίπεδες εκτάσεις δυνάμενες να καλλιεργηθούν με μηχανικά μέσα αποτυπώνουν πιστά και απόλυτα το χαρακτήρα ενός πραγματικού Οροπεδίου. Ίσως του ομορφότερου οροπεδίου της χώρας μας, διαμάντι - στολίδι και πνεύμονας ζωής του οποίου είναι φυσικά το δρυοδάσος.
Το χωριό συνδέεται άμεσα οδικά με την Πάτρα (60χλμ), την Τρίπολη (115χλμ),τον Πύργο (39χλμ) μέσω της οδού Πανόπουλο - Πύργος και με την Αμαλιάδα (45χλμ) μέσω της οδού Αμαλιάδα - ΕΟ 111. Στα ΒΔ του χωριού και σε απόσταση 3χλμ βρίσκεται ο αρχαιολογικός χώρος της Παλαιομπουκοβίνας με τους θολωτούς Μυκηναικούς τάφους οι οποίοι είναι σκαμμένοι στα από ελαφρύ πωρόλιθο πετρώματα της περιοχής. Σήμερα ο χώρος δεν είναι δυστυχώς επισκέψιμος λόγω της εμπλοκής της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας με τους ιδιοκτήτες της γής στην οποία βρέθηκαν οι τάφοι το 1988. Είναι ηθική και νομική υποχρέωση της Πολιτείας - όπως αυτή εκφράζεται μέσω της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας να λύσει τα ζητήματα με τους ιδιοκτήτες ώστε ο χώρος να καταστεί επισκέψιμος. Κάτι τέτοιο θα αποτελούσε μεγάλη βοήθεια στις προσπάθειες ανάπτυξης του Αγροτουρισμού. Πιο πάνω από τον αρχαιολογικό χώρο επί της 111 ΕΟ και στα 3χλμ από το Πανόπουλο, βρίσκεται ο Χώρος Δασικής Αναψυχής Αγίας Τριάδος (γνωστός και ως Πίκ-Νίκ) εκεί όπου κάθε Πρωτομαγιά υπό την αιγίδα του Δήμου Λασιώνος παλαιότερα και του Δήμου Αρχαίας Ολυμπίας σήμερα οργανώνεται η γιορτή της Πρωτομαγιάς. Χιλιάδες εκδρομείς και επισκέπτες από ολόκληρη την Ηλεία την Αχαΐα και τη Αρκαδία συρρέουν την ημέρα αυτή για να γιορτάσουν την Πρωτομαγιά, να απολαύσουν την αναγεννημένη φύση και να δοκιμάσουν την περίφημη ψητή γουρνοπούλα της Κάπελης. Είναι η μεγαλύτερη από άποψη συμμετοχής και προσέλευσης του κόσμου γιορτή Πρωτομαγιάς στην ευρύτερη περιοχή Ηλείας - Αχαΐας - Αρκαδίας. Στη Βόρεια πλευρά του χωριού στα 3χλμ ανάμεσα στο Πανόπουλο και το Κακοτάρι κυλάει ο Πηνειός Ποταμός όπου και οι πηγές Κακοταρίου από όπου υδρεύεται ο Κάμπος της Ηλείας. Στα ΝΑ του χωριού και σε απόσταση 2.5χλμ βρίσκεται το Ρέμα-Πο τάμι Κατσαρού,οι πηγές και το Χάνι Κατσαρού (μετέπειτα Χάνι του Μπαντούνα) Εδώ δίπλα στο Χάνι και την παλαιά εκκλησία του Αγίου Δημητρίου το Μάη του 1821 έπεσε ηρωικά μαχόμενος,αυτός και τα λιγοστά παλικάρια του (λένε πως ήταν 9 Ντερβιναίοι) ο Καπετάν Γιώργης Γιαννιάς (Ντεληγιώργης) γόνος και ανθός του Καπετάν Γιάννη Γιαννιά που είχε δολοφονηθεί από τους Τούρκους στην Πάτρα το 1805. Αυτός ο αητός ο Ντεληγιώργης Γιαννιάς και οι ωραίοι Ντερβιναίοι, πολεμήσανε στου Κατσαρού το Ρέμα ενάντια σε πάνω από 1500 μανιασμένους Τουρκαλβανούς του Λάλα και ενάντια στους επιτηδευμένα απέχοντες Έλληνες Καπεταναίους της περιοχής. Και ναι -μα το θεό- νικήσανε πέφτοντας μέχρις ενός, ποτίζοντας με αίμα το λουλούδι της λευτεριάς. Νικήσανε γιατί ποιος θυμάται… τους Τουρκαλβανούς. Σήμερα πιο πάνω από του Κατσαρού επί της 111 ΕΟ 3χλμ μετά το Πανόπουλο και 200μ πριν τη Σπαρτουλιά έχει ανεγερθεί Μνημείο προς τιμήν του ανεπιτήδευτου αυτού Αγωνιστή όπου κάθε Μάη οργανώνεται γιορτή μνήμης και ελπίδας. Το Ρέμα-Ποτάμι του Κατσαρού συνεχίζοντας νότια την πορεία του και αφού αλλάζει ονομασίες κατά περιοχή (Συπρένη-Στόγκου) χύνεται στο Σελλήεντα Ποταμό (Πηνειακό Λάδωνα)
ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΟΙΚΙΣΤΕΣ ΚΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΑΝΟΠΟΥΛΟΥ
Η οικογένεια των πρώτων οικιστών του χωριού Πανόπουλο, προερχόταν από τη Λιοδώρα της Αρκαδίας. Ως έμπορος και πραματευτής -κυρίως λιβανιού- ο Πάνος Λίβανος είχε εγκατασταθεί την εποχή της Τουρκοκρατίας στο Αντρώνι. Εκεί, τα παιδιά του απέκτησαν το επώνυμο Πανόπουλος, και η οικογένεια άρχισε να καταλαμβάνει εξέχουσα θέση στην τοπική κοινότητα. Λέγεται ότι ο Θανάσης Πανόπουλος κάνοντας συμφωνία με τον Ιμπραήμ Πασά στου Καλλιμάνη, έσωσε χιλιάδες χριστιανούς κρύβοντας τους στη σπηλιά του Κλαπανάρη. Από αυτό το γεγονός προήλθε και η φράση "πάρε και εμέ Θανάση." Ανήσυχοι και διορατικοί -ως Αρκάδες και έμποροι- οι Πανοπουλαίοι έχτισαν το 1860 σε ένα ξέφωτο της Κάπελης το πρώτο Χάνι (πανδοχείο) και ένας κλάδος της οικογένειας μεταφέρθηκε εκεί. Αυτό το Χάνι έμελλε να αποδειχτεί ο "θεμέλιος λίθος" της ιστορίας και της δημιουργίας του χωριού. Μέχρι τότε η γύρω περιοχή εχρησιμοποιείτο ως βοσκοτόπι και περιστασιακή κατοικία των νομάδων κτηνοτρόφων των γύρω περιοχών, αλλά δεν υπήρχε μόνιμη εγκατάσταση.
Αρχαία Λίθινα κτίσματα, μαρμάρινοι κίονες και κεραμικά κτερίσματα που υπήρχαν στη θέση "Τούμπουλο του Παπά" μαρτυρούν ίχνη ανθρώπινης παρουσίας και δραστηριότητας στο χώρο κατά την αρχαιότητα. Εικάζεται ότι κει βρισκόταν κάποιος Θολωτός Τάφος (Τούμπα κατά τη Μακεδονική διάλεκτο) η κάποιος Αρχαίος Βωμός τουτέστιν θυσιαστήριο. Δυστυχώς ο χώρος καταστράφηκε αρχικά από τους πρώτους κατοίκους οι οποίοι χρησιμοποίησαν τις πέτρες για το χτίσιμο των κατοικιών τους και στη συνέχεια το "Τούμπουλο" ισοπεδώθηκε προκειμένου να κατασκευαστεί πλατεία η οποία είναι ακόμα ημιτελής προς δόξαν των αρχόντων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης .Κρίμα διότι στις μέρες μας και με τη βοήθεια της τεχνολογίας και της Αρχαιολογίας το "Τούμπουλο" θα μπορούσε να μας αποκαλύψει την ταυτότητα και τα μυστικά του. Ένα κομμάτι μαρμάρινου κίονα ύψους 80εκ και ακτίνας 80εκ περίπου βρίσκεται ακόμα και σήμερα έξω από το γραφείο της Pano Constraction. Λίγα μέτρα από την πλατεία ξεκινάει το μονοπάτι που οδηγεί στο Φαράγγι του Ερυμάνθιου Κάπρου όπου μέσα από το Κακό Λαγκάδι η αλλιώς Βιρλάγκαδο και του Συπρένη οδηγεί στο Σελλήεντα Ποταμό εκεί όπου κατά την μυθολογία ο Ηρακλής αιχμαλώτισε τον Ερυμάνθιο Κάπρο.(ο Ηρακλής φέρων στους ώμους του τον Ερυμάνθιο Κάπρο υπήρξε το σήμα του Καποδιστριακού Δήμου Λασιώνος) Η πρώτη σύγχρονη αναφορά για το Χάνι Πανόπουλου γίνεται από τον περιηγητή-γιατρό, ιδρυτή και πρώτο πρόεδρο της Παναχαϊκής ΓΕ Χρήστο Κορύλλο στο διήγημα του "Πεζοπορία από Πατρών εις Καλάμας" το 1891. Εκεί όπου περιγράφει τη μετάβαση αυτού και της συντροφιάςτου μετά από 6.5 ώρες πεζοπορίας από το Χάνι του Μπαλάση (Μάνεσι Αχαΐας) στο Χάνι του Πανόπουλου Περιγράφει το Χάνι, τον ιδιοκτήτη και την οικογένεια του, τη φιλοξενία και τη διανυκτέρευση και στη συνέχεια την αναχώρηση. Αργότερα ο γνωστός Λήσταρχος Πανόπουλος από τα Μαζέικα της Αχαΐας περιγράφει στο αυτοβιογραφικό του πόνημα "Η εξομολόγησης του Λήσταρχου Κ. Πανόπουλου προς την κοινωνίαν" τη δράση του στο Χάνι Πανόπουλου κατά τα έτη 1901-1902. Και πως εστράφη κατά των εχόντων και κατεχόντων της εποχής εκείνης ως αρωγός των φτωχών, καταχρεωμένων και καταδυναστευόμενων αγροτοποιμένων. Λέγεται ότι ο Λήσταρχος Πανόπουλος εκτός των άλλων είχε κρεμάσει σε ένα δέντρο ένα παπά ο οποίος απαίτησε χρήματα για την τέλεση ενός μυστηρίου, αφού πρώτα τον ξύρισε με το σκεπάρνι. Έτσι έχει μείνει το τοπωνύμιο στου "Παπά το δέντρο" κοντά στα Μαραγκέικα.
Ο πόλεμος του 1940 βρήκε τους κατοίκους του χωριού που είχε πλέον 6-7 σπίτια και αρκετές αγροικίες ποιμένων στα πέριξ ενώ συμμετείχαν στη διάνοιξη του δρόμου Πάτρας-Τρίπολης προκειμένου να καταστεί αμαξιτός. Στα 1943=1944 η Αγγλική αντικατασκοπεία υπό τον Συντ\ρχη Κάμπελ και το Λοχαγό Ντόνελ κατασκεύασε ένα πρόχειρο αεροδιάδρομο (Οι Άγγλοι και όχι οι Γερμανοί όπως λανθασμένα αναφέρεται σε διάφορες πηγές κατασκεύασαν το αεροδρόμιο). Για τις ανάγκες της κατασκευής εκχερσώθηκε και μέρος της Κάπελης ενώ στην κατασκευή εργάστηκαν και πολλοί κάτοικοι της περιοχής. Έμελλε να είναι ένα αεροδρόμιο το οποίο έγινε μάλλον για σκοπούς προπαγάνδας προκειμένου οι Γερμανοί να παραπλανηθούν σε σχέση με τον τόπο απόβασης των συμμάχων, απόβαση η οποία έγινε τελικά στη Σικελία. Ωστόσο οι Άγγλοι Αξιωματικοί και στρατιώτες κρύβονταν στα σπίτια τις αποθήκες και τις καλύβες των περιοίκων. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα στις 4 Μάη του 1944 να προσγειωθεί ένα Γερμανικό Στούκας στο χωριό. Οι Γερμανοί ξεχύθηκαν προς αναζήτηση των Άγγλων καίγοντας όλα τα σπίτια του χωριού. Οι κάτοικοι φοβισμένοι κρυφτήκανε στα ρέματα για να γλιτώσουν και οι Ραγήδες όπως τους λέγανε, οι "Έλληνες" συνεργάτες των Γερμανών επιδίδονταν σε πλιάτσικο.
Μετά τον πόλεμο τα σπίτια ξαναχτίστηκαν και με τη βοήθεια των Άγγλων αν δεν κάνω λάθος και το μόνο που απέμεινε από αυτό τον πρόχειρο αεροδιάδρομο είναι το τοπωνύμιο "Αεροδρόμιο" Μαρτυρίες των κατοίκων μιλούν για διάσπαρτα επεισόδια πολεμικών αψιμαχιών ανάμεσα στους στρατιώτες της Ενάτης Μεραρχίας του ΕΣ και τους μαχητές του ΔΣΕ κατά την περίοδο του εμφυλίου πολέμου 1946-1049 Και ότι εδώ σκοτώθηκαν αρκετοί ονομαστοί αντάρτες όπως ο Πασακίδης. Επίσης ο Καπετάν Καπότας που έχει ταφεί στο χωριό και ο Σερέτης με δυο τρεις συντρόφους του που είναι θαμμένοι στη Μαυροσπηλιά στο Φαράγγι του Συπρένη προς τις Χαραυγές. Στα χρόνια μετά τον πόλεμο και τον εμφύλιο σπαραγμό το χωριό άρχισε να αναπτύσσεται οικιστικά και πληθυσμιακά. Στην εικοσαετία 1950-1970 μπήκαν οι βάσεις της περαιτέρω ανάπτυξης του χωριού.
Στο Δασαρχείο που προϋπήρχε προστέθηκε το Δημοτικό Σχολείο (πρωτολειτούργησε το 1953 ενώ το Γυμνάσιο Πανόπουλου πρωτολειτούργησε το 1980) το Αγροτικό Ιατρείο, οι αποθήκες των Αγροτικών Συνεταιρισμών, ασφαλτοστρώθηκε η ΕΟ Πάτρας-Τρίπολης που διασχίζει το χωριό. έγινε η υδροδότηση από τις πηγές Κατσαρού (σήμερα το Πανόπουλο υδροδοτείται με φυσική ροή από τις πηγές Κερέσοβας έργο των πρώτων Δημάρχων Διονύση Μπουζαλά και Κλεάνθη Παπαδόπουλου) έγινε η χάραξη των δρόμων προς Πύργο και Αμαλιάδα,ηλεκτροδοτήθηκε το χωριό και λειτούργησε γραφείο της ΔΕΗ, (1971) την ίδια ώρα που αρκετοί έμποροι από άλλες περιοχές εγκαταστάθηκαν στο χωριό προς αναζήτηση επαγγελματικής στέγης.
Έτσι λογικά και απόλυτα δίκαια το χωριό αναγνωρίστηκε με ΒΔ του Σεπτεμβρίου του 1966 ως αυτοτελής κοινότητα με μεταβατικό Πρόεδρο τον κ. Χρήστο Νικολετόπουλο. Αλλά το Δεκέμβρη του 1967 η Χούντα κατάργησε αυτή την απόφαση και το χωριό έγινε ξανά οικισμός της κοινότητας Αντρωνίου . Το 1968 το όνομα του χωριού άλλαξε από Χάνι Πανόπουλου και έγινε Πανόπουλος. Κατά την μεταπολίτευση έγιναν προσπάθειες για την επανασύσταση της κοινότητας,μάλιστα στις Δημοτικές Εκλογές του 1975 όλοι σχεδόν οι κάτοικοι είχαν ψηφίσει λευκό σαν διαμαρτυρία, αλλά εις μάτην. Έμελλε το χωριό και οι κάτοικοι του να παραμείνουν "οι τιμωρημένοι της Χούντας" προς δόξαν της αποχουντοποίησης και της οσφυοκαμψίας των κυβερνώντων.
Το 1976 ιδρύθηκε στην Αθήνα ο Σύλλογος Πανοπουλαίων ο οποίος βοήθησε τα μέγιστα στην κατασκευή του κτιρίου που στεγάζεται το Αγροτικό Ιατρείο Πανόπουλου και επίσης κατασκεύασε τη μια από της δύο πλατείες του χωριού την πλατεία Αναλήψεως Το 1992 εγκαινιάστηκε επίσημα το κτίριο του Γυμνασίου Πανόπουλου αν και ήταν έτοιμο από τα τέλη της δεκαετίας του 1980. Το 1998 μια αχτίδα αισιοδοξίας διαφάνηκε και ως αναγνώριση μιας υπαρκτής πραγματικότητας που ήθελε το χωριό να είναι το φυσικό κέντρο της περιοχής έγινε Έδρα του Καποδιστριακού Δήμου Λασιώνος Τοπικά, αυτοδιοικητικά, πολιτικά και ίσως άλλα προσωπικά και ιδιοτελή συμφέροντα δεν επέτρεψαν να συνεχίσει να είναι το πολιτικό κέντρο της Ορεινής Ηλείας στην μεταρρύθμιση του "Καλλικράτη" Και έτσι η περιοχή προσαρτήθηκε στη μακρινή Αρχαία Ολυμπία ως αντιστάθμισμα της αδυναμίας της πολιτείας να αποδώσει στην Αρχαία Ολυμπία τη θέση και την αξία που δικαιούται όχι ως ένας αχανής γεωγραφικά Δήμος, αλλά ως ο Δήμος των Δήμων, ως "Βατικανό" της Ελλάδας, ως Δήμος της Οικουμένης και όχι της Ελλάδας.
Η κεντρική εκκλησία του χωριού είναι η Ανάληψη του Κυρίου. Παλαιότερα δίπλα ακριβώς από τη σημερινή εκκλησία υπήρχε άλλη μικρότερη. Τη δεκαετία του 1970 με τις εισφορές και με τις άοκνες προσπάθειες του Πάτερ Χρήστου Νικολετόπουλου χτίστηκε ο σημερινός Ναός της Αναλήψεως Του Κυρίου Επίσης ο χώρος έξω από το ναό όπου έχει κατασκευαστεί η πλατεία Αναλήψεως ήταν κατά το παρελθόν στην ιδιοκτησία του ιδίου του Ιερέα και παραχωρήθηκε στο Σύλλογο Πανοπουλαίων για το σκοπό αυτό. Επειδή η εορτή της Αναλήψεως είναι κινητή, κινητή είναι και η ημερομηνία της θρησκευτικής πανήγυρης του χωριού. 40 ημέρες μετά το Πάσχα και συνήθως μέσα στο Μάη. Την ημέρα της εορτής του Αγίου Γεωργίου εορτάζει και ο Άγιος Γεώργιος η εκκλησία του κοιμητηρίου, και ο Άγιος Γεώργιος στα Ζαχαρέικα τα οποία έχουν τη δική τους εκκλησιαστική ενορία. Την ημέρα του Αγίου Δημητρίου εορτάζει το ξωκλήσι του Αι Δημήτρη στου Κατσαρού όπου κατά παράδοση οι νεότεροι τρέχουν για την "κουλούρα" Σήμερα στο Πανόπουλο υπάρχουν σχεδόν όλα όσα μπορεί να έχει και μια μικρή κωμόπολη. Πάνω από 20 καταστήματα, Σούπερ Μάρκετ, πολυκατάστημα τύπου Πράκτικερ και ένα ίδιο σε φάση κατασκευής, Γυμνάσιο Δημοτικό και Νηπιαγωγείο στα οποία φοιτούν οι μαθητές των γύρω κοινοτήτων Αντρώνι Σπαρτουλιά - Κακοτάρι Κερτίζα- Τσίπιανα Δερβινή Καρυά Άγναντα κ.λ.π. Αγροτικό Ιατρείο, Φαρμακείο, Ταχι, κτηνιατρείο Αποθήκες Συνεταιρισμών, πρατήρια καυσίμων, κ.λ.π. Εδώ δραστηριοποιείται και η εταιρεία του κ. Γιώργου Πανόπουλου η οποία απασχολεί πάνω από 200 εργαζόμενους ξέχωρα από τις θέσεις εργασίας που υπάρχουν στα μαγαζιά του χωριού Την ίδια ώρα βρίσκεται σε φάση κατασκευής (μπετά) υπερπολυτελής ξενοδοχειακή μονάδα 5 αστέρων και 91 κλινών και 9 μεζονετών με πισίνες γήπεδα κ.λ.π. Μια πραγματικά μεγάλη επένδυση. Εδώ έχει έδρα και ο Ποδοσφαιρικός Φιλαθλητικός Ομιλος ΠΦΟ ΠΑΝΟΠΟΥΛΟ που αγωνίζεται στη Δ Εθνική κατηγορία με αξιώσεις για άνοδο στη Γ Διαθέτει γήπεδο με χόρτο και εξέδρες καθώς και βοηθητικό γήπεδο, ενώ το χωριό διαθέτει και γήπεδα μπάσκετ, βόλεϊ και μίνι ποδοσφαίρου (5χ5). Οι σημερινοί κάτοικοι οι οποίοι είναι μέτοικοι κυρίως από το Αντρώνι και το Κακοτάρι αλλά και από όλα τα γύρω χωριά είναι 314 σύμφωνα με την απογραφή του 2001 και μαζί με τους 42 του οικισμού Ζαχαρέικα (1χλμ) 356 συνολικά. Ασχολούνται δε κυρίως με την κτηνοτροφία και τις γεωργικές καλλιέργειες, Τα τελευταία χρόνια αρκετοί ασχολούνται με την καλλιέργεια και την παραγωγή της πεντανόστιμης "Πανοπουλέικης' πατάτας. Και δεδομένης της σύστασης του εδάφους (κοκκινόχωμα) υπάρχει πολύ καλή και ποιοτική παραγωγή εφάμιλλη αν όχι ανώτερη της Κυπριακής πατάτας η οποία καλλιεργείται στα "Κοκκινοχώρια" της επαρχίας Αμμοχώστου στην Κύπρο. Ωστόσο τα σημάδια της ερήμωσης της ευρύτερης περιοχής και της γήρανσης του πληθυσμού της εμφανίζονται τα τελευταία χρόνια και στο Πανόπουλο ως "κούραση" στην τροχιά της ανάπτυξης. Κατά συνέπεια το ποιό θα είναι το απώτερο μέλλον αυτού του χωριού είναι μια μεγάλη συζήτηση. Μια συζήτηση που αφορά κυρίως τους κατοίκους του αλλά και άλλους Δημοτικούς Πολιτικούς και Πολιτειακούς παράγοντες.
http://www.520greeks.com/wp-content/uploads/2012/09/1690-12_FOLOI_62_V8_TELIKO.pdf
Ειχε και εχει την στήριξή μου. Την χρειάζεται ομως απο ολους μας, με εναν καλό λόγο, με ενα σχόλιο, με ενα ευχαριστώ ! Αυτή ειναι η αμοιβή του για το εργο που παρουσιάζει !
Κώστα, καλή σου μέρα και καλή δύναμη !
Εγώ προσωπικά σε ευχαριστώ ,για μια ακόμη φορά, για ο,τι κάνεις για τον τόπο μας !
Με τιμή και φιλία
Ιωάννης Β.Ντινόπουλος