ΠΑΠΑΝΤΡΙΟΠΟΥΛΟΣ ΑΠΟ ΤΟΥ ΠΟΘΟΥ
Γράφει, ο Κώστας Παπντωνόπουλος
Ο Αντρέας ο Ντανασάκος ή Βολαντζαίος και μετά Παπαντριόπουλος κατάγονταν από τη Βολάντζα (σημ. Αλφειούσα) Αγουλινίτζας.
Όταν ήταν νέος, σκότωσε έναν συνομήλικό του τουρκόπουλο, παιδί του Αγά του χωριού για κάποιες διαφορές που είχαν. Το ίδιο βράδυ ο πατέρας του που ήτανε πρόκριτος του χωριού, τον φυγάδευσε προς άγνωστο τόπο, χωρίς να ξέρει κανένας άλλος κατά πούθε έσαξε. Του έδωκε το άλογό του για να πάει στο χωριό Πόθου, σε ένα μακρινό συγγενή του και να μην ξανά γυρίσει στο χωριό γιατί όπως του είπε θα τον κόψουνε.
ΤΙΣ ΜΕΓΑΛΕΣ ΑΠΟΚΡΙΕΣ, ΕΙΧΑ ΔΥΟ ΣΑΚΙΑ ΑΠ’ ΑΥΤΕΣ…, ΜΠΡΕ ΜΠΡΕ ΜΠΡΕ…
Γράφει: ο Κώστας Παπαντωνόπουλος
Οι Απόκριες ταυτίζονται με την κινητή περίοδο του Τριωδίου, που ξεκινούν 60 ημέρες πριν από το Πάσχα. Η γιορτή διαρκεί 3 εβδομάδες αλλά ξεκινούσε ύστερα από το σφάξιμο του γουρουνιού την τσικνοπέμπτη όπου στην ουσία καλούσε τον κόσμο να διασκεδάσει μέσα από τις εκδηλώσεις που διοργανώνονταν στο χωριό μας.
Οι Αποκριές στα μέρη μας είναι η γιορτή που συνδέεται με τις γνωστές μας μπούλες. Έρχεται από πολύ μακριά και σχετίζεται με τη λατρεία του θεού Διόνυσου όπου στην συνέχεια συνδέθηκε με την ορθοδοξία αλλά κράτησε στοιχεία από τη Διονυσιακή λατρεία με τη μεταμφίεση, τα πειράγματα, τις στάχτες και ολοκληρώνεται με τα μεγάλα γλέντια όπου αποτελούν και το μεγάλο ατού της.
Παρά το γεγονός ότι στην ουσία έχουμε να κάνουμε με μια χριστιανική εορτή, κυριαρχούν τα σκωπτικά τραγούδια ή αλλιώς γαμοτράγουδα (της Δόμνας Σαμίου), έχουν σεξουαλικό ή μάλλον πρόστυχο περιεχόμενο.
Ο Αστυνόμος και ο Κουμπούρας από τη Γιάρμενα
Γράφει ο Κώστας Παπαντωνόπουλος
Γύρω στα 1965 στην Γιάρμενα, έγινε το παρακάτω περιστατικό που μας αφηγήθηκε ο φίλος Γιώργος Ν. Μαρκόπουλος στις 26.08.2017 στην πλατεία στο Αντρώνι.
Ο Νικολής ο Κουμπούρας που καταγόταν από το Αντρώνι και είχε πάει σώγαμπρος στην Γιάρμενα, είχε ένα σκυλί που γαύγιζε έντονα.
Ο αστυνόμος από του Κούμανι με το επώνυμο Ζωγράφος, επισκεπτόταν ταχτικά την Γιάρμενα. Παράλληλα όταν έκανε τις καθορισμένες περιοδείες στις γειτονιές του χωριού είχε παρατηρήσει, ότι το σκυλί γαύγιζε και ήταν αρκετά επιθετικό.
Ειδοποίησε τον Κουμπούρα να μαζέψει και να δέσει το σκυλί του αλλά ο Κουμπούρας αδιαφορούσε.
Ο αστυνόμος από τις πολλές επισκέψεις του στη Γιάρμενα φοβέριζε το σκυλί. Το ζωντανό που ως γνωστό θα του την «φύλαγε», (ίσως να είχε φάει και καμιά με την γκλίτσα του αστυνόμου) σε μια τελευταία επίσκεψη του επιτέθηκε και τον δάγκωσε άσχημα στο πόδι.
Ποιος είδε τον αστυνόμο και δεν φοβήθηκε, απειλούσε θεούς και δαίμονες με αποτέλεσμα να κάνει μήνυση στο αφεντικό του σκύλου, Νικολή Κουμπούρα και να τον «σύρει» στο δικαστήριο της Δίβρης.
Ο Κουμπούρας όμως που δεν είχε πει την τελευταία λέξη, πήρε το σκυλί πριν την δίκη και το πήγε στο Δούκα. Εκεί ήταν Χαλκιάς ένας Νικολόπουλος, Γιαρμεναίος σώγαμπρος και αυτός στο Δούκα.
Τον ρωτάει ο χαλκιάς, τι δουλειά έχεις εδώ Νικολή με το σκυλί;
1990: Ο Αντωνάκης Μπαντούνας με γεμάτο το καρότσι φραγκοδίφραγκα στον ΟΤΕ.
ΑΝΤΩΝΑΚΗΣ ΜΠΑΝΤΟΥΝΑΣ (ΤΟΥ ΜΠΑΜΠΗ) ΑΠΟ ΤΟ ΑΝΤΡΩΝΙ
Γράφει ο Κώστας Παπαντωνόπουλος
Η παρακάτω ιστορία διαδραματίστηκε στις αρχές του 1990 με παρουσία της κάμερας της νεοσύστατης τότε ιδιωτικής τηλεόρασης του MEGA.
Ο συμπατριώτης μας Μπαντούνας Αντωνάκης του Μπάμπη (έτσι τον λέμε), έλαβε έναν υπέρογκο λογαριασμό του τηλεφώνου του στην Αθήνα με 153.454 δραχμές ενώ συνήθως πλήρωνε 3 με 4.000 δραχμές.
Διαμαρτυρήθηκε, χτύπησε πόρτες, ζήτησε να γίνει αλλαγή στο μετρητή διότι είχε γράψει 28.000 μονάδες σε διάστημα 30 ημερών μόνον.
Έφυγε στα 61 του ο ιστοριοδίφης Λεωνίδας Καρνάρος 1960–2021 Αμαλιάδα
Σαν κεραυνός εν αιθρία έπεσε η είδηση για την απώλεια του Λεωνίδα Καρνάρου στον πνευματικό κόσμος της Ηλείας της Αχαΐας και της Ζακύνθου. Η καρδιά του Λεωνίδα σταμάτησε να χτυπά τα ξημερώματα της Πέμπτης 25.02.2021 στην Πάτρα. Από νωρίς το πρωί ήλθαν τα θλιβερά μαντάτα και στην ιδιαίτερη πατρίδα του, την Αμαλιάδα, βυθίζοντας την στο πένθος.
Γνωρίσαμε τον Λεωνίδα πριν 15 περίπου χρόνια στα πρώτα χρόνια της περιοδικής έκδοσης της "Ηλειακή Πρωτοχρονιάς" των εκδόσεων «Βιβλιοπανόραμα» που την επιμελείτο τότε μαζί με τον έτερο φίλο μας Ηλία Τουτούνη.
Βαθύς μελετητής της τοπικής και όχι μόνο ιστορίας, της λαογραφίας, της παράδοσης, της τέχνης και των γραμμάτων, ο Λεωνίδας συνέγραψε πάρα πολλά βιβλία, αφήνοντας πίσω του ένα τεράστιο έργο, το οποίο δυστυχώς δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει.
Διαβάστε παρακάτω το βιογραφικό του Λεωνίδα που αντλήσαμε από ανάρτηση του Ηλία Τουτούνη:
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΚΩΝ/ΝΟΥ ΚΑΡΝΑΡΟΣ (4/3/1960 – 25 /2/2021)
Ο Καρνάρος Λεωνίδας, ήταν Ηλείος στην καταγωγή (από τα Κρέστενα ο πατέρας του Κωνσταντίνος και από την Αμαλιάδα η μητέρα του Αγγελική το γένος Θεοδώρου Φιλοπούλου). Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 4 Μαρτίου 1960. Από το 1971 κατοικούσε στην Πάτρα. Σπούδασε Κοινωνική Εργασία στα ΚΑΤΕΕ (ΤΕΙ) Πατρών. Από τις 28 Μαρτίου 1981 έως 28 Ιανουαρίου 1983 υπηρέτησε την στρατιωτική του θητεία στην Πολεμική Αεροπορία. Στην συνέχεια διορίστηκε υπάλληλος στο Υποθηκοφυλακείο Πατρών, από 28 Ιουνίου 1983 μέχρι 5 Δεκεμβρίου 1988. Στις 6 Δεκεμβρίου 1988 ξεκινά μια νέα καριέρα στο Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Ρίου Πατρών (ΠΓΝΠ) «Παναγία η Βοήθεια» ως Κοινωνικός Λειτουργός και έμεινε σ’ αυτήν την θέση μέχρι το 2002. Από τότε και έπειτα διετέλεσε υπεύθυνος κατάρτισης του Κέντρου Επαγγελματικής Κατάρτισης (Κ.Ε.Κ), από το 2008 έως το 2010 Γραμματέας του Διοικητικού Συμβουλίου του ΠΓΝ και στην συνέχεια σε διάφορες θέσεις του Ιδρύματος [Αρχείο, Εθνικό Ίδρυμα Αναπήρων (Ε.Ι.Α.)], μέχρι στις 28/8/2012, οπότε μετά από 30ετή ευδόκιμο υπηρεσία συνταξιοδοτήθηκε.