ΝΤΙΛΜΠΕΡΙ…!
Γράφει ο Κώστας Παπαντωνόπουλος
Ένα από τα πιο ωραία και διαδομένα δημοτικά τραγούδια που έχω ακούσει είναι και το “Ντιλμπέρι-ντιλμπεράκι”. Η λέξη ντιλμπέρι προέρχεται από την Περσική γλώσσα دختر خوشگل και υιοθετήθηκε από τους Οθωμανούς όπου το μετέφεραν στην Ελλάδα: Dilber ντιλμπέρι (το) είναι η καλλονή, το γοητευτικό, το όμορφο παιδί. Οι Σαρακατσάνοι ντιλμπέρι, λένε τον νέο που έχει δύναμη λιονταριού, ακόμη το νέο κι όμορφο και ναζιάρικο κορίτσι, που κλέβει καρδιές. Επίσης Ντιλμπέρι είναι ένα είδος πουλιού που φέρει αυτή την ονομασία στην περιοχή του Έβρου.
ΝΤΙΛΜΠΕΡΙ – ΝΤΙΛΜΠΕΡΑΚΙ
Ο ρυθμός του τραγουδιού είναι στα (3/4).
Μωρέ για την καλή - καλή μας συντροφιά,
ντιλμπέρι - ντιλμπεράκι θα ειπώ ένα τραγουδάκι.
Μωρέ κι αν δεν το ειπώ τόσο καλά,
να ’μαι συμπαθισμένος, ντιλμπέρι - ντιλμπεράκι.
Μωρέ τι ’μαι κομμάτι ανήμπορος,
και λίγο λαβωμένος, πως το ’παθα ο καημένος.
Μωρέ μήνα σπαθί με λάβωσε,
μήν’ άρμα πολέμου, ντιλμπέρι - ντιλμπεράκι.
μαϊδέ σπαθί- σπαθί με λάβωσε.
μάϊδ’ άρμα του πολέμου, δεν το ’λπιζα ποτέ μου.
Μόν’ με λάβωσε, ντιλμπέρι- ντιλμπεράκι αμάν
με λάβωσε μωρέ μια λυγερή, με δίκοπο μαχαίρι.
Μωρέ και μου ’κοψε το χέρι.
«Πεντέ, μωρέ πεντέ μερούλες
σήμερα ντιλμπέρι μου ντιλμπέρι
την αγαπώ δεν είδα.
Εχθές μωρέ, εχθές, την είδα στο χορό…»
