Ο σύλλογος Απανταχού Δουκιωτών «Ο Άγιος Νικόλαος» διοργανώνει πολιτιστική εκδήλωση με τίτλο:

“Η ιστορία της Ηλείας μέσα από τα μνημεία της”.

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 13 Αυγούστου 2015 και ώρα 20:30
στην πλατεία του χωριού Δούκα με θέμα την ανάδειξη των ιστορικών μνημείων της Ηλείας.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ
Η εκδήλωση θα ξεκινήσει με το καλωσόρισμα από τη συντονίστρια της εκδήλωσης και ταμία του συλλόγου κα. Γερασιμοπούλου Κωνσταντίνα και στη συνέχεια θα ακολουθήσουν χαιρετισμοί από την πρόεδρο του συλλόγου κα. Κανελλοπούλου Γεωργία, καθώς και από τους επίσημους προσκεκλημένους.

Συλλογή επιμέλεια Ηλίας Τουτούνης

Παστούρωμα (ή μπαστούρωμα ή περδούκλωμα ή κιουστέκι ή περδούκλι) στην τοπική διάλεκτο λέγεται “πεδούκλι”, μπουκαγιά ή και αλπουτζάρισμα είναι το μεταξύ τους δέσιμο των ποδιών ενός ζώου. Συνήθως για να πεδουκλώσει κάποιος ένα ζώο έδενε το ένα μπροστινό και ένα πίσω της ίδιας πλευράς ή χιαστά ή και τα πόδια ανά δύο δεμένα το λεγόμενο διπλοπεδούκλι.

Πεδούκλι κατά μια άποψη η λέξη προέρχεται από το λατιν. Pediculus που σημαίνει πόδι. Κατ’ άλλους από τον συμφυρμό των λατιν. pedica που σημαίνει δεσμός pedoula, πληθ. του pedoule που σημαίνει πέλαμα, πόδι.

ΝΕΟΛΟΓΟΣ ΠΑΤΡΩΝ 18-2-1909

Παρά τον εν Πύργω  ανταποκριτού μας λάβομεν χθες το εξής τηλεγράφημα:

 Τηλεγραφικώς ανηγγέλθη εκ Κούμανι του Δήμου Λαμπείας εις τας ενταύθα αρχάς άλλος φόνος διαπραχθείς στο χωριό Γιάρμενα του Δήμου τούτου.

Δύο αδελφοί, οι Βασίλειος και Ανδρέας Δημόπουλος έχοντες προηγούμενας αφορμάς με τον συγχ;ώριων των Διονύσιον Θεοφιλόπουλον περιήλθαν μετά αυτού εις συμπλοκήν, καθ’ ην  οι δύο αδελφοί εξαγάγοντες μαχαίρας έπληξαν θανατηφόρως τον αντίπαλον αυτών.

Υγ. Ευχαριστούμε τον φίλο που ξεφυλλίζει τον «Νεολόγο Πατρών».

Γράφει: ο Κώατας Παπαντωνόπουλος

Tο κουρμπάνι (ή κουρπάνι) είναι ένα πανάρχαιο έθιμο που προέρχεται από την αρχαία ελληνική παράδοση.

Τα πανηγύρια των μοναστηριών συνηθίζονταν να ξεκινούν από την παραμονή της εορτής του Αγίου, με τον καθιερωμένο εσπερινό και στην συνέχεια ακολουθούσε η  αγρυπνία.  Ανήμερα της εορτής, σύμφωνα με το έθιμο, γινόταν θυσίες ζώων από πιστούς, πλησίον στην εικόνα του Αγίου. Οι άνθρωποι που προσέφεραν ζώα, τα έταζαν στον εκάστοτε Άγιο ή Αγία από την στιγμή που γεννιόντουσαν. Αυτό συνέβαινε ύστερα από κάποιο σοβαρό γεγονός του πιστού, καλής ή κακής στιγμής ή ύστερα  από κάποιο όνειρο που τους επηρέασε. Έταζαν επίσης ακόμη και μεγαλωμένα ζώα, τα καλύτερα στο κοπάδι τους. Ανάλογα με τον Άγιο – Αγία που το έταζαν, του έδιναν και το όνομα όπως Αγιωργίτης, Αηδημητρίτης, της Παναγίτσης, Αηγιαννακίτης, Παρασκευηΐτης κ.λπ.