Λαογραφικές ιστορίες

Κάποτες τα παλιά χρόνια ελέγανε ότι παραπάνου από το Κακοτάρι στη στράτα που παγαίνει για Τσίπιανα και Ντερβινή εδεκεί π' ανταμώνουνε τα δυο λαγκάδια το λένε Διπόταμο. Εκεί κάποτις, ήταν ένα σπίτι με τρανούς νοικοκυραίους, με πολλά πρόβατα γίδια, άλογα και μουσκάρια. Το νοικοκύρη αυτουνού του σπιτιού τον λέγανε Μπάλιο, έτσι λέγανε και τον μακαρίτη τον πατέρα του, ευτούνος ήτανε κάπως σα λιάρος στα μούτρα και στο ζερβί του χέρι και από αυτούνο το πράμα του είχανε κολλήσει το Μπάλιος.

ΜΙΑ ΓΟΡΤΥΝΙΑΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ

Ο αείμνηστος Ιερώνυμος Βογιατζής σχολάρχης της Δημητσάνας έλεγε χαρακτηριστικά για τους Γορτύνιους.

Ακούστηκε σε όλη την τότε Εθνική Γορτυνία κραυγή:

Άρον! Άρον! Σταύρωσον Αυτόν!

Οι κομπολογάδες Ακοβίτες έκαμαν συνέδριο των ανόμων. Οι λάτρες της Ελευσινίας Δήμητρας έστειλαν τους ψευδομάρτυρες (Ζατουνίτες). Οι καλαμαράδες Καρυτινοί εξέδωσαν την απόφαση. Οι Βυτιναίοι έφαγαν τον γάιδαρο όπου κάθονταν ο Ιησούς όταν εισήλθε εις τα Ιεροσόλυμα. Οι Μαγουλιανίτες υλοτόμησαν τα τρία δένδρα. Οι Βαλτετσινιώτες κάρφωσαν τον σταυρόν. Οι Στεμνιτσιώτες έφτιαξαν τα καρφιά και έκοψαν τα τριάκοντα αργύρια. Οι Βλογγιώτες και Παραλογγίτες πλέξανε το ακάνθινο στεφάνι. Οι Λασταίοι ετοίμασαν την ψεύτικη πορφύρα.. οι Ζυγοβιτσιώτες τον έχρισαν με λάδι βασιλέα των Ιουδαίων. Οι Δημητσανίτες τον σταύρωσαν. Οι Τροπαιάτες έστησαν το τρόπαιο των δύο ληστών. Στην Αφισκαριά της Ζάτουνας κρεμάστηκε ο Ισκαριώτης. Οι Ατσιχολίτες πότισαν τον Ιησού με χολή και ξύδι. Οι θερμόαιμοι Θελπουσιώτες τον τρύπησαν με την λόγχη. Οι Λαγκαδινοί έκτισαν τον Τάφο Του. Οι Κωνστανταίοι Παλουμπαίοι απάρτιζαν την κουστωδία. Οι Ρεκουναίοι διαμοίρασαν τα ιμάτια για πάρτη τους......και ο κόσμος πίστευε.

Ο ΠΑΠΑΣ Ο ΕΠΙΤΡΟΠΟΣ ΚΑΙ Η ΜΥΓΑ

Μια φορά σ' ένα χωριό ένας από τους επιτρόπους του ναού, όταν του δινόταν η κατάλληλη ευκαιρία τρύπωνε στην εκκλησία και έκλεβε μέρος από τα λεφτά από το παγκάρι, αλλά άφηνε κιόλας για να μην τον πάρουνε χαμπάρι ο παπάς και οι άλλοι επίτροποι. Ο παπάς πονηριάστηκε και μια μέρα παραφύλαξε αλλά ο κλέφτης επίτροπος, ήταν παμπόνηρος και δεν έπεφτε εύκολα στην παγίδα του παπά.

Όμως ο παπάς για να ξεδιαλύνει την υπόθεση και ν' ανακαλύψει τον κλέφτη, μια ημέρα, τους κάλεσε όλους στο σπίτι του για να τους κάνει δήθεν διάφορες ανακοινώσεις.

Εκεί που πίνανε το καφεδάκι τους, ο παπάς τους ανακοίνωσε ότι κάποιος μεταξύ των ήταν ο κλέφτης του παγκαριού. Όλοι τους κοιταζότανε αναμεταξύ τους γεμάτοι απορία, για το ποιος είναι ο κλέφτης.

Τότε ο παπάς λέει, ότι γνωρίζει τον κλέφτη διότι αυτή την στιγμή, επάνω στο κεφάλι του κάθεται μια μύγα. Τότε ένας από τους επίτροπους, ο πραγματικός κλέφτης, με ταχύτητα και απερισκεψία, έφερε με φόρα το χέρι στο κεφάλι του για να εκδιώξει την μύγα.

Οι υπόλοιποι τρεις επίτροποι δεν έκαναν καμιά κίνηση, αλλά ούτε και υπήρχε μύγα σε κανενός το κεφάλι, ήτανε μια μπλόφα του παπά για ν' ανακαλύψει τον πραγματικό και παμπόνηρο κλέφτη και τα κατάφερε.

Στην ανατολική άκρη των «Έξι δέντρων» κοντά στο δρυμό του «Ντούτση»ν είναι τα «Μπενετσαίικα». Εκεί είχε το χωράφι του ο Παναής ο Μπενέτσης. Στα 1905 ο Παναής είχε σπείρει το χωράφι του αραποσίτι. Τη χρονιά κείνη ο Μάρτης, ο Απρίλης κι ο Μάης ήτανε βροχεροί κι όσοι είχανε σπείρει πολλά αραποσίτια λέγανε: «δόξα σοι, ο Θεός· θα χορτάσουνε ψωμί τα παιδιά μας φέτος».

Ο Παπαθόδωρος είχε σπείρει ολάκερη τη Δρυμώνα και τη Λάκκα του Φούνη με διαλεχτό σπόρο αραποσιτιού και στις αρχές Μαΐου είχε βάλει αργάτες και αργιέψανε και σκαλίσανε τ΄αραποσίτι εκεί στη Δρυμώνα και τη Λάκκα του Φούνη, δίπλα στα «Μπενετσαίικα».

 

Ο Παπαθόδωρος

Περισσότερα: Ο τραγικός κι άδικος θάνατος του Γιώργη του Κοτσάφτη