Γράφει: ο Κώστας Παπαντωνόπουλος
Το παρακάτω αφήγημα είναι ετεροχρονισμένο, το περιστατικό συνέβη το περασμένο καλοκαίρι, τον Αύγουστο του 2022.
Κάθε βράδυ που κατέβαινα προς στην πλατεία (στο Αντρώνι), απέθετα τα σκουπίδια μου στους κάδους μπροστά στο δημοτικό σχολείο εκεί που φιλοξενεί σήμερα τα αντικείμενα του Λαογραφικού μας μουσείου.
Ένα από αυτά τα βράδια όταν πλησίασα προς στους κάδους (παρότι είχε σουρουπώσει) το μάτι μου έπεσε παράμερα σε μια χάρτινη σακούλα που μέσα είχε μαζί με άλλα και ένα υφαντό του αργαλειού. Το σήκωσα, το ξετύλιξα και μέσα ήταν ένα εξαίσιο υφαντό και χωρίς δεύτερη σκέψη «έτρεξα» να το τοποθετήσω στο μουσείο.