Καταγραφή Ηλίας Τουτούνης
Ο Κωνσταντής Τσαπάρας από την Νεμούτα Ηλείας, κάπου στο 1893 με 1894, αγαπούσε μια κοπέλα των Ροβολαίων λογοδοσμένη, παρά την θέληση της στον Αντρίκο τον Καψή. Ο Κωνσταντής, παρά τις προειδοποιήσεις φίλων και δικών του ανθρώπων, σχεδίαζε να την κλέψει. Η Χρυσούλα αγαπούσε τον Κωνσταντή και επειδή είχε γίνει σούσουρο, οι Καψαίοι αποφάσισαν να την αρραβωνιάσουν και να την στεφανώσουν όσο πιο γρήγορα μπορούν προτού τους βρει καμία συμφορά, δηλαδή απαγωγή από τον Κωνσταντή Τσαπάρα. Αφού την αρραβώνιασαν ετοιμάστηκαν για στέφανα. Μια βδομάδα πριν γίνει ο γάμος ο Κωνσταντής Τσαπάρας κανόνιζε με δικούς του ανθρώπους να κλέψουν την Χρυσούλα. Μάλιστα ο ένας από τους καλύτερος φίλους του, που ήταν μπράτιμοι των Καψαίων, του μαρτύρησαν ότι Καψαίοι σχεδίαζαν, ότι σε περίπτωση που θα αποπειραθεί ο Κωνσταντής να κλέψει την Χρυσούλα θα τον σκότωναν. Ο Κωνσταντής δεν έκανε πίσω και ένα βράδυ πήγε να κλέψει την Χρυσούλα. Εκεί του είχαν στήσει καρτέρι οι Καψαίοι και του επιτέθηκαν και τον ξυλοκόπησαν μέχρι θανάτου. Μάλιστα την ώρα που τον χτυπούσαν ένας ονόματι Γαλάνης (τσοπάνης των Καψαίων) τον μαχαίρωσε, μ’ ένα κοπίδι στην πλάτη. Ο τσοπάνης που είχε καταγωγή από την Αρκαδία, έφυγε την ίδια νύχτα από την Νεμούτα και δεν ξανά εμφανίστηκε στην περιοχή. Ένας φίλος του Κωνσταντή του έδινε όπλα να αντισταθεί σε περίπτωση επίθεσης η καρτεριού. Λέγεται ότι ο Κωνσταντής ήταν σίγουρος ότι δεν θα έπαιρναν χαμπάρι την απαγωγή. Είχε ειπεί ότι τα είχε μελετήσει όλα,. Αυτός είχε πάρε δώσε με μια φιλενάδα της Χρυσούλας που έκανε τον ενδιάμεσο στις συνεννοήσεις μεταξύ των. Αυτή μάλλον μαρτύρησε στους Καψαίους ότι εκείνο το βράδυ είχαν κανονίσει την απαγωγή. Ο Κωνσταντής βαριά χτυπημένος μετά από λίγες ημέρες πέθανε. Το τραγούδι ακούστηκε και σαν μοιρολόι.
ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΤΣΑΠΑΡΑ
Πανάθεμα τα νιάτα μου και ευτούνη την λεβεντιά μου.
που πήγα και τα χαράμισα μπέη μου για την αγαπητικιά μου.
Δεν στο πα ρε Τσαπάρα μου, δεν στο πα Κωνσταντή μου.
Απ’ την Νεμούτα μην διαβείς, κι από του Καψή την πόρτα.
Γιατί θα σε σκοτώσουνε ευτούνοι οι άτιμοι Καψαίοι.
Και συ καημένε Κωνσταντή, καημένε μου Τσαπάρα.
Το κοντόβραδο πήρες το στρατί, το έρμο μοναπάτι
στου Ρόβολα να ξημερωθείς, με μαχαιριά στην πλάτη!
(Γύρισμα)
«Στο πα ρε Τσαπάρα, στο είπα Κωνσταντή μου,
πάρε την χατζάρα πάρε και το σπαθί μου!»
Πηγή:www.antroni.gr