ΣΩΓΑΜΠΡΟΣ…!
Γράφει ο Κώστας Παπαντωνόπουλος
Σώγαμπρος είναι μια σύνθετη λέξη από το έσω (+) γαμπρός και λέγεται ο σύζυγος που συζεί με τα πεθερικά του.
Παλιά, οι νέοι που προέρχονταν από πολυμελή ή φτωχή οικογένεια αναγκάζονταν και πήγαινε σώγαμπροι σε νοικοκυριά όπου δεν υπήρχε αγόρι. Οι πατεράδες που είχαν μόνο κορίτσια ή μοναχοκόρη για να εξασφαλίσουν τα γηρατειά τους και την περιουσία τους, επέλεγαν και πάντρευαν το τελευταίο κορίτσι ή την μοναχοκόρη τους με άνδρα που τον σπίτωναν στο δικό τους νοικοκυριό. Με αυτόν τον τρόπο το φτωχόπαιδο γινόταν νοικοκύρης, καθόσον εύρισκε «στρωμένο τραπέζι» όπως έλεγαν οι παλαιότεροι και «πρόγκα να κρεμάσει την σκούφια του».
Πολλά φτωχόπαιδα μη έχοντας άλλη διέξοδο προκειμένου να βρουν έτοιμη σειρά με γιομάτο τέτζερη και με την παραίνεση των γονιών τους αποφάσιζαν και πήγαιναν σώγαμπροι.
Την όλη δουλειά την αναλάμβαναν οι προξενητάδες που στην αρχή έψηναν (προέτρεπαν) τον υποψήφιο λέγοντας του ότι όλα θα είναι μέλι – γάλα, που συνήθως ήταν μέχρι να γίνουν τα στέφανα. Και αυτοί παιδιά ακόμη με άψητα μυαλά, τους πίστευαν και πήγαιναν σώγαμπροι. Όμως τις περισσότερες φορές τα πράγματα δεν ήταν όπως τους τα έλεγαν και όπως αρχικά νόμιζε ο υποψήφιος γαμπρός.
ΦΥΛΑΧΤΑΡΙΑ ΖΩΩΝ….!
Καταγραφή Ηλίας Τουτούνης
Δίβρη: τον ενόχλησαν οι μέλισσες του ελατοδάσους
Γράφει: ο Κώστας Παπαντωνόπουλος
Σαφώς και πρέπει οι μελισσοκόμοι να λαμβάνουν τα απαραίτητα μέτρα όταν τοποθετούν τις κυψέλες τους σε πολυσύχναστους δρόμους αλλά εδώ στο δρόμο προς το μοναστήρι της Χρυσοπηγής είναι ζήτημα αν περνούν 2-3 αυτοκίνητα την ημέρα.
Είχα καιρό να δω τέτοιο καταγγελτικό δημοσίευμα από τον κ. Σωτηρόπουλο γι‘ αυτό βγήκα με σκληρά λόγια εναντίον του:
Προσοχή - προσοχή!
Ο «ΣΚΑΙ» της Δίβρης «χτύπησε» πάλι και μας προειδοποιεί ότι: υπάρχει μεγάλος κίνδυνος από δηλητηριώδη δάγκωμα μελισσών που έχουν τοποθετήσει μερικοί φουκαράδες μελισσοκόμοι, πέριξ του δρόμου, στο ελατοδάσος της Δίβρης!
Και μετά αναρωτιούνται γιατί η πρώην κωμόπολη βαδίζει να γίνει συνοικισμός!
Στην φωτό η αφεντιά μου!
Επηρεάστηκα φαίνεται και από προηγούμενες αναρτήσεις του που σε καμία περίπτωση δεν τον τιμούν, γι' αυτό χρησιμοποίησα το ΣΚΑΙ το οποίο δεν είναι δικό μου, το δανείστηκα...!
Θα προσπαθήσω να ρίξω τους τόνους, δεν θα απαντάω στις προκλήσεις του, άλλωστε τα τελευταία χρόνια με είχε ανεβάσει στα επουράνια έναντι των πρώτων χρόνων που με κατεβάσει στα τάρταρα.
Η ανάρτηση του κ. Σωτηρόπουλου:
Καμαρώστε τους χειροκροτητές και τους παρατρεχάμενους του δημάρχου στην Δίβρη!
Ο δήμαρχος Ολυμπίας και μερικοί παρατρεχάμενοι…,
μαζεύτηκαν στην Δίβρη να χειροκροτήσουν τον επιχειρηματία (που εκμεταλεύεται τον φυσικό πλούτο της Δίβρης), να μοιράζει φακελάκια στα παιδιά του γυμνασίου Λαμπείας.
Λυπάμαι για την σημερινή κατάντια της Δίβρης..., όταν στα χρόνια που φοιτούσα στο γυμνάσιο, κάθε Δευτέρα υπήρχε πακέτο από ανώνυμο Διβριώτη (στο παντοπωλείο του Σουλιμιώτη) με όλα τα απαραίτητα τρόφιμα της βδομάδας για 2-3 ντουζίνες πεινασμένους μαθητές όχι για μιά φορά αλλά για δύο περίπου χρόνια!
Το όνομά του δωρητή το έμαθα πρόσφατα (δεν ήταν πλούσιος) αλλά μου απαγόρευσε να κοινοποιήσω το όνομά του!
Τα μικρό-έργα, ο γιατρός και οι επιταγές του επιχειρηματία της Δίβρης είναι στάχτη στα μάτια μπροστά στα 5-6 εκατομμύρια του κόστους αποκατάστασης στο περιβαλλοντικό έγκλημα του δρόμου προς τον ποταμό Ερύμανθο, σύμφωνα με την έκθεση του ΥΠΕΝ.
Η φωτογραφία είναι του γνωστού χειροκροτητή - λιβανιστή της Δίβρης.
Υπήρχε και φωτογραφία των μαθητών που δεν επιθυμώ να εκθέσω περαιτέρω.
Σχόλια στο fb:
"ΤΟΤΕ ΠΟΥ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΗΤΑΝ ΑΛΛΙΩΣ…" (ΙΩΑΝΝΗΣ Β. ΝΤΙΝΟΠΟΥΛΟΣ)
ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ…
Ύστερα από το πρώτο βιβλίο του αγαπητού φίλου Γιάννη Ντινόπουλου με τίτλο: «Από το ημερολόγιο ενός ρεσεψιονίστ», που κυκλοφόρησε πριν δύο χρόνια, μας έρχεται τώρα ένα νέο «διαμάντι» με τίτλο: «Τότε που ο κόσμος ήταν αλλιώς…», με ιστορίες που προέρχονται από την ζωή και την παράδοση αλλά και από την ζωή του συγγραφέα.
Μέσα από τις 49 ιστορίες που μας ταξιδεύει ο Γιάννης, περιγράφει αναλυτικά τους χαρακτήρες των ηρώων του, χρησιμοποιώντας αριστοτεχνικά τον λόγο που σε πολλές περιπτώσεις τον εμπλουτίζει με επιστημονικά, ιστορικά και λαογραφικά στοιχεία. Παράλληλα τα κείμενά του άλλοτε γίνονται εύθυμα με χιούμορ, άλλοτε διδακτικά και άλλοτε συγκινητικά που κάποιες φορές τα μάτια μου βούρκωσαν. Όμως εκεί που δίνει τα ρέστα του ο Γιάννης είναι στις απολαυστικές περιγραφές γύρω από το ωραίο φύλο.
Προσωπικά με συνεπήραν περισσότερο οι ιστορίες που αναφέρονταν στα μαθητικά χρόνια του Γιάννη, του στρατού και πέριξ των Ντιναίικων, τους γονείς, τους συγγενείς και τα γνωστά ιστορικά τοπωνύμια που εδώ φρόντισε να μην παραλείψει την αφεντιά μου και τον ευχαριστώ.
Τότε που ο κόσμος ήταν αλλιώς, γνώρισα και εγώ τον Γιάννη, στα δύσκολα χρόνια όταν φοιτούσαμε στο Γυμνάσιο της Δίβρης και δεν σας κρύβω, ότι, περίμενα ιστορίες και αναφορές από την Δίβρη και τα πέριξ αλλά φαίνεται ότι θα ήταν θλιβερές και στενάχωρες ή ο Γιάννης, μας το επιφυλάσσει ως έκπληξη σε επόμενο βιβλίο.